Ο Ανδρέας Γεωργίου, ως Αριστείδης Στεργιάδης!...

Κι αν θεσπίζαμε… φόρο “ελληνικής συνείδησης”, με αφορμή το σκάνδαλο Γεωργίου-ΕΛΣΤΑΤ;

Μαρίκα Λυσιάνθη

Τα όσα θλιβερά καταγράφονται στο θέμα του μεγαλύτερου σκανδάλου της Μεταπολίτευσης, του σκανδάλου Γεωργίου-ΕΛΣΤΑΤ, με πρωταγωνιστές εγχώριους υποστηρικτές του ανθρώπου που νομιμοποίησε με την υπογραφή του την ένταξη της Ελλάδας στα Μνημόνια, δια των παραποιημένων από ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου ελλειμμάτων, θα μπορούσαν να προσφέρουν μια ιστορική εθνική ευκαιρία.

Να θεσπιστεί ένας καινούριος φόρος. Ο φόρος… “ελληνικής συνείδησης”. 

Η εισπραξιμότητα του οποίου θα ξεπερνούσε ακόμη και τον ΕΝΦΙΑ, αν κρίνει κανείς από την οικονομική επιφάνεια, τις διαχρονικές σχέσεις διαπλοκής και τη βουλιμία να “ξεπλύνουν” τον μοιραίο πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, όλων εκείνων που είτε υπήρξαν ορφανά και ευργετηθέντες από τον Σημίτη, είτε έχτισαν περιουσίες και καριέρες ως “επάγγελμα ΠΑΣΟΚ”, είτε κάνουν δημόσιες σχέσεις με τις σημερινές Βρυξέλλες των γραφειοκρατών, είτε περιφέρουν κατά τρόπο εξοργιστικό, τις ακόμη πιο εξοργιστικές και κοινωνικά κυνικές “ακραιοφιλελεύθερες” απόψεις τους.

Όλοι αυτοί συνθέτουν τη συνωμοσία της συγκάλυψης. Του ξεπλύματος. Του… να την βγάλουμε καθαρή. Όχι εμείς. Ο Ανδρέας Γεωργίου. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που συμμετείχαν το 2010 στο “έγκλημα”. Το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εκδοχές του. 

Ο Σημίτης. Τα ορφανά του Σημίτη. Οι ευεργετημένοι από τον Σημίτη. Οι “ακραιοφιλελεύθεροι” με τα τακτοποιημένα προβλήματα (λόγω οικονομικής επιφάνειας), που κουνούν το δάχτυλο σε μια κοινωνία η οποία εξαντλεί τις αντοχές της δημοκρατικής υπομονής απέναντί τους.

Φόρος “ελληνικής συνείδησης” λοιπόν. Μια ιδέα ρίχνουμε στο τραπέζι. Αν μάλιστα συνδυαζόταν με έναν επανέλεγχο στοιχείων κάποιων από τους λαχανιασμένους συνηγόρους του Ανδρέα Γεωργίου, ώστε να διαπιστώσουμε… ποιά υπηκοότητα αναγράφεται στην ταυτότητά τους, ενδεχομένως να κερδίζαμε ακόμη περισσότερα. Λόγω… ψευδούς δήλωσης στοιχείων.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/