ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

του Κρίνου Μακρίδη*

Εορτάσαμε πρόσφατα την 56η επέτειο της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσα σε ένα ζοφερό κλίμα αβεβαιότητας, που προκαλείται από την μια από την εξωφρενική τουρκική αδιαλλαξία και από την άλλη από τους κακούς χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη και των συνοδοιπόρων του, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που έφεραν το κυπριακό στη χειρότερη του φάση από το 1974 και εντεύθεν.

Ημέρα με την ημέρα επιβεβαιώνεται η έντονη άποψη του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης για την επιζήμια πολιτική στο κυπριακό του Προέδρου της Δημοκρατίας και των – πλήρως ταυτισμένων στο κυπριακό – κομμάτων, που είναι δήθεν τα άκρα, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ και των άλλων συνοδοιπόρων των ντόπιων και ξένων.

Ημέρα με την ημέρα επιβεβαιώνεται η θέση του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης, που ευνοεί και θεωρεί αδήριτη ανάγκη τη συνεργασία των κομμάτων, κινημάτων και οργανώσεων, που έχουν μεν τις επιμέρους διαφορές τους, πλην όμως ανήκουν στην μεγάλη παράταξη, που αντιτίθεται στην τουρκοποίηση της Κύπρου, την ισλαμοποίηση και τον ξεριζωμό των Ελλήνων κατοίκων του νησιού.

Μάλιστα, μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, είχαμε αρθρογραφήσει και εκφράζαμε έντονες παραινέσεις προς τα κόμματα, που ανήκουν στο χώρο πέραν του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, για να συνεργαστούν. Προτείναμε δε την διοργάνωση από κοινού δημοσιογραφικής διασκέψεως για το κυπριακό των κομμάτων αυτών.

Το αποτέλεσμα ήταν τα τέσσερα κόμματα, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών και Κίνημα Οικολόγων να διοργανώσουν από κοινού αντικατοχική εκδήλωση στις 18 Ιουλίου. Στις 3 Οκτωβρίου, η άτυπη αυτή συνεργασία συνεχίστηκε με κοινή εκδήλωση τιμής της επετείου της ιδρύσεως του υπό κατατρεγμό κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρευρεθήκαμε στην εκδήλωση, την οποία αμαύρωσε ένα γεγονός: Ο χαιρετισμός του τουρκοκύπριου εκδότη και δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ, ο οποίος απ’ ό,τι μάθαμε προσκλήθηκε να χαιρετίσει την εκδήλωση μετά από επιμονή των Οικολόγων και χωρίς αυτή η συμμετοχή να περιληφθεί στην πρόσκληση της εκδήλωσης.

Ο κ. Λεβέντ όντως έχει προοδευτικές απόψεις για τουρκοκύπριος. Επέκρινε την Τουρκία, τα έβαλε με την απάθεια των ομοεθνών του τουρκοκυπρίων και απέρριψε μετά βδελυγμίας τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Όμως, η ομιλία του ήταν γεμάτη από ιστορικές ανακρίβειες, τέτοιες, που τις ίδιες ακούμε από την αριστερά στις ελεύθερες περιοχές. Αυτό το γεγονός σε υποχρεώνει να αμφισβητήσεις την ειλικρίνειά του ή και ακόμα να σκεφτείς αν παίζει διπλό ρόλο στην όλη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Γιατί δεν ζητά να σβήσουν οι κατοχικές δυνάμεις τη λεγόμενη σημαία του ψευδοκράτους από τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο;

Δεν είναι δυνατόν, ενώπιον ακροατηρίου Ελλήνων της Κύπρου, οι οποίοι υπέφεραν τα πάνδεινα, να κακίζει τον πόθο των Ελλήνων για ένωση με την Ελλάδα. Ακόμα και αν αυτός ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί, είναι ο λόγος του ξεσηκωμού των Ελλήνων κατά των άγγλων αποικιοκρατών, ο λόγος για τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, τον οποίον οι τουρκοκύπριοι πολέμησαν με λύσσα και τάχθηκαν στο πλευρό του δυνάστη.

Δεν είναι δυνατόν δύο ημέρες μετά την πιο πάνω εκδήλωση, με άρθρο του στην Εφημερίδα Πολίτης να διαμαρτύρεται και να …οδύρεται γιατί με το πέρας της πιο πάνω εκδήλωσης έψαλαν οι παρευρισκόμενοι τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεν είναι δυνατόν να υμνείται ο ρόλος της αριστεράς, από τον κ. Λεβέντ όταν η επίσημη αριστερά ύβριζε τον απελευθερωτικό αγώνα, που οδήγησε, ακόμα και εάν δεν ήταν ο στόχος, στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατανοούμε τα αμφιλεγόμενα βιώματα του κ. Λεβέντ, αλλά άλλο τα βιώματα όποια και αν είναι αυτά και άλλο η ιστορική πραγματικότητα. Είπε και άλλα πολλά ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, που δεν μας επιτρέπει ο χώρος να αναλύσουμε. Μόνο θλίψη και οργή προκαλούν τα λεγόμενα του και η παρουσία του.

Σημειώνουμε την κατάληξη της ομιλίας του: «Δεν είμαι ούτε τούρκος, ούτε έλληνας, είμαι κύπριος», αναφώνησε.

Είναι πραγματικά σημαντικό και εξευτελιστικό να απαρνιέται την εθνική του καταγωγή ο κ. Λεβέντ. Εξάλλου, το έθνος από το οποίο κατάγεται – το έχουμε γράψει ξανά – δεν έχει ιστορία, παρά μόνο ποινικό μητρώο διεθνών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αφού η Τουρκία ανάμεσα στα άλλα είναι υπεύθυνη για τις γενοκτονίες των αρμενίων, των ποντίων και των άλλων ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Κούρδων και για την καταπίεση άλλων μειονοτήτων στην επικράτεια της.

Δεν αναμέναμε – ούτε και θέλουμε – από τον κ. Λεβέντ, να μας πει ότι είναι Έλληνας. Δικαίωμά του να θέλει να είναι και να έχει μια ανύπαρκτη εθνικότητα, αυτή του Κυπρίου. Εμείς, όμως είμαστε Έλληνες πρώτα και πάνω απ’ όλα και μετά Κύπριοι. Εμείς είμαστε Έλληνες της Κύπρου, ενός έθνους που μεγαλούργησε, προσέφερε και προσφέρει στον πλανήτη. Αν ο κ. Λεβέντ ντρέπεται να έχει την τουρκική εθνική ταυτότητά του, τον κατανοούμε και είναι άξιος για λύπηση. Και θέλουμε αυτό να είναι σεβαστό και αποδεχτό από όλους.

Και από τους τουρκοκύπριους που επιλέγουν να σέβονται την Κυπριακή Δημοκρατία. Αλήθεια πώς ανέχθηκε μια ομήγυρη, που ανήκει στην πλειονότητά της, στην εθνικόφρονα παράταξη, όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου και να φτάσει μάλιστα στο σημείο να χειροκροτεί τον κ. Λεβέντ που συμπεριφέρθηκε σαν οικοδεσπότης, σαν ο κύριος «υπεράνω». Ντροπή μας.

* Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης (ΚΕΑ) Κύπρου, πρόεδρος