ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΠΩΛΗΤΗΣ ΟΠΛΩΝ

Συνάντηση με τον Πάπα, ανεπανάληπτη εμπειρία

Η Τράπεζα του Αγίου Πνεύματος....

Μια τυπική επιστολή από το Βατικανό, έφτασε στην Αθήνα με ημερομηνία 5 Μαρτίου 1984.

Όταν την πήρα στα χέρια μου, διεπίστωσα ότι « είχα στείλει επιστολή, με την οποία ζητούσα ακρόαση από τον Πάπα….» χωρίς φυσικά να έχω γράψει και στείλει τέτοια επιστολή. Υπέγραφε κάποιος «Πανιερώτατος G B RE».

Τηλεφώνησα γεμάτος υποψίες στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

-«Τηλεφώνησέ τους και μάθε», ήρθε ξερή η απάντηση χωρίς κανένα άλλο σχόλιο.

Αυτό και έκανα τηλεφώνησα στον Πανιερώτατο RE και μου είπε ότι δεν είχε υπ’ όψιν του κάτι τέτοιο.

-«Μα κρατώ την επιστολή σας στα χέρια μου με την υπογραφή σας κύριε. Τι μου λέτε; Εννοείτε μήπως ότι είναι φάρσα;»

-«Περιμένετε στο ακουστικό σας παρακαλώ», είπε σοβαρός ο Πανιερώτατος.

-«Αλο..αλό…πρόντο», ακούστηκε μια άλλη φωνή πιο νεανική και τελετουργική. Του εξήγησα όπως και στον κύριο RE το ζήτημά μου. Η φωνή του ακούστηκε τόσο μελωδική, σαν να λειτουργούσε!

-«Είμαι ο Μονσινιόρ Μολλινάρι. Θα ήταν μεγάλη χαρά για τον Άγιο Πατέρα (τον Πάπα) να μας επισκεφθείτε…. Να πούμε προς το τέλος Ιουλίου»…

-«Για ποιο πράγμα Μονσινιόρ να σας επισκεφθώ; Και πού με ξέρει εμένα ο Άγιος Πατέρας για να με καλεί σε ακρόαση;…»-«Σας γνωρίζει.. σας γνωρίζει…» με βεβαίωσε ο Μονσινίορ. «Εμείς εδώ με την βοήθεια του Κυρίου δεν ασκούμε μόνον εκκλησιαστικά καθήκοντα, αλλά και κοινωνική πολιτική, όπως ασφαλώς γνωρίζετε… Θεωρείστε τον εαυτό σας ευλογιμένο, να έλθετε εις ημάς και τότε θα διαπιστώσετε ότι θα επιτελέσετε έργον χριστιανικόν…».

-«Να το επιτελέσω Μονσινιόρ, αλλά εγώ το επιτελώ… Ορθόδοξα όπως γνωρίζετε. Μήπως αυτή η… μικρή διαφορά, διαφοροποιήσει «το χριστιανικόν έργον» όπως το αποκαλείτε;…».

-«Όχι …όχι…» με διέκοψε και η φωνή του είχε απόχρωση Βυζαντινής ψαλμωδίας. Η Ορθοδοξία δεν απέχει πολύ. Ελάχιστα μας χωρίζουν. Καλείστε να βοηθήσετε…αυτός είναι ο σκοπός της εκκλησίας να βοηθάει το ΠΟΙΜΝΙΟ της!... Χάρηκα ειλικρινά που σας άκουσα, ου μιλήσαμε. Θα λάβετε ειδήσεις μας. Ο Θεός να σας ευλογεί…».

Η γραμμή έκλεισε απότομα και εγώ είχα μείνει στο σκοτάδι. Δεν έμαθα τίποτα. Όπως ήταν «φυσικό» απευθύνθηκα με γραπτή επιστολή μου στους «Παντογνώστες» των Βρυξελλών (ΝΑΤΟ). Άργησαν να μου απαντήσουν. Όταν μου έκαναν κουβέντα ήταν αρχές Ιουνίου: Δεν ήταν τίποτα ανησυχητικό. Αν με ήθελε ο Πάπας ας πήγαινα. Τι ζητάει; Που να ήξεραν και αυτοί τι είχε στο μυαλό του… Πάντως δεν μπορούσα να αρνηθώ αυτήν την υψηλή τιμή. Δεν θα ήταν «κομψό» από μέρους μου.

-«Ποιος είμαι εγώ» που το Βατικανό θέλει ιδιαίτερες κουβέντες, ρώτησα, αλλά απάντηση δεν πήρα. Το άφησα εκεί το θέμα. Τι άλλο μπορούσα να κάνω.

Ώσπου στις 28 Ιουλίου 1984, και ώρα 7:20 το πρωΐ, ένα τηλεφώνημα επανέφερε το θέμα. Ο Καρδινάλιος Μπενέλι από το Βατικανό ήθελε να μου μιλήσει. Ήταν επείγον!.... Έπιασα το ακουστικό γεμάτος περιέργεια :

-Παρακαλώ;

ΒΑΤΙΚΑΝΟ-Ο Άγιος Πατέρας μαζί με τις αποστολικές ευχές του, με επιφόρτισε να σας ανακοινώσω ότι την 1η Αυγούστου, ημέρα Τετάρτη μετά την καθιερωμένη ομαδική ακρόαση, θα σας δεχθεί σε ιδιαίτερη ακρόαση. Μόλις φτάσετε στην Ρώμη, παρακαλώ τηλεφωνήστε μου στο αριθμό…….να σας στείλω εκεί που θα μείνετε για λόγους ασφαλείας. Στην ορειχάλκινη πόρτα θα πείτε στον Ελβετό φρουρό το όνομά σας και θα σας πεί που θα έλθετε….

-Επειδή δεν γνωρίζω το θέμα της ακροάσεως, μήπως θα ήταν υπερβολή αν ζητούσα να με ενημερώσετε για να…..

ΒΑΤΙΚΑΝΟ-Θα σας ενημερώσω μόλις φθάσετε εδώ. Δεν χρειαστεί πάνω από πέντε λεπτά, μου απάντησε. Με χαιρέτησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ήταν αναπάντεχο και ξαφνικό τηλεφώνημα. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: έπρεπε να πάω.Λίγο αργότερα μιλούσα με το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ. Τηλεφώνησα στον ΛΟΥΝΣ στο τηλέφωνο ασφαλείας, αλλά στον αρχιστράτηγο ΡΟΤΖΕΡΣ.

–Να πάς, μου σύστησαν ολόψυχα με μια φωνή, αλλά να έρθεις εδώ μετά την ακρόαση!.....

Κι όμως κάτι με ανησυχούσε και με έβαζε σε περιέργεια. Δεν θα μάθω ποτέ, ότι η περιέργεια σκοτώνει. Τηλεφώνησα στον Συνταγματάρχη ΤΖΕΡΑΛΝΤ ΜΑΧΟΝΕΫ, που ήταν στενός φίλος από τα παλιά, και λόγω της διπλής ιδιότητας του κάτι θα ήξερε (ήταν του γραφείου Λογιστικού του ΝΑΤΟ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν Συνταγματάρχης της DIA στο ΝΑΤΟ).

Μια στιγμή μου λέει. Σε λιγότερο από τριάντα δεύτερα μου είπε την «WEAPONS»

-‘Όπλα- και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

*****Είχα «ακούσματα» πως το Βατικανό ασχολείται με πονηρές δουλειές, με σκοτεινή παπαδίστικη πολιτική. Ακόμα πως είναι μια μεγάλη Οικονομική Δύναμη διεθνώς.

Αλλά όταν σε έχουν «ΠΝΙΞΕΙ» από ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ με ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ή την ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ ΣΤΗ ΓΗ….., κάπου αμφιβάλλεις αν είναι αληθινά… ΚΑΙ ΟΜΩΣ…Την Τρίτη, 31 Ιουλίου 1984, πέταξε με την Αλ Ιταλία από την Στουτγάρδη της Δ. Γερμανίας, για την Ρώμη. Αν θυμάμαι καλά είχα ενδιάμεσο σταθμό στο Μιλάνο. Τελικά αποβιβάστηκα στο αεροδρόμιο της Ρώμης. Δεν πρόλαβα να περπατήσω δέκα μέτρα να ανακατευτώ με το πλήθος και να πάω στην έξοδο, όταν τρείς Ιταλοί με σκούρα κοστούμια με πλησίασαν ύποπτα. Ο ένας πίσω μου και οι άλλοι δύο αριστερά και δεξιά.

Μαρμαρωμένος κοίταξα ερωτηματικά πότε τον έναν και πότε τον άλλον. Εκείνος που βρισκόταν αριστερά μου, μου χαμογέλασε και μου είπε ένα όνομα. Εντάξει είπα…

Με οδήγησαν σε ένα μεγάλο αυτοκίνητο που περίμενε και ξεκίνησε αμέσως. Ο ένας εξ αυτών, με πληροφόρησε πως είχε εντολή από τον κ. ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΑΝΙΕΛΙ να με οδηγήσει στο ξενοδοχείο, που θα έμενα και θα με προστάτευαν από τυχόν επιπλοκές.

Λυπόταν που δεν ήταν δυνατόν να με φιλοξενήσει αλλά έφταιγαν οι συνθήκες. Δεν έπρεπε να αναμειχθεί το όνομά του στην Παπική ακρόασή μου. Μου έδωσε στο χέρι ένα χαρτί με το «ΟΙΚΟΣΗΜΟ» του Ανιέλι το οποίο έγραφε μόνο δύο λέξεις: «Κάνε το. Τζιοβάνι».

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και οι άνθρωποι του Ανιέλι είχαν αποχωρήσει. Κατάλαβα πως κάποιοι άλλοι πιο «ειδικοί» τους είχαν αντικαταστήσει.

Με ανάμεικτα συναισθήματα έφθασα στο Βατικανό. Μερικές εκατοντάδες μέτρα από την μπρούτζινη πύλη με τον Ελβετό φρουρό, είδα αριστερά μου μια τράπεζα με την ονομασία «ΤΡΑΠΕΖΑ του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ». BANCO DE SPIRITUS SANTI …..

Οι σκέψεις μου μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο…. Πλησίασα και, ο Ελβετός φρουρός με την παραδοσιακή στολή του, με ρώτησε…. Μόλις είπα το όνομά μου, μου έδειξε ευγενικά που να πάω. Μέχρι να φθάσω έβλεπα τον κόσμο να μαζεύεται στην πλατεία. Ένα ψηλός και μεγαλόβαθμος ιερέας με υποδέχθηκε και πέρασα στο γραφείο του.

Σε ελάχιστα λεπτά φάνηκε ο Μονσινιόρ Βιλώ!..... μου έκαναν γοργά την ενημέρωση που ήταν απαραίτητη πριν την συνάντηση με τον Πάπα.
Με δύο λόγια το ζήτημα ήταν: το ΒΑΤΙΚΑΝΟ χρειαζόταν ΟΠΛΑ για να τα πουλήσει στους ΣΑΝΤΙΝΙΣΤΑΣ και στους ΚΟΝΤΡΑΣ στην ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ!...Μισά στους μεν… μισά στους δέ….. Δίκαια πράγματα!....

-Κι εγώ πως μπορώ να βοηθήσω;… Είμαι πολύ μικρός για τόσο μεγάλα πράγματα παρετήρησα, και προσέθεσα στην συνέχεια: «Έχετε προσβάσεις στις Βρυξέλλες (ΝΑΤΟ), οπότε μπορούν άλλοι να χειριστούν τόσο μεγάλα θέματα».

ΒΑΤΙΚΑΝΟ-Είναι αλήθεια αυτό που λέτε.., απήντησε γρήγορα ο Μ. Βιλώ «αλλά όπως θα αντιλαμβάνεσθε ασφαλώς φοβούνται την διαρροή… Θα εκτεθούν μας είπαν … Θα αναλάβετε εσείς το ζήτημα και δεν θα εκτεθεί κανείς…»-Οπότε θα εκτεθώ εγώ σε ενδεχόμενη διαρροή, παρατήρησα θυμωμένα.

ΒΑΤΙΚΑΝΟ- Όχι…., είπε ο παπάς. Έχουμε κι εμείς ασφαλιστικές δικλείδες. Είστε απόλυτα εξασφαλισμένος. Προφορικά τα ΝΑΤΟ θα σας καλύψει. Όχι γραπτά βέβαια…..! να είστε βέβαιος πως δεν θα διαρρεύσει τίποτα. Θα κάνετε τις επαφές με τις ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ και μόλις καταλήξετε σε συμφωνία, θα πληρωθούν τα χρήματα μέσω της Τράπεζας του Αγίου Πνεύματος!....Θα μου παρέδιδαν έναν σφραγισμένο φάκελο τον οποίον θα παρέδιδα στον ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ του ΝΑΤΟ. Εκεί θα έπαιρνα περαιτέρω οδηγίες.

Ο Μονσινιόρ Βιλώ με διεβεβαίωσε, ότι για την υπόθεση ενδιαφερόταν και η κυρία ΚΡΙΣΤΙΝ ΜΠΟΛΤ, πολυεκατομμυριούχος από το ΤΕΞΑΣ, η οποία ήταν παλιά και καλή μου φίλη παρά τις βασικές πολιτικές αντιθέσεις, που αναπόφευκτα μας χώριζαν.

Αυτό το φύλαγε τελευταίο, ο Μονσινιόρ. Ο άλλος επεδοκίμαζε απλά. Όλες μου οι απορίες απαντήθηκαν από το δίδυμο των ΠΑΠΑΔΩΝ με φοβερή λογική. Παπαδίστικη!/……. Ήταν να τους θαυμάζει κανείς για την ευφυΐα τους, αλλά και να τους φοβάται.

Όταν ο ΠΑΠΑΣ τελείωσε την «ακρόαση» με τα πλήθη στην πλατεία τον οδήγησαν στο εσωτερικό. Μετά από λίγο με οδήγησαν στην Παπική Αίθουσα, όπου σε λίγα λεπτά έκανε την εμφάνισή του ο Πάπας. Χαιρετηθήκαμε. Με κοιτούσε με εκείνο το χαρακτηριστικό του βλέμμα, μισό πονηρό, μισό αθώο!....

Μου έδειξε να καθίσω κοντά του. Ο Πάπας είχε πλατείες και ενημερωμένες γνώσεις για τις διεθνείς υποθέσεις. Κάποια στιγμή στην διάρκεια της κουβέντας, άρχισε να γίνεται εύγλωττο για την αριστερή τάση των ΠΑΠΑΔΩΝ της Λατινικής Αμερικής, τονίζοντας ότι, «στην πραγματικότητα αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα για το ΒΑΤΙΚΑΝΟ, παρά για τον υπόλοιπο κόσμο..».

Μίλησε για την ισορροπία και για την αρμονία των ισορροπιών, πράγμα που και ο Θεός το ευλογεί. Για αυτό θα έπρεπε να βοηθηθούν και οι δύο πλευρές εκεί κάτω. Θα ένοιωθε μεγάλη γαλήνη αν δεχόμουν την πρόταση των δύο. «ας έκανα και αλλιώς…..» σκέφθηκα!....

Περίμενα το τελικό χτύπημα που έφθασε στο τέλος της 20λεπτης συνομιλίας μας:

Η απόπειρα δολοφονίας του από τον Τούρκο Αγκτσά, στις 13 Μαΐου 1981. Οι «ισορροπίες βλέπετε για τις οποίες κατηγορήθηκα τόσο», ψιθύρισε. Σηκώθηκε και μου άπλωσε το χέρι, σημάδι πως η «ακρόαση» τελείωσε.

Μόλις γύρισε την πλάτη του, ο Μονσινιόρ Βιλώ μου έδωσε το φάκελλο.

Έφθασα στο ξενοδοχείο βυθισμένος σε σκέψεις. Εκεί με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο Ανιέλι μου είχε στείλει ένα μικρό αλλά σπάνιο δώρο.

Εκείνο όμως, που με εντυπωσίασε περισσότερο, ήταν η ταχύτητα με την οποία ο Μονσινιόρ Βιλώ, ή άλλος, τον είχαν ενημερώσει για τα ευχάριστα!....

Έκανα κάποιες ιδιωτικές επαφές και συναντήσεις!.... την ίδια νύχτα πέταξα για τις Βρυξέλλες.

Την επόμενη 2 Αυγούστου συναντηθήκαμε στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟΥ –ΝΑΤΟ- με τον Γενικό Γραμματέα και τον ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟ. Παρέδωσα τον φάκελλο στα χέρια του ΛΟΥΝΣ!...

ΑΜΗΝ είπε και τον άνοιξε!...

Σε 15 λεπτά μου έδωσαν ονόματα και διευθύνσεις εμπίστων ανθρώπων της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ στις πολεμικές ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ της ΕΥΡΩΠΗΣ, με αυτούς θα έκανα επαφή για το ζήτημα του ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ!...

Η ΕΞΑΓΩΓΗ του ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ υλικού θα γινόταν με ΕΓΓΡΑΦΑ του ΝΑΤΟ για να μην «δυσκολευτούν» οι ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ!...

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ, ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ φορτώσεως και παράδοσης των ΟΠΛΩΝ!...