Οι δημιουργοί του Σοσιαλισμού και Κομμουνισμού στην Ελλάδα-Μπενέ Σιών (Οι Υιοί της Σιών)

Σε συνέχεια του άρθρου για την κοινή καταγωγή των ιδρυτών του Κομμουνισμού (κλικ ΕΔΩ), θα ασχοληθούμε λίγο με την καταγωγή των ιδρυτών της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας (ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ) που μετά έγινε Σ.Ε.Κ.Ε (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος) μέτά Σ.Ε.Κ.Κ.Ε. (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος) και μετά ΚΚΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος)

έγγραφα:

Όταν εκδιώχθηκαν οι Εβραίοι από την Ισπανία το 1492, ο πληθυσμός τους μετακινήθηκε προς τα δώθε και με άδεια του Σουλτάνου και της ΣιωνιστοΟρθόδοξης εκκλησίας εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.

Μεταξύ των εκδιωχθέντων ήταν και η οικογένεια του Αβραάμ Μπεναρόγια. Ο ίδιος γεννήθηκε το 1887, ξεκίνησε τις σπουδές του ως νομικός αλλά δεν αποφοίτησε ποτέ, μετά έγινε δάσκαλος και παράλληλα τυπογράφος, πράγμα χρήσιμο για την εποχή εκείνη που δεν υπήρχε τηλεόραση. Η τυπογραφία ήταν το όπλο προπαγάνδας της εποχής μέχρι που έκανε την εμφάνιση του το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος αρχικά και το απόλυτο όπλο που ονομάζεται τηλεόραση αργότερα.

Αρχικά ο Μπεναρόγια έδρευε στην Βουλγαρία και το 1908 εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Το 1909 δημιούργησε μαζί με τον Αλ. Αρδίτι και κάποιους άλλους Σιωνιστές την Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία (ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ).Το 1915 εξελέγη μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου μαζί με τον Αλβέρτο Κουριέλ. Η ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ μετετράπη σε Σ.Ε.Κ.Ε (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος) το 1918 στον Πειραιά, διότι η Φεντερασιόν ήταν εμφανέστατα Σιωνιστική υπόθεση οπότε και δεν μπορούσε να έχει πανελλαδική εμβέλεια. Γι αυτόν τον λόγο πρόσθεσαν και κάποιους Έλληνες ή Ελληνίζοντες. Το Σ.Ε.Κ.Ε. μετονομάστηκε μετά ένα χρόνο σε Σ.Ε.Κ.Κ.Ε (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος) και τέλος σε ΚΚΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας) το 1924 στο 3ο έκτακτο συνέδριο του.

ο Ζακ Βεντούρα το 1920 ίδρυσε και οργάνωσε την ΟΣΕΝΕ (Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών Ελλάδος), και τμήμα αυτής, την Ένωση Σοσιαλιστών και Φοιτητών Ελλάδος για την οργάνωση και δράση του κόμματος στην σπουδάζουσα νεολαία. το 1922 σε αντικατάσταση της ΟΣΕΝΕ ιδρύεται η ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστών Νεολαίων Ελλάδος). η ΟΚΝΕ οργάνωνε συλλαλητήρια το 1930 για την εγκαθίδρυση Πανεπιστημιακού Ασύλου. (σημείωση: Πανεπιστημιακό άσυλο είχαν νωρίτερα και άλλες χώρες με μια τεράστια διαφορά, στο εξωτερικό Πανεπιστημιακό Άσυλο σημαίνει ότι ο Καθηγητής μπορεί να πει από την έδρα του τις απόψεις του, ενώ στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Άσυλο είναι ο χώρος του Πανεπιστημίου, πράγμα ασύμμετρο με την λογική)

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, η Φεντερασιόν υιοθέτησε το σύνθημα της αυτονόμησης της Μακεδονίας (Το υπόμνημα δημοσιεύτηκε από τον Κομμουνιστή Άγγελο Ελεφάντη στο "Η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης και το εθνικό ζήτημα), κάτι που συνέχισε και το Σ.Ε.Κ.Ε. και το ΚΚΕ. Μπορείτε να δείτε τα δημοσιεύματα της εφημερίδας Ριζοσπάστης επί του θέματος πατώντας ΕΔΩ, το ποιος σήμερα χρηματοδοτεί την προπαγάνδα των Σκοπίων και τον ρόλο κάποιων που είναι εντός των τειχών πατώντας ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ, τις επαφές του σημερινού Πρωθυπουργού με τον χρηματοδότη των Σκοπίων πατώντας ΕΔΩ

"Η ίδρυση της Φεντερασιόν σχετίζεται με την ΝεοΤουρκική επανάσταση του 1908 που οργανώθηκε και ξέσπασε στην Θεσσαλονίκη"

Βιβλίο: "Ιστορία του Ελληνικού (;) Εργατικού κινήματος"

Συγγραφέας: Γιάννης Κορδάτος

σελ: 236

Φωτογραφία του ιδρυτικού συνεδρίου του Σ.Ε.Κ.Ε. στον Πειραιά 4-8 Νοε. του 1918. Διακρίνονται ο Μπεναρόγια -πέμπτος εκ των όρθιων- και Αρδίτι -καθιστός και μπροστά του-.

Το παρακάτω έγγραφο είναι η αίτηση αναγνώρισης της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας (ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ)

Αρχείο Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης π.50:

Τα ονόματα στην αίτηση είναι τα εξής:

Ζακ Αμαρίου

Α. Αρδίτι

Σ. Γκικόπουλος

Μ. Καράσσο

Σ. Κουένκα

Χ. Μπενρουμπί

Χ. Χαουέλ

Το παρακάτω έγγραφο είναι η αίτηση αναγνώρισης της Σοσιαλιστικής Νεολαίας

Αρχείο Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης π.70:

Τα ονόματα στην αίτηση είναι τα εξής:

Μεντές Μπενατόν

Αβράμ Κουένκα

Χαίμ Χαουέλ

Αβράμ Μενασέ

Μωής Σαδικάριο

Σιαλόμ Νισίμ

Ισάκ Σερρέρο

Το παρακάτω έγγραφο είναι το πρακτικό ίδρυσης της νέας λέσχης Θεσσαλονίκης Μπενέ Σιών (Οι Υιοί της Σιών) που ιδρύθηκε παράλληλα με την Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία (ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ)

Το παρακάτω είναι η υπό Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας εφημερίδα.

Όπως μπορείτε να διακρίνετε είναι στα Εβραίικά. Εκδότης αυτής ο Αλβέρτος Αδρίτι:

πηγές:

en.wikipedia.org/wiki/Avraam_Benaroya

el.wikipedia.org/wiki/Αβραάμ_Μπεναρόγια

el.wikipedia.org/wiki/Σοσιαλιστικό_Εργατικό_Κόμμα_Ελλάδος

www2.rizospastis.gr

βιβλίο: "Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού κινήματος" Συγγραφέας: Γιάννης Κορδάτος

βιβλίο: "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ) και η Σοσιαλιστική νεολαία" συγγραφέας: Α. Λιάκος

Καταστατικά της Σοσιαλιστικής Εργατικής Ομοσπονδίας (Federation Socialiste Ouvriere) και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας προέρχονται από το αρχείο του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης

Ο Ριζοσπάστης του 1929 δημοσίευσε επιστολή διαμαρτυρίας του Άλμπερτ Αϊνστάιν προς Βενιζέλο και σύγκλητο Πανεπιστημίου Αθηνών για αποβολή φοιτητών λόγω πολιτικών (κομμουνιστικών) φρονημάτων

το κείμενο προς Βενιζέλο λέει:

"Πρωθυπουργόν Βενιζέλον

Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή φοιτητών από το πανεπιστήμιο.

Απαιτούμε την ελευθερία στην εκδήλωση των σκέψεων ανάμεσα στους φοιτητές.

καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν"

το κείμενο προς σύγκλητο λέει:

"Σύγκλητον Πανεπιστημίου Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή των φοιτητών που αγωνίστηκαν για τα πολιτικά τους φρονήματα.

Απαιτούμε την άμεσο επανεγγραφή τους.

καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν

καθηγητής Ερρίκος Αίβε

καθηγητής Φρίτς"

Ριζοσπάστης 23.03.1929

εδώ βλέπουμε το πανεπιστήμιο πριν την ελεύθερη εκδήλωση σκέψεων

εδώ βλέπουμε το πανεπιστήμιο μετά την ελεύθερη εκδήλωση σκέψεων

ως επίλογο του σημερινού ιστορικού αφιερώματος, θα παραθέσουμε από το βιβλίο-ντοκουμέντο του πρώην Γ.Γ. του ΚΚΕ Ε. Σταυρίδη «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ» την μαρτυρία του σοσιαλιστή Νίκου Γιαννιού, ο οποίος παραβρέθηκε στο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ και αποχώρησε αμέσως μόλις κατάλαβε ποιοι κρύβονταν πίσω από τα παρασκήνια:

«Ιδρυταί του ΚΚΕ, τόσον εις τας Αθήνας, όσον και εις την Θεσσαλονίκην, ήσαν Ισραηλίται ή κρυπτοεβραίοι Έλληνες, το δε κίνημά των, παρ’ όλα τα σοσιαλιστικά φαινόμενα ή προσχήματα, ήτο εβραϊκόν εθνικιστικόν. Δυστυχώς, τα σοσιαλιστικά μας επιχειρήματα δεν εισακούσθησαν εφ’ όσον η εβραϊκή ηγεσία είχε τους ιδικούς της ανθελληνικούς σκοπούς, οι δεγύρω αυτής Έλληνες προλετάριοι ήσαν αγράμματοι και αφελείς. Προσήλθαμε, εν τούτοις, ως μειοψηφία εις το πρώτον σοσιαλιστικόν συνέδριον (1918), ηγωνίσθημεν και πάλιν, αλλ’ αποχωρήσαμεν εν τέλει δια να μη γίνομε όργανα της κομμουνιζούσης εβραϊκής πλειοψηφίας».