Παρθενογεννήσεις... και Εβραϊκά παραμύθια για μεγάλους

Εβραϊκά παραμύθια για μεγάλους: (γιατί απ’ το συνολικό ταξίδι και την σκηνή της γέννησης απουσιάζουν τα έξι τουλάχιστον παιδιά του Ιωσήφ);

Αϊ Βασίληδες, Μάγοι, άστρα, βρεφοκτονίες και παρθενογεννήσεις!
Άντε λοιπόν και καλά μας... αβρααμούγεννα!

Τα παράδοξα της γέννησης ενός ακόμα Ναζιραίου

Του Μ. Καλόπουλου

Ο Ιησούς κατά την αφήγηση των ευαγγελίων γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, την γενέτειρα πόλη του «Βηθλεεμίτη» βασιλιά Δαυίδ. (Ο΄Α΄Βασ.16.18). Άγγελοι, αστέρια, μάγοι και πλούσια δώρα, παρελαύνουν σε μια μυθολογική ατμόσφαιρα, με ανεξήγητες υπερβολές, παραλείψεις και ασυγχώρητες ασυναρτησίες, που θυμίζουν κακή αντιγραφή της γέννησης άλλων μυθολογικών θεών Ανατολής[1] και Μεσογείου...

Αυτό όμως που μας προσγειώνει εντελώς, στον λαβύρινθο των παρασκηνιακών κινήσεων, είναι οι Μάγοι! Τι να πούμε γι’ αυτούς; 

Τι δουλεία έχουν οι «μάγοι εξ ανατολών» στην γέννηση ενός θεού, που υποτίθεται πως ήρθε για να εξαλείψει αυτό το ίδιο το ψεύδος της μαγείας;

Τι γυρεύουν λοιπόν οι κατ’ επάγγελμα ψεύτες (μάγοι) στην γέννηση της υποτιθέμενης αληθείας; Γιατί λοιπόν εμφανίζονται, με οποιαδήποτε δικαιολογία, μάγοι εξ ανατολών (Περσία, Βαβυλώνα, Χαλδαία) στην γέννηση του Ιησού του μεγαλύτερου Χαλδαίου σωτήρα της Μεσογείου;

Μήπως κατά την βιβλική συνήθεια, το κείμενο με τις υποσημειώσεις του αυτές, θέλει απλά να υπογραμμίσει, την ανάμειξη των "σοφών" της ανατολικής παροικίας; Μήπως τα παιδιά του Αβραάμ απ’ την Βαβυλώνα και την Περσία έσπευσαν στη γέννηση του κεντρικού ήρωα, του θεάτρου της σωτηρίας;

Ο Επιφάνιος (Ιουδαίος επίσκοπος Κύπρου 310-404 μ.Χ.) δεν διαφωνεί καθόλου με μια τέτοια εκδοχή, αν και τους τοποθετεί στο Νότο και όχι στην Ανατολή: «παιδιά του Αβραάμ και της Χεττούρας ήταν οι ελθόντες μάγοι, που στις Αραβίας (Μαγωδίας) τα μέρη κατοικούσαν, και δώρα έφεραν στην Βηθλεέμ» Πανάριον 3.504.1. 

Ο Ιουστίνος ο απολογητής επιβεβαιώνει: «όπως έγραψαν στα απομνημονεύματά τους οι απόστολοι (![2]) από Αραβία ήρθαν οι μάγοι που προσκύνησαν» Προς Τρύφωνα Ιουδαίο 106.4.

Στα πατερικά λεγόμενα κείμενα, υπάρχει πράγματι μια έντονη φήμη, ότι αυτοί οι Μάγοι ήταν Μαδιανίτες! Υπενθυμίζω ότι ο Μαδιανίτης αρχιερέας Ιοθόρ, ήταν όχι μόνο πενθερός του Μωυσέως, αλλά και ο εμπνευστής της εξόδου από την Αίγυπτο, ο εκπαιδευτής του Μωυσή και ο ουσιαστικός συνιδρυτής του Ιουδαϊσμού στο Σινά!

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε πια απ’ τις εκδοχές αυτές, μπορεί να είναι η πιθανότερη για την γέννηση του μεγάλου Ναζιραίου Ιησού. Είναι γεγονός, ότι οι Εβραίοι Μαδιανίτες, εξοντώθηκαν [3] σε ένα ανελέητο αδελφοκτόνο πόλεμο, από τον ίδιο τον ευεργετημένο απ’ αυτούς Μωυσή, και εξ αυτού θα έπρεπε να αποκλείεται αυτή η εκδοχή. Όμως, οι ιστορικοί συμβιβασμοί ανάμεσα σε όμαιμους λαούς, δεν είναι κάτι εντελώς απίθανο!

Τελικά το ολοφάνερο είναι, ότι η βιβλική αφήγηση της γέννησης του Ιησού, έχει τροποποιηθεί τόσες φορές, που σε μας έφτασε περιέχοντας αποσπάσματα διαφορετικών αφηγήσεων, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν ταυτόχρονα, παρά μόνο δημιουργώντας αξιοπρόσεκτες αντιφάσεις!

Για να γίνει φανερή η αδυναμία αρμονικής ανασύνθεσης των συνολικών εφευρημάτων της αφήγησης, αρκεί να προσπαθήσουμε να δούμε την συνολική εικόνα! Η διαταγή απογραφής λοιπόν έφερε υποχρεωτικά ολόκληρη την οικογένεια του Ιωσήφ στην Βηθλεέμ! Αν είναι όμως έτσι, γιατί απ’ το συνολικό ταξίδι και την σκηνή της γέννησης απουσιάζουν τα έξι τουλάχιστον παιδιά του Ιωσήφ, απ’ τον υποτιθέμενο προηγούμενο γάμο του, που οπωσδήποτε έπρεπε να απογραφούν μαζί του;

Την αξία αυτής της ερώτησης, θα την καταλάβουν ιδιαίτερα οι θεολόγοι οι οποίοι (για να περιφρουρήσουν το αειπάρθενον της Μαρίας) τελεσίδικα κατέληξαν, ότι η Μαρία, αν και έζησε με τον Ιωσήφ τουλάχιστον τρεις ακόμα δεκαετίες, δεν απέκτησε άλλα παιδιά μαζί του, αλλά αυτός είχε δικά του από προηγούμενο γάμο. 

Για αυτά τα αδέλφια του Ιησού διαβάζουμε: «δεν είναι αυτός ο γιος του ξυλουργού; Η μητέρα του δεν είναι η Μαρία και οι αδελφοί του Ιάκωβος και Ιωσήφ και Σίμων και Ιούδας; Και οι αδελφές του δεν μένουν όλες στον τόπο μας;» Β.Β. Ματθ.13.55.

Ακόμα λοιπόν κι αν είναι έτσι, μήπως μπορεί κανείς να μας πει, γιατί απογράφει υποχρεωτικά την ετοιμόγεννη αρραβωνιαστικιά του, και το νεογέννητο ασφαλώς παιδί της, αλλά ξεχνάει να πάρει μαζί του οποιοδήποτε απ’ τα έξι μικρά ή μεγάλα παιδιά του, που υποτίθεται πως είχε ήδη από τον προηγούμενο γάμο του;

Βεβαίως, τα παιδιά αυτά του Ιωσήφ, δεν ήταν μαζί του στην υποχρεωτική αυτή οικογενειακή μετακίνηση, γιατί απλούστατα δεν είχαν ακόμα γεννηθεί! 

Σύμφωνα με όσα προείπαμε περί πρωτότοκου Ιησού, είναι ολοφάνερο ότι τα υπόλοιπα παιδιά που αναφέραμε παραπάνω είναι παιδιά του Ιωσήφ και της Μαρίας κατά την σαφέστατη δήλωση: «και δεν εγνώριζεν αυτήν, εωσού εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν» (Μασ.) Ματθ.1.25. //Λουκ.2.

Ο Ιωσήφ λοιπόν, "εγνώρισε" [4] αυτήν, (κατά την βιβλική έννοια) και έτσι απέκτησε η Μαρία πρωτότοκο και όχι μονογενή υιό! Αργότερα απέκτησε δευτερότοκο, τριτότοκο κλπ. καθώς και τα υπόλοιπα παιδιά τους, των οποίων τα ονόματα, χωρίς καμμία διευκρινιστική σημείωση περί ετεροθαλών αδελφών του Ιησού, αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος! 

Βέβαια, ότι η οποιαδήποτε "θεομήτωρ" δεν έπρεπε να συλλάβει ξανά μετά την γέννηση του θεοποιημένου υιού ήταν μάλλον αυτονόητη απαίτηση [5] και σε πολλές άλλες θρησκείες!

Το αποκορύφωμα βέβαια της γελοιότητας, στην συνολική αφήγηση της γέννησης του Ιησού, είναι εκείνος ο ανεκδιήγητος Ηρώδης. 

Από πληροφορίες που του αποκάλυψαν οι ίδιοι οι αρχιερείς, γνώριζε τον τόπο της γέννησης του Μεσσία: «στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας γιατί ο προφήτης έγραψε ότι... από την Βηθλεέμ θα βγει ο ηγέτης του λαού Ισραήλ» Ματθ.2.5-6. Από τους μάγους έμαθε επίσης, τον χρόνο της εμφάνισης του υποτιθέμενου αστέρα και συνεπώς τον ακριβή χρόνο της γέννησης του Μεσσία. Σε μια όμως ηγεμονική έκρηξη μυθολογικών διαστάσεων: «έστειλε τους (Ρωμαίους) στρατιώτες του και σκότωσαν στην Βηθλεέμ και στα περίχωρά της, όλα τα παιδιά από δύο χρονών και κάτω σύμφωνα με τον χρόνο που εξακρίβωσε από τους Μάγους» Ματθ. 2.16.

Κατά πως θέλει ο θεολογικός αυτός μύθος, με διαταγή του Ηρώδη, οι Ρωμαίοι στρατιώτες διέπραξαν εκτεταμένη αναίτια βρεφοκτονία σφάζοντας στα τυφλά «δέκα τέσσερις χιλιάδες [6] νήπια από δύο ετών και κάτω»... 

Μα, δεν έχει ο ίδιος ο Ηρώδης στα χέρια του την πρόσφατη λεπτομερέστατη απογραφή του πληθυσμού; 

Σαν τοποτηρητής της Ρώμης, δεν είχε με κάθε λεπτομέρεια καταγεγραμμένα όλα τα νεογέννητα της περιοχής; Δεν μπορούσε λοιπόν, αν ήθελε να σκοτώσει σίγουρα τον νεογέννητο αντίπαλό του, να αναζητήσει και να θανατώσει μόνο τα ελάχιστα εκείνα βρέφη που γεννήθηκαν λίγο πριν από την απογραφή;

Όπως καταλαβαίνετε, χιλιάδες (έστω δεκάδες) σφαγμένα στα τυφλά παιδιά... και απογραφή δεν συμβιβάζονται! Μόνο οι κατ’ επάγγελμα λαϊκοί τυφλωττές, η μάστιγα της πανανθρώπινης ιστορίας, οι θεολόγοι, οι αδίστακτοι αυτοί υποκριτές, οι καλοβολεμένοι έμποροι της χαλδαιϊκής ασυναρτησίας, αυτοί οι δήμιοι της νεογέννητης νοημοσύνης μας, μπορούν με κωμική άνεση να καμώνονται, ότι δεν διακρίνουν τίποτε παράξενο στην εντελώς κουρελιασμένη αυτή βιβλική θεοπνευστία!

Είναι όμως περισσότερο από αυτονόητο, ότι αυτές οι δύο εκδοχές δεν θα μπορούσαν ποτέ να τοποθετηθούν ταυτόχρονα στην ίδια αφήγηση! Και πραγματικά, η "θεόπνευστη" αυτή αντίφαση, που βγάζει μάτια, εξηγείται, διότι ο ένας "θεόπνευστος", ο Ματθαίος, που βάζει τον Ηρώδη να σφάξει τα νεογέννητα, δεν αναφέρει τίποτε για απογραφή, ενώ άλλος "θεόπνευστος", ο Λουκάς, που αναφέρει την απογραφή, δεν γνωρίζει τίποτε για την γενικευμένη σφαγή νηπίων! Επειδή όμως τελικά οι δύο αυτές αφηγήσεις ενώνονται σε μια ενιαία "θεόπνευστη" αφήγηση, την Καινή Διαθήκη, η συνολική της θεοπνευστία, θυμίζει έντονα... κακόγουστο ανατολίτικο παραμύθι!

Η Καινή Διαθήκη λοιπόν, ξεκινάει με μια εκρηκτική παραμυθολογική διάθεση, που σήμερα μπορεί να την διακρίνει και ο τελευταίος ψύχραιμος αναγνώστης! Στην προσπάθειά τους, όλοι εκείνοι οι "θεόπνευστοι" Εβραίοι να δημιουργήσουν μυθικές συνθήκες αρνητικής υποδοχής, στην αναγέννηση του Γιαχβέ, ως γλυκύτατου βρεφο-θεού, παρουσιάζουν το ανθρώπινο γένος ως δύστροπο, αφιλόξενο και ηλίθια βρεφοκτονικό! Μάλιστα, όχι μόνο χρέωσαν στους ομόφυλούς τους, τις άθλιες συνθήκες της γέννησής του σε ένα βρώμικο στάβλο, αλλά έβαλαν και εκείνον τον ανεκδιήγητο Ηρώδη, να θανατώνει όλα ανεξαιρέτως τα νήπια της περιοχής, μήπως και καταφέρει να θανατώσει έτσι και τον σφετεριστή του θρόνου του! Και φυσικά, όχι μόνο του ξεφεύγει ο νεογέννητος Γιαχβέ-Ιησούς, αλλά και ο έξι μηνών εξάδελφός του ο Ιωάννης!

Φυσιολογικά, κάθε αίσθηση βιβλικής αξιοπιστίας έπρεπε να καταρρεύσει, απ’ την στιγμή που απογραφή πληθυσμού (Λουκ.2.1) και τυφλή σφαγή νηπίων (Ματθ.2.16) βρέθηκαν στην ίδια υποτίθεται θεόπνευστη αφήγηση!

Ο "θεόπνευστος" Ματθαίος, όχι μόνο δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι ο συνάδελφος του ο "θεόπνευστος" Λουκάς, κάνοντας λόγο για την απογραφή θα του κατέστρεφε τελείως την "θεόπνευστη" παραμυθολογία της μαζικής σφαγής νηπίων, αλλά ταυτόχρονα ξεχνάει εντελώς, ότι ο Ηρώδης, δεν ήταν ένας ανεξάρτητος ηγεμόνας κάποιας παραμυθένιας ανατολής, με απεριόριστες εξουσίες, αλλά ένας απλός υποτελής επίτροπος της Ρώμης στην σκλαβωμένη στους Ρωμαίους Ιουδαία!

Πώς ήταν λοιπόν δυνατόν, ο Ηρώδης, ένα εξουσιαστικό ανδρείκελο της Ρώμης, να εκτελέσει ένα τέτοιων διαστάσεων παρανοϊκό έγκλημα, τη στιγμή που η παραμικρή δυσαρέσκεια της υπερκείμενης Ρωμαϊκής εξουσίας, μπορούσε να του αφαιρέσει τα βασιλικά του προνόμια, ταχύτερα και ασφαλέστερα, από οποιονδήποτε υποθετικό νεογέννητο Ιουδαίο ανταγωνιστή;

Η αυθαίρετη σφαγή ακόμα και ελάχιστων νηπίων, θα ήταν εξαιρετικά παράδοξο συμβάν στην επικράτεια της Ρώμης! Σύμφωνα με την τότε ισχύουσα ρωμαϊκή νομοθεσία, δεν υπήρχε περίπτωση, ένας υστερικός υπηρέτης της Ρώμης, σε μια κρίση εξουσιαστικής παράνοιας, να σφάξει εκατοντάδες αθώα νήπια και να παραμείνει ανενόχλητος στην θέση του! 

Πρόκειται σαφώς... για ασύστολες θεόπνευστες τερατολογίες!

Τελευταίο παράδειγμα αυτών των θεόπνευστων αντιφάσεων, που ακόμα και σε Ιουδαίους θεούς δύσκολα συγχωρούνται, είναι η ταυτόχρονη αναχώρηση της οικογένειας του καταδιωκόμενου απ’ τον Ηρώδη νεογέννητου Ιησού, προς δύο εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις, νότια της Βηθλεέμ προς την Αίγυπτο, αλλά ταυτόχρονα και βόρεια της Βηθλεέμ, προς την Ιερουσαλήμ!

Ο "θεόπνευστος" Λουκάς, που αγνοεί την μυθοπλασία της σφαγής του Ηρώδη και εξ αυτού δεν βρίσκει κανέναν λόγο να στείλει τον Ιησού φυγά στην Αίγυπτο, γράφει: «όταν συμπληρώθηκαν (στην Βηθλεέμ) οκτώ ημέρες έκαναν στο παιδί περιτομή και του έδωσαν το όνομα Ιησούς όπως το ζήτησε ο άγγελος (κι όμως στον Ματθαίο, ο άγγελος είχε ζητήσει να: «καλέσουν το όνομα αυτού Εμμανουήλ»)... και όταν συμπληρώθηκαν (οι σαράντα[7]) ημέρες του καθαρισμού (της Μαρίας) έφεραν το παιδί στον ναό της Ιερουσαλήμ, για να το αφιερώσουν (επειδή όπως είπαμε ήταν Ναζιραίος δηλαδή αφιερωμένος) στον θεό» Λουκ.2.21-22.

Αντίθετα ο άλλος "θεόπνευστος", ο Ματθαίος, που επινοεί το παραμύθι της σφαγής των παιδιών από τον Ηρώδη, ξεχνώντας εντελώς την περιτομή [8] γράφει: «όταν αναχώρησαν οι μάγοι (απ’ την Βηθλεέμ) άγγελος είπε στον Ιωσήφ. Πάρε την μητέρα και το παιδί και αναχωρήστε για την Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης θα ζητήσει να σκοτώσει το παιδί». Ματθ.2.13.

Αν όμως μετά από σαράντα ημέρες, η Μαρία με τον Ιωσήφ και τον Ιησού, βρέθηκε βόρεια της Βηθλεέμ στην Ιερουσαλήμ, πώς μπορεί ταυτόχρονα να εκτέλεσε την εντολή του αγγέλου: «φύγε για την Αίγυπτο» που βρίσκεται στα νότια της Βηθλεέμ; Επειδή λοιπόν και οι... "θεοπνευστίες" έχουν τα όριά τους, απαντήστε μας: μετά την Βηθλεέμ, προς τα πού πήγε τελικά με την οικογένειά του ο Ιωσήφ, βόρεια (Λουκ.2.21-22) προς την Ιερουσαλήμ, ή νότια (Ματθ.2.13) προς την Αίγυπτο;

Αυτή η λεπτομέρεια πάντως, έχει το δικό της διασκεδαστικό ενδιαφέρον! Δύο "θεόπνευστοι" και ένας "άγγελος" δεν κατάφεραν να στείλουν τον Ιησού σε μια κατεύθυνση! Όλα αυτά λοιπόν, παρά είναι ανόητα, για να αποτελούν την θεόπνευστη ιστορία οποιουδήποτε θεού, δεν νομίζετε;

Δεν θα αφήσουμε φυσικά ασχολίαστη και την σπουδαία προφητεία: «εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» Ματθ.2.15. που πολύ απλά.. δεν υπάρχει πουθενά! Η πλησιέστερη ανάλογη δήλωση είναι: «Διότι νήπιος ο (λαός Ισραήλ) και εγώ ηγάπησα αυτόν (τον λαό Ισραήλ) και εξ Αιγύπτου μετεκάλεσα τα τέκνα αυτού» Ωσηέ 11.1. Δεκάδες παρόμοιες δηλώσεις όμως, αφορούν την αιματοβαμμένη Έξοδο του Μωυσή από την Αίγυπτο και όχι την έλευση κάποιου Μεσσία εξ Αιγύπτου! Βλέπετε οι ωμές παραποιήσεις εδαφίων, από τους ευαγγελιστές επιτρέπονται! Αν εσείς ή εγώ προσαρμόσουμε έστω και ελάχιστα βιβλικές δηλώσεις στις επιδιωκόμενες ερμηνείες, αυτό αποτελεί ανόσιο έγκλημα!

Όμως η εντύπωση της σκηνοθετημένης ή μυθολογημένης γέννησης ενός θεολογικού ήρωα επιβεβαιώνεται, όταν από έγκυρη πηγή[9] μαθαίνουμε ότι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, γεννήθηκε δήθεν και ο προπάππους του Χριστού, ο Αβραάμ: «την νύχτα που γεννήθηκε ο γιος του Θάρα ο Αβραάμ είδαν ψηλά στον ουρανό έναν τεράστιο κομήτη που κατάπινε αστέρια στον ουρανό. Οι αστρολόγοι έκπληκτοι είπαν ότι ο γιος του Θάρα θα γίνει παντοδύναμος και θα εκθρονίσει βασιλείς και θα κατακτήσει χώρες. 

Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς Νεβρώδ, ζήτησε να του παραδώσουν το παιδί. 

Ο Θάρα γνωρίζοντας ότι θα το θανατώσει, πήρε το παιδί μιας σκλάβας που είχε γεννηθεί την ίδια νύχτα και το έδωσε στο βασιλιά και (για την υποτιθέμενη αυτή παράδοση του γιού του στον θάνατο, ο πατέρας του Αβραάμ Θάρα) πήρε γι αυτό ασήμι και χρυσάφι. (!) Ο Νεβρώδ σκότωσε το παιδί και ξέχασε την υπόθεση, ενώ ο Αβραάμ μεγάλωσε κλεισμένος σε μια σπηλιά για δεκατρία χρόνια» Sepfer Hayashar 24-27 PRF, κεφ. 26.

Ο μύθος όμως σύμφωνα με μια άλλη αφήγηση έχει την εξής παραλλαγή: «Ο βασιλιάς Νεβρώδ ήταν ο ίδιος έμπειρος αστρολόγος και από τα άστρα έμαθε ότι θα γεννηθεί ένα παιδί που θα ανέτρεπε τους θεούς του. Τότε διέταξε να σφάζουν κάθε αρσενικό παιδί μόλις γεννιόταν. Όταν η Αμίτλα η γυναίκα του Θάρα είδε ότι ήταν ετοιμόγεννη, πήγε σε ένα σπήλαιο κοντά στον Ευφράτη και εκεί γέννησε τον Αβραάμ, που η λάμψη του προσώπου του φώτισε το σπήλαιο απ’ άκρη σ’ άκρη. Η μητέρα του τότε φώναξε: αλίμονο σ’ έφερα στον κόσμο σε κακιά εποχή! Ο βασιλιάς Νεβρώδ (ψάχνοντας να σκοτώσει τον νεογέννητο Αβραάμ) έσφαξε εβδομήντα χιλιάδες αρσενικά παιδιά κι εγώ τρέμω για σένα» Ρ. Γκρέιβς Εβραϊκοί μύθοι: Sepfer Hayashar 27 και Ma’ase Abraham, BHM i. 25.- Μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι; Να λοιπόν γιατί ο Χριστός κατά την γέννησή του, έπρεπε να είναι ένας δεύτερος Αβραάμ! Άντε λοιπόν και καλά μας... ... αβρααμούγεννα!

Αν όλα αυτά, σας φαίνονται κάπως παιδαριώδη, τότε καλώς ήρθατε επιτέλους στον κόσμο των υποψιασμένων της ιουδαϊκής παραμυθοπλασίας! Προετοιμαστείτε βέβαια για τα χειρότερα, γιατί στην ίδια αυτή κατεύθυνση της στημένης θεοποίησης ενός αφιερωμένου Ιουδαίου, θα δούμε πολύ περισσότερα!

@!~~~~~!~~~~~!@

[1] Η τρίτη και ενδοξότερη μετενσάρκωση του θεού Βισνού είναι το θεϊκό βρέφος Κρίσνα. Κατά την Μαχαμπαράτα (ιερή Βίβλο του Βουδισμού) ο Κρίσνα ενσαρκώθηκε για να απολυτρώσει το ανθρώπινο γένος από τις δυνάμεις του πονηρού, που είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την γη. Ο Κρίσνα ανετράφη μεταξύ των ποιμένων, στους οποίους απεκάλυψε την νέα λατρεία. Από κάποιους (Gerbe) θεωρείται θεοποιημένος ήρωας και όχι ενσάρκωση του Βισνού! «Οι Κινέζοι λένε ότι ο θεός Φοέ γεννήθηκε από μια παρθένο που γονιμοποιήθηκε από τις ακτίνες του Ηλίου» Βλ.: Περί τριών απατεώνων σελ 61. Ακόμα και ο Τσένκις Χαν γεννήθηκε από παρθένο!

[2] Τα απομνημονεύματα αυτά των αποστόλων... δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια μας!

[3] Η εντολή παιδοκτονίας του Μωυσή είναι ξεκάθαρη: «και τώρα θανατώσατε εκ των παιδιών πάντα τα αρσενικά» Αριθ.31.7. & Ένοπλος Δόλος: Γης Μαδιάμ η γενοκτονία!

[4] «Ο Αδάμ εγνώρισε την γυναίκα αυτού Εύαν και συνέλαβε και εγέννησε» Γεν.4.1.

[5] «Ο Άπις είναι ένα μοσχαράκι (με ιδιαίτερα σημάδια)... Οι Αιγύπτιοι λένε, ότι από τον ουρανό κατεβαίνει μια αστραπή πάνω στην γελάδα και απ’ αυτήν γεννιέται ο Άπις» Ηρόδοτος 3.28.

[6] «Η μνήμη τους τιμάται στις 29/12» Βίοι Αγίων σ.174. Παπαδημητρίου.

[7] «Αν μια γυναίκα μείνει έγκυος και γεννήσει αγόρι, θα είναι ακάθαρτη για εφτά μέρες, όπως συμβαίνει με τις μέρες της περιόδου της. Την όγδοη θα γίνει περιτομή. Θα παραμείνει σπίτι της τριάντα τρεις ακόμα μέρες για τον καθαρισμό της. Δεν θα αγγίζει τίποτε άγιο, ωσότου συμπληρωθούν οι μέρες του καθαρισμού της. Αν γεννήσει κορίτσι, θα είναι ακάθαρτη εξήντα έξι ακόμα μέρες». Λευιτικό 12.1-5.

[8] Την περιτομή του Ιησού, γιορτάζουμε στην πρώτη Ιανουαρίου εκάστου έτους!

[9] Ρόμπερτ Γκρέιβς και Ραφαέλ Πατάι Εβραϊκή μύθοι: η γέννηση του Αβραάμ!

Διαβάστε την πλήρη περιγραφή και την συνεχεία των θρησκευτικών μας παθών στο βιβλίο του Μ. Καλόπουλου: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ