NSA - GCHQ: Τα “δάκρυα” για την Τζο Κοξ και τους νεκρούς του Ορλάντο

Ουαί υμίν “ισχυροί” …υποκριταί: Τα “δάκρυα” για την Τζο Κοξ και τους νεκρούς του Ορλάντο

Με έντονο συναισθηματικό φορτίο και χωρίς διάθεση ανάλυσης, καταγράφω κάποια γεγονότα, γνωστά σε όλους σχεδόν. Στόχος η απομυθοποίηση πολιτικών, προσώπων, επιλογών, δημοσιλογούντων, ΜΜΕ, συμφερόντων.

Δολοφονήθηκε η Τζό Κοξ, βουλευτής της Βρετανίας, υπέρμαχος της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. Οι μετρήσεις κατά του Brexit, μετά τη καταδικαστέα και στυγερή δολοφονία της Κοξ, δείχνουν ότι οι πλειοψηφία των Βρετανών επιθυμούν πλέον την παραμονή τους στην Ε.Ε.

Δεν επιθυμώ να συνομοσιολογήσω, αλλά ιδού το αποτέλεσμα της άνανδρης δολοφονίας. Αλήθεια τι κάνουν οι δυνάμεις της Αστυνομίας-της Αντιτρομοκρατικής-της MI6/SIS (οι «θρυλικές Μυστικές Υπηρεσίες) της Αγγλίας ;

Ούτε τους βουλευτές τους δεν μπορούν να προστατεύσουν ; Μήπως θυμόσαστε τι μας έλεγαν και πώς προωθούσαν τις Βρετανικές υπηρεσίες ασφαλείας, όταν επρόκειτο να διεξαχθούν στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί Αγώνες; 

Πόσες τρύπες/κενά εύρισκαν στην ασφάλεια ; 

Πού είναι τώρα αυτά τα παλληκάρια, που ελέω Σημίτη, μας φόρτωσαν με δεκάδες εκατομμύρια για την αγορά των «συστημάτων ασφαλείας» τους ; 

Πού είναι οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, που υπηρετούν ; Σιγή ιχθύος…

Ή μάλλον ασχολούνται με την «προσωπικότητα» του φονιά, στο πλαίσιο της εκστρατείας χειραγώγησης.

Αν κάποιο ανάλογο περιστατικό συνέβαινε στην Ελλάδα, ας υποθέσουμε, την περίοδο του Δημοψηφίσματος το 2015, τι θα συνέβαινε; Θα ζητούσαν την κεφαλήν επί πίνακι του Τσίπρα, της κυβέρνησης κλπ. κλπ. Θα εξέδιδαν και ταξειδιωτική οδηγία για να αποτρέψουν την επίσκεψη τουριστών στην Ελλάδα.

Αλήθεια πόσο ασφαλής χώρα είναι πλέον η Μεγάλη Βρετανία;

Ούτε ένας Υπουργός δεν υπέβαλλε παραίτηση, τέτοιας ποιότητας ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Μήπως θα πρέπει να αγωνιούμε για τους χιλιάδες Έλληνες, που διαμένουν στη χώρα αυτή; Γιατί κανένα από τα ελληνικά συστημικά μέσα δεν αναφέρεται σε αυτές τις προσεγγίσεις; Ποιόν ή ποιούς αβαντάρουν; Ποιό το ηθικό πλεονέκτημα της Βρετανίας πλέον;

Μακελειό στο Ορλάντο.

Ένας άνθρωπος, ο Όμαρ Σιντίκι Ματίν, 29 ετών, κατόρθωσε και σκότωσε 50 ανθρώπους και τραυμάτισε τουλάχιστον άλλους 53. Οι αρχές ασφαλείας της Υπερδύναμης αντί να προλάβουν και αποτρέψουν τα αποτρόπαια εγκλήματα, αρκέσθηκαν στο να μαζεύουν δολοφονημένους συνανθρώπους μας-να περιθάλπουν τραυματίες, να κάνουν το προφίλ του δολοφόνου, να ψάχνουν για σχέσεις του με την τρομοκρατία.

Συγχαρητήρια για την αποτελεσματικότητα τους, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη ευθύνης του μακελειού από τον ISIS. Κάθε χρόνο περισσότεροι από 30.000 Αμερικανοί σκοτώνονται από όπλο. Το 2013 ο αριθμός των θανάτων έφθασε τους 33.636, δηλαδή σχεδόν 92 άνθρωποι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους από τη χρήση όπλων. Τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν συνέβαιναν ανάλογα περιστατικά;

Ταξιδιωτικές οδηγίες-πίεση/εκβιασμοί για παραιτήσεις κυβέρνησης, πρωθυπουργού κλπ.

Όταν στις ΗΠΑ δεν μπορούν να βάλουν φρένο στις δολοφονίες τόσων ανθρώπων, με ποιο ηθικό ανάστημα μιλάνε για ατομικές ελευθερίες, ατομικά δικαιώματα; Πού βρίσκονται οι καλύτερα εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες υπηρεσίες ασφαλείας του κόσμου; Ή μήπως και αυτές μπουκώνονται από τις χορηγίες της Εθνικής Ένωσης Όπλων (NRA), όπως οι Αμερικανοί πολιτικοί;

Κατά την «Washington Post» μόνον το 2010 η NRA και οι θυγατρικές της δαπάνησαν για δωρεές το ποσόν των 276 903 028 $. Αρκεί, όμως, η εξήγηση αυτή, ως η κύρια αιτία εμφάνισης του φαινομένου τόσων δολοφονιών στις ΗΠΑ ή υπάρχουν και άλλα βαθύτερα αίτια; Μήπως η αδυναμία αντιμετώπισης οφείλεται και σε άλλα αίτια (στα οποία επί του παρόντος δεν θα αναφερθώ).

Τίθενται τα ίδια ερωτήματα και για τις ΗΠΑ: Δείτε στο γράφημα του TIME πόσοι έχουν σκοτωθεί σε τρομοκρατικές επιθέσεις από την 11η Σεπτεμβρίου (κάτω γραμμή στο διάγραμμα) και μετά είναι τόσο λίγοι που η γραμμή στο διάγραμμα κινείται κοντά στο μηδέν, με εξαίρεση το 2011, σε σχέση με τους θανάτους λόγω δολοφονικών επιθέσων.

Πηγή: Περιοδικό TIME Πόσο ασφαλής χώρα είναι πλέον η Αμερική;

Ούτε ένας Κυβερνητικός Αξιωματούχος δεν υπέβαλλε παραίτηση, τέτοιας ποιότητας ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Μήπως θα πρέπει να αγωνιούμε για τα εκατομμύρια Έλληνες, που διαμένουν στη χώρα αυτή; Γιατί κανένα από τα ελληνικά συστημικά μέσα δεν αναφέρεται σε αυτές τις προσεγγίσεις; Ποιόν ή ποιούς αβαντάρουν; Ποιό το ηθικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ πλέον; 

Αν δεν μπορούν να εγγυηθούν για την ασφάλεια του μέσου Αμερικανού πολίτη, πως εγγυώνται την ασφάλεια χωρών, ακόμα και μέσω υπερεθνικών σχηματισμών (ΝΑΤΟ) ;

Πόσο υποκριτικά τα δάκρυα τους και για την αείμνηστη Τζο Κοξ και για τα θύματα του μακελάρη του Ορλάντο. Δεν υπηρετούν παρά μόνον συμφέροντα. Συμφέροντα αισχίστου είδους, όπως για παράδειγμα των τραπεζών τους (γερμανικών-γαλλικών κλπ) όταν καταδίκασαν μια χώρα την Ελλάδα σε παρατεταμένη ύφεση-σε καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας-σε φτωχοποίηση 5 εκατομμύρια Έλληνες. Δεν ξεχνάμε….

Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι Πολιτικός αναλυτής 

http://dia-kosmos.blogspot.gr/