Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ!.... ..Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ!

Από την αρχαιότητα, λοιπόν, διαμορφώθηκαν τα περισσότερα στοιχεία μια ελληνικής εθνότητας και αυτά ήσαν η κοινή γλώσσα και ο εντυπωσιακά κοινός πολιτισμός που αντιπαρέθετε του Έλληνες στους μη Έλληνες, με τους οποίους οι Έλληνες αποκαλούσαν βαρβάρους.

Με τον όρο βάρβαροι οι αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν αυτούς που δεν μιλούσαν ελληνικά, που δεν κατανοούσαν ελληνικά. Συχνά όμως οι ίδιοι οι ομόγλωσσοι Έλληνες δεν ένοιωθαν κάτι που θα τους ένωνε. Αντίθετα μάλιστα, πολλές φορές βρίσκονταν σε διαρκείς πολέμους μεταξύ τους, μέχρι που ήρθε μια περίοδο που ένοιωσαν ότι κάτι τους ένωνε κι αυτό έγινε μετά την ΗΤΤΑ των Περσών και ως την κατάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Η ενότητα αυτή, στη συνέχεια, μεταλλάχτηκε σε αυτό που λέμε ελληνιστικό κοσμοπολιτισμό και οικουμενικότητα. Τα ελληνιστικά κράτη, αν και δεν είχαν κάποια κοινή αρχή, είχαν κυριαρχήσει σε μια τεράστια έκταση, ενώ το Έλληνας και ελληνικός είχε αποκτήσει μια πολιτιστική ενότητα που έφτασε στα όρια της εθνότητας.

Παράλληλα, στην κυρίως Ελλάδα και στο Αιγαίο, μαζί με τα παράλια της Δυτικής Μικράς Ασίας, εξακολουθούσε να ζεί ελληνικός πληθυσμός. Η παράδοση της ενότητας, στα πλαίσια της πόλης-κράτος, εξακολουθούσε να υπάρχει, παρόλο που η πόλη-κράτος έχασε τη δύναμη και δεν ήταν κράτος με την παλαιότερη του σημασία.

Από την άλλη, οι ελληνιστικές ηγεμονίες λειτουργούσαν όπως οι πολεμικές ομάδες. Ο ηγεμόνας είχε το στρατό του και με τη δύναμή του ασκούσε την εξουσία. Το ίδιο ισχύει στη συνέχεια και για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Επιπρόσθετα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαμόρφωσε ένα δυναμικό γραφειοκρατικό μηχανισμό, πράγμα που δεν υπάρχει στις ελληνιστικές ηγεμονίες και γι’ αυτό στερεώθηκε καλύτερα στην εξουσία, ενώ στις ελληνιστικές ηγεμονίες οι στρατιωτικοί ασκούσαν και τη διοίκηση.

Στα πλαίσια των ελληνιστικών ηγεμονιών, εκεί που είχαν συγκροτηθεί πόλεις-κράτη-στον ελλαδικό χώρο, στο Αιγαίο, στη Μεγάλη Ελλάδα και στις ελληνικές αποικίες-, οι πόλεις διατηρούσαν κάποια δύναμη. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όμως καταργείται κι αυτή η σκιώδης εξουσία και μαζί χάνεται και το αίσθημα της σχετικής ενότητας του ελληνικού χώρου.

Έτσι δημιουργείται η διάδοχος κατάσταση, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή, πιο ορθά, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία συνεχίζει την πρακτική της Ρωμαϊκής, αλλά ο πανίσχυρος διοικητικός μηχανισμός στελεχώνεται αποκλειστικά σχεδόν από Έλληνες ή εξελληνισμένους. Ήδη από τα χρόνια του Ιουστινιανού, το ελληνικό στοιχείο ήταν τόσο δυναμικό που ο ίδιος ο αυτοκράτορας υποχρεώθηκε να γράφει τους ΝΟΜΟΥΣ του στην ελληνική γλώσσα (πρόκειται για τις Νεαρές).

Στη διοίκηση εγκαταλείφθηκε νωρίς η λατινική γλώσσα και όλες οι πράξεις γράφονται στα ελληνικά, καθώς και τα Ευαγγέλια είναι γραμμένα στα Ελληνικά ενώ την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί και η Εκκλησία.

Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της Αυτοκρατορίας, είναι η διεθνής γλώσσα μέσω της οποίας ο χριστιανισμός θα γίνει μια διεθνή και οικουμενική θρησκεία.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν και παρέμεινε ως την κατάλυσή της από τους ΛΑΤΙΝΟΥΣ (1204),ένα πολυσυλλεκτικό κράτος, όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν το ελληνικό ή καλύτερα, το ελληνιστικό στοιχείο. Παρόλο που εξακολουθούσε να λέγεται Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν μια καθαρά «Ελληνική Αυτοκρατορία».

Ο στρατός ήταν πολυσυλλεκτικό κράμα, αλλά ο μηχανισμός, η κύρια δύναμη του Βυζαντίου, ήταν ελληνικός. Τότε παρατηρήθηκε και μια ιστορική ιδεολογική στροφή με πολύ μεγάλη σημασία για τη συνέχεια του ελληνισμού. Συγκεκριμένα, τον 9ο και 10ο αιώνα, το επίσημο βυζαντινό κράτος και η Εκκλησία στρέφονται ξαφνικά προς τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο.

Η Εκκλησία αναζητάει στηρίγματα στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Ψυχή αυτής της κίνησης είναι ο πατριάρχης Φώτιος αλλά και ο περίφημος φιλόσοφος, θεολόγος και μυστικιστής Μιχαήλ Ψελλός. Παρόλο που πολλοί ακόμα εξακολουθούν να ταυτίζουν τον Έλληνα με τον ειδωλολάτρη, οι ιεράρχες μελετάνε τους αρχαίους και συλλέγουν τα αρχαία συγγράμματα. Ακριβώς από αυτήν την κίνηση θα σωθούν τα περισσότερα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων.

Την ίδια στιγμή, στην εξελληνισμένη Μικρά Ασία και στον κύριο ελλαδικό χώρο, καλλιεργείται μια άλλη ελληνική γλώσσα, η κοινή, αυτό που σήμερα θα λέγαμε δημοτική. Πρόκειται για μια γλώσσα που βγαίνει από την αρχαία. Αυτήν την κοινή γλώσσα μιλούσαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα και είχε παραλλαγές από περιοχή σε περιοχή, ενώ ακόμα πιο διαφορετική ήταν στις πόλεις.

Στην κοινή γλώσσα διαμορφώνεται μια άλλη πολιτιστική παράδοση, που είναι αντίθετη από εκείνη του επίσημου κράτους και της Εκκλησίας. Σ’ αυτήν εκφράζονται τα πέρα από τους μηχανισμούς της εξουσίας λαϊκά στρώματα κι αυτά τα λαϊκά στρώματα είναι που θα συμβάλλουν κυρίως στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνότητας.

Ιδιαίτερα αισθητή γίνεται αυτή η κίνηση στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στη Δυτική Μικρά Ασία και φυσικά στον ελλαδικό χώρο και το Αιγαίο. Οι περιοχές αυτές θα είναι έκτοτε και για πολλούς αιώνες η ψυχή του ελληνισμού. Στην περιοχή της Μεγάλης Ελλάδος, στη νότιο Ιταλία και Σικελία, ο ελληνισμός, παρότι διατηρήθηκε επί αιώνες, σταδιακά εξασθενεί και χάνει το αρχικό του σφρίγος.

Η μεγάλη αυτή αυτοκρατορία, που έλαμψε επί αιώνες, μετά το θάνατο του Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου (1025) βυθίζεται σε κρίση και αρχίζει η μακρά πορεία της πτώσης. Πριν αρκετούς αιώνες είχε αρχίσει μια σκληρή πάλη ανάμεσα στους «ΔΥΝΑΤΟΥΣ» ( μια ιδιότυπη τοπαρχική φεουδαρχική μορφή που παρατηρείται στο Βυζάντιο) και στο γραφειοκρατικό μηχανισμό της κεντρικής εξουσίας.

Η Μακεδονική Δυναστεία αγωνίστηκε με επιτυχία κατά των ΔΥΝΑΤΩΝ, που ήσαν όμως αρκετά ισχυροί ώστε να κάνουν αλλεπάλληλα κινήματα. Παρόλο που τα κινήματα των Δυνατών καταπνίγηκαν από τη Μακεδονική Δυναστεία, οι Δυνατοί παρέμεναν ισχυροί. Και μετά το θάνατο του Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου πέρασαν ουσιαστικά σε αντεπίθεση και τελικά θα καταλάβουν την αρχή με τους Κομνηνούς, τους ισχυρότερους από τους Δυνατούς στη χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου.

Έτσι θα ανατραπεί ο γραφειοκρατικός μηχανισμός και την εξουσία θα πάρουν οι «Δυνατοί».

Στα χρόνια αυτά εξασθενεί η ΝΑΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ του Βυζαντίου. 

Η οικονομική δύναμη του Βυζαντίου, που του εξασφάλιζε τα μέσα να διεξάγει πολέμους, να εξαγοράζει εχθρούς και να επιβιώνει, ήταν το εμπόριο. Το βυζαντινό ναυτικό μετέφερε επί αιώνες, από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία, τα μπαχαρικά και τα μετάξια της Άπω Ανατολής και τα είδη πολυτελείας που κατασκεύαζαν στην Κωνσταντινούπολη.

Τόσο η παραγωγή των ειδών πολυτελείας, όσο και το εμπόριο με την Άπω Ανατολή ήσαν κρατικό μονοπώλιο. Η παρακμή του βυζαντινού ναυτικού, που οφείλεται στην τελική νίκη των Δυνατών, έκανε αδύνατη τη διεξαγωγή αυτού του εμπορίου. Η Βυζαντινοί δεν ήσαν πια σε θέση να μεταφέρουν τα αυτά εμπορεύματα και προϊόντα στη Δύση.

Τότε έφτασαν οι στόλοι των εμπορικών πόλεων της Ιταλίας στην Κωνσταντινούπολη και το Βυζαντινό εμπόριο πέρασε ουσιαστικά στους Βενετσάνους και Γενοβέζους…

Οι Βυζαντινοί, που διεξήγαγαν αυτό το εμπόριο, αντέδρασαν μαζί με τη γραφειοκρατία που παραμερίζεται αλλά το κράτος των ΔΥΝΑΤΩΝ προχωράει σε παραπέρα παραχωρήσεις προς τους ΛΑΤΙΝΟΥΣ!......

ΈΤΣΙ ΤΟ Βυζαντινό κράτος ΑΝΑΘΕΤΕΙ και τη ΝΑΥΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ της αυτοκρατορίας στους Βενετσάνους.

Οι Βενετσάνοι φέρονται πιά ως κυρίαρχοι, ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ οικονομικές δυνατότητες όχι μόνο από το βυζαντινό ΚΡΑΤΟΣ, αλλά και από τους εμπορευόμενους , που είναι Έλληνες.

Αυτή ήταν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η αρχή της κατάρρευσης της ελληνικής αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα η σύγκρουση ΛΑΤΙΝΩΝ και ΕΛΛΗΝΩΝ αρχίζει πολύ πριν από το (1204), χρονιά που οι Βενετσάνοι, χρησιμοποιώντας τους ηγέτες της Δ’ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑΣ κατέλυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Σ’ αυτή τη σύγκρουση αντιπαρατίθενται ΕΛΛΗΝΕΣ και ΛΑΤΙΝΟΙ, *****ΕΛΛΗΝΕΣ όμως χωρίς την ΣΥΝΔΡΟΜΗ του επίσημου κράτους του Βυζαντίου!...

Το 1204, ηγέτες της Δ’ Σταυροφορίας, με υποκίνηση του δόγη της Βενετίας Δάνδολου, καταλαμβάνουν την Κωνσταντινούπολη και καταλύουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τα εδάφη της διαμοιράζονται μεταξύ των ηγετών των ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΩΝ!......

Η Βενετία παίρνει εδάφη που θα της εξασφαλίζουν την κίνηση του εμπορίου. Οι Βενετοί άρπαξαν τους τεχνίτες των εργαστηρίων της Κωνσταντινούπολης, μαζί με τα εργαλεία τους και τους μετέφεραν στη Βενετία.

Έτσι η Βενετία θα γίνει, για τα μετέπειτα χρόνια ότι ήταν η Κωνσταντινούπολη πρίν. Το ίδιο φέρθηκαν και αναλόγως κέρδισαν οι Γενοβέζοι και οι άλλες εμπορικές πόλεις της Ιταλίας. Το κέντρο του εμπορίου με την Άπω Ανατολή ουσιαστικά μεταφέρθηκε στην ΙΤΑΛΙΑ, μετατρέποντας την Κωνσταντινούπολη σε απλό διαμετακομιστικό σταθμό!....



Ενώ όμως οι σταυροφόροι είχαν μπει μέσα στην Πόλη, μια ομάδα Βυζαντινών αξιωματούχων ανακήρυσσε Αυτοκράτορα τον ικανό στρατηγό Θεόδωρο Λάσκαρη, τον οποίο ακολούθησε ο επίσης ικανός στρατιωτικός και γαμπρός του Λάσκαρη, Ιωάννης Βατάτζης. Ο Λάσκαρης και ο Βατάτζης διέφυγαν από την Πόλη με ένα τμήμα στρατού προς τις μικρασιατικές επαρχίες, όπου υπήρχε πυκνός ελληνικός πληθυσμός, αποφασισμένοι να αντισταθούν στους Φράγκους.



Εγκαταστάθηκαν στη Νίκαια και εκεί δημιούργησαν την Αυτοκρατορία της Νίκαιας. Σκοπός τους ήταν η με κάθε μέσο αντιμετώπιση των Λατίνων και σ’ αυτό εξασφάλισαν τη συμμετοχή των πλατειών λαϊκών στρωμάτων της Μικράς Ασίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε οι Λατίνοι και ο Πάπας αποκαλούσαν τους ορθόδοξους χριστιανούς ως ΕΛΛΗΝΕΣ, δηλαδή Ειδωλολάτρες και ζητούσαν την υποταγή της ορθοδοξίας στον Παπισμό. Ο λαός γενικά αντιτάχθηκε στον Παπισμό και η Αυτοκρατορία της Νίκαιας έγινε το κέντρο του Αντιπαπισμού.

Η Νίκαια πρόβαλλε, ίσως για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά, ελληνισμό ως εθνικό της χαρακτηριστικόκαι σ’ αυτή την ιστορική φάση ο ελληνισμός γίνεται εθνική προσωνυμία και εκφράζει το αντιλατινικό πνεύμα. Στην Αυτοκρατορία αυτή και πριν από την κατάλυση της αρχής των Λασκαρέων-Βατατζήδων από τον Μιχαήλ Η’ παλαιολόγο το 1260, διαμορφώθηκαν πλήρως τα στοιχεία ενός ελληνικού έθνους και ταυτόχρονα η πρώτη αστική τάξη στον κόσμο.

Η Δυτική Μικρά Ασία ήταν τότε η περισσότερο εξελληνισμένη περιοχή σε όλο τον ελληνικό κόσμο.Εδώ είχαμε την επίσημη ελληνική γλώσσα, τις ελληνικές παραδόσεις, την ελληνική πατρίδα, αφού στο έδαφος της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας δεν υπήρχε λαός με διαφορετικές παραδόσεις και γλώσσα.

Ολόκληρος ο πληθυσμός αντιμετώπιζε με πραγματικό δέος τον εχθρό, δηλαδή τους Λατίνους και όλοι ένοιωθαν την ανάγκη της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!...

Το τολμηρό σ’ αυτή την περίοδο είναι ότι τόσο κάτω από την πίεση των Λατίνων που αποκαλούσαν την ορθόδοξη εκκλησία Ελληνική, όσο και κάτω από την ανάγκη τις ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ του πληθυσμού, το ΕΛΛΗΝΑΣ προβλήθηκε ως δηλωτικό κατά των Λατίνων….

Παράλληλα, η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, στα χρόνια των Λασκαραίων-Βατατζήδων (1204-1260),πήρε τολμηρά οικομικοκοινωνικά μέτρα που άλλαξαν τη μορφή και το χαρακτήρα του Βυζαντίου. Εκεί κατέφυγαν μεμονωμένοι τεχνίτες των συντεχνιών της Πόλης, αυτοί που διέφυγαν την άμεση σύλληψη και ΑΠΑΓΩΓΗ από τους ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΟΥΣ.

Οι αυτοκράτορες της Νίκαιας χρειάζονταν άμεσα μεγάλες ποσότητες όπλων και άλλων αναγκαίων (ρούχα, εργαλεία κ.λ.π.), και αυτοί οι τεχνίτες, που διέφυγαν από την Πόλη, έπρεπε να καλύψουν αυτές τις ανάγκες!.... Η αγορά ήταν μεγάλη και οι τεχνίτες τώρα δεν ανήκαν σε οργανωμένη συντεχνία….

Παρήγαγαν για την αγορά που απαιτούσε πολλά προϊόντα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Νίκαια αναπτύσσει μια αξιόλογη εμπορευματική παραγωγή, στηριζόμενη καθαρά στις ΔΙΚΕΣ της ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ δυνάμεις.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ κάθε ΕΜΠΟΡΙΚΗ επαφή με τους ΛΑΤΙΝΟΥΣ και υποχρέωσαν όλους να τρώνε και να ντύνονται με ό,τι παρήγαγαν οι ίδιοι. Το παράδειγμα το έδωσε η Αυλή τους, που φορούσε ρούχα ντόπιας παραγωγής!...

Για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς της αυτοκρατορίας, οι ΛΑΣΚΑΡΑΙΟΙ-ΒΑΤΑΤΖΗΔΕΣ αναζωογόνησαν τον θεσμό των Ακριτών, που στα χρόνια των Κομνηνών είχε ουσιαστικά διαλυθεί, καθώς οι χώροι της δράσης των Ακριτών είχαν περάσει στην ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ των ΣΕΛΤΖΟΥΚΩΝ …….ΤΟΥΡΚΩΝ!.....

Για να εξασφαλίσουν γη για στρατόπεδα, δήμευσαν κτήματα της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ή έπαιρναν γη από τους ΔΥΝΑΤΟΥΣ. Τέλος, ανοίγουν σχολές που διδάσκουν πρακτικές γνώσεις για τη Γεωργία, διότι πρέπει η παραγωγή του τόπου τους να καλύπτει όλες τις ανάγκες του πληθυσμού.

Όλα αυτά είναι δηλωτικά μιας ιστορικής αναγέννησης του ελληνισμού στον ΙΣΤΟΡΙΚΟ του χώρο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε το εξής περίεργο. Όταν οι ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ αποφάσισαν να καταλύσουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, φρόντισαν να ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ πρώτα τους ΑΓΡΟΤΕΣ που υπέφεραν πραγματικά από τους βυζαντινούς άρχοντες και τους ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ!....

Έτσι τους υποσχέθηκαν ελάττωση των φόρων και οι αγρότες για μια στιγμή πίστεψαν ότι θα βρίσκονταν σε καλύτερη μοίρα. Γι’ αυτό και ο αγροτικός πληθυσμός δεν πρόβαλλε αντίσταση και οι ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ πέρασαν σε πλήρη ανάπτυξη για να φτάσουν στην ΚΩΝ/ΛΗ. Την επομένη της κατάκτησης όμως, οι Σταυροφόροι αποδείχθηκαν χειρότεροι από τους βυζαντινούς άρχοντες!...

Έτσι οι αγροτικοί πληθυσμοί, που βρέθηκαν υπό λατινική ΚΑΤΟΧΗ, πιέστηκαν τόσο πολύ που άρχισαν να αντιστέκονται. Καθώς οι Βούλγαροι πρόβαλλαν αντίσταση και σε συνέχεια επιτέθηκαν κατά των σταυροφόρων, (με αρχηγό τους τον τσάρο Καλοϊωάννη), οι αγρότες της Θράκης συντάχθηκαν με τον Καλοϊωάννη και πολέμησαν τους Σταυροφόρους.

Όταν ύστερα από λίγο η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, αφού απέκρουσε τις επιθέσεις των ΛΑΤΙΝΩΝ, αποβίβασε δυνάμεις στη Θράκη, οι ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ πληθυσμοί έγιναν το στήριγμα της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και την βοήθησαν να εξαπλωθεί γρήγορα στην περιοχή της Θράκης!....

Η συνείδηση ότι ο Λατίνος γενικά είναι εχθρός των Ελλήνων ξεκίνησε αρχικά από τους εμπορευόμενους που δοκίμασαν την πίεσή τους πολύ πριν γίνει η κατάλυση του Βυζαντίου. Οι αγρότες απέκτησαν αυτή τη συνείδηση, ότι δηλαδή ο κοινός και ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ εχθρός των Ελλήνων ήταν οι Λατίνοι, αργότερα και κυρίως μετά την κατάλυση του Βυζαντίου (1204).

Η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, την εποχή εκείνη, με τους τολμηρούς ΗΓΕΜΟΝΕΣ της Λασκαραίους-Βατατζήδες, ενσάρκωσε τον αγώνα κατά των Λατίνων. Είναι για πολλούς η καρδιά του ελληνισμού και ο δεσμός του αρχαίου ελληνισμού, του ελληνιστικού ελληνισμού με τον χριστιανικό ελληνισμό και ταυτόχρονα ο σπόρος του μετέπειτα ελληνισμού και ο σπόρος του νέου ελληνικού έθνους!...

Η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, ως την ανατροπή της δυναστείας Λασκαραίων-Βατατζήδων, με τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του τελευταίου ανήλικου Ιωάννη Δ’ Λάσκαρη από τον ΜΙΧΑΗΛ Η’ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ, είναι στην ουσία ένα ΕΘΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!...

Όμως με τον ΜΙΧΑΗΛ Η’ Διαλύονται οι ΒΑΣΕΙΣ της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ της Νίκαιας και ουσιαστικά ο ΕΘΝΙΚΟΣ χαρακτήρας. Η νίκη του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου ήταν νίκη των Δυνατών και ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ της εποχής των ΚΟΜΝΗΝΩΝ…. Η Εθνική ΕΝΟΤΗΤΑ, που επιτεύχθηκε από τους ΛΑΣΚΑΡΑΙΟΥΣ-ΒΑΤΑΤΖΗΔΕΣ, διαλύθηκε και η Αυτοκρατορία, μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης, επανήλθε στη συγκρότηση της εποχής των Κομνηνών……..

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΤΟΤΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!.....

ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΙ……………., για άλλη μια φορά, ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ το στόλο και εμπιστεύθηκαν τη ΝΑΥΤΙΚΗ τους ΚΑΛΥΨΗ στους Γενοβέζους, με τη βοήθεια των οποίων ανάκτησαν και την Κωνσταντινούπολη.

Απέδωσαν ξανά στις Ιταλικές πόλεις όλα τα ΤΕΡΑΤΩΔΗ προνόμια που αυτές είχαν κατά τα χρόνια των Κομνηνών.

ΔΙΕΛΥΣΑΝ για άλλη μια φορά, τα «ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ», τους αγρότες –ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ που υπεράσπιζαν τα ΣΥΝΟΡΑ.

Πήραν πάλι τη γη που είχε αφαιρεθεί από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ και τους Δυνατούς και είχε μοιραστεί στους ΑΓΡΟΤΕΣ και την έδωσαν στους παλιούς της κατόχους..

Έτσι δημιουργείται ένα τρομερό ρήγμα ανάμεσα στην εξουσία και στα λαϊκά στρώματα με ολέθριες συνέπειες για την ίδια την ύπαρξη της αυτοκρατορίας. Μαζί με τη διάσπαση της ενότητας διαλύθηκε και η απλή εμπορευματική παραγωγή, διαλύθηκαν τα στρώματα της πρώτης ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ που εμφανίστηκε στον κόσμο.

Οι Παλαιολόγοι εμπορεύονται τώρα μόνο με τις ιταλικές πόλεις. Από αυτές τις ιταλικές πόλεις, που στηρίζουν την ανάπτυξή τους στην ΑΡΠΑΓΗ που έκαναν το 1204 από το Βυζάντιο, οι αυτοκράτορες αγοράζουν ότι χρειάζεται η αυλή και ο στρατός, πράγμα αντίθετο με ότι έκαναν οι Λασκαραίοι-Βατατζήδες.

Αλλά το πιο καταπληκτικό στην κατάλυση των ΕΘΝΙΚΩΝ στηριγμάτων της Νίκαιας, είναι η κατάργηση του στρατού από στοιχεία της Αυτοκρατορίας και η αποκλειστική χρησιμοποίηση μισθοφόρων.

Και το χειρότερο είναι ότι οι ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ των ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ είναι αποκλειστικά ΤΟΥΡΚΟΙ ή ΤΟΥΡΚΟΜΑΝΟΙ ( Κομάνοι, Χαζάροι, Σελτζούκοι και Οσμανλήδες)….


ΣΕΛΤΖΟΥΚΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ

Σχόλιο: Ο προδοτικός ρόλος της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ! ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘ' ΟΤΙ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ από τους ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ!.....

Τέλος οι Παλαιολόγοι προωθούν σταθερά την ένωση των Εκκλησιών και την υποταγή της ορθοδοξίας στον Παπισμό. Στην κίνηση αυτή όμως, που ήταν το αποκορύφωμα της ΕΘΝΟΔΙΑΛΥΤΙΚΗΣ τους ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, αντιτάχθηκε το σύνολο του λαού. Έτσι οι ανθενωτικοί ταυτίζονται με την παράδοση των Λασκαραίων-Βατατζήδων και τη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ προοπτική!.....

Στο μεταξύ οι ΤΟΥΡΚΟΙ ή ΤΟΥΡΚΟΜΑΝΟΙ μισθοφόροι εγκαταστάθηκαν ως ΦΡΟΥΡΟΙ των πόλεων και των επίκαιρων σημείων της Αυτοκρατορίας…

Είναι αυτοί που θα περάσουν ουσιαστικά στο πλευρό των Οθωμανών, όταν οι τελευταίοι θα περάσουν στη Βαλκανική και θα γίνουν ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ της οθωμανικής διείσδυσης στην ευρύτερη περιοχή!....

Οι ανθενωτικοί ήταν τότε τα πιο ΥΓΙΗ ΕΘΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!...Ο κύριος εχθρός των Ελλήνων, όπως πρέσβευαν, είναι οι Λατίνοι. Και η πρώτη ΕΘΝΙΚΗ κίνηση γίνεται με τον αγώνα κατά των ΛΑΤΙΝΩΝ…

Οι ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΙ Υποτάχθηκαν Ουσιαστικά στους Λατίνους, αφού τους Παρέδωσαν και το ΕΜΠΟΡΙΟ και τον ίδιο το ΣΤΟΛΟ…

Έτσι άρχισε μια περίοδος σύγκρουσης των πλατειών Λαϊκών Μαζών κατά του καθεστώτος των ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ, που θα φέρει την πτώση της ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ στους ΤΟΥΡΚΟΥΣ και θα χαθούν τα πρώτα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΘΝΙΚΑ στοιχεία.

Η ελληνική εθνότητα στην Μικρά Ασία θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Οι Έλληνες της Δυτικής Μικράς Ασίας, απελπισμένοι από την καταπίεση των Βυζαντινών ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ, θα φτάσουν στην ΑΠΟΓΝΩΣΗ να υποταχθούν στους Οσμανλήδες Τούρκους που έφταναν μόλις τότε στην Μικρά Ασία.

Ένα μεγάλο μέρος τους, για πολλούς ιστορικούς το μεγαλύτερο θα αλλαξοπιστήσει και θα εξισλαμιστεί!...............

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Νίκου Χειλαδάκη

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Από το μύθο στο μικροτσίπ!.....