Η Ελληνοαμερικανική ομάδα της θρησκείας

Ο Προδοτικός ρόλος της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική…..που ελέγχεται από το Πατριαρχείο!...

Η διαμάχη που εξετάζουμε δεν είναι μια απλή υπόθεση ψηφοθηρίας, μια απλή συνέπεια του γεγονότος ότι, όπως έχουν πει,..........

«Υπάρχουν στις ΗΠΑ τρία εκατομμύρια πολίτες ελληνικής καταγωγής και μόνο μερικές χιλιάδες τουρκικής».

Ο ρόλος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας σ’ όλη την υπόθεση δεν είναι εύκολο ν’ αποτιμηθεί με ακρίβεια, αλλά και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δραστηριότητα των ελληνοαμερικανικών σωματείων και της οργανωμένης ομογένειας γενικότερα, που βρέθηκε για πρώτη φορά στα τελευταία χρόνια σχετικά ενωμένη και κινητοποιημένη, βοήθησε να δοθεί προβολή και δημοσιότητα στο Κυπριακό και άσκησε κάποια πίεση στα μέλη του Κογκρέσου.

Δεν πρέπει όμως να υπερβάλλεται η σημασία, ούτε ίσως η ποιότητα αυτής της πίεσης. Το λεγόμενο «Γκρηκ Λόμπυ» ούτε τελείως ρεαλιστικό υπήρξε ούτε πάντα αποτελεσματικό προς ορθές κατευθύνσεις.

Μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερις κύριες κατηγορίες Ελληνοαμερικανών που έλαβαν μέρος στην προσπάθεια ….

Αφήνουμε την πρώτη κατηγορία και πηγαίνουμε στην δεύτερη, για τον ρόλο της Εκκλησίας των Ορθόδοξων χριστιανών …..

(Η δεύτερη κατηγορία που μας ενδιαφέρει είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. )

Για μια σωστή ανάλυση θα χρειαζόταν ασφαλώς μια χωριστή μακρότατη μελέτη. Τρία σημεία θα πραγματευτώ εδώ κάπως συντομευμένα.

ΠΡΩΤΟΝ: η δύναμη της εκκλησίας είναι πολύ μεγαλύτερη ανάμεσα στους παλιούς μετανάστες και γενικά στους γεροντότερους, παρά στους πρόσφατους μετανάστες και νέους. Κάποτε, στη διάρκεια της δικτατορίας, ο Αρχιεπίσκοπος είχε παραπονεθεί ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα στέλνει στην Αμερική πολλούς «Κομμουνιστές».

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: η στάση της εκκλησίας στάθηκε αντικειμενικά ευνοϊκή προς την χούντα. Όχι μόνο δεν βρήκε η εκκλησιαστική ηγεσία καμμιά δυσκολία στο να δεχτεί την δικτατορική κυβέρνηση σαν την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, αλλά και πολλαπλασίασε τα ταξείδια και τις επαφές, επέτρεψε την χρήση των εκκλησιών σαν κέντρα διανομής προπαγανδιστικού υλικού και κράτησε σε απόσταση κάθε αντιδικτατορική προσπάθεια η ΟΜΑΔΑ.

Μόνο μετά το 1973, μετά την καθαίρεση του βασιλιά Κωνσταντίνου από τον Παπαδόπουλο, άρχισε η Αρχιεπισκοπή Αμερικής να εκδηλώνει κάποιους ενδοιασμούς που δεν ΕΦΤΑΣΑΝ όμως μέχρι διαμαρτυρίας για τα βασανιστήρια, ή ανοχής τοπικών εκδηλώσεων για το πολυτεχνείο..!

ΤΡΙΤΟΝ: ο ρόλος της Εκκλησίας στην ελληνοαμερικανική προσπάθεια για το Κυπριακό υπήρξε βαθύτατα συντηρητικός….


Επίσης προστατευόμενος του Ιάκωβου ήταν και ο Αντώνης Σαμαράς;

Αφού προσπάθησε στην αρχή να ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ την δραστηριότητα της ελληνοαμερικανικής «βάσης» σε «φιλανθρωπικές» κατευθύνσεις, (ρούχα για πρόσφυγες), αφήνοντας την πολιτική δράση στην «ηγεσία» και μόνο, συνέχισε και αργότερα τις προσπάθειες να ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΝ οι δημόσιες εκδηλώσεις, όπως οι ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ μπροστά στο Λευκό Οίκο και να αποφεύγονται οι ανοιχτές επιθέσεις κατά της γενικότερης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και οι έντονες αναφορές στον προδοτικό ρόλο της χούντας.

Ταυτόχρονα η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ επωφελήθηκε από την ευκαιρία να προβάλλει τον εαυτό της σαν ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ και «ΚΕΦΑΛΗ» του Ελληνισμού της Αμερικής τόσο στους Αμερικανούς πολιτικούς όσο και προς την ελληνική κυβέρνηση…

ΟΙ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΥ
Αθανάσιος Στριγάς.