ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Οσάκις ο Έλληνας κελάηδησε το τραγούδι της αλήθειας της ελευθερίας, οι άλλοι ή αφουγκράζονταν και ακολουθούσαν συνειδητά σαν άνθρωποι, ή ΛΥΣΣΟΜΑΝΟΥΣΑΝ, κάκιωναν και κατέστρεφαν σαν ανθρωποειδή…

Τα μηνύματα τα μακρινά, αλλά πανέμορφα, που μόνον η λύρα του Απόλλωνα, η σοφία της Αθηνάς, η μεγιστότητα του Δία, η μεγαλοσύνη όλων των θεών, μπορούν να στείλουν, μόνον ο Έλληνας μπορεί να τα πιάσει και να τα μεταφέρη. Γιατί είναι ένα με τη φύση. Η ισορροπία η αρμονία αποτελεί βασικό γνώρισμα της φύσεως. Και ο ΈΛΛΗΝΑΣ είναι το ισορροπημένο ΌΝ, που φύτρωσε, βλάστησε, άνθισε και ανθίζει σ’ αυτήν εδώ την γή.

Γι’ αυτό και ζή ακόμα, γι’ αυτό και θα κελαηδή στον αιώνα τον άπαντα.

Όλοι οι άλλοι έρχονται και φεύγουν, γιατί είναι μη ισορροπημένοι, και επομένως αποβλητέοι από την φύση. Ρίξτε μια ματιά για τούτο στους ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ. Από άποψη πνεύματος χωρίζονται σε δύο: στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και στους ΒΑΡΒΑΡΙΖΟΝΤΕΣ υποπολιτισμούς.

Και ιδού διατί:

Η ισορροπία ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, ισορροπία φυσική και όχι ισόποση-τα δύο δηλαδή συστατικά τα συνιστώντα την ανθρώπινη ύπαρξη σαν συνισταμένη-, αποτελεί το βάθρο, αλλά και την πηγή εμπνεύσεως και δημιουργίας του Ελληνικού Πολιτισμού.

Του ενιαίου Ελληνικού Πολιτισμού, ανεξάρτητα αν μερικοί τον χωρίζουν σε χρονικές περιόδους ή διαστήματα.

Η φυσική τούτη, η ισόρροπη θεώρηση της ζωής ωδήγησε στην τέλεια συνύπαρξη ιδεών και αξιών Ελευθερία, Σοφία, Αρετή, Ηρωϊσμός, Αλήθεια στον Έλληνα Άνθρωπο. Έτσι, η απλή, αλλά στην απλότητα της τιτάνια σκέψη του Έλληνα βρήκε τον δρόμο της για την υλοποίηση του «ευ-ζήν», μια και έγινε ένα και το αυτό με την αληθινή, τη φυσική ΑΡΧΗ των πραγμάτων.

Δημιούργημα του φυσικού ανθρώπου –του Έλληνα-ήταν το μέγιστο των συλλήψεων της ανθρώπινης διάνοιας, η θρησκεία των Ελλήνων. Μια θρησκεία που θέλει τους Θείους της Φυσικούς άρχοντες της Αρετής, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Σοφίας, του Ηρωϊσμού και της Αλήθειας-υπερασπιστές του αγαθού, του ωραίου και του μέτρου, και διώκτες του κακού, του άδικου, του φόβου, του δογματισμού, της βίας, της ισότητας και της αναλήθειας.

Συνέλαβε ο Έλληνας όλους τους δυνατούς τρόπους διακυβερνήσεως, την Βασιλεία, την Μοναρχία, την Τυραννία, την Δημοκρατία, την Αριστοκρατία, την Τιμιοκρατία κλπ., που είχαν σκοπό την συνύπαρξη, συμβίωση Ελλήνων, ελεύθερων δηλαδή στη σκέψη πολιτών, που απαιτούσαν ΑΝΤΑΞΙΟΥΣ γι’ αυτούς ηγέτες, νόμους, και τρόπο ζωής.

Έτσι ο μοναδικά ελληνικός τούτος τρόπος θεώρησης της ζωής ανέδειξε όλους τους τύπους του Φυσικού Ανθρώπου, ημίθεους, ήρωες, ανδρείους, σοφούς φιλόσοφους, άρχοντες, δασκάλους, τεχνίτες, γεωργούς, δούλους (υπαλλήλους), πάντα κατά την φυσικήν ισορροπία, που ΜΟΝΟΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΔΕΝ Δηλοί.

Η θρησκεία, οι μορφές-όχι τα συστήματα-διακυβερνήσεως, ή ηγεσία, οι μορφές –όχι τα συστήματα-παιδείας στις ελληνικές περιόδους απέδιδαν μοναδικούς καρπούς, που μόνο το αληθινό Έθνος των Ελλήνων έχει την ικανότητα προς τούτο, καρπούς που φώτιζαν και ωδησούσαν την οικουμένη.

Τότε, τώρα και πάντοτε, αυτοί που μπορούν να συλλάβουν την έννοια του φυσικού Έλληνα, αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα της ζωής του ήταν, είναι και θα είναι πως θα πλησιάση τους Θεούς του, πως θα γίνη ημίθεος.

Η ανισορροπία μεταξύ πνεύματος και ύλης θεμελίωσε όλους τους ΜΗ ελληνικούς πολιτισμούς, τους Βαρβαρίζοντες Υποπολιτισμούς.

Ο μυστικισμός στην Ανατολή επέβαλε στον άνθρωπο τον φόβο προς την φύση, και παρήγαγε έτσι ένα ανθρωποειδίζοντα υποπολιτισμό που μόνον αλλόφυλους υπηρετούσε.

Όταν ηλώθη ο Ελληνισμός από τους Χριστιανούς κατακτητές, άρχισε η κατακόρυφη πτώση της έως τότε ανοδικής πορείας του ανθρώπου προς τους Θεούς δημιουργούς του.

Έσπειραν οι εφευρέτες του Χριστιανισμού την ανακάλυψή τους στο Έθνος εκείνο που κελαηδούσε στ’ άστρα τα τραγούδια του.

Και παρήγαγε το Εβραϊκό Έθνος τούτο των εμπόρων (έμποροι, Κάπηλοι, στα Ελληνικά σημαίνει ταύτον με δόλιους, απατεώνες, ψεύτες, κλπ.) τρείς Υποπολιτισμούς.

Τον δικόν του, που τον κρατά δικό του μέχρι και σήμερα-αυτόν που στηρίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο ιστορικό γίγνεσθαι της φυλής-τον ιστορικά ανομολόγητο σημερινό Μεσαίωνα. 

Ο πρώτος δεν μας ενδιαφέρει, είναι δικός τους, απευθύνεται σ’ αυτούς, τους ταιριάζει, αυτόν έχουν να τον χαίρωνται.

@-Ο ιστορικά ωμολογημένος Μεσαίωνας-χίλια χρόνια Μηδενισμού του Ανθρώπου-φτιαγμένος από ένα συνονθύλευμα Εβραϊσμού (Παλαιά Διαθήκη),

@-Χριστιανο-Εβραϊσμού –Χριστιανισμό τον λένε- (Παλαιά Διαθήκη και Καινή Διαθήκη)

@-και Μωαμεθανο-Χριστιανο-Εβραϊσμού= Μωαμεθανισμό τον λένε= (Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη και Κοράνι), γέννησε το πρώτο την ιστορία ασταθές και ανισόρροπο Ανθρωποειδές.

Διώγκωσε σε τελείως αφύσικα μεγέθη το πνεύμα (το πρώτο συστατικό), μηδένισε την ύλη (το δεύτερο συστατικό), ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕ τον φυσικό άνθρωπο, και έτσι φύτρωσε ένα Θεοσεβούμενο Δογματικό και ανελεύθερο ΌΝ, το Μεσαιωνικό ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ όν…..

Ένα άρρωστο πλάσμα, που μόνον κατά την εξωτερική του μορφή συγκρίνεται με τον άνθρωπο. Αρμένισε το ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ αυτό και ξώκειλε, βύθισε την ανθρωπότητα στην αποτελμάτωση, αφού τα πάντα κρίνονταν κάτω από την σκιά-και μόνην αυτή- της θρησκοληψίας και του μυστικισμού, στοιχείων, που καθιστούν αδύνατη την ΈΡΕΥΝΑ και άρα σταματούν την τελειοποίηση του ανθρώπου…

Επέβαλε με το έτσι θέλω τον φόβον του ανθρώπου προς τον δημιουργό του, λες και ο δημιουργός και πατέρας του ανθρώπινου γένους είναι ένας Μπαμπούλας βίαιος, δόλιος, καταστροφέας, που μόνο με το φόβο θα έπρεπε να πλησιάση τα πλάσματά του, τα δημιουργήματά του, τα παιδιά του, τους ανθρώπους.

Φυσικά παράγωγα του Ανθρωποειδίζοντος τούτου υποπολιτισμού ήταν η ΒΙΑ, ο ΔΟΛΟΣ, το ΔΟΓΜΑ. Ένας Βαρβαρικός, δηλαδή τρόπος θεωρήσεως της ζωής. Ένας ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ που μόνον ανθρώπους δεν υπηρετούσε.

Ξώκειλε, λοιπόν, το καράβι του ΜΕΣΑΙΩΝΑ, και στο ξοκείλισμά του τούτο ξύπνησε ο ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΟΣ, σαν έξω από την φύση των πραγμάτων, άνθρωπος, και διαρωτήθηκε για πρώτη φορά, ύστερα από ΧΙΛΙΑ και πλέον χρόνια.. Αναγέννηση ωνόμασε η Ιστορία τούτη την κίνηση. Ξαναγεννήθηκε, δηλαδή ο άνθρωπος.

Είχε με άλλα λόγα, κάποτε Γενηθή, πέθανε και ξαναγεννήθηκε. Πότε, όμως, είχε ΓΕΝΝΗΘΗ;

Δεν του ήταν δύσκολο να τόβρη. Μια και μόνη φορά. Θυμήθηκε, ότι τον κόσμο τούτο τον ΔΙΑΒΗΚΑΝ οι ΕΛΛΗΝΕΣ, έψαξε, τους βρήκε στα κειμήλια που είχαν διασωθή και με τη βοήθειά τους ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ.

Δεν μπόρεσε όμως να θεριέψη, γιατί το χωράφι όπου έσπειραν την Αναγέννηση ήταν ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ, δεν ήταν φίλιο, δεν ήταν των ΕΛΛΗΝΩΝ σπορέων του…

Έτσι, απλά και καθαρά, φθάσαμε σήμερα στην άλλη όχθη, στην αντίθετη («ενάντια ταύτα», μην το ξεχνάτε): απ’ την Σκοταδιστικού πνευματικο-μυστικισμού Μεσαίωνα στον Σκοταδιστικοϋλιστικό σημερινό ΝΕΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.

Όλα σήμερα κρίνονται με βάση και αφετηρία και τέλος την ύλη. Ανισόρροπος, λοιπόν, και ο σημερινός ΥΠΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Και πάλι οι συνήθεις αρχές των Ανθρωποειδών, η ΒΙΑ, ο ΔΟΛΟΣ, το ΔΟΓΜΑ, ο ΦΟΒΟΣ, η ΙΣΟΤΗΤΑ, η ΑΝΑΛΗΘΕΙΑ, επεβίωσαν και αφάνισαν αυτή την φορά το Πνεύμα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Πάλι αδιέξοδο. Όλοι το ζούμε. Περιττή η ανάλυσή του …..

Το μέγιστο δυστύχημα της σημερινής εποχής, το χειρότερο από τα προηγούμενα, είναι ΤΟΥΤΟ: Ξώκειλε σχεδόν και ο ΕΛΛΗΝΑΣ. Τούτο δώ, το ελληνικό, το μόνο αυτόφωτα ισορροπημένο σύνολο, από του 1822 μέχρι και σήμερα υπέστη μια ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ και ΑΡΙΣΤΑ στημένη Πλύση ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ…..!....

Δέχθηκε τους λανθασμένα «αναγεννημένους» να το κυβερνήσουν- να του δείξουν, δηλαδή, τον τρόπον της ΖΩΗΣ του-διότι σ’ αυτούς υποτίθεται ότι ώφειλε την ΛΕΥΤΕΡΙΑ του…

Η καλοστημένη μηχανή των ΥΠΟΥΛΩΝ, διέλυσε τον ηρωϊκά, σοφά, όμορφα και ισόρροπα στεκούμενο Έλληνα (η τραγική λαμπρότητα των 400 χρόνων της σκλαβιάς του δεν ζηλεύει τίποτα απ’ την αρχοντιά των προπατόρων του), τον δίχασε και τον υποδούλωσε…..

Υποχρεωθήκαμε να παραδεχθούμε ότι οφείλουμε την λευτεριά μας στους ξένους, και σε ανταπόδοση για τούτη τη προσφορά τους να υποδουλωθούμε σ’ αυτούς..

Από τότε, λοιπόν μέχρι σήμερα πήραμε λάθος δρόμο.

Από αυτόφωτα, γίναμε ετερόφωτα.

Από ελεύθεροι, γίναμε δούλοι.

Από ανδρείοι, γίναμε δειλοί.

Από ενάρετοι, γίναμε δόλιοι……

Ο κόσμος τούτος για να φτιαχτή, πρέπει να ξαναγεννηθή.

Ν’ αναστηθή.

Την γέννηση τούτη και την ανάσταση μαζί, μόνον ο Έλληνας την ξέρει την δίδαξε, μόνον τούτος και τώρα να την διδάξη, μόνον ατός μπορεί να την βγάλη πέρα.

Κελάηδα, Έλληνα, την λευτεριά και οι άνθρωποι σ’ ακούμε και έρχονται κοντά σου να Λειτουργηθούν.

Λειτούργησέ τα, όλα μαζί, ελληνικά: Θρησκεία, Παιδεία, τρόπους διακυβερνήσεως. Ο αυλός σου απλώνεται στην απεραντοσύνη και μεταφέρη τα μηνύματα των ΘΕΩΝ στον Άνθρωπο και Δαυλός…

Κελάηδα, για να ξαναγεννηθή το ΓΕΝΟΣ τούτο των ΗΡΩΩΝ, των ΣΟΦΩΝ, των ΑΝΔΡΕΙΩΝ, των ΜΕΓΙΣΤΑΝΩΝ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και της ύλης μαζί. Και θα βγούν τότε απ’ τους τάφους τους ΙΕΡΟΥΣ, όλοι μαζί οι πατεράδες μας, για να μας πούν:

«Καλώς μας ήρθατε παιδιά». Ξανά η φωνή τη χάρη

Θα ‘χη του μητρικού φιλιού,

Θα ηχολογήση και η φωνή, δοξαστικό τροπάρι.

Κ’ η ανατολή; του ήλιου.

(Κωστής Παλαμάς)

Κελάηδα Έλληνα, τις παρατημένες, τις παραπεταμένες, τις καταφρονεμένες ιδέες του Έλληνα. Τώρα είναι ο καιρός. Τώρα κτύπα την πόρτα σου η Ιστορία.

ΚΑΙ:

«Αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,

Θεία είν’ η δάφνη. Μια φορά κανείς πεθαίνει».

Πεθαίνοντας έτσι, ζούμε την ζωή των Θεών.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Α. ΤΣΟΥΜΠΑ
Περιοδικό Δαυλός 1982