Στην Αιγηίδα η κοιτίδα του ανθρώπινου γένους

Κριτική στην αφροκεντρική θεωρία

Του Μάριου Δημόπουλου

Από αρχαιοτάτων χρόνων ο πόθος του ανθρώπου ήταν να μάθει τις ρίζες του, να γνωρίσει το γενεαλογικό του δένδρο. Κάθε αρχαίος λαός ισχυριζόταν ότι καταγόταν από κάποιους γενάρχες – βασιλείς (οι Έλληνες εν προκειμένω ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν απ’ το Δευκαλίωνα και την Πύρα). 

Αλλά ποιοί ήταν οι πρόγονοι των γεναρχών αυτών;

Φθάνοντας έτσι όλο και πιο πίσω καταλήγουμε μοιραία στο επίμαχο ερώτημα: Σε ποιά περιοχή γεννήθηκε το ον αυτό, στα χέρια του οποίου επαφίεται η τύχη της υδρογείου;

Στο ερώτημα αυτό κατά την αρχαιότητα δόθηκαν δύο απαντήσεις:

Κατά τη μία άποψη, κοιτίδα το ανθρωπίνου γένους υπήρξε η χερσόνησος του Αίμου (Διόδωρος Σικελιώτης, Διογένης Λαέρτιος κλπ.) κατά την άλλη η Ανατολή (Αραβία, Χαλδαία, Ευφράτης). Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος κατά τη δεύτερη αυτή άποψη έλκει την καταγωγή του από τον Αδάμ και την Εύα. Πρόκειται δηλαδή για τη βιβλική άποψη, την οποία προπαγάνδιζαν Ιουδαίοι και ιουδαΐζοντες χριστιανοί απ’ τα μεταλεξανδρινά χρόνια και έπειτα.

Ο απολογητής της Εκκλησίας Θεόφιλος της Αντιοχείας, γράφει:

«Μετά την πλάση του ανθρώπου ο Θεός εξέλεξε γι’ αυτόν τοποθεσία στις ανατολικές περιοχές, όπου και τον έθεσε... Έπειτα άρχισαν να γίνονται πολλοί και να πληθύνονται σ’ ολόκληρη την γή. Και μετακινήθηκαν για να εγκατασταθούν αλλού... ώστε έτσι τώρα ολόκληρη η γη γέμισε από κατοίκους («Προς Αυτόλυκον», Β19, Β32).

Απευθυνόμενος ο Διογένης Λαέρτιος στους εκφραστές αυτών των απόψεων έδωσε την εξής απάντηση:

Όλοι οι συγγραφείς αυτοί πλανώνται από άγνοια, αποδίδοντας στους βαρβάρους τα επιτεύγματα των Ελλήνων, εκ των οποίων όχι μόνον η φιλοσοφία αλλά και το γένος των ανθρώπων ξεκίνησε («Βίοι των φιλοσόφων»).Φθάνοντας στις μέρες μας, οι «βιβλοκεντρικοί» επιστήμονες αποδέχονται την παλαιοδιαθηκική άποψη όσον αφορά την προέλευση του πολιτισμού (εξ ανατολών το φως), για την καταγωγή όμως του ανθρώπου κάνουν μια μικρή μετατόπιση απ’ τον «κήπο των πρωτοπλάστων» στην Αφρική.

Συγκεκριμένα για την καταγωγή του ανθρώπου έχουν εκφρασθεί τρεις επιστημονικές θεωρίες:

α) της μονογενέσεως, σύμφωνα με τον οποία ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σε μια μόνο περιοχή και από κει εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο.

β) της πολυγενέσεως, σύμφωνα με την οποία η εμφάνιση του σημερινού ανθρώπου συντελέσθηκε σε πολλές περιοχές, και από κάθε περιοχή απλώθηκε σ’ όλο τον πλανήτη και

γ) της ολογενέσεως, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σε πολυάριθμες περιοχές σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Οι περισσότεροι σήμερα αποδέχονται τη θεωρία της μονογενέσεως επιμένοντας στην αφρικανική καταγωγή του ανθρώπου. 

Το περίεργο όμως είναι ότι παλιότερα και οι υποστηρίζοντες τη θεωρία της πολυγενέσεως αρνούνταν πεισματικά την πιθανότητα η Αιγηίδα να έπαιξε ρόλο στην ανθρωπογέννεση, γεγονός όμως που απεδείχθη περίτρανα απ’ τις νεότερες ανασκαφές με άνθρωπολογικά ευρήματα, όπως θα δούμε εν συνεχεία.

Οι αφροκεντριστές υποστηρίζουν ότι ο πρώτος άνθρωπος, ο Homo Erectus, ήλθε απ΄ την Αφρική πριν 1.000.000 χρόνια και μετεξελίχθηκε στον άνθρωπο του Νεάντερταλ, της Ιάβας και του Πεκίνου.

Μια παραλλαγή της αφροκεντρικής θεωρίας, κύριος υπέρμαχος της οποίας είναι ο ανθρωπολόγος Κρίς Στρίγκερ, υποστηρίζει ότι υπήρξαν δύο μεταναστευτικά κύματα απ’ την Αφρική:

Το πρώτο κύμα πριν 1.000.000 χρόνια (Homo Erectus) και το δεύτερο κύμα πριν 100.000 ή 40.000 χρόνια (Homo Sapiens). Κατά τον Στρίγκερ δεν υπάρχει κανένα χαρακτηριστικό που να αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ εξελίχθηκε στονHomo Sapiens. Επρόκειτο απλώς περί αντικαταστάσεως. Οι άνθρωποι του Νεάντερταλ ήσαν, υποστηρίζει, βασιζόμενος στα ανθρωπολογικά ευρήματα, κατάλληλοι για τα κρύα κλίματα, ενώ οι Homo Sapiens κατάλληλοι για θερμά κλίματα. Άρα, καταλήγει, οι HomoSapiens ήλθαν απ’ την Αφρική! Η συλλογιστική του όμως δεν είναι ισχυρή, διότι τότε οι Νεαντερτάλειοι δεν έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως ισχυρίζονται οι αφροκεντριστές, εκτός κι αν η Αφρική τότε είχε ψυχρό κλίμα.

Το δεύτερο από τα κύματα, οι Homo Sapiens, μετανάστευσαν πριν 100 ή 40.000 χρόνια πάλι απ’ την Αφρική, αντικαθιστώντας όλους τους προγενέστερους Αφρικανούς.

Οι αφροκεντριστές όμως αγνοούν ή σκοπίμως περιφρονούν τα νέα ανθρωπολογικά δεδομένα, που ανατρέπουν το σκηνικό της παγκοσμίου προϊστορίας και ο αιγαιακός χώρος βγαίνει έτσι έξω απ’ το παιχνίδι της ανθρωπογεννέσεως, παρά το γεγονός ότι τα νέα αυτά παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα εντοπίσθηκαν κυρίως σε αυτή την περιοχή. Ο δογματισμός πολλών ανθρωπολόγων δεν έχει όρια. Ο ανθρωπολόγος Κυβιέ παλαιότερα υπεστήριζε, ότι «παλαιολιθικός άνθρωπος δεν υπάρχει». Αλλά και σχεδόν όλοι οι επιστήμονες μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπεστήριζαν ότι η Ελλάδα ήταν ακατοίκητη κατά την παλαιολιθική εποχή. Ωστόσο οι απόψεις αυτές κλονίσθηκαν, όταν ο Γερμανός Στάμπφυς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανεκάλυψε σε σπήλαιο της Βοιωτίας εργαλεία παλαιολιθικών ανθρώπων, ενώ άλλοι επιστήμονες αργότερα ανεκάλυψαν και απολιθωμένα ανθρώπινα οστά της παλαιολιθικής εποχής. 

Ομοίως και οι σύγχρονοι αφροκεντριστές δογματικά δεν δέχονται ότι η ανθρωπογέννεση έγινε στην Ελλάδα ή και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και στη μελέτη μας αυτή θ’ αναφερθούν τα νέα ανθρωπολογικά δεδομένα, που αναδεικνύουν την Αιγηίδα το λίκνο του ανθρωπίνου γένους, και θα παρατεθούν επιχειρήματα και στοιχεία απ’ τον χώρο της αρχαιολογίας και της παλαιοανθρωπολογίας, που κλονίζουν εκ βάθρων τις απόψεις των Αφροκεντριστών.

Οι πρόγονοι του ανθρώπου στην Αιγηίδα αρχαιότεροι του Αυστραλοπίθηκου του αφρικανικού

ΕΛΛΗΝΕΣ

Αρχικώς θ’ αναφερθούμε στους προγόνους του ανθρώπου στον ελλαδικό χώρο, τους ανθρωποπιθήκους, διότι αυτοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξελικτική αλυσίδα.

Το Σεπτέμβριο του 1989 ανακαλύφθηκε στο Ξηροχώρι Θεσσαλονίκης, απ’ τους παλαιοντολόγους Γεώργιο Κουφό, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και Λουί Ντε Μπονίς, του Πανεπιστημίου Πουατιέ της Γαλλίας, το κρανίο ανθρωποειδούς-προγόνου του ανθρώπου της ομάδας των ραμαπιθήκων ηλικίας 9-11 εκατομμυρίων ετών. Οι επιστήμονες το ονόμασαν «Ουρανοπίθηκο Μακεδονικό». Σημειωτέον, ότι το παλαιότερο εύρημα ανθρωποειδούς-προγόνου του ανθρώπου (;) ήταν εκείνο του Αυστραλοπιθήκου του Αφρικανικού, ο οποίος παρουσιάσθηκε στην περιοχή του Ισημερινού πριν 3,18 εκατομμύρια χρόνια (κατ’ άλλους πριν 5 εκ.) και βάσει αυτού του ευρήματος εθεωρείτο κοιτίδα του ανθρώπου η Αφρική. Όμως ο ραμαπίθηκος της Μακεδονίας είναι κατά 5-7 περίπου εκατομμύρια έτη αρχαιότερος απ’ τον αφρικανικό.

Η χρονολόγηση του κρανίου επιβεβαιώνεται και από την πανίδα, που ευρέθη μαζί μ’ αυτό. Απ’ την πανίδα αυτή αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι πριν 11 εκ. χρόνια στη Μακεδονία ζούσαν ύαινες, λεοπαρδάλεις, ρινόκεροι και γκαζέλες. Το γεγονός δε ότι ευρέθη το συγκεκριμένο εύρημα στη Μακεδονία, στον χώρο δηλαδή που έχουν βρεθεί τόσα πολλά παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα αρχαιότερα κι απ’ αυτά της Αφρικής, εγείρει την υποψία μήπως κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους είναι η Μακεδονία και οι γύρω περιοχές. Σημειωτέον ότι ένεκα της ανακαλύψεως των ευρημάτων αυτών, το διεθνούς κύρους αγγλικό επιστημονικό περιοδικό “New Scientist”` δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Κοιτίδα του ανθρώπου η Ελλάδα και όχι η Αφρική» (τεύχος 1701, 27-1-1990).

Την περίοδο εκείνη πρέπει να συνυπήρχαν οι άνθρωποι και τα ανθρωποειδή. Οι γεωλογικές ανακατατάξεις, που συνέβησαν κατά την διάρκεια τη Νεότερης Μετακαίνου Περιόδου (πριν από 15-20 εκ. χρόνια), επέφεραν αλλαγή της οικολογίας των όντων. Τότε πρέπει να εμφανίζεται και ο άνθρωπος στην Μακεδονία (που πιθανώς είναι εξέλιξη των ανθρωποειδών). Οι ανθρωποειδείς δεν εξαφανίζονται την περίοδο προ 9-11 εκ. ετών (εποχή που έζησε ο ραμαπίθηκος), αλλά υπήρχε συνύπαρξη ανθρωποειδών και ανθρώπων, όπως απεδείχθη απ’ το νέο εύρημα του Homo Erectus Trigliensis (πρωτανθρώπου) των 11 εκ. ετών, και αυτό από τη Βόρεια Ελλάδα.

Απορίας άξιο είναι ακόμα πως οι αφροκεντριστές υποστηρίζουν, ότι ο Αυστραλοπίθηκος ο Αφρικανικός είναι πρόγονος του σημερινού ανθρώπου, όταν στην περιοχή της Αιγηίδας έχουν βρεθεί κι άλλα ανθρωποειδή εκτός απ’ το κρανίο του ραμαπιθήκου, ηλικίας αρχαιότερης απ’ αυτόν του Αυστραλοπιθήκου του Αφρικανικού. Προ 10 εκ. ετών, ζούσε ο Μεσοπίθηκος ο Πεντελικός, ο οποίος εντοπίσθηκε στην Αττική και ήταν πίθηκος, που δεν ζούσε πια στα δένδρα, αλλά περπατούσε με τα τέσσερα. Ο ανθρωπολόγος Ρογκίνσκυ θεώρησε ότι ορισμένοι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι κάτω απ’ τις ίδιες συνθήκες της Πικερμικής περιόδου (η ονομασία αυτή οφείλεται στην ανεύρεση απολιθωμάτων ζώων στο Πικέρμι της Μεσοκαίνου περιόδου, δηλ. προ 13 εκ. ετών) άρχισαν να κατεβαίνουν απ’ τα δένδρα και να περπατούν στο έδαφος, και ότι αυτά τα είδη πιθήκων αποτελούσαν τους προγόνους των ανθώπων.

Επίσης το 1973, 25 χιλ. βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης, ευρέθη ο ανθρωποπίθηκος ο Μακεδονικός, τον οποίο το ανθωπολογικό συνέδριο της Νίκαιας το 1976 κατέταξε ομόφωνα στην κατηγορία των ραμαπιθήκων. Στα Λιόσια ευρέθη ο Γραικοπίθηκος το 1949 και το 1975 στο Αλλιβέρι της Ευβοίας ο Ελλαδοπίθηκος ο Ημίορθος (που δεν περπατούσε με τα τέσσερα, αλλά με τα δύο, όχι όρθια, αλλά ημιόρθια) ηλικίας 9-10 εκ. ετών, και ο οποίος είναι πιο εξελιγμένος απ’ τον Αυστραλοπίθηκο. Οι ημιόρθιοι αυτοί πίθηκοι είχαν όρθια στάση κατά 65% σε σχέση με τον άνθρωπο. Εξάλλου στο 8ο Παναφρικανικό Συνέδριο των ανθρωπολόγων, που συνήλθε το 1977 στο Ναϊρόμπι της Κένυα, διατυπώθηκε η άποψη από το διάσημο ανθρωπολόγο Λήκυ, ότι ο αυστραλοπίθηκος δεν είναι άμεσος πρόγονος του ανθρώπου αλλά παράλληλος και ότι «οι Ελλαδοπίθηκοι είναι πλησιέστεροι προς το ανθρώπινο γένος» (Βήμα, 20 Δεκεμβρίου 1978).

Ο Α. Πουλιανός είχε εκφράσει τότε την εικασία, ότι «οι ελλαδοπίθηκοι είναι δυνατό να είναι πρόγονοι των αφρικανικών ανθρωπομόρφων και ανθρωπιδών» και ότι ο πίθηκος από τα Θαρούνια της Ευβοίας θα μπορούσε ν’ αποτελέσει μια τέτοια προγονική μορφή, τόσο για τον Αυστραλοπίθηκο, όσο και για τον άνθρωπο» (Καθημερινή, 29 Φεβρουαρίου 1976).

Αυτό ενισχυόταν και απ’ το γενονός ότι στην Τρίγλια της Χαλκιδικής ο ΑΡΗΣ Πουλιανός εντόπισε προγόνους του αλόγου και του ελέφαντα ηλικίας 9 εκ. ετών, ενώ ιππάρια θα εντοπισθούν στην Ισπανία και στην Αφρική 500.000 χρόνια αργότερα.

Άρα παρατηρούμε μια μετακίνηση από τον ελλαδικό χώρο προς τα δυτικά κι από κει προς την Αφρική. Γιατί λοιπόν κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους να μην είναι η Αιγηίδα, όταν στην Ελλάδα έχουμε μια πλήρη μετάβαση απ’ το πλειοκαινικό πιθηκάνθρωπο στον ανθρωποπίθηκο του ανωτέρου μειοκαίνου, τον Ελλαδοπίθηκο; (περ. «Άνθρωπος», τομ. 3, σελ.25, έκδ. 1976). Σημειωτέον ότι απ΄το 1972 οι Έλντρεντζ και Γκούλντ υπεστήριξαν πειστικά ότι η παραγωγή νέων μορφών γίνεται σε στενές περιοχές, σε άκρες, απ’ όπου εξαπλώνεται στη συνέχεια το νέο είδος σε ευρύτερες. Και ο ελλαδικός χώρος, στον οποίο έζησε ο ραμαπίθηκος πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις.

Βέβαια σήμερα, ύστερα απ’ τις πιό πρόσφατες ανακαλύψεις, τις οποίες θ’ αναφερθούμε στη συνέχεια, γνωρίζουμε ότι άνθρωποι ζούσαν εδώ και 11 εκ. έτη στη Μακεδονία και συνεπώς πίθηκοι δένδρων, πίθηκοι βαδίζοντες με τα τέσσερα και ημιόρθιοι πίθηκοι συμβίωναν με το ανθρώπινο είδος. Συνεπώς ημιόρθιοι πίθηκοι θα πρέπει να ζούσαν προ 12 εκ. ετών και ν’ απετέλεσαν την προγονική μορφή του ανθρώπου. Άλλωστε την περίοδο που ανακαλύφθησαν αυτά τα ευρήματα, ουδείς ηδύνατο ν’ αντιληφθεί ότι άνθρωποι κατοικούσαν την παρωχημένη εκείνη περίοδο (11 εκ. έτη), πόσο μάλλον στην Ελλάδα.

Οι πρωτάνθρωποι του αιγιακού χώρου

Το σπήλαιο των Πετραλώνων

Ας αναφερθούμε όμως στα ευρήματα του σπηλαίου των Πετραλώνων της Χαλκιδικής. Ως γνωστόν, εκεί ευρέθη κρανίο πρώιμου ανθρώπου (αρχανθρώπου), ο οποίος χρονολογείται στα 700 με 750.000 έτη. Ο αρχάνθρωπος ανήκε στο 11ο στρώμα, στην Κρίνεια παγετώδη περίοδο, που χρονοεντοπίζεται αυτή την εποχή.

Ο αρχάνθρωπος έχει χρονολογηθεί με 10 διαφορετικές μεθόδους, που έγιναν σε ξένα πανεπιστήμια, και οι οποίες έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα. 

Οι μέθοδοι ήσαν: η στρωματογραφική, η μέθοδος της πανίδας, της μικροπανίδας, της λιθοτεχνίας, η μέθοδος της στροφορμής των ηλεκτρονίων, του πυρηνικού φυσικού Ικέγια, η μέθοδος Ουρανίου-Θωρίου, η θερμοφωταύγεια, ο παλαιομαγνητισμός κ.ά. Οι υποστηρίζοντες ότι δήθεν ο αρχάνθρωπος είναι 260.000 ετών δεν έχουν δίκιο, διότι ο σταλαγμίτης, που σφράγισε τη σπηλιά, άρχισε να δημιουργείται πριν από 300-350.000 χρόνια και συνεπώς ό,τι ευρίσκεται κάτω απ΄αυτόν έχει οπωσδήποτε μεγαλύτερη ηλικία (ο αρχάνθρωπος βρέθηκε πολύ πιό χαμηλά απ΄ το σταλαγμιτικό υλικό, στο 11ο στρώμα). Ο Πουλιανός αρχικά εκτίμησε ότι ο σταλαγμίτης άρχισε να σχηματίζεται προ 300-350.000 χιλ. χρόνων.

Επειδή όμως η χρονολόγηση του αμφισβητήθηκε από κάποιους, έκοψε τον σταλαγμίτη σε δύο κομμάτια κι έδωσε από ένα σε δύο ειδικά εργαστήρια ραδιοχρονολόγησης, στο Τόκιο και στον Καναδά. Ο καθηγητής Motiji Ikeya του Τόκιο το χρονολόγησε στα 350.000, ενώ ο H.P. Schward του καναδικού εργαστηρίου στα 300-350.000. 

Ο Ikeyea ήταν κατηγορηματικός:

«Αν εγώ δίνω ηλικία 350.000 ετών για τον σταλαγμίτη, που είναι πολύ πιο πάνω απ’ το σημείο που βρέθηκε το κρανίο, τότε ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων πρέπει να τοποθετείται πολύ πάνω απ’ τα 350.000 χρόνια».

Ο ιατρός Ξηροτύρης και ο καθηγητής Μελέντης υποστήριξαν ότι το κρανίο είναι ηλικίας 260.000 ετών, αν όχι νεότερο, και ότι ανήκει στο εξελικτικό στάδιο του νεάντερταλ, στηριζόμενοι σε μια «ραδιοχρονολόγηση» των αμινοξέων του κρανίου απ’ τον καθηγητή Protsch. Όμως ο συνεργάτης του κέντρου Δημόκριτος Ι. Μανιάτης παρατήρησε ότι αποκλείεται να έγινε ραδιοχρονολόγηση των αμινοξέων του κρανίου, διότι τα αμινοξέα δεν «ραδιοχρονολογούνται», και ότι η μέθοδος δεν ειναι ραδιομετρική. Σε συνέδριο των Τσεχοσλοβάκων Ανθρωπολόγων, που συνήλθε στην πόλη Χούμπολετς (κοντά στην Πράγα) το Σεπτέμβριο του 1979, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών Θαδαίος Μπιελίτσκ τόνισε ότι η μέτρηση των αμινοξέων, που έκανε ο καθηγητής Protsch, ελέγχεται ως «αδόκιμη κι αμφίβολης αξία»`. Η μέθοδος αυτή αμφισβητήθηκε και σε διεθνές Συμπόσιο Αρχαιομετρίας (Hare, P.E. 1979). 

Εξ άλλου ο ίδιος ο Protsch ωμολόγησε ότι:

«Δεν είδα ποτέ και με κανένα τρόπο ούτε εξέτασα το αυθεντικό κρανίο των Πετραλώνων στο παρελθόν» και ότι τον μεταχειρίσθηκαν «για να ενισχύσουν τον πόλεμό τους εναντίον άλλων». Σημειωτέον ότι σε συνέδριο Προϊστορίας στη Νίκαια της Γαλλίας (1976) έγιναν δεκτές οι απόψεις του Πουλιανού καθώς και ότι στη σπηλιά δεν υπάρχει τίποτε νεότερο απ’ τα 350.000 χρόνια. Όπως δε μας πληροφορεί η εφημερίδα «Μακεδονία» στο φύλλο της 8-4-1981, σε συνέδριο της Ουνέσκο ξένοι επιστήμονες υποστήριξαν τις θέσεις του Πουλιανού, καθώς και ότι ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων είναι ο αρχαιότερος των Ευρωπαίων και έχει ηλικία πάνω από 700.000 χρόνια.

Οι ξένοι αυτοί επιστήμονες ήταν ο Ινδός ανθρωπολόγος καθηγητής Λ. Βιντυάρτι, ο Μεξικανός ανθρωπολόγος καθηγητής Σαντιάγκο Γκενοβές και ο Συνεγαλέζος ανθρωπολόγος καθηγητής Σέικ Αντά Ντιόπ.

Η ανακάλυψη λοιπόν του αρχανθρώπου ανατρέπει τις απόψεις ορισμένων, που υποστηρίζουν ότι δήθεν ο Homo Sapiens εμφανίσθηκε το 40.000 ή το 100.000 στη Αφρική. Ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων ήταν έμφρων, δηλαδή Homo Sapiens. Ο συγγραφέας και πρόεδρος της Εταιρείας Θρακολογικών Μελετών Α. Καψής τον ονομάζει «Πρώιμο Σοφό Άνθρωπο» (Pro Homo Sapiens) («Θρακολογία», τεύχος 2, σελ. 7). Την ίδια άποψη έχει και ο Α. Πουλιανός, ισχυριζόμενος ότι, μετά απ’ αυτήν την ανακάλυψη, το στάδιο του Homo Sapiens πρέπει να επεκταθεί προς τα πίσω (ενν. απ’ το 40.000 ή 100.000).

Τούτο πλην των άλλων αποδεικνύεται και εκ του ότι χρησιμοποιούσε φωτιά για να ψήνει τα θηράματά του, είχε τέλεια εργαλειοτεχνεία και καταμερισμό εργασίας.

Δηλαδή, σε άλλο χώρο του σπηλαίου είχε το εργαστήριο των οστέινων εργαλείων και σ’ άλλο χώρο το εργαστήριο των λίθινων. Κατασκεύαζε εργαλεία από λίθο, χαλαζία και βωξίτη, που τα μετέφερε από το σημερινό χωριό Κρήνη (6 χλμ. απ’ τη σπηλιά). Είχε μυαλό αρκετό και αίσθημα καλλιτεχνίας, εφόσον κατασκεύαζε με υψηλή τεχνική αμυγδαλόσχημα εργαλεία, μαχαίρια και κοπίδια και αμυγδαλόσχημα καλλιτεχνικά μαχαιράκια. Χρησιμοποιούσε και τα οστά απ’ τα ζώα που έτρωγε και μ’ αυτά κατασκεύαζε τσεκούρια και μαχαίρια καθώς και παραμάνες ή βελόνες, για να δένει τα δέρματα. Σ’ ένα οστό δε, έφτιαξε και οπή. Συνεπώς δεν είχε απλώς μυαλό, αλλά εξελιγμένη τεχνική. Αποδεικτικό δε τούτου είναι, ότι χρησιμοποιούσε και λειαντήρα. Κρατούσε σιαγόνα αγριοθηρίου απ’ τα δόντια και μ’ αυτό ελείαινε τα δέρματα. Σ’ ένα εργαλείο βωξίτη, η δεξιά πλευρά είναι ανέπαφη. Αυτό σημαίνει, ότι ο αρχάνθρωπος ήταν δεξιόχειρας και εκ τούτου εξάγεται το έμμεσο συμπέρασμα ότι είχε λαλιά.

Αξιοθαύμαστο είναι ότι ευρέθη και κρανίο ύαινας τοποθετημένο πάνω στην σιαγόνα της, και το αντικείμενο αυτό ήταν τοποθετημένο πάνω σε μια κόγχη της σπηλιάς, σα να το φύλαγε ο αρχάνθρωπος εν είδει «εικονίσματος». Συνεπώς ο άνθρωπος απ’ την εποχή εκείνη είχε κάποιο αίσθημα συμβολισμού.

Ο αρχάνθρωπος ακόμα κυνηγούσε ομαδικά (αρκούδες κυρίως και άλλα ζώα), είχε μια κοινωνική δομή, και ο πολιτισμός του είναι πρωτόγνωρος και μοναδικός. Ουδεμία συνεπώς αμφιβολία υπάρχει, ότι ο Πετραλώνιος άνθρωπος του 700.000 π.0 ήταν HomoSapiens και επομένως ή άποψη των αφροκεντριστών ότι ο Homo Sapiens ήλθε απ’ την Αφρική το 100.000 και πάλι καταρρέει εκ βάθρων.

Δεν είναι ο αρχάνθρωπος το μόνο εύρημα που ανεκάλυψε ο Α. Πουλιανός στο σπήλαιο των Πετραλώνων. Ανθρώπινα ίχνη υπάρχουν ως το τελευταίο στρώμα (27ο, ο αρχάνθρωπος ευρέθη στο 11ο). Δηλαδή άνθρωποι κατοικούσαν και προ του 700.000, της εποχής δηλαδή που έζησε ο αρχάνθρωπος, και συνεπώς οι απόψεις των κατακριτών του Πουλιανού, ότι δήθεν η χρονολογία του αρχανθρώπου είναι λανθασμένη, με μόνο το αντιεπιστημονικό αιτιολογικό ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει άνθρωπος στο Αιγαίο τόσο παλιά, δεν είναι ορθές.

Ο Α. Πουλιανός ως το 1981 ανεκάλυψε στο 16ο στρώμα δύο ανθρώπινους σκελετούς ηλικίας 800.000 ετών, αλλά και στο 18ο στρώμα ανεκάλυψε ανθρώπινη κνήμη. Σήμερα έχει φθάσει δε ως το 27ο στρώμα του σπηλαίου και έχει αποδείξει ότι οι αρχάνθρωποι κατοικούσαν και στα 27 στρώματα.

Παράλληλα έχει ανακαλύψει περί 1000 εργαλεία και όπλα ηλικίας 1 εκατομμυρίου ετών περίπου. 

Εξ άλλου στο σπήλαιο ανακαλύφθηκαν ίχνη φωτιάς, ηλικίας 1,050 εκ. ετών περίπου, τα αρχαιότερα στον κόσμο.

(Σημειωτέον ότι η επόμενη χρονολογικά χρήση φωτιάς είναι της Αφρικής, λίγο αργότερα, της Νότιας Γαλλίας (400.000 χρόνια πριν) και του ανθρώπου του Πεκίνου (360.000 χρόνια πριν).

Στο σπήλαιο ακόμα βρέθηκε ένα τεμάχιο σταλαγμίτη Καμμένο και ακριβώς σ’ αυτό το τεμάχιο μετρήθηκε η ηλικία της φωτιάς (1,050 εκ. έτη). Τη χρονολόγηση έκαμε με διάφορες μεθόδους ο Α. Πουλιανός, ο Ιάπωνας πυρηνικός φυσικός Ικέγια και ο βιοφυσικός της ΝΑΣΑ, Α. Τσουσίμης, και απεδείχθη ότι ο καμμένος σταλαγμίτης ανήκε στο 24ο στρώμα. Στο ίδιο στρώμα του σπηλαίου βρέθηκε στην συνέχεια μαχαίρι από βωξίτη, που χρησιμοποιούσαν οι αρχάνθρωποι και στο 22οστρώμα ανακαλύφθηκαν κι άλλα εργαλεία.

Αλλά η ανθρώπινη παρουσία στο σπήλαιο δεν εξαντλείται μόνο στα στενά του όρια, ξεφεύγει απ’ αυτό, αφού ο άνθρωπος καταφεύγει στα σπήλαια πριν 1,5 εκ. χρόνια, για να προφυλαχθεί απ’ τους παγετώνες. Με το σκεπτικό λοιπόν ότι, αν ευρίσκονταν άνθρωποι πριν τα 1-1,5 εκ. χρόνια, αυτοί θα ήσαν γηγενείς και δεν θα ήλθαν απ’ την Αφρική, άρχισαν τις επίπονες έρευνές τους γύρω από το σπήλαιο ο Άρης Πουλιανός και η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος, με τις οποίες άλλαξαν το σκηνικό της παγκοσμίου προϊστορίας. Έξω απ’ το σπήλαιο, λοιπόν, ευρέθησαν τα πρώτα ανθρώπινα ασβεστολιθικά εργαλεία (τσεκούρια, μαχαίρια). Ένα δε εργαλείο είναι πολύ προχωρημένο για την εποχή του, αφού ο αρχάνθρωπος, που το κατασκεύασε, το είχε γυαλίσει πάνω στην πέτρα με σκοπό να λειτουργεί σαν σκεπάρνι, όπως φτιάχνει το σκεπάρνι και ο σημερινός μαραγκός. Η μπροστινή του πλευρά λειτουργούσε σαν τσεκούρι, ενώ το πίσω μέρος σαν σφύρα, για να τρυπά τα διάφορα αντικείμενα. Το εργαλείο αυτό χρονολογείται στα 2 εκ. έτη, δηλαδή πολύ πριν εισέλθει ο άνθρωπος στην σπηλιά.

Κυνήγι ελέφαντα στην Πτολεμαΐδα πριν 3.000.000 από σήμερα

Ένα άλλο σημαντικό εύρημα του Πουλιανού, που αποδεικνύει την ύπαρξη ανθρώπου προ 3 εκ. ετών στον ελλαδικό χώρο, είναι ο διαμελισμένος ελέφαντας του Περδίκα της Πτολεμαΐδας. Με τη μέθοδο του παλαιομαγνητισμού χρονολογήθηκε το στρώμα που βρέθηκε ο ελέφαντας, κι έτσι απεδείχθη ότι έζησε προ 3 εκατομμυρίων ετών περίπου. Στην ηλικία αυτή συνηγορεί και το είδος του ελέφαντα.

Ο ελέφαντας αυτός διαμελίσθηκε από ομάδα αρχανθρώπων της περιοχής, αφού ευρέθησαν πάνω στον σκελετό του δεκάδες αιχμηρά λίθινα και χαλαζιακά εργαλεία, τα οποία είναι αρχαιότερα απ’ τα αφρικανικά. Όπως μας πληροφορεί το περιοδικό “Nature” της 23ηςΙανουαρίου 2002, στην Gona της Αιθιοπίας ευρέθησαν εργαλεία ηλικίας 2,5 εκ. ετών. Βάσει δε αυτού του ευρήματος υπεστηρίζετο ότι κοιτίδα του ανθρώπου είναι η Αφρική, εφόσον εκεί ευρέθησαν τα «αρχαιότερα» εργαλεία.

Οι κυνηγοί («αρχάνθρωποι») του Περδίκα της Μακεδονίας πριν από 3 εκ. χρόνια, όμως, έσπασαν το κεφάλι του ελέφαντα με χειροπελέκεις (με μεγάλα κοτρόνια, κοπανιστήρια), αφού πρώτα τον τύφλωσαν με εργαλεία οστέϊνα από περόνη ιππαρίου (οι περόνες ιππαρίου ευρέθησαν στο μάτι του ελέφαντα) και εν συνεχεία του αφαίρεσαν το μυαλό και άρχισαν το διαμελισμό του κρέατος, για να το μεταφέρουν πιθανότατα στην κατοικία τους. Επειδή ο ελέφαντας ήταν μεγάλο θηρίο (είχε μήκος 5 μ. και ύψος 4), υπολογίζεται ότι πρέπει να τον κυνήγησε μια ομάδα κυνηγών, 20-30 τον αριθμό τουλάχιστον. Συνεπώς οι αρχάνθρωποι των 3 εκ. ετών ήξεραν και να οργανώνουν το κυνήγι τους και ζούσαν είτε σε καλύβες είτε σε δένδρα, διότι η Πτολεμαΐδα ήταν ζούγκλα την εποχή εκείνη και το κλίμα ήταν θερμό και κατάλληλο για να ζήσει έξω απ’ τα σπήλαια.

Ο Άρης Πουλιανός και η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος όμως συνέχισαν τις έρευνές τους και ανεκάλυψαν στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι ο άνθρωπος ήταν ακόμη αρχαιότερος.

Συγκεκριμένα στην Ικαρία, στη Μήλο και στο Πόρτο Ράφτη της Αττικής ευρέθησαν εργαλεία 4-5 εκ. ετών. Στην Πτολεμαΐδα σε διάφορους αμμόλοφους ευρέθησαν εργαλεία ηλικίας 6 εκ. ετών. Στην περιοχή της Χαλκιδικής και στη Μάνη εργαλεία 11-12 εκ. ετών. Τα εργαλεία της εποχής αυτής (από 4-12 εκ. έτη) ευρέθησαν διάσπαρτα σ’ όλη την Ελλάδα, από την Ήπειρο και τη Μακεδονία, ως την Κρήτη. Αυτό σημαίνει ότι οι αρχάνθρωποι κατοικούσαν σε όλη την Ελλάδα. Το μόνο που έμενε ήταν να ευρεθεί κι ένας σκελετός (ή μέρος σκελετού) ενός τέτοιου ανθρώπου.

Πράγματι ο Α. Πουλιανός ανεκάλυψε προσφάτως (1997) στην Τρίγλια της Μακεδονίας απολιθωμένη κνήμη κανονικού ανθρώπου. Η γωνία στρέψης της κνήμης αποδεικνύει ότι ήταν όρθιος άνθρωπος και είχε ύψος 1,20 μ. Η κνήμη ευρέθη σε στρώμα της ανωτέρω μειοκαίνου περιόδου. Δηλαδή ο αρχάνθρωπος ήταν ηλικίας 11 εκ. (+1.000.000) ετών. Δίπλα του ευρέθησαν εργαλεία από χαλαζία της ίδιας περιόδου, που τα χρησιμοποιούσε για να κάνει τις διάφορες εργασίες του. Ευρέθη και ανθρώπινο κόπρανο (κοπρόλιθος), το οποίο εχρονολογήθη από Έλληνα γεωφυσικό της ΝΑΣΑ και είναι ηλικίας 11-12 εκ. ετών, της ίδιας δηλαδή ηλικίας με τα εργαλεία και την ανθρώπινη κνήμη, και στη συνέχεια ανέλυσε με το μικροσκόπιο όλες τις τροφές του αρχανθρώπου.

Το μέρος τώρα που ευρέθη ο αρχάνθρωπος ήταν γεμάτο από αποφάγια (δικά του ή και των συνανθρώπων του) προερχόμενα από ζώα της εποχής (ρινόκερους, τραγόκερους, πουλιά και ιππάρια). Συνεπώς ο αρχάνθρωπος της Τρίγλιας ως κυνηγός κυνηγούσε ιππάρια, μαστόδοντες και άλλα ζώα. Τα εργαλεία του δεν ήταν χοντροκομμένα, αλλά αρκετά δουλεμένα σαν και αυτά του Περδίκα της Μακεδονίας (3 εκ. ετών, αλλά και του σπηλαίου των Πετραλώνων). 

Επί παραδείγματι ευρέθη εργαλείο 12 εκ. ετών, το οποίο ήταν σκεπάρνι. Στο εργαλείο αυτό φαίνεται ξεκάθαρα η λείανση. Όμοια εργαλεία ευρέθησαν στη Θεσσαλία, στο Αιτωλικό και στη Μάνη. Το εύρημα λοιπόν δεν είναι ανθρωποπίθηκος (όπως ο ραμαπίθηκος της Μακεδονίας ή ο Ελλαδοπίθηκος ο Ημίορθος), αλλά όρθιος άνθρωπος, γι’ αυτό και ο Α. Πουλιανός τον ονόμασε “Homo Erectus Trigliensis”.

Ανθρωπολογικές αποδείξεις ότι οι homo sapiens δεν ήλθαν από την Αφρική

Ο Ούγγρος Νικόλαος Κρετζόϊ, επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης και πρόεδρος σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Βιέννη για την καταγωγή του ανθρώπου του Αμερικανικού Ιδρύματος Ανθρωπολογικών Ερευνών Ουέννερ Γκρεν, όταν επισκέφθηκε το σπήλαιο των Πετραλώνων και διεξήγαγε έρευνες, ανεκοίνωσε πόρισμα με τίτλο: «Είναι η Νότιος Αφρική η μόνη κοιτίς του ανθρώπου;» (εφ. «Εστία», 25-11-1976).

Ομοίως αό΄ το 1951 ο διαπρεπής σοβιετικός ανθρωπολόγος Γ. Ντέμπετζ θεωρούσε ότι από τα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα του αιγαιακού χώρου αποδεικνύεται ότι ο άνθρωπος «δεν ήλθε από αλλού».

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Ανθρωπολογίας και Εθνογραφίας στο Τόκιο, που συνήλθε το 1968 και στο οποίο συμμετείχαν οι κορυφαίοι επιστήμονες της παγκοσμίου ανθρωπολογίας, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Ο ίδιος κατά βάση «λαός» έζησε στα Βαλκάνια από την αρχαιότερη τουλάχιστον Παλαιολιθική εποχή (600.000) ως τουλάχιστον την εποχή του Χαλκού (1.200 π.Χ.)», (εφ. «Ελευθεροτυπία», 5 Ιουνίου 1977, τίτλος άρθρου: «Η ανθρωποποίηση του ανθρώπου έγινε στην Ελλάδα»). Τα ίδια υποστήριξαν μεταξύ άλλων και οι ανθρωπολόγοι Ντέμπετζ και Lark. Με ποιά στοιχεία, λοιπόν, υποστηρίζεται ότι οι Homo Sapiens ήλθαν απ’ την Αφρική στην Ευρώπη το 100.000 και εξάλειψαν το προηγούμενο είδος του ανθρώπου, που ζούσε εκεί, ή το προηγούμενο αυτό είδος εξαλείφθηκε αφ’ εαυτού με την πάροδο του χρόνου;

Ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο για την ανθρωπολογική συνέχεια, που επικρατεί στον Ελλαδικό χώρο απ’ την παλαιολιθική εποχή ως σήμερα, είναι η ανακάλυψη τριών νέων παλαιοανθρωπολογικών ευρημάτων. Σκελετός νεαρού ατόμου ηλικίας 400.000 ετών ευρέθη στο σπήλαιο των Πετραλώνων και πάλι απ’ τον Άρη Πουλιανό. Ο σκελετός ευρέθη μέσα σε σταλαγματικό υλικό. Έτσι με βάση την λιθοτεχνία και την πανίδα επετεύχθη η χρονολόγησή του, και ανήκει στη «Μίντελ-Ρις» (μεσοπαγετώδης περίοδος της γης), δηλαδή απέχει από μας 360-425.000 χρόνια.

Στο ίδιο σπήλαιο ευρέθησαν εργαλεία και μεγάλες ποσότητες απορριμμάτων ταφής. Στη Μάνη ευρέθη κρανίο 300.000 ετών. Στον Πηνειό ανθρώπινο κρανίο (αρχανθρώπου) ηλικίας 400.000 ετών. Το κρανίο αυτό το χρονολόγησε ο Α. Πουλιανός με την βοήθεια του Κέντρου Ερευνών «Δημόκριτος». Το καταπληκτικό είναι, ότι το κρανίο του δεν διαφέρει απ’ αυτό του σύγχρονου ανθρώπου. Αφού όμως δεν διαφέρει, δεν είναι δυνατό να ευσταθήσει η άποψη του Στίγκερ, ότι οι Homo Sapiens ήλθαν το 100.000 και ότι οι προγενέστεροι κάτοικοι της Ευρώπης διέφεραν απ’ τους σημερινούς.

Αρχαιολογικές αποδείξεις ότι οι Homo Sapiens δεν ήλθαν από την Αφρική

Εκτός από κρανία και σκελετούς, που ανήκαν στην Άνω Παλαιολιθική εποχή (700.000-100.000), έχουν βρεθεί και αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι υπάρχει και αρχαιολογική συνέχεια κατά την περίοδο αυτή. Εκτός των προαναφερθέντων έχουν βρεθεί στην Αττική και στις Κυκλάδες εργαλεία από ασβεστόλιθο. Στον Αλιάκμονα ευρέθη λίθινος πέλεκυς ηλικίας 250.000 ετών. Αξιοσημείωτο είναι, ότι στην Εύβοια ευρέθησαν 4.000 πέτρινα εργαλεία παρόμοιας τεχνοτροπίας όλων των περιόδων της παλαιολιθικής εποχής, κάτι που αποδεικνύει την πολιτιστική συνέχεια του ελλαδικού χώρου.

Κατά την περίοδο της Μέσης Παλαιολιθικής εποχής (100.000-33.000) οι προϊστορικοί κάτοικοι του Αιγαίου βελτίωναν τις συνθήκες της καθημερινής ζωής τους και χρησιμοποιούσαν νέο υλικό για τα εργαλεία τους, τον πυριτόλιθο. Έχουν βρεθεί ξύστρες, μαχαίρια και αμυγδαλόσχημοι «μπαλτάδες». Στη Σιάτιστα της δυτικής Μακεδονίας, στη Μεγαλόπολη και στην περιοχή της Θεσσαλονίκης ευρέθησαν εργαλεία (λίθινοι, χειροπέλεκεις) ηλικίας 100.000 ετών και στη Θεσσαλία απολιθωμένα οστά και εργαλεία από πυριτόλιθο.

Το 1960 εκατοντάδες παλαιολιθικά εργαλεία και απολεπίσματα ανακαλύφθησαν στη δυτική πλευρά της Πελοποννήσου και στην Αχαΐα. Το 1958 στις όχθες του Πηνειού, κοντά στη Λάρισσα, ευρέθησαν εργαλεία ηλικίας 50-100.000 ετών. Στην Ήπειρο, στην κοιλάδα του Λούρου, στον Κοκκινόπηλο (50 χλμ. από τα Ιωάννινα) ευρέθηκαν 800 εργαλεία και απολεπίσματα από ασβεστόλιθο μέσα σε στρώμα ερυθρογής ηλικίας 50.000 χρόνων. Στο σπήλαιο Ασπροχάλικο Ηπείρου ευρέθησαν εργαλεία όμοια μ’ αυτά του Κοκκινόπηλου, τα οποία είναι ηλικίας 38.000 χρόνων. Αξιοσημείωτο είναι, ότι στην Αλόννησο των Β. Σποράδων ανεκαλύφθησαν από τον Δ. Θεοχάρη παλαιολιθικά εργαλεία, όμοια μ’ αυτά του Κοκκινόπηλου της Ηπείρου, ηλικίας 10.000 χρόνων.

Εκ των δεδομένων αυτών λοιπόν εξάγονται δύο συμπεράσματα:

α) Σε όλο τον ελλαδικό χώρο υπάρχει ενιαία τεχνοτροπία και συνεπώς ενιαίος πολιτισμός, όπως αποδεικνύεται από εργαλεία όμοιας τεχνοτροπίας, που ευρέθησαν σε διάφορες απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές της Ελλάδος. Συνεπώς υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της Αιγηίδας και φορέας του πολιτισμού αυτού ήταν ένας συγκεκριμένος λαός.

β) Όπως είδαμε, τα εργαλεία του Κοκκινόπηλου είναι 50.000 χρόνων, ενώ τα εργαλεία του σπηλαίου Ασπροχάλικου της Ηπείρου είναι 38.000 χρόνων περίπου και είναι όμοια στην τεχνοτροπία. Αυτό σημαίνει, ότι οι Homo Sapiens δεν είναι δυνατόν να ήλθαν το 40.000 απ’ την Αφρική, εξαφανίζοντας τον προγενέστερο πληθυσμό, όπως ισχυρίζονται πολλοί, διότι τότε θα έπρεπε τα εργαλεία να ήταν διαφορετικής τεχνοτροπίας. 

Δηλαδή οι Αφρικανοί ερχόμενοι στο Αιγαίο θα έπρεπε να έφερναν και δικά τους εργαλεία, τα οποία θα διέφεραν πολύ απ’ τα εργαλεία των κατοίκων του Αιγαίου. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Απεναντίας στην Αλόννησο ευρέθησαν εργαλεία όμοιας τεχνοτροπίας ηλικίας 10-100.000 χρόνων και στον Πηνειό εργαλεία ηλικίας 50-100.000 χρόνων, κάτι που αποδεικνύει τη συνέχεια απ’ τα βάθη των παλαιολιθικών χρόνων ως τα νεότερα χρόνια. Ούτε όμως είναι δυνατό να ευσταθήσει η άποψη του Στρίγκερ, ότι οι Αφρικανοί ήλθαν γύρω στο 100.000, διότι εργαλεία παρόμοια στην τεχνοτροπία με τα προαναφερθέντα έχουμε και σε προγενέστερες εποχές, με τη διαφορά ότι τα νεότερα είναι πιό εξελιγμένα.Ακόμα, η έλλειψη πολιτιστικού κενού και η ομοιότητα της τεχνοτροπίας στην κατασκευή εργαλείων δεν επιβεβαιώνει τη μεταναστευτική θεωρία. 

Αντιθέτως, οι ίδιοι αυτόχθονες κάτοικοι του Αιγαίου απ’ τα βάθη της Παλαιολιθικής εποχής (700.000 χρόνια τουλάχιστον) δημιούργησαν “in situ” (επί τόπου) ένα λαμπρό για την εποχή πολιτισμό και οι απόγονοί τους συνέχισαν τον πολιτισμό αυτό προσπαθώντας να κάνουν νέα πολιτιστικά βήματα.

Τα νέα αυτά πολιτιστικά βήματα, αποτέλεσμα μακροχρόνιας προσπάθειας – κάτι που αποδεικνύει ότι ο πολιτισμός του Αιγαίου δημιουργήθηκε “in situ” και δεν είναι ετερόφωτος -, τα έκαναν οι ίδιοι οι αυτόχθονες κάτοικοι του Αιγαίου επίσης της Νεότερης Παλαιολιθικής εποχής (33.000). Την περίοδο εκείνη η λιθοτεχνία τελειοποιείται, γι’ αυτό και συναντάμε σχεδόν έργα τέχνης. Ο όγκος των εργαλείων ελαττώνεται και γίνονται μικρές λεπίδες, ώστε ο παλαιολιθικός άνθρωπος να απαλλαγεί απ’ τον κόπο του βάρους.

Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν μια μακρόχρονη παράδοση. Το ότι υπάρχει συνέχεια απ’ τη Μέση προς την Νεότερη Παλαιολιθική περίοδο αποδεικνύεται και εκ του γεγονότος ότι στο Κοκκινόπηλο (όπου πριν είδαμε ότι ευρέθησαν παλαιολιθικά εργαλεία και απολεπίσματα σε στρώμα ερυθρογής), ευρέθη μια λιθοτεχνία με μικρές λεπίδες, που χρονολογείται στις αρχές της Νεότερης Παλαιολιθικής εποχής. Εφ’ όσον τα εργαλεία αυτά ευρέθησαν στον ίδιο τόπο, σημαίνει ότι δεν είχαμε άφιξη νέου πληθυσμού στο Αιγαίο, αλλά οι ίδιοι οι φορείς την Μέσης Παλαιολιθικής συνέχισαν επί τόπου τον πολιτισμό και κατασκεύασαν τα εργαλεία αυτά της Νεότερης Παλαιολιθικής. 

Η αρχαιολογική αυτή συνέχεια του Αιγαίου Πολιτισμού από την Άνω Παλαιολιθική εποχή (700.000) επιβεβαιώνεται και απ’ τον πρόεδρο Θρακολογικών Μελετών Α. Καψή: «Από τους προϊστορικούς χρόνους της αγράφου ιστορίας δημιουργήθηκε ένας πρωτόγονος πολιτισμός της Κάτω Παλαιολιθικής εποχής ένα εκατομμύριο–700.000 χρόνια από τους αυτόχθονες κυνηγούς της χερσονήσου του Αίμου και της Αιγηίδας, που αρχίζουν να εκμεταλλεύονται τον πλούτο της. Το γεγονός αυτό ήταν ένα φωτεινό ορόσημο στην εξέλιξη πάνω στη Γη, ενώ οι Μεσοπαλαιολιθικοί άνθρωποι (100.000-35.000 χρόνια προ της εποχής μας) με τα εργαλεία της εμπειρίας των προγόνωντους προπαρασκεύασαν στις ίδιες περιοχές το δρόμο της πνευματικής εξέλιξης των απογόνων και διαδόχων τους. Στην τελευταία παλαιολιθική περίοδο της Άνω Παλαιολιθικής (35/30.000-10.000 χρόνια προ της εποχής μας), οι αυτόχθονες πάντοτε κάτοικοι–κυνηγοί δημιούργησαν το μικρολιθισμό» (Θρακολογία, τεύχος 3, σελ.91).

Συμπερασματικά, κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους είναι η Αιγηίδα και συνεχώς οι παλαιολιθικοί κάτοικοι του Αιγαίου με κοιτίδα την Ήπειρο και τη Μακεδονία επεκτείνονταν προς όλες τις γειτονικές αρχικά και ύστερα σε πιό απόμακρες περιοχές.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Η Κάτω Παλαιολιθική περίοδος ξεκινά στα Πετράλωνα της Μακεδονίας περί το 700.000 (στην πραγματικότητα πολύ πιό πίσω), στη Ροδόπη το 400.000, ενώ στο Ολτ της Ρουμανίας το 300.000. Συνεπώς έχουμε μια βαθμιαία αργή προώθηση πολιτιστικών στοιχείων από τη Μακεδονία προς άλλες περιοχές, που συνεπάγεται και πληθυσμιακή μετακίνηση. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη Μέση Παλαιολιθική εποχή. Αυτή ξεκινά στη Μακεδονία το 100.000, ενώ στο Ολτ της Ρουμανίας το 40.000 περίπου. Ομοίως και η Άνω Παλαιολιθική εποχή ξεκινά στο Αιγαίο το 33.000 περίπου. (Ασπροχάλικο Ηπείρου, Θράγθι Αργολίδας), ενώ στο Ricipeni της Ρουμανίας και στο Δνείπερο της νότιας Ρωσίας το 21.700. 

Οι αυτόχθονες συνεπώς κάτοικοι του Αιγαίου από την παρωχημένη αυτή εποχή μετακινούνται προς βορρά μεταφέροντας και πολιτιστικά στοιχεία. Η μετακίνηση αυτή όμως δεν συμβαίνει μόνο προς βορρά αλλά και προς δύση. Οι παλαιολιθικοί κάτοικοι του Αιγαίου έφθασαν μέχρι την Ν. Ιταλία (τότε μεταξύ Ηπείρου και Θεσσαλίας δεν υπήρχε θάλασσα), εφ’ όσον στο Romanelli ευρέθησαν εργαλεία μικρολιθοτεχνίας ηλικίας 12.000 χρόνων όμοια με αυτά του Ασπροχάλικου της Ηπείρου, που χρονολογούνται στο 35.000. 

Εφ’ όσον προηγείται ο αιγαιακός πολιτισμός του ευρωπαϊκού, δεν αποκλείεται συνεπώς και οι γνωστές σπηλαιογραφίες της Γαλλίας και ο προϊστορικός πολιτισμός της εποχής εκείνης να είναι δημιούργημα των φορέων του αιγαιακού πολιτισμού.

Επίλογος

Ο αφροκεντρισμός δεν αποτελεί μια αμιγώς επιστημονική θεωρία, εφόσον υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία υποστηρίζεται από ορισμένους ότι πλήν του ανθρώπου και ο πολιτισμός γεννήθηκε στην Αφρική και ότι ο κλασσικός πολιτισμός αποτελεί κακέκτυπο του αφρικανικού (Η θεωρία περί Μαύρης Αθηνάς του Bernal). Και φυσικά όλες αυτές οι θεωρίες δεν αναπτύσσονται ούτε από ειλικρινή συμπάθεια προς τους Αφρικανούς ούτε από επιστημονική αμεροληψία. Κάθε άλλο παρά αμερόληπτος είναι ο M. Bernal στη «Μαύρη Αθηνά», όπως και οι ανθρωπολογούντες αφροκεντριστές. 

Αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Bretinger, ο οποίος, όταν βρέθηκε το κρανίο του αρχανθρώπου των Πετραλώνων, θεώρησε πως συγγενεύει τόσο πολύ με τα αφρικανικά αντίστοιχα ευρήματα, ώστε να δύναται ν’ αναγορευθεί ως ο «πρώτος Αφρικανός έξω απί την Αφρική».

Οι απόψεις όμως των αφροκεντριστών θα πρέπει εκ των πραγμάτων να θεωρηθούν σήμερα αντιεπιστημονικές και αναληθείς, διότι απ’ τα νεότερα ευρήματα, που παραθέσαμε ανωτέρω, αποδεικνύεται με βάση τα επιστημονικά και μόνο δεδομένα ότι:

α) Κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους είναι η περιοχή της Αιγηίδας και πιο συγκεκριμένα στο αρχικό στάδιο η Μακεδονία (η ευρύτερη περιοχή από την Πίνδο ως τη Μ. Ασία), αφού εκεί βρέθηκε ο αρχαιότερος άνθρωπος της γης (Homo Erectus) ηλικίας 11 εκ. ετών.

β) ¨Ανθρωποι, ανθρωποειδή, πιθηκάνθρωποι (βαδίζοντες με τα τέσσερα ή ημιόρθιοι) πριν 11 εκ. χρόνια συνυπήρχαν.

γ) Οι Homo Sapiens δεν ήλθαν απ’ την Αφρική το 100.000. Ο Homo Sapiens κατοικούσε στο Αιγαίο απ’ το 800.000 τουλάχιστον.

http://dia-kosmos.blogspot.gr/