ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Το πολεμικό παιχνίδι του Κοινοβουλευτισμού

Ο ΛΕΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΑΞΕΛ

ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΒΑΣΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ..ΣΑΛΟΜ-ΣΑΛΟΜ-ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Οι επαγγελματίες της πολιτικής ερίζουν για τα συμφέροντα των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό στην λογική του ανταγωνισμού τάξεων, ομάδων ή καστών όταν όλες υποχρεώνονται να συνασπιστούν σε κόμματα; Αν δεν είναι κατανοητό το αίτιο της κοινωνικής αναταραχής και ασυμφωνίας που προξενεί ο ίδιος κοινοβουλευτισμός, όπως αναπτύξαμε σε πλήθος μελετών και πονημάτων εδώ θα το θέσουμε απλούστερα.

Φανταστείτε μια χώρα όπου συναποτελείται από ανταγωνιστικά φέουδα όπως στην μεσαιωνική Ευρώπη ή την Ιαπωνία. Η λογική του πολέμου, των ραδιουργιών, των συμμαχιών με τελικό στόχο την επικράτηση ενός φέουδου είναι η ίδια λογική και στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού αγώνα. Ασφαλώς δεν χύνεται αίμα χωρίς και αυτό να αποκλείεται, αλλά ο πόλεμος τους στην κοινωνία γίνεται αντιληπτός με τον ίδιο τρόπο.

Προξενεί φόβο, προκαλεί πόνο, έχει απώλειες, αναγεννά μίση και αφήνει υλικές και ψυχικές ζημίες, ενώ η πρόοδος, η ανάπτυξη, η πνευματική καλλιέργεια ο πολιτισμός η επιστήμη αναβάλλονται διαρκώς με πρόφαση την ίδια κοινωνική αναταραχή ή αναπτύσσονται παράλληλα στην λογική των αναγκών αυτού του πολέμου δηλαδή ώς όπλα του!

Τα κόμματα, αυτά τα κοινοβουλευτικά φέουδα που κομματιάζουν ένα έθνος και τεμαχίζουν τον κοινωνικό του ιστό, εργάζονται διαρκώς και διακαώς για την τελική επικράτηση, σε ένα πρόγραμμα που η ανακωχή δεν αποτελεί πρόθεση ειρήνης αλλά προσωρινή αδυναμία συνέχισης του πολέμου τους. Δεν θα υπήρχε άλλη εναλλακτική για την ανθρωπότητα αν δεν θυμόμασταν πως η λογική των κομμάτων στον κοινοβουλευτισμό δεν αντικαθιστά την τυραννία όπως διαφημίζει αλλά αντιποιεί την Δημοκρατία. 

Αυτό γιατί οι πολιτικές μερίδες και τα ανθρώπινα συμφέροντα σε αυτήν δεν συνασπίζονται σε κομματικούς σχηματισμούς αλλά στην εβδομαδιαία άμεση κρίση της Εκκλησίας του Δήμου άνευ επαγγελματιών, δηλαδή του οργανωμένου σε πολιτικούς δήμους λαού που επιλύει τα ζητήματα του με μια ανάταση του χεριού, μιά βοή, ή μέ ένα δημοψήφισμα. Τόσο απλά! Η αλήθεια άλλωστε είναι απλή γιατί Είναι, ενώ το ψέμα πρέπει να δώσει αγώνα για να την συγκαλύψει αφού αποτελεί το Φαίνεσθαι.

Το μέγεθος διεθνώς του κλονισμού του κοινοβουλευτικού συστήματος δεν φαίνεται από τον φόβο του να απωλέσει τους υπάκουους και πειθήνιους πολιτικούς εκτελεστές του. Αυτό μπορεί να ελέγξει με τον καιρό αφού το σύστημα δύναται με τις γνωστές ποταπές μεθόδους του να εκβιάσει, να χρηματίσει, να απειλήσει ώστε να θέσει ακόμα και στην ηγεσία ενάντιων πολιτικά σχηματισμών τα πρόσωπα και κατεπέκταση τις αρεστές πολιτικές του. Και αυτό γιατί το κομματικό σύστημα πολιτικής στον κοινοβουλευτισμό, δεν έχει όπως στην Δημοκρατία ετήσια διάρκεια, δεν έχει πολυπρόσωπες αρχές και αυτές δεν ευθυνοδοτούν στην Εκκλησία του Δήμου αλλά στα κομματικά όργανα και ενίοτε στην κομματική τους βάση.

Η περίφημη λαϊκή ετυμηγορία είναι απόφαση μεταξύ προτεινόμενων επιλογών που μερικώς ικανοποιούν το κοινωνικό σύνολο, μερικώς πραγματοποιούν τα υπεσχεμένα και ολικώς αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν το αίσθημα δικαίου αφού και το πιό πλειοψηφικό κόμμα δεν είναι παρά μειοψηφία της εκλογικής βάσης όταν συμπεριληφθούν τα ποσοστά όλων των αντιτιθέμενων κομμάτων, των ακύρων-λευκών και φυσικά της αποχής..

Το μέγεθος του κλονισμού του κοινοβουλευτικού συστήματος φαίνεται απο τον φόβο απώλειας του μονοπωλίου άσκησης πολιτικής που το κλειστό επάγγελμα του πολιτικού καταχρηστικά δίνει. Ο πιό φιλελεύθερος πολιτικός που ανοίγει τα κλειστά επαγγέλματα στην ασυδοσία της αγοράς, δεν τολμάει να σκεφτεί πως το επάγγελμά του πρέπει να ανοίξει στο σύνολο των πολιτών που ορίζονται ώς κατάλληλοι με σαφείς προδιαγραφές ώστε να έχουν νομοθετική δικαστική αλλά και εκτελεστική εξουσία που θα ασκούν εκ περιτροπής, αλλά και θα ευθυνοδοτούνε με το πέρας της.

Όταν βλέπουν με τρόμο την λαϊκή δημοκρατική ζέση, δηλαδή την απαίτηση του λαού να τους ελέγχει ζητώντας πολιτικές δικαιοδοσίες, ζητώντας πολιτική συμμετοχή, γνωρίζουν πως η κατάληξη δεν είναι άλλη απο το φυσικό ανθρώπινο πολίτευμα που είναι η Ισοκρατία που ιστορικά εκυμάνθη απο την Αθηναϊκή Δημοκρατία έως την συρικνωμένη μορφή της την Σπαρτιατική. Τότε οι επαγγελματίες της πολιτικής ισχυρίζονται πως το κοινοβουλευτικό τους σύστημα είναι το καλύτερο δυνατό, γιατί χάνουν το χρώμα τους μόνο με την σκέψη της αποκάλυψης τους και της επακόλουθης απώλειας των βασιλικών προνομίων που διατηρούν για τον εαυτό τους.

Πως θα μπορούσαν άλλωστε να αρνηθούν στον λαό αυτό που οι ίδιοι ευαγγελίζονται; Τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα που το κεφαλαιοκρατικό σύστημα θέτει ώς όρους επιβίωσης, το συνεχώς ζητούμενο βιοτικό επίπεδο, έχουν ως μόνο σκοπό να αποθαρύνουν τον λαό απο την διεκδίκηση των εξουσιών που αδίκως έχει στερηθεί, δηλαδή τον ελεύθερο χρόνο, για άσκηση της πολιτικής.

Τότε οι πολιτικοί εκτελεστές των οικονομικών δυναστών, αφού αποτυγχάνουν την χειραγώγιση με την χρήση των τηλεοπτικών όπλων εξημέρωσης και ποδηγεσίας, ενισχύουν τα πολιτικά άκρα, συγκεντρωτικών, ολοκληρωτικών ιδεολογιών, αρχικά των κοινοβουλευτικών τμημάτων τους και ακολούθως των εξωκοινοβουλευτικών αναλόγως των απαιτήσεων που η λαϊκή ορμή θέτει, και δημιουργούν μέσω της πόλωσης τον απαραίτητο αντιπερισπασμό. Αντί να έχουν απέναντί τους ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα πολιτών να διεκδικούν εξουσίες, τα φυλακίζουν σε διαμάχες ταξικές ή εθνικές που στην λήξη τους θα αναδείξουν πάλι τον κοινοβουλευτισμό σε μια νέα ισορροπία μια νέα κοινοβουλευτική ειρήνη και με όλες τις εξουσίες στα χέρια της πολιτικής ολιγαρχίας να φαντάζει η μόνη ικανή ειρήνη που οι λαοί μπορούν να έχουνε και πρέπει να αρκεστούνε.

Η ειρηνική προσάκτηση των εξουσιών απο τον λαό ονομάζεται Μεταβολή και μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συναίνεση των αρχών, πολιτική βούληση που μπορεί να προέλθει μόνο με επαναφορά της αντίληψης ότι το Δίκαιο του συνόλου είναι απείρως πιό ωφέλιμο πιό ευεργετικό και ηθικό απο τα συμφέροντα είτε μειοψηφιών είτε ακόμα και των πλειοψηφιών αφού ο αριθμός των αδικούντων δεν είναι θεμιτό να αποτελεί αρχή προτίμησης.

Απο την τελική κατάλυση της Δημοκρατίας απο τον υιοθετημένο απο τον Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό Αύγουστο, που με μια μεταμφιεσμένη απολυταρχία υφάρπαξε σταδιακά τις εξουσίες της Ρωμαϊκής Συγκλήτου, η ανθρώπινη ιστορία δεν συνοδεύεται απο την πνευματική ανάπτυξη που απαιτείται για αυτήν την κοινωνική συναίνεση. Οι λαϊκές απαιτήσεις προσπίπτουν σε τοίχους σκληρότητος και αδιαλλαξίας για να μετατραπούν σε βίαιες εξεγέρσεις και επαναστάσεις που αντιμετωπίζονται με αιματηρή καταστολή.

Η επιλογή του εφησυχασμού και της υποταγής εξαθλιώνει τους λαούς από την διαρκή επεκτατικότητα των οικονομικά ισχυρών, ώστε την πολιτική αλλοτρίωση να ακολουθεί κατά πόδας η οικονομική απαλλοτρίωσή τους και τέλος η δημογραφική ελλάτωσις. Αυτή η διαδικασία συσώρευσης όλου του πλούτου των ολιγαρχιών απο τα σύνολα που το παράγουν πράγματι δεν διαφέρει απο το άρμεγμα ενός οικόσιτου και την σφαγή του.

Ο αγώνας της απελευθέρωσης δεν είναι καθόλου απλός, η χειραφέτηση πρέπει να προηγηθεί της επανάστασης για να έχει λαϊκούς και όχι τυραννικούς όρους, ζήτημα που είναι στα χέρια των εθνών να αποφασίσουν με την αυτοργάνωση των Δήμων. Εναπόκειται σε αδαμάντινους χαρακτήρες, προνομιούχους πολίτες να αφήσουν την προσωρινή αστική βολή τους και να γίνουν οι πρωτεργάτες του Ισοκρατικού Κινήματος. Οι υλικές συνθήκες μπορούν να κλονίσουν την θέση των κρατούντων αλλά είναι ο υποκειμενικός παράγοντας που θα την καταλάβει με την πάλη των ιδεών, τον διαφωτισμό της Δημοκρατικής παιδείας. 

Ο οργανωμένος πολιτικά σε Δήμους λαός θα καταλάβει τον ιδεολογικό και τον πολιτικό χώρο που θα αφήνουν πίσω τους οι κρατούντες. Αυτό γιατί όταν αυτές οι επαναστάσεις αναγκαστικά γίνονται δεν θα πρέπει να έχουν απεναντί τους πάνοπλους αποφασισμένους πραιτωριανούς αλλά φίλους του λαού που αντί να τον κατασφαγιάσουν θα ενωθούν μαζί του σταματώντας την αιματοχυσία.

Σε όποια ιστορική περίοδο αυτών των πολύπαθων δύο χιλιάδων χρόνων μας ανατρέξουμε, σε όποια γωνιά της γής ρίξουμε το βλέμμα, αυτό το έργο θα δούμε, τα ίδια κίνητρα με τους ίδιους σκοπούς και μεθόδους που το παιχνίδι της ανθρώπινης διακυβέρνησης παίζεται και ωφείλουμε να το δούμε συνολικά για να το κατανοήσουμε αν θέλουμε πρίν χαθούμε να το κερδίσουμε.

http://dia-kosmos.blogspot.gr