ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΜΕ ΕΠΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ (2)

Η ΑΟΖ και το Θηρίο με τα 7 κεφάλια

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΧΥΤΑ

1. ΠΡΩΤΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ

Μεντελέγιεφ, ο απόστολος της χημείας:

Το 1907 πέθανε ένας μεγάλος Ρώσος φυσικός, η ιδιοφυία της χημείας και δημιουργός του πίνακα των περιοδικών στοιχείων, ο Ντιμίτρι Μεντελέγιεφ. Η διάνοια αυτή που έδωσε στην ανθρωπότητα πολλά και στην πατρίδα του μέχρι και τη σωστή χημική σύνθεση της Βότκα, θεωρείται από τους ειδικούς ως ο αποσταλμένος του θεού για τη χημεία. 

Στην περίπτωση του πετρελαίου δημιούργησε την αβιοτική υπόθεση της δημιουργίας του, η οποία παρότι θεωρείται σχετικά ξεπερασμένη, πατά επάνω της η σύγχρονη εμβιωτική θεωρία των Φυσικών ΧΥΤΑ. Επίσης ο Ντιμίτρι Μεντελέγιεφ δημιούργησε το πρώτο αξιόλογο σύστημα σωστής διύλισης του πετρελαίου. Περισσότερα για το σοφό γέρο Μεντελέγιεφ ο οποίος δεν τιμήθηκε με το Νόμπελ από μικροσκοπιμότητες της επιτροπής των κριτών, βλ. ‘Ντμίτρι Μεντελέγιεφ’ - Βικιπαίδεια και Abiogenic petroleum origin.

Τελικά είχε δίκιο για τη γη ο Θαλής:

Κατά τη διαδρομή των χρόνων και των ανακαλύψεων των πετρελαίων της Βόρειας θάλασσας που άλλαξαν την όψη της Αγγλίας κι εν μέρει των Βόρειων χωρών, έγινε απτή η πραγματικότητα πως οι στεριανές πηγές προέρχονται από υποθαλάσσιους πυρήνες. Αυτός ο «βασιλικός πολτός ζωής» εκτιμάται σήμερα πως έχει καταγωγή από το υγρό στοιχείο, όπως εξάλλου και η φύση όλη. 

«Εν αρχή το ύδωρ» είπε κάποτε ο πατέρας της φιλοσοφίας και της επιστήμης, ο παν ηδονιστής του πνεύματος Θαλής, και φαντάστηκε τη γη ολόκληρη να πλέει σαν ένας δίσκος επάνω σε υγρό στοιχείο. Πόσοι όμως κατάλαβαν ότι προβλέποντας μέχρι και τις τεκτονικές πλάκες, πόσο δίκιο είχε; Για μια ενδεικτική εικόνα της σχέσης πετρελαίου - υγρού στοιχείου - θάλασσας, βλ. τη θέση των μεγαλύτερων κοιτασμάτων της γης, ασχέτως της ποιότητάς τους, στο: www.independent.co.uk/multimedia/archive/00031/World-Oil_31948a.jpg

Τρόπος άντλησης:

Ο τρόπος που αντλεί ο άνθρωπος τα βιολογικά ΧΥΤΑ μοιάζει με αυτό που κάνει το βυτίο «ο αχόρταγος». Ας πάμε όμως στο πιο «καθώς πρέπει», παραλληλίζοντας τη διαδικασία αυτή με ότι κάνει ένα κουνούπι που ρουφά το αίμα ή πιο κοντά στην κουλτούρα μας με ό,τι κάνει ένας χειρούργος που ανοίγει με λαπαροσκόπηση μια παρά φύση έδρα και την παροχετεύει για να ωφεληθεί όμως μόνο αυτός. Βρίσκουν και οι δυο, κουνούπι και χειρούργος το κατάλληλο σημείο, μπήγουν μια βελόνα, βιολογική το πρώτο - μεταλλική ο δεύτερος, και φτάνουν στο θρεπτικό ζουμί. 

Αυτό παροχετεύεται στην άλλη άκρη του σωλήνα με πίεση ανάλογη του αγγείου και διαφόρων παραγόντων. Από εκεί και πέρα, τα δυο όντα, με τη φυσική προβοσκίδα το πρώτο και τη μεταλλική σωλήνα το δεύτερο, παίρνουν το άγαρ και το μεταφέρουν στις φωλιές τους για να ζήσουνε αυτά καλά και ακόμα καλύτερα οι μανάδες με τα εξ αυτών παιδιά τους. Πίσω απ’ όλα αναζητείστε τη γυναίκα, είπαν κάποτε οι Γάλλοι. Αυτή τίκτει, αυτή γεννά, δίνοντας στον άνδρα με το πασπαλιζατέρ ένα ξεροκόμματο, να δώσει στα παιδιά «κάποια» από τα χαρακτηριστικά του. 

Ενίοτε, η γυναίκα ως φύση του βάζει στο ξεροκόμματο και τη «μερέντα» του, που λέγεται «παλιμπαιδιστικός μεγαλοιδεατισμός», να νομίζει ότι άρχει ο ίδιος. Γι’ αυτό, μη νομίζετε πως το πετρέλαιο το αντλεί ο άντρας ή ότι ευθύνεται για όλα αυτός. Η γυναίκα που είναι από πίσω του και διαφεντεύει και εμμέσως κυβερνά, αλλά θα τα δούμε αυτά καλύτερα όταν φτάσουμε στην ερμηνεία της εσχατολογίας. Προς το παρόν, για τα τεχνικά στοιχεία επί του τρόπου άντλησης του πετρελαίου βλ .Extraction of petroleum -Wikipedia.

Οι 7 Αδελφές (του πετρελαίου):

Ο ορισμός «επτά αδελφές» τέθηκε το 1950 από τον Ιταλό Ενρίκο Ματέι, υπεύθυνο της μεταπολεμικής πολιτικής της Ιταλίας στο ενεργειακό, με σκοπό να δείξει τη σχέση που είχαν μεταξύ τους οι μεγαλύτερες εταιρίες εξόρυξης και διακίνησης του Πετρελαίου (βλ.«Seven Sisters » (oilcompanies).

Αυτές, τότε ήταν: 1. Standard Oil of New Jersey, 2. Standard Oil of NewYork (Exxon), 3. Standart Oil of California, 4. Gulf Oil, 5. Texaco (Chevron) 6.Royal Duch Shell, 7. Anglo Persian Oil Co.(BP). 

Ο Ματέι, βρίσκοντας κάποια κοιτάσματα λαδιού στη Σικελία και αερίου στην Βόρειο Ιταλία, προσπαθώντας να σπάσει το μονοπώλιο αυτών των εταιριών, έκανε άνοιγμα στους Ρώσους. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξει στις αιώνιες μονές όταν το αεροπλάνο του κατά τη διαδικασία της προσγείωσης εξερράγη στον αέρα. Υπεύθυνες θεωρήθηκαν η Μαφία και η Κόζα Νόστρα. 

Η ιστορία του γυρίστηκε σε ταινία όπου και ο υπεύθυνος δημοσιογράφος για την έρευνα του σεναρίου χάθηκε και αυτός μυστηριωδώς (βλ. EnricoMattei – Wikipedia , και The Mattei Affair). 

Παραπλήσιο θάνατο με του Ματέι μπορεί κάποιος να εντοπίσει στο θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση, όταν κατά τη διαδικασία της απογείωσης το αεροπλάνο του αντί να κάνει στροφή προς άνοδο καρφώθηκε στη γη. Είπαν πως είχαν μπει ανάποδα τα συρματόσκοινα της στροφής και της καθόδου, αλλά στην κοινή αντίληψη έμεινε η εκδοχή πως ήταν δουλειά τηςCIA και της Κόζα Νόστρα, καθώς ο πατέρας του με τα τάνκερ του και τη φήμη του(είχε παντρευτεί τότε τη χήρα Κένεντι) προσπαθούσε να ελέγξει τη διακίνηση του πετρελαίου. 

Για περισσότερα βλ. ΤΟ ΒΗΜΑ - Ο μυστηριώδης θάνατος του Αλέξανδρου Ωνάση-https://www.tovima.gr/2008/11/24/culture/o-mystiriwdis-thanatos-toy-aleksandroy-wnasi-2/

και  22-1-1973 : Ο Ωνάσης  κατεβάζει το μοχλό.. (http://www.liberopoulos.gr/22_1973_wnasis_katebazei_to_moxlo-article-84.html) -και λέει στη Χριστίνα να σκίσει το αμερικάνικο διαβατήριό της).

Οι 7 αδελφές γεράσανε, ήλθαν τα σόγια και οι ξαδέλφες:

Οι «7 αδελφές» του πετρελαίου που αντιπροσώπευαν το 1973 τον έλεγχο και τη διακίνηση του 85%των παγκόσμιων αποθεμάτων, έκαναν συμπτύξεις και απέκτησαν θυγατρικές, οι οποίες με τη σειρά τους συνδεόντουσαν με άλλες πιο απόμακρες, προερχόμενες κυρίως εκ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Έτσι δημιουργήθηκε ένα εκτεταμένο σόι μέσα από μυστηριώδη funds και offshore εταιρίες, δύσκολο να διαπιστωθεί συγγένεια, μακρινή καταγωγή και πλήρες γενεαλογικό δέντρο. 

Ως «νέες επτά αδελφές» θεωρούνται σήμερα οι: 1. China Petrolium Corporation, 2. GazpromRussia, 3. National Iranian Oil Co., 4. Petrobras Brazil, 5. PDVSA Venezouela, 6. Petrolium Malaysia, 7. Saudi Aramco. 

Στις εταιρίες αυτές, παρότι κατά βάση είναι κρατικές, συνεργάζονται μαζί τους και οι παλιές οι οποίες έστω με ένα 5 % μπορούν και μπλοκάρουν αποφάσεις. Το κρίσιμο σημείο για τη λήψη μιας απόφασης είναι 3- 7%, όπου το management της πλειοψηφίας αποδεικνύεται σχετικά αδύναμο όταν το μικρό αυτό ποσοστό που χρειάζεται για την πλειοψηφία του 51% το ελέγχουν τραπεζίτες. 

Τράπεζες, σωληνουργεία και εταιρίες πετροχημικών αποτελούν την «αγία τριάδα» μιας πετρελαϊκής συνεργασίας, η δυναμική όμως μιας χώρας στο πετρέλαιο φαίνεται από τα σωληνουργεία της. Για τις «νέες 7 αδελφές» βλ. The "New Seven Sisters" και για τις διασυνδέσεις τους με οικονομικά και πετροχημικά funds που τις στηρίζουν, ερεύνησε Rockefeller family και Rothschild family.

2. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ

Έναρξη:

Η δεύτερη πετρελαϊκή εποχή ξεκινά με τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου, καθορίζεται με την έκρηξη του Τσερνομπίλ και υπογράφεται με τη διαρροή της Φουκουσίμα. 

Ο πόλεμος του Κόλπου που συνέβη σε δυο φάσεις, το 1990 και 2003, έγινε διότι οι Κουβετιανοί αντλούσαν πετρέλαιο πονηρά, «υπό κλίση», μειώνοντας τις ενδιάμεσες αποθεματικές πηγές με το Ιράκ που οι Ιρακινοί τις θεωρούσαν τροφοδοτικά δικές τους. Όλη η αλήθεια δεν λέχθηκε πλήρως, πράγμα που σημαίνει εκτός από παραπληροφόρηση, ότι τα αραβικά αποθέματα μειώνονται ενώ συνεχίζεται, έστω με μικρό αυξανόμενο ρυθμό, η ζήτηση. Η εποχή της αιχμής του πετρελαίου που οι ειδικοί την περίμεναν περί το 1974, με τις υπάρχουσες συνθήκες της επιτάχυνσης της κατάργησης των πυρηνικών σταθμών, μετατίθεται σε 15 περίπου χρόνια (βλ. Peak oil ).

Οι εναλλακτικές πηγές:

Η ενέργεια από τον ήλιο, τον άνεμο και τα νερά δεν μπορούν να κάνουν πλοία και αεροπλάνα να κινούνται με ασφάλεια και ανελλιπώς, παρά μόνο να καλύψουν ένα ποσοστό αναγκών της ξηράς. Η παραγωγή βιοκαυσίμου (αιθανόλη, βιοπετρέλαιο κ.λπ.) δεν προβλέπεται να αντικαταστήσει το πετρέλαιο παρά να εισφέρει ως «τσόντα» εξισορρόπησης στις ενεργειακές δαπάνες που διαρκώς πληθαίνουν. 

Εκ τούτου, και δεδομένης της μείωσης εκμεταλλεύσιμων πετρελαϊκών αποθεμάτων, στην έρευνα και στην παραγωγή των εναλλακτικών πηγών ενέργειας έχουν επενδυθεί από τις εταιρίες πετρελαίου τεράστια ποσά. Πετρέλαιο τελικά φαίνεται να υπάρχει σε ποσότητες και ποιότητες, καθόσον είναι άγνωστο αν η κατανάλωση υπερβαίνει την παραγωγή της γης, όλα όμως είναι θέμα δυνατοτήτων και κόστους, μια που και οι δευτεροκλασάτες ποιότητες μπορούν να αναβαθμίζονται με χημικά (όπως π.χ. στον Καναδά και τη Βενεζουέλα), πράγμα όμως που ανεβάζει το κόστος. 

Το κόστος του πετρελαίου διαρκώς αυξάνει αλλά επέρχεται κάποια δυναμική ισορροπία σε σημείο που η θεωρία του Μάλθους (η αύξηση του πληθυσμού επιφέρει αντιστρόφως ανάλογη μείωση των αγαθών) δείχνει να κλονίζεται για άλλη μια φορά από όσους δεν κατάλαβαν ότι η λέξη αγαθό δεν σημαίνει μόνο ύλη. Επιπλέον, καθόσον τα βιοκαύσιμα ή οι εναλλακτικές πηγές έχουν περιορισμούς στην παραγωγή τους (πχ. η αιθανόλη από τεύτλα απαιτεί μεγάλες εκτάσεις μονοκαλλιέργειας σχεδόν, το βιοπετρέλαιο από τις ρίζες επιφέρει σημαντική αύξηση της τιμής των τροφίμων κ.λπ.), ο άνθρωπος με διάφορες μικτές λύσεις προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αύξηση των ενεργειακών του αναγκών. Παράλληλα όμως εντείνεται ο ανταγωνισμός επί της εύρεσης νέων, στα πρότυπα του Ιράκ, καλών και φτηνών κλασικών πετρελαϊκών πηγών.

Οι μεγαλύτερες εταιρίες πετρελαίου (2010):

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι μεγαλύτερες εταιρίες στην παγκόσμια παραγωγή του πετρελαίου εμφανίζονται πρόσφατα ως εξής: 1).National Iranian Co. με ετήσια παραγωγή320.000 million barrels (εκατομ. βαρέλια) – Ιράν. 2) Saudi Arabian Oil. Co. με305.000 mb – Σαουδ. Αραβία. 3) Qatar general Petrolium Corp. με 170.000 mb – Κατάρ. 4) Iraq National Oil Co. 135.000 mb. 5) Petroleos de Venezouela 130.000 mb- Βενεζουέλα. 6) Abu Dhabi National Oil Co. 125.000 mb -Αμπου Ντάμπι. 7)Kuwait Petrolium Corporation 120.000 mb – Κουβέιτ. 8) Nigeria National PetroleumCo. 70.000 mb – Νιγηρία. 9) National Oil Co 55.000 mb (Λιβύη). 10) Sonatruch40.000 mb – Αλγερία. 11) OAO Gazprom – Ρωσία. 12) OAO Rosneft - Ρωσία. 13)Petronas (Μαλαισία), 14.Exxon Mobil Corp. – Αμερική. 15) OAO Luckoil - Ρωσία 16) Egyptian General petroleum Corp.- Αίγυπτος. 17) Petrolium Mexicanos. 18) BPCorporation – Αγγλία. 19) Petroleo Brasilerios S.Α.- Βραζιλία. 20) Royal Duch /Shell - Ολλανδία. 

Για περισσότερα στοιχεία, βλ. World's Largest Oil and Gas Companies Petrostrategies, Inc.

Οι Αμερικάνοι δεν προκύπτει να κατέχουν ιδιαίτερα καλή θέση διότι ασχολούνται κυρίως με αγωγούς.

ΗΠΑ, αφανής leader πετρελαίου:

Ολόκληρη η πολιτική της Αμερικής είναι διαμορφωμένη για να είναι dealer και αφανής πλέον leader (ηγέτης) του πετρελαίου, πολιτική που ακολουθούν όλο και περισσότερο άλλες χώρες, χρησιμοποιώντας για στελέχη τους στις πετρελαϊκές εταιρίες εν ενεργεία ή συνταξιούχους πολιτικούς. Ένα τυπικό δείγμα αυτής της πρακτικής είναι η εταιρία Halliburton στην οποία μπορεί κάποιος να εντοπίσει όλη την αφρόκρεμα της Αμερικανικής πολιτικής όπως την οικογένεια Μπους και άλλων σημαντικών πολιτικών παραγόντων που αποτελούσαν την Αμερικάνικη ηγεσία στον πόλεμο του Κόλπου ο οποίος έγινε με επίφαση τα πυρηνικά και τη Δημοκρατία. 

Στην Αμερική η διαπλοκή της πολιτικής ηγεσίας να κατέχουν και μη κυβερνητικές θέσεις δεν θεωρείται αδίκημα, υπό τη λογική ότι «ολόκληρη η ζωή μας από μια διαπλοκή προήλθε και μια διαπλοκή θα εξακολουθεί να είναι». 

Την ίδια λογική φαίνεται να ενστερνίζεται τα τελευταία χρόνια και η Ρωσία, κάνοντας προτάσεις σε σημαντικούς Ευρωπαίους ηγέτες να μετάσχουν «συνταξιούχοι» ως στελέχη στις γιγαντούμενες πετρελαϊκές εταιρίες της. Η Ρωσία υπό τον Πούτιν έχει κάνει άλματα στον επιχειρησιακό αυτό τομέα.

Νέα Εποχή - χρειάζονται σταθερές πηγές αερίου συνεχούς ροής:

Καθώς η πυρηνική ενέργεια εγκαταλείπεται συνεχώς πιο έντονα ως ακριβή (για να διαλυθεί ένα πυρηνικό εργοστάσιο στοιχίζει περίπου όσο η κατασκευή του) και άκρως επικίνδυνη (διαρροές, τοξικά απόβλητα, απρόβλεπτα κ.λπ.), γίνεται όλο πιο επιτακτική η ανάγκη στις χώρες που έχουν ενεργειακό έλλειμμα να δικτυωθούν με σταθερές πηγές ενέργειας συνεχούς ροής. Αυτές τις αντιπροσωπεύει κυρίως το φυσικό αέριο (γκάζι), το οποίο είναι και ασφαλές και πιο φτηνό από το πετρέλαιο και υψηλής ενεργειακής στάθμης αλλά και «φιλικό» προς το περιβάλλον. 

Αυτές οι ενεργειακές πηγές καλό είναι να βρίσκονται όσο γίνεται πιο κοντά στα εδάφη που τη χρειάζονται και την καταναλώνουν σε υψηλό βαθμό (π.χ. βιομηχανικά κράτη). Η ΕΕ που είχε κύριο τροφοδότη αερίου τη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας, ένοιωσε εφιαλτικό το φάσμα της στέρησης από την πρόσφατη οικονομική κρίση που ξέσπασε μεταξύ των δυο αυτών χωρών, και προτιμά να δικτυώνεται πλέον κατευθείαν με τον παροχέα, τη Ρωσία. 

Παράλληλα, επειδή (Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ) δεν αισθάνεται ασφαλής να έχει ένα μόνο παροχέα και ιδίως τη Ρωσία, επένδυσε και στην Τουρκία που άδραξε την ευκαιρία να μεταβληθεί σε τροφοδότη της μέσω των Κάσπιων και Καυκάσιων πηγών των πρώην χωρών της Σοβιετικής ένωσης, επί των οποίων γίνεται μια έντονη προσπάθεια από πολλούς του προσεταιρισμού τους. Επιπρόσθετα, επειδή η Ευρώπη δεν νοιώθει ασφάλεια ούτε και με την Τουρκία, αναζητά μια δική της ενεργειακή πηγή για να την αποδεσμεύσει από εξαρτήσεις. Οι ενδείξεις συγκλείνουν πως μια τέτοια πηγή πρέπει να βρίσκεται στη Μεσόγειο. Για μια πληρέστερη εικόνα της δικτύωσης με αγωγούς της Ευρώπης οι οποίοι αυξάνονται ως δίκτυο αιμοφόρων αγγείων, βλ. Europe - Proposed - Natural - Gas - Pipelines.

Κίνδυνοι από την άντληση και τη μεταφορά:

Η εξόρυξη του πετρελαίου όταν γίνεται στη ξηρά δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη επικινδυνότητα όσο στη μεταφορά του, όταν όμως η λήψη συμβαίνει υπό τη θάλασσα, τα πράγματα αλλάζουν. Η διαδικασία εδώ μοιάζει με παροχέτευση μιας κύστης που γίνεται μέσα σε μπανιέρα όπου επιπρόσθετα το νερό χρησιμοποιείται. Μια περίπτωση ατυχήματος είναι να σπάσει κάποια σωλήνα της παροχής, οπότε τη στιγμή που είναι περιφερειακή κλείνεται μια βάνα που είναι πριν και η διαρροή μετά από μια μικρή διάχυση υγρού ή αερίου, σταματάει. Εάν όμως σπάσει η κεντρική σωλήνα, στο πηγάδι, εκεί όπου δεν υπάρχει πριν βάνα, τότε η διαρροή δεν σταματάει εύκολα και δημιουργούνται εκτεταμένα προβλήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε «περιτονίτιδα - νέκρωση» του βιολογικού ιστού και των υδάτων. Περισσότερα ως και στατιστικά στοιχεία επί των ατυχημάτων, βλ. List of pipeline accidents.

Αυξημένη η επικινδυνότητα στην ημίκλειστη θάλασσα:

Ένα γεγονός σπασίματος κεντρικού αγωγού συνέβη πρόσφατα στον κόλπο του Μεξικού από πλημμελή συντήρηση αγωγού στη πλατφόρμα της ΒΡ. Οι πλημμελείς συντηρήσεις επέρχονται διότι πρέπει να τεθεί εκτός λειτουργίας ο αγωγός για κάποιες μέρες όπου χάνονται εκατομμύρια δολάρια (ενώ οι διπλοσωληνώσεις ανεβάζουν το κόστος). Στη συγκεκριμένη περίπτωση του σπασίματος του κεντρικού αγωγού στον κόλπο του Μεξικού, για να σταματήσει η διαρροή του πετρελαίου που ανέβλυζε σε μεγάλο βάθος, χρειάστηκαν να πέσουν τόνοι τσιμέντου για να κάνουν ένα καύκαλο φραγμού και κατόπιν να γίνει εκτεταμένη χρήση χημικών για να αντιμετωπιστεί η πετρελαιοκηλίδα που έφτασε σε εύρος 5.200 τετρ. χιλιόμετρων (βλ. Κόκκινη πετρελαιοκηλίδα Horizon).

Ένα τέτοιο συμβάν σε ημίκλειστες θάλασσες, όπως είναι η Μεσόγειος, θα είχε πολύ πιο καταστρεπτικές οικολογικές συνέπειες. Το ατύχημα αυτό έδειξε πως όπως υπάρχουν τα πυρηνικά ατυχήματα είναι πιθανά και τα ανάλογα πετρελαϊκά, και δεν πρέπει να θεωρείται ίδιας σημασίας μια διαρροή σε οποιαδήποτε θάλασσα. 

Στις ημίκλειστες θάλασσες όπου τα νερά δεν ανανεώνονται εύκολα, η τοξικότητα του πετρελαίου και των χημικών που θα παραμείνουν για πάρα πολύ καιρό σε υψηλά επίπεδα μπορεί να επιφέρουν μέχρι και γονιδιακές μεταλλάξεις. 

Για μια εκτενέστερη εικόνα των επιπτώσεων βλ. Petroleum Accident Effects- FluTrackers

Κίνδυνοι από εχθρικές ενέργειες:

Ένας επιπρόσθετος φορέας επικινδυνότητας από αγωγούς είναι οι εχθρικές ή τρομοκρατικές ενέργειες. Ειδικά στη Μεσόγειο, μια καταστροφή πλατφόρμας άντλησης από τέτοιες ενέργειες θα μπορούσε να τη μετατρέψει σε Νεκρά θάλασσα Νο 2. 

Περιοχές ολόκληρες θα καταρρεύσουν καταλήγοντας ημιθανείς και στείρες, με ανυπολόγιστες συνέπειες στη βιοποικιλότητα και την ποιότητα της ζωής των κατοίκων που στηρίζεται στην αλιεία και τον τουρισμό. Επομένως, «δεν μας συμφέρουν εδώ οι πετρελαιοπηγές» μπορεί κάποιος να πει με σχετική ευκολία, αλλά αυτό δεν αποτελεί λύση. Βρισκόμαστε στο υποσύστημα ενός συστήματος που όποιος του κάνει γρατζουνιές, το σύστημα θα τον τσακίσει. 

Οι νόμοι προΐστανται της δημιουργίας, είπε κάποτε ο «σκοτεινός» Ηράκλειτος (που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν και τόσο σκοτεινός), εννοώντας ότι μέχρι και ο Θεός δημιούργησε πάνω σε ένα υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και ότι δεν το κατασκεύασε. Πόσοι όμως κατάλαβαν τι βαθύτερο νόημα κρύβει η κουβέντα του «τα πάντα ρει» που επεκτείνεται ακόμη και στους νόμους; Προς τα πού ρέουν οι νόμοι της δημιουργίας ή και έστω του δημιουργού; Ας τα αφήσουμε, όμως, αυτά, φίλε αναγνώστη, και ζήσε, κολύμπησε και σέρφαρε, σήκωσε πανιά και κάνε ιστιοπλοΐα, να ξέρεις όμως πως το τιμόνι είναι για λίγο από δω ή από κει΄ τελείως κόντρα στον καιρό, δεν συμφέρει να πηγαίνεις.

Το πετρέλαιο δεν είναι πράσινη ενέργεια, ούτε καθαρή:

Το πετρέλαιο είναι πράσινο-σταχτί, «σκατί» θα μπορούσαμε να το πούμε, μέχρι «τσιρλιό και τ’ αέρια της γης», αλλά είπαμε, ας είμαστε κοσμικοί χωρίς να χάνουμε την αποκοτιά μας. Πάντως, η χρήση του πετρελαίου (και του αερίου) κρύβει επικινδυνότητες με παροράματα που θ’ ανατείλουνε στο χρόνο. Ακόμα και το πιο φιλικό αέριο λόγω της εκτεταμένης χρήσης του δεν στερείται τέτοιων δυσάρεστων επιπτώσεων, όπως π.χ. τη συμβολή του στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, πλανήτη και ανθρώπων. Πρέπει κάποτε να γίνει αντιληπτό ότι η «πράσινη» ενέργεια δεν είναι τόσο πράσινη όσο λέγεται ούτε τόσο καθαρή, και ότι θα προκύψει απ’ αυτήν δυσάρεστο αντίτιμο στο μέλλον.

«Καλό και κακό, το ίδιο πράγμα», μας κλείνει το μάτι πονηρά από τα ύψη του ο νομοκράτης της απροβλεψιμότητας, ο φωτεινός Ηράκλειτος.

 ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ

Κανιβαλίζουμε επικίνδυνα τη μάνα μας:

Η εκδοχή ότι μακροπρόθεσμα ένα άλλου είδους Τσερνομπίλ ή Φουκουσίμα έχει δρομολογηθεί από το πετρέλαιο, είναι κάτι παραπάνω από πιθανή. Όσο και να βελτιωθούν οι τεχνικές άντλησης ποτέ δεν θα μπορέσουν να εξαλείψουν τα προβλήματα παρά μονάχα να τα περιορίσουν στο ελάχιστο δυνατό, με επιπρόσθετη ανασφάλεια το στατιστικό λάθος και τον απρόβλεπτο παράγοντα. Οι τεχνικές εξόρυξης που βασίζονται στο τρίπτυχο «όλο πιο βαθειά, όλο με μεγαλύτερη ασφάλεια, όλο πιο γρήγορα», δείχνουν από μια πλευρά την έκταση του βαμπιρισμού μας. 

Κανιβαλίζουμε επικίνδυνα τη μάνα μας τη γη, ζούμε σε ένα πλανήτη κανιβάλων όπου ο μεγαλύτερος κανίβαλος είμαστε εμείς. Από τα 21 μεγάλα πετρελαϊκά πεδία έχουνε στερέψει τα 9 και μειώνονται επικίνδυνα τα 3 πολύ βασικά για το Δυτικό πολιτισμό μας, της Αλάσκας, του Περσικού και της Βόρειας θάλασσας. Το χάσμα μεταξύ ύπαρξης παλιών και ανακάλυψης νέων κοιτασμάτων συνέχεια μεγαλώνει (βλ.growinggap.jpg). 

Ας κατανοήσουμε τη θέση μας και ας περιορίσουμε την έκταση του βαμπυρισμού μας. Το έχουμε χρέος και προς τη μάνα γη, και προς τον εαυτό μας και προς τον τρόπο που θα ζήσουν τα παιδιά μας. Οι βασικοί ενεργειακοί πόροι, στοιχείο εκμεταλλεύσιμο και «ποιότητα ζωής», τελειώνουν, και επέρχεται η εξισορρόπηση της Δύσης με την Ανατολή. Ο παράγοντας της στέρησης δεν προκύπτει στοιχείο δυστυχίας αλλά εξισορρόπηση ζωής, εάν δεν δουλέψει η αντιστροφή της ιστορίας η πραγματική φυσική επιλογή.

Τα δίκτυα σημαίνουν παγκοσμιοποίηση αλλά αυτό σημαίνει και την εξαφάνιση των αδυνάτων:

Δυνατός δεν είναι εκείνος που κατέχει τη σωματική δύναμη αλλά τη βιο-λογική. Από έμβιο-λογική σκοπιά αυτό που λέμε «δύναμη» προκύπτει ότι προέρχεται από πλήθος λόγων. Ένας από αυτούς είναι η σκληρότητα που δίνει αντοχές στο χρόνο (αναλογίσου πόσο προσβλητικό ήταν στην αρχαία Ελλάδα η λέξη μαλακός, σήμερα μα….ς), άλλος είναι η αναπαραγωγική ικανότητα που δίνει το μέγεθος του πλήθους, άλλος η δυνατότητα απόκρυψης, έτερος ο ηρωισμός ή η πονηριά, ενώ στο πρόσφατο είδος που επικράτησε, τον άνθρωπο, στοιχείο δύναμης προκύπτει το στόμα τα δάχτυλα και η φαντασία (και όχι το μυαλό, διότι λογική σημαίνει εξαπλούστευση). 

Βιολογικά δυνατός είναι εκείνος τον οποίο η φύση έχει προικίσει με ικανότητες αυτορύθμισης δυνατές ώστε να ανταπεξέρχεται στις εκάστοτε δυσμενείς συνθήκες της ιστοροής του χρόνου. Έναν ιστό αν είσαι δυνατός τον σπας, στους δυο θα είσαι ήρωας, στους τρεις θα θεωρηθείς τιτάνας, στον τέταρτο πιο κάτω, πιασμένος θα βρεθείς με ανοιγμένες τις φτερούγες. Μας την έχει στήσει με τα βρόχια του το σύστημα, φίλε, είναι θέμα φυσικής επιλογής η ζωή μας σε αυτό. 

Το μόνο που μένει είναι να δημιουργήσεις το δικό σου ιστό και να γίνεις η αράχνη του μέσα στα πλαίσια της φυσικής επιλογής σου. Όποιοι δεν εντάχθηκαν στη ροή του εξελικτικού ιστού και είναι χωρίς δίκτυο νερού, ίντερνετ, φυσικού αερίου και όλων όσων μας δικτυώνουν, προχωρούν προς κατανάλωση σαν τους Αβορίγινες, ενώ όσοι είναι ενταγμένοι ας περιμένουν την αράχνη τους. Γιατί, πιστεύω, γίνεται αντιληπτό πως η μεγαλύτερη αράχνη είναι τελικά το σύστημα.

Η διδαχή των Ομηρικών επών:

Ο Όμηρος μέσα από δυο έργα στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, δημιούργησε το πιο γήινα φυσικό και συγχρόνως το πιο διδακτικό κείμενο για γνώση, το οποίο δυστυχώς δεν παρατίθεται έτσι όπως πρέπει. 

Μερικά χρήσιμα διδάγματα που προκύπτουν εξ αυτού, είναι: 

Στους πόλεμους νικούν οι πονηροί, οι ήρωες καταλήγουν ανδριάντες. Στους «αθάνατους» τους ήρωες υπάρχει η Αχίλλειος πτέρνα, τις πόλεις όμως τις παίρνουν με σύμβολα οι πονηροί, βασισμένοι στο άλογο του ενστίκτου. Με σύμβολο το άλογο έπεσε η Τροία και με ίδια σύμβολα κυριεύονται τα κράτη, είτε αυτά τα σύμβολα λέγονται θρησκεία, είτε φιλοσοφία με στάση ζωής, είτε διάφορα πολιτισμικά τόξα. Στους πόλεμους υπάρχουν έξυπνοι και ήρωες. 

Ο καλός στρατιώτης δεν πάει στη μάχη να πεθάνει, πάει να χειρουργήσει και να φύγει ευλογημένος. Η ιστορία διδάσκει από τη μια μεριά τα έπη Αχαιών και Δωριαίων και από την άλλη μεριά έχει στα απόκρυφα την Ιωνική ασπίδα. «Στον κόρακα η ασπίδα αν δεν γίνεται αλλιώς, ζωντανός θα πάρω κάποιαν άλλη», τραγούδαγε στα δύσκολα ο εθνικός ποιητής των Ιώνων, Αρχίλοχος ο Παριανός που φυσικά δεν τολμούσε να διαβεί τα σύνορα της Σπάρτης. Και όμως, Σπάρτη και Ιωνία έζησαν, μέσω του νομοταγούς Λεωνίδα από η μια και των απογόνων του χαοτικού Οδυσσέα από την άλλη. 

Σκεφτείτε τα αυτά στο ταξίδι της ζωής προς την Ιθάκη που όταν φτάσει στο νόστιμο ήμαρ, ο ταξιδιώτης χάνεται. Το ταξίδι του Οδυσσέα προς την πετρελαϊκή Ιθάκη του, τη Μεσόγειο, τώρα βρίσκεται στους Λαιστρυγόνες (Λιβύη, πάθος και βιαιότητα).Το μόνο που αλλάζει σήμερα είναι πως Λαιστρυγόνες είμαστε εμείς.

Πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και λαϊκό καπέλο:

Η Αγγλία υπήρξε η πρώτη χώρα που εφάρμοσε τον πρακτικό Αριστοτελισμό στην πολιτική της (ενώ η Γερμανία τον ιδεαλιστικό Πλατωνισμό). 

Την Αγγλία ακολούθησε η Αμερική (ενώ τη Γερμανία η Ρωσία). Αγγλία και Αμερική, μπολιασμένες με εντελέχεια, εκτενή ανάλυση και «τα πάντα σε κουτάκια», εφάρμοσαν την ίδια πρακτική και στο ενεργειακό, που όπως είπαμε αντιπροσωπεύεται από το πετρέλαιο. 

Η πολιτική της British Petrolium με τις σχετικές εταιρίες των Αμερικάνικων σιδηροδρόμων που είχαν αυξημένες ανάγκες σε καύσιμα, κάνοντας ανάλυση κι εκτενή επαγωγή με σχεδιασμό βάθους δεκαετιών, εφαρμόζοντας το «διαίρει και βασίλευε» έγιναν ηγέτριες στο ενεργειακό παιχνίδι. Κάποιες πετρελαιοπαραγωγές χώρες που αντέδρασαν έφτιαξαν τον OPEC, το Ιράν όμως απετέλεσε το πρώτο σοβαρό πιλοτικό πρόγραμμα χειραγώγησης κράτους για την απομύζηση των πετρελαϊκών αποθεμάτων του, τα οποία οι Αγγλο-Αμερικάνοι στις καλές εποχές τα είχαν 90% και στις κακές εποχές 80% δικά τους. 

Στη δύσκολη εποχή εξοβέλισαν τον Mohammad Mosaddegh που αντέδρασε προωθώντας την κρατικοποίηση (τη μεγάλη εχθρό της ελεύθερης οικονομίας) εγκαθιστώντας τον έκπτωτο Σάχη και παρέμειναν έτσι εκεί για άλλα 26χρόνια. Από την άλλη πλευρά, καθώς οι εθνικοποιήσεις με τον Νάσερ άρχισαν να πετυχαίνουν, φρόντισαν για την καλή εικόνα του παρακρατικού τους μορφώματος που λέγεται «Η Εταιρία». 

Η Αμερική είναι η «Δημοκρατία των Εταιριών». Πιο επικίνδυνη όμως εταιρία από το ίδιο το κράτος που βρίσκει μέχρι και στρατιώτες να πεθάνουν τσάμπα για ένα όνειρο που θα προκύψει ουτοπία, δεν γίνεται. 

Τα πάντα ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και καταλήγουν στις χειρότερες συνθήκες, φορώντας οι έξυπνοι στους ήρωες ένα λαϊκό καπέλο. Το καπέλο αυτό εκτός από τα φύλα δάφνης όταν είσαι ξαπλωτός, στη Μεσόγειο προκύπτει φέσι ή κιπάχ, ή πίλος ευρωπαϊκός ή έστω μάγκικη αμερικάνικη τραγιάσκα. Ο πόλεμος αρχίζει πάντα με πολιτικά.

Ο Σίσυφος χρειάζεται ένα διάλειμμα, ένα «time out»:

Ο Σίσυφος - άλλο ένα σύμβολο της ελληνικής διανόησης, δεν έχει σημασία αν ήταν ληστής ή βασιλιάς, όσο ότι βρέθηκε τιμωρημένος από τους Θεούς να σπρώχνει μια πέτρα στο βουνά και όταν φτάνει στην κορυφή εκείνη να ξανακυλάει κάτω. Εμμέσως είναι ένας μικρός Προμηθέας, που συμβολίζει την αέναη βούληση της προσπάθειας του ανθρώπου προς την εξέλιξη και τον ευδαιμονισμό. 

Ο ευδαιμονισμός όμως του Σίσυφου που μέσω αυτού προσδοκά να φτάσει στο σκοπό του, είναι να στήσει τελικά την πέτρα του επάνω στο θρονί του Δία, γιατί ας μη γελιόμαστε, αυτό του δίνει δύναμη, αυτό τον ατσαλώνει. Είναι τρελός, μεγαλοφυής - μεγαλομανής ο Σίσυφος, κανείς δεν ξέρει.

Πεμπτουσία του ανθρώπου, κάποτε τον είπε ο Καμύ μέσα στα πλαίσια του ρομαντισμού της εποχής του. Η εξέλιξη όμως, που μέσω αυτής προσδοκά ο Σίσυφος να φτάσει στο σκοπό του, είναι μονοσύμαντο μέγεθος, χωρίς αντιστρεψιμότητα, όπου στην καλύτερη περίπτωση να συμβεί ένα διάλειμμα, ένα time out, στο οποίο ο Σίσυφος θα κάτσει απλά στην μετακυλισμένη πέτρα του για να σκεφτεί και να ξαποστάσει. 

Εκεί, θα πάρει δύναμη μέσα από τη σκέψη και το δυισμό του «καλού» και του «κακού», όπου ο Δίας διαιρεί ενώ ο Ζευς ενώνει-ζεύει. Αυτή η ώρα του διαλείμματος και της περισυλλογής του Σίσυφου είναι η μέγιστη στιγμή της ανθρωπότητας, όπου θεός και άνθρωπος γίνονται εν και σταματά ο χρόνος. 

Εδώ έχουμε έναν ακόμα προσδιορισμό του Ανθρώπου, Σίσυφου - Δία και Τιτάνα, αν θα γίνει τελικά ο μέγιστος θεός δίνοντας σπάργανο τροφή στο στόμα του πατέρα Κρόνου - Χρόνου μια πέτρα για να τον βαρυστομαχιάσει ώστε να μη τρώει τα παιδιά του, για λίγο, έστω για λίγο. Τiming το λένε αυτό οι δυνατοί του Δία το μεγάλο κόλπο. Τώρα, ποιος θα είναι ο Άνθρωπος αυτός, Δίας και Σίσυφος μαζί, θα προκύψει στο τέλος της παράστασης, όπου βγαίνουνε οι μάσκες. Εκεί όμως θεατής θα είναι ένας άγνωστος θεός με τους άφιλους αγγέλους πάνω σε καινές κερκίδες. Ο Σίσυφος είναι τελικά από τη μοίρα καταδικασμένος.