H πυραυλική άμυνα του ΝΑΤΟ

H πυραυλική άμυνα του ΝΑΤΟ θα πρέπει να επανεξεταστεί

Μέχρι το 2018, το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι πλήρως λειτουργικό. Ωστόσο, οι σύμμαχοι έχουν να αντιμετωπίσουν εώς τότε μια σειρά από εκκρεμή ζητήματα. Η αντιπυραυλική άμυνα του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη θα πρέπει να επανεξεταστεί.

Τον Νοέμβριο του 2010, το ΝΑΤΟ αποφάσισε κατά τη σύνοδο κορυφής τους στη Λισαβόνα, την ανάπτυξη ενός κοινού στρατηγικού συστήματος πυραυλικής άμυνας για την άμυνα έναντι στρατηγικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Ακόμα, το πρόγραμμα είναι σε πρώιμο στάδιο. Ένα πρώτο πλοίο με τα ανάλογα βλήματα έχουν οι Αμερικανοί ήδη αναπτύξει στη Μεσόγειο, σε μόνιμη βάση στην Ισπανία, περισσότερα είναι να έρθουν στα επόμενα λίγα χρόνια. Παράλληλα έχει ξεκινήσει η ανάπτυξη των βάσεων της αντιπυραυλικής άμυνας στη Ρουμανία και την Πολωνία. Από το 2018 , ολόκληρη η περιοχή του ΝΑΤΟ θα πρέπει να προστατεύεται από μια περιορισμένου βαθμού πυραυλική επίθεση.

Μια έως τώρα ασαφής απειλή, η έλλειψη πολιτικής υποστήριξης των συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών στο ΝΑΤΟ, και ο χρηματοοικονομικός κίνδυνος, κάνουν σκόπιμο ένα διάλειμμα συλλογισμού.

Πρώτον, προς το παρόν είναι ασαφές πόσο μεγάλη είναι η απειλή των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς με όπλα μαζικής καταστροφής. Έως τώρα αναφέρονταν ως πιθανή απειλή το ιρανικό πυρηνικό οπλοστάσιο.

Στις 24 Νοεμβρίου 2013, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συμφωνήσει σε μια πρώτη λύση με το Ιράν, σχετικά με ένα σχέδιο δράσης, το οποίο θα μπορούσε μετά από ένα εξάμηνο να καταλήξει σε μόνιμο περιορισμό και έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Οι πιθανότητες επιτυχίας των συνομιλιών μπορεί να είναι μικρές. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να περιμένει την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, πριν προχωρήσει με την ανάπτυξη του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας.

Δεύτερον, δεν είναι σαφές κατά πόσο θα δεχτούν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ να δεσμευτούν στο κοινό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας υπό αμερικανική ηγεσία. Η συμφωνία της Λισαβόνας τέθηκε σε ισχύ μόνο μετά από αφόρητες αμερικανικές πιέσεις. Τον Σεπτέμβριο του 2013, η Τουρκία συγκλονίζει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, όπως αποφασίζει να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την αγορά ενός συστήματος πυραυλικής άμυνας – από την Κίνα. Η Άγκυρα προτείνει με κάθε σοβαρότητα, να ενσωματώσει κινεζική στρατιωτική τεχνολογία στο σύστημα του ΝΑΤΟ – κάτι που οι ΗΠΑ δεν θα αποδεχτούν ποτέ.

Η οργή της Άγκυρας στην πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με την Συρία, καθιστά σαφές ότι το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας για την Τουρκία είναι πρωτίστως ένα πολιτικό παιχνίδι και λιγότερο ένα σκέλος ενός ολοκληρωμένου αμυντικού συστήματος.

Τρίτον, η χρηματοδότησης για την πυραυλική άμυνα εξαρτάται από την πολιτική στήριξη. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το σχέδιο υποστηρίζεται μόνο υπό την προϋπόθεση ότι οι Αμερικανοί θα επωμιστούν τα έξοδα για την ανάπτυξη, την παραγωγή και εγκατάσταση των πυραύλων και των συστημάτων ραντάρ. Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αναλάβει μόνον τα έξοδα της δομής της διοίκησης και τη δικτύωση των επιμέρους στοιχείων του συστήματος. Συμπληρωματικές εθνικές συνεισφορές είναι εθελοντικές.

Μέχρι στιγμής, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρόθυμες να πληρώσουν για το υλικό. Ωστόσο, στο πλαίσιο των περικοπών του προϋπολογισμού των ΗΠΑ, είναι όλο και πιο αμφίβολο ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα συνεχίσει να είναι θετικό ως προς την χρηματοδότηση. Τον περασμένο Ιούνιο, η ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικανικούς Βουλή των Αντιπροσώπων ήδη απαίτησε από την Ευρώπη να συμμετέχει στο κόστος. Αυτό όμως, θα έχει ως αποτέλεσμα μια δύσκολη συζήτηση σχετικά με την κατανομή των βαρών στους κόλπους του ΝΑΤΟ.

Αυτά τα άλυτα σημεία δείχνουν ότι οι σύμμαχοι πρέπει να συζητήσουν και πάλι για το μέλλον της αντιπυραυλικής άμυνας, πριν αποσύρουν, αγοράσουν καινούρια ή ξεκινήσουν να εκσυγχρονίζουν τα ανάλογα αμυντικά συστήματα ως πλατφόρμες της αντιπυραυλικής άμυνας.

Ευτυχώς, το σύνολο του σχεδίου της αντιπυραυλικής άμυνας είναι ευέλικτο και σπονδυλωτό, εφαρμόζεται έτσι ώστε να είναι προσαρμόσιμο στις νέες συνθήκες. Υπό το πρίσμα της αυξημένης απειλής που θέτει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ έχουν αλλάξει τα σχέδια για το σύστημα το Μάρτιο. Έτσι, η Ουάσιγκτον έχει παραιτηθεί από την τέταρτη φάση της επέκτασης στην Ευρώπη και σχεδιάζει να αναπτύξει περισσότερους πυραύλους αναχαίτισης στην Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.

Ένα διάλειμμα συλλογισμού στην αντιπυραυλική άμυνα είναι πιθανό να είναι προς το συμφέρον των χωρών της συμμαχίας. Αν μη τι άλλο, διότι θα μπορούσε να δημιουργήσει περαιτέρω χώρο για τις συνομιλίες με τη Ρωσία σχετικά με τη συνεργασία σε αυτόν τον τομέα. Διαφορετικά, θα προκαλέσει περαιτέρω την αποξένωση της Μόσχας, το οποίο θα περιπλέξει τη συνεργασία σε καίριους τομείς για αρκετές χώρες του ΝΑΤΟ. Από την άλλη πλευρά, οι δύσκολες αποφάσεις για τις χώρες του ΝΑΤΟ, για παράδειγμα η αγορά ακριβών φρεγατών φρεγάτες ως υποστήριξη για τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, γίνονται έτσι περιττές.

Τα μέλη του ΝΑΤΟ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ωστόσο, είναι επιφυλακτικά σε μια αλλαγή στην αντιπυραυλική άμυνα. Αυτά τα έθνη βλέπουν το σχέδιο, κατ' αρχήν, ως σύμβολο της αμερικανικής αλληλεγγύης με την Ευρώπη και ως προστασία έναντι της Ρωσίας, που γίνεται αντιληπτή ως ένας απειλητικός γείτονας. Παρ 'όλα αυτά, θα μπορούσε επίσης να είναι προς το συμφέρον τους να αποφύγουν περιττές επενδύσεις και διαμάχες με την Μόσχα.

Ένα διάλειμμα συλλογισμού ούτως ή άλλως δεν θα αλλάξει κάτι στην γενικότερη δέσμευση της αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να το σκεφτούν όλοι οι σύμμαχοι δύο φορές για το που θέλουν να κατευθύνουν μεγάλος μέρος των περιορισμένω αμυντικών τους πόρων κατά τα επόμενα λίγα χρόνια.

http://www.fox2magazine.net

http://dia-kosmos.blogspot.gr/