Νίκος Γρυλλάκης - ΕΥΠ

Αποκαλύπτω

Στοιχεία με αποσπάσματα από το βιβλίο του στρατηγού Ν. Γρυλλάκη

Είχε στενή συνεργασία με το σταθμάρχη και άλλους ανώτερους αξιωματούχους της CIA στην Ελλάδα. Η πρώτη συνάντηση έγινε στη Νέα Υόρκη και οι υπόλοιπες στην Αθήνα. 

Τα παρακάτω ελέχθησαν από το σταθμάρχη S.N. κατά τη πρώτη συνάντηση:

«Ξέρουμε ποιος είσαι. Ξέρουμε ότι είσαι ο πιο πολύτιμος συνεργάτης του Μητσοτάκη και ξέρουμε ότι προσφέρεις πολύ αξιόλογες υπηρεσίες στη ΝΔ. Θέλουμε να έχουμε στενή συνεργασία μαζί σου, διότι αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τη ΝΔ να κερδίσει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Όταν επιστρέψουμε στην Αθήνα, θα πρέπει να συναντιόμαστε μυστικά μία φορά το δεκαήμερο, για να ανταλλάσσουμε απόψεις στα εκάστοτε πολιτικά τεκταινόμενα της Ελλάδας, έτσι ώστε να μπορέσουμε από την πλευρά μας να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στη βοήθεια που θα δίνουμε στο κόμμα για να κερδίσει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές».

Η CIA ήθελε να βοηθήσει τη ΝΔ να καταλάβει την εξουσία το 1989. Επιθυμούσε μέσω της φιλικής ελληνικής κυβέρνησης να έχει καλύτερη δικτύωση στα Βαλκάνια και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη διαδικασία της αποκομμουνισμοποίησης τους. Τον S.N. τον ευχαριστεί για τις φιλικές σχέσεις μαζί του και για μια υπόθεση κατασκοπείας στην οποία τον βοήθησε. Ευχαριστεί επίσης τους Αμερικανούς και Ισραηλινούς δασκάλους του σε θέματα κατασκοπίας και αντικατασκοπίας.

[ Το παρακάτω είναι συμπληρωματική επεξήγηση που δεν περιέχεται στο βιβλίο. Ο Μητσοτάκης κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές τον Ιούνιο του 1989 αλλά μεσολάβησαν δύο Οικουμενικές κυβερνήσεις πριν αναλάβει πρωθυπουργός το 1990. Έμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1993. 

Από τον Ιανουάριο του 1989 μέχρι τον Ιανουάριο του 1993, πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Τζώρτζ Μπούς του Ρεπουμπλικάνικου κόμματος. 

Τον διαδέχτηκε ο Μπιλ Κλίντον των Δημοκρατικών.]

Με την άνοδο του Κλίντον στην εξουσία, Σταθμάρχης της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Αθήνα αναλαμβάνει νέο πρόσωπο, με το οποίο δεν συναντήθηκε ποτέ (ο Γρυλλάκης). 

Η CIA αποφάσισε τότε να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ, επειδή η Ουάσιγκτον ήταν δυσαρεστημένη από τη στάση Μητσοτάκη έναντι της Σερβίας και την υπόθεση Λάλα.

«Ο νέος σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα, όπως ήταν φυσικό, είχε στενές πλέον διασυνδέσεις τόσο με την εσωκομματική αντιπολίτευση της ΝΔ όσο και με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν εργαστεί για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη».

Ο Γρυλλάκης είχε πολύ καλές σχέσεις με ανώτερα στελέχη της KGB, με τα οποία κανόνισε το 1992 την αγορά τριών πυρηνικών όπλων. Η αγορά ματαιώθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ. Είχε συμφωνήσει με την κυβέρνηση και με όλα τα χριστιανικά κόμματα στα Σκόπια την ονομασία Σλαβομακεδονία. 

Αυτό δεν ευδοκίμησε λόγω αντίδρασης κύκλων της Προεδρίας της Δημοκρατίας (Κ. Καραμανλής), του Α. Παπανδρέου και του Μ. Έβερτ.

«Το μόνο πράγμα που ενδιέφερε τον Μιλτιάδη Έβερτ ήταν η αποτυχία του Μητσοτάκη και η υφαρπαγή της καρέκλας του προέδρου. Γι' αυτό ο Έβερτ πήγε μάρτυρας υπεράσπισης του Αλαφούζου, που ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος της ΝΔ».

Η ΝΔ προσέφερε μεγάλη οικονομική βοήθεια προς τους κεντροδεξιούς Βούλγαρους του Ζέλεφ. 

@- «Ο Ζέλεφ ήταν αποκλειστικό δημιούργημα των εκατοντάδων εκατομμυρίων της ΝΔ και των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ. Μόλις όμως έγινε πρόεδρος της Βουλγαρίας, εκτός του ότι νεκρανάστησε το περιβόητο μουσουλμανικό τόξο της Βαλκανικής, λησμόνησε παντελώς τους Έλληνες ευεργέτες του και στράφηκε χωρίς προσχήματα εναντίον της Ελλάδας (αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με την ονομασία Μακεδονία, απαράδεκτες κωλυσιεργίες στην υλοποίηση της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη κ.λπ.)».

Αξιόλογη ήταν και η οικονομική βοήθεια προς το Δημοκρατικό Κόμμα της Αλβανίας, «του οποίου πρόεδρος ήταν ο μισέλληνας Σαλί Μπερίσα». 

Ο Γρυλλάκης επικρίνει «την ανικανότητα, την αδιαφορία και την παντελή έλλειψη οξυδέρκειας και διορατικότητας των τότε ιθυνόντων του ΥΠΕΞ και της ΝΔ στα θέματα της Βαλκανικής μετά την πτώση του κομμουνισμού, καθώς πάνω τους, δυστυχώς, σκόνταψε το ξεπέταγμα του Ελληνισμού προς Βορρά για δημιουργία νέων ζωτικών εθνικών χώρων εκείθεν των βόρειων συνόρων μας, ενέργεια που ήταν επιβεβλημένη».

Το 1992 είχε έρθει στην Αθήνα αντιπροσωπεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ρουμανίας που στήριζε τον Ι. Ιλιέσκου. «Σκοπός της άφιξης στην Αθήνα του προέδρου του κόμματος FDSN ήταν η συνάντησή του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για εξασφάλιση οικονομικής βοήθειας στο πλαίσιο της αλληλεγγύης των σοσιαλιστικών κομμάτων της Βαλκανικής». 

Συζήτησαν στη Χαριλάου Τρικούπη με το γενικό γραμματέα του Κινήματος Άκη Τσοχατζόπουλο που προσποιούνταν ότι δεν καταλάβαινε το θέμα και έδινε συμβουλές για τον τρόπο διεξαγωγής του εκλογικού αγώνα. 

Ο στρατηγός έμαθε για την επίσκεψη μέσω φίλου του στην πρεσβεία, ήρθε σε επαφή μαζί τους και τους είπε:

«Θα αναλάβω προσωπικά, με την έγκριση του πρωθυπουργού Μητσοτάκη, την οποία θεωρώ δεδομένη, την υποχρέωση να βοηθηθεί από τη ΝΔ το κόμμα σας και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιλιέσκου στις επόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, με τις εξής όμως δεσμεύσεις σας μετά τις εκλογές:

α. Υποστήριξη της Ελλάδας στο Κυπριακό.

β. Υποστήριξη της Ελλάδας στο Σκοπιανό.

γ. Βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας - Ρουμανίας.

δ. Κλείσιμο του Βλαχικού. Θα αποδεχθείτε, δηλαδή, ότι οι Βλάχοι που κατοικούν στην Ελλάδα είναι Έλληνες, γιατί πράγματι έτσι είναι».

Η συμφωνία έκλεισε, το προεκλογικό υλικό έφυγε μυστικά από τη Θεσσαλονίκη και τα χρήματα τα έδωσαν επιχειρηματίες, φίλοι της ΝΔ. 

Οι Ρουμάνοι τήρησαν τη συμφωνία στην στάση τους έναντι της Ελλάδας.

http://3and7ten.blogspot.com/

**********************************

Το όνομα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη είχε απασχολήσει έντονα την επικαιρότητα την εποχή που την πολιτική ζωή του τόπου μονοπωλούσε το περιβόητο σκάνδαλο των υποκλοπών (1988-1991), το οποίο δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο χάρη στο «συμψηφισμό σκανδάλων», όπως χαρακτηρίστηκε, στον οποίο προχώρησε το 1994 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ο ίδιος είχε κατηγορηθεί για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και μυστικές αποστολές στα Σκόπια την περίοδο 1990-93 που σχετίζονταν με το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ.

Ο Γρυλλάκης είχε γεννηθεί στον Αλίκαμπο Αποκωρώνου Χανίων και αποφοίτησε το 1950 από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός των Τεθωρακισμένων και το 1963 ως ίλαρχος από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου καθώς και από τη Σχολή Εθνικής Αμυνας ως αντισυνταγματάρχης το 1977.

Εκπαιδεύτηκε από τη CIA και τη Μοσάντ

Εκπαιδεύτηκε σε θέματα κατασκοπίας-αντικατασκοπίας από τη CIA και τη Μοσάντ (ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών) και υπηρέτησε στο Τμήμα Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΕΥΠ και στο Γραφείο Πληροφοριών του ΓΕΣ.

Τιμήθηκε με επαίνους και ευφήμους μνείας καθώς και με παράσημα και μετάλλια του Στρατού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μετά την αποστρατεία του, το 1986, με τον βαθμό του επίτιμου αντιστράτηγου ανέλαβε διευθυντής ασφαλείας και πληροφοριών της ΝΔ.

Μετά το 1989 και μέχρι το 1993 ήταν σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για θέματα Αμυνας, Ασφάλειας και διαβαλκανικών σχέσεων.

Ποιος ήταν και γιατί είχε κατηγορηθεί 

Κατ’ εξοχήν άνθρωπος των παρασκηνίων και των «μηχανισμών», σκληρός, φιλόδοξος και εξαιρετικά μυστικοπαθής είναι οι χαρακτηρισμοί που του έδωσαν κατά καιρούς άνθρωποι που τον γνωρίζουν.

O ίδιος υποστήριζε ότι «είναι κάποιος που μπορεί να βλέπει πίσω από τον τοίχο».

Περίοπτη θέση στο βιογραφικό του κατείχαν η παρακολούθηση πάσης φύσεως «υπόπτων», η «δίωξη του κομμουνισμού», οι μυστικές αποστολές και συναντήσεις, οι συλλήψεις ξένων πρακτόρων, οι «υψηλές» διπλωματικές αποστολές και βεβαίως η εμπλοκή του στην περιβόητη υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών.

Γεννημένος στον Αλίκαμπο Αποκωρώνου Χανίων, ο κ. Γρυλλάκης αποφοίτησε το 1950 από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός των Τεθωρακισμένων. Ως ίλαρχος ασχολείται ιδιαίτερα με την ιππασία και στις διακρίσεις του αναφέρει με υπερηφάνεια ότι πήρε βραβείο για «υπερπήδηση εμποδίων».

Το 1963 τοποθετείται στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ, όπου και αρχίζει η… λαμπρή σταδιοδρομία του στις παρακολουθήσεις και στη… συγγραφή φακέλων. Στα Ιουλιανά ξεκινά και η συνεργασία του με τον κ. Μητσοτάκη -οι περισσότεροι αποδίδουν τη γνωριμία τους στην κοινή καταγωγή τους- καθώς ο Γρυλλάκης στέλνεται στην ΚΥΠ για αναλάβει τον έλεγχό της.

Την περίοδο 1965-70 υπηρέτησε στο Τμήμα Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΚΥΠ και, σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, «ετιμήθη τέσσερις φορές για συλλήψεις πρακτόρων ξένων υπηρεσιών πληροφοριών». Σύμφωνα με πληροφορίες είχε αρμοδιότητα «την αντιμετώπιση του διεθνούς κομμουνισμού» με κύριο αντικείμενο εργασίας τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις σε συνεργασία με τον OTE. Συνάδελφοί του της εποχής εκείνης θυμούνται αφηγήσεις του για την παγίδευση των τηλεφώνων της σοβιετικής πρεσβείας και για περιπετειώδη καταδίωξή του στους δρόμους της πρωτεύουσας από πράκτορες της KGB. Στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ υπηρέτησε εκ νέου, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη την περίοδο 1977- 1980.

Αποστρατεύτηκε το 1985 με το βαθμό του υποστρατήγου και η σχετική απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Αμέσως πάντως αναλαμβάνει, με απόφαση του κ. Μητσοτάκη, τη διεύθυνση του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της Ν.Δ. και της EKO Αποστράτων αλλά και την ευθύνη για «την εποπτεία και την εξασφάλιση συνθηκών ασφαλείας στις συγκεντρώσεις και τις ομιλίες του προέδρου του κόμματος».

Ο κ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στο MEGA, είχε πει ότι τον είχε προσλάβει ως σύμβουλο στο κόμμα γιατί «είχαμε πρόβλημα, πρόβλημα ασφάλειας και πρόβλημα πληροφοριών».

O στρατηγός Γρυλλάκης είχε δηλώσει ότι «δεν είμαι κέντρο αποφάσεων, αλλά κέντρο πληροφόρησης και ανάλυσης». Όντως η αναβάθμισή του έγινε το 1989 ως σύμβουλος για θέματα εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό ανέλαβε διάφορες «ειδικές» αποστολές σε χώρες της Βαλκανικής. O ίδιος περηφανεύεται ότι στη Ρουμανία «πέτυχε να κλείσει το «κουτσοβλαχικό» χωρίς κανένα κόστος για την Ελλάδα», ενώ δεν έκρυψε ποτέ τη δραστηριότητά του στα Σκόπια, για τα οποία έχει πει ότι «αν είχαμε μυαλό θα ήταν σήμερα επαρχία της Ελλάδας ή έπρεπε να ονομαστούν Σλαβομακεδονία και να τα προσεταιριστούμε».

Με την πτώση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, και χωρίς να έχει ικανοποιηθεί το αίτημά του να τοποθετηθεί επικεφαλής δημοσίου οργανισμού ή τράπεζας, τελειώνει και η συνεργασία του με τον κ. Μητσοτάκη. Τελευταία φορά που είχε αναφερθεί το όνομά του ήταν στην υπόθεση των υποκλοπών, όπου θεωρείτο ο κύριος εγκέφαλος. H σταθερή απάντησή του, πάντως, ήταν ότι δεν γνώριζε τίποτε για τη δραστηριότητα του – και συνεργάτη του – Χρ. Μαυρίκη.

https://15minutes.gr