Ο Καρλ Μαρξ ως σατανιστής (Α')
Η μάχη μεταξύ Ελεύθερου Κόσμου και κομμουνισμού (Μέρος 1)
Από τον ιστότοπο Minghui
Η Κομμούνα του Παρισιού, μια από τις μεγάλες καταστροφές της ανθρώπινης ιστορίας, εξερράγη τον Μάρτιο του 1871. Διήρκησε μόλις περίπου δύο μήνες και χαιρετίστηκε από τον Καρλ Μαρξ ως παράδειγμα κομμουνιστικού κινήματος, ενώ κατέστρεψε σε τρομερό βαθμό το Παρίσι. Το κίνημα αντιμετώπισε συνεχή αντίσταση από τους ανθρώπους της Ευρώπης αλλά εγκαταστάθηκε στην Ρωσία το 1917 και σταδιακά επεκτάθηκε ώστε να κυβερνά το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Μετά από αυτό, ο κόσμος διαχωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα – στον ελεύθερο κόσμο και στις κομμουνιστικές δυνάμεις. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι διαμάχες μεταξύ των δύο είχαν αποτέλεσμα τον Ψυχρό Πόλεμο που διήρκησε σχεδόν μισό αιώνα. Ο Ψυχρός Πόλεμος φαινόταν να είναι ένας οπλικός αγώνας μεταξύ των δύο στρατοπέδων, ενώ, στην πραγματικότητα, επίσης συμπεριλάμβανε την παρείσφρηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας σε ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο. Μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος και διαφόρων κινημάτων, το κομμουνιστικό φάντασμα οδήγησε τους ανθρώπους, ειδικά τις νεότερες γενιές, να αποκλίνουν από τα παραδοσιακά πιστεύω, ηθικές αξίες, και θρησκεία, δημιουργώντας παγκόσμια αναστάτωση.
Επειδή ο μαρξισμός κυριαρχεί σιωπηλά σε πολλές πτυχές του παγκόσμιου πολιτισμού μας, η κομμουνιστική Κίνα εκτοξεύτηκε για να γίνει η δεύτερη οικονομική οντότητα του κόσμου. Με χρήματα, δύναμη, και άλλα κερδοφόρα κίνητρα, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει επηρεάσει πολλές κυβερνήσεις στον ελεύθερο κόσμο, κάνοντάς τες αδιάφορες στα εγκλήματα που προκαλούνται από τον κομμουνισμό, που έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της ανθρωπότητας.
Το 2020, μια παγκόσμια πανδημία άφησε τον κόσμο σε μια άνευ προηγουμένου, σύγχρονη καταστροφή. Αφυπνισμένοι από την πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι και κυβερνήσεις, συμμετέχουν στο κύμα αντιμετώπισης του κομμουνισμού.
Ο Καρλ Μαρξ ως σατανιστής
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Μπολσεβίκοι άρχισαν την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Η Ρωσία, που συχνά θεωρείται ένας νόμιμος κληρονόμος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ξαφνικά έπεσε σε αθεϊστικά κυβερνητικά μέτρα. Η Σοβιετική Ένωση εκτύπωσε έναν μεγάλο αριθμό αντιτύπων του Κομμουνιστικού μανιφέστου σε πολλές γλώσσες, και το διένημε ανά τον κόσμο.
Πριν από αυτό, το βιβλίο είχε απαγορευτεί σε αρκετές χώρες, όπως Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, και Τουρκία. Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς, συγγραφείς του βιβλίου, απελάθησαν από την Γαλλία, Βέλγιο, και Γερμανία.
Το βιβλίο αρχίζει ως εξής: «Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη – το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της παλιάς Ευρώπης έχουν κάνει μια ιερή συμμαχία για να εξορκίσουν το φάντασμα: Πάπας και Τσάρος, Μέττερνιχ και Γκουιζό, Γάλλοι αριστεροί και Γερμανοί αστυνομικοί κατάσκοποι.»
Γιατί μια τέτοια αρχή; Υπάρχουν αρκετοί λόγοι. Ένας από αυτούς είναι ότι ο Μαρξ ήταν ενάντια στην θρησκεία. «Οι θρησκείες είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, και η ψυχή άψυχων καταστάσεων. Είναι το όπιο των ανθρώπων,» έγραψε.
Αυτό αποτελεί αίνιγμα για πολλούς ιστορικούς. Μεγαλωμένος σε μια χριστιανική οικογένεια, ο Μαρξ ήταν ασυνήθιστα πιστός σε νεαρή ηλικία. Περίπου στα 19 όμως, έγινε σατανιστής, και τα γραπτά του ήταν γεμάτα με εικόνες της κόλασης, του Σατανά, εκδίκησης, και κατάρες προς την ανθρωπότητα. Μεταξύ των πάνω από 100 τόμων των έργων του, μόνο 13 τόμοι έχουν εκδοθεί. Οι υπόλοιποι βρίσκονται ακόμα στο Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς στην Μόσχα.
Ο Ρίτσαρντ Γούρμπραντ (Richard Wurmbrand), χριστιανός επίσκοπος που φυλακίστηκε και υπέστη βασανιστήρια από το κομμουνιστικό καθεστώς στην Ρουμανία, ερεύνησε τα αρχεία και βρήκε καθαρά την σατανική φύση του Μαρξ.
Στο ποίημα «Επίκληση ενός σε απόγνωση», ο Μαρξ έγραψε:
«Ώστε ένας θεός μου τα έχει πάρει όλα,
Στην κατάρα και βάσανο του πεπρωμένου.
Όλες οι λέξεις του έχουν φύγει και δεν μπορώ να τις θυμηθώ.
Τίποτα παρά μόνο εκδίκηση μου έχει μείνει.»
Μαρτυρίες από την καμαριέρα του Μαρξ, Χέλεν Ντεμούτ, επίσης το επιβεβαιώνουν αυτό. Όταν ήταν πολύ άρρωστος, ο Μαρξ προσευχόταν μόνος στο δωμάτιό του μπροστά από μια σειρά αναμένων κεριών, δένοντας ένα είδος μετροταινίας στο μέτωπό του, ένα σατανικό τελετουργικό. Αυτό επηρέασε επίσης τα παιδιά του.
«Πράγματι, η λατρεία του λούσιφερ (διαβόλου) είναι πολύ πιθανόν να ήταν οικογενειακή υπόθεση στο σπίτι του Μαρξ. Ο γαμπρός του Μαρξ, Έντουαρντ Έβελινγκ, ήταν δραστήριος συγγραφέας και ομιλητής περί σατανισμού, ενώ ο γιος του Μαρξ, Έντγκαρ, απευθύνθηκε στον πατέρα του σε γράμμα με ημερομηνία 31 Μαρτίου 1854, ως: “Αγαπητέ μου διάβολε”», έγραψε ο Γούρμπραντ στο βιβλίο του Marx & Satan [Μαρξ & Σατανάς].
Ο στόχος του κομμουνισμού: Καταστροφή όλων των θρησκειών και ολόκληρης της κοινωνικής δομής
Η σατανική σύνδεση διαφαίνεται και από την ιστορία του Κομμουνιστικού μανιφέστου.
Το 1847 η κομμουνιστική οργάνωση «Συνασπισμός δικαίων», με έδρα το Λονδίνο, ζήτησε από τον Μαρξ να γράψει ένα μανιφέστο για την αναδιοργάνωσή τους ως Κομμουνιστική Ένωση το 1847. Ο Μαρξ το έκανε μαζί με τον Ένγκελς και το Κομμουνιστικό μανιφέστο γεννήθηκε το 1848. Στο βιβλίο, καταδικάζουν την «μπουρζουά» κοινωνική και οικονομική δομή, και καλούν το διεθνές προλεταριάτο σε ταξική πάλη.
Το τέλος του βιβλίου επίσης δίνει υποδείξεις: «Οι Κομμουνιστές δεν θέλουν να κρύβουν τις απόψεις και στόχους τους. Ανοιχτά δηλώνουν πως οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την βίαιη ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Αφήστε τις άρχουσες τάξεις να τρέμουν σε μια Κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Έχουν έναν κόσμο να κερδίσουν.»
Πολλοί μελετητές έχουν βρει ότι ο Συνασπισμός των Δικαίων είχε ρίζες στους Ιλλουμινάτι, μια μυστική κοινωνία που ιδρύθηκε από τον Άνταμ Βάισχαουπτ. Στόχος της ήταν να καθυποτάξει και να καταστρέψει όλες τις θρησκείες και κυβερνήσεις. Καλούσε για ανατροπή των κυβερνήσεων της Ευρώπης, και πλήρη καταστροφή του πολιτισμού. Σύμφωνα με τον Γούρμπραντ, ο Ανάχαρσις Κλουτς, επικεφαλής Γάλλος επαναστάτης και Ιλλουμινάτους, ανακήρυξε τον εαυτό του «τον προσωπικό εχθρό του Ιησού Χριστού.»
Το 1780, η Βαυαρική κυβέρνηση ανάγκασε την οργάνωση να διαλυθεί και να γίνει υπόγεια. Αλλά η επιρροή της και οι δραστηριότητές της συνέχισαν σε πολλές χώρες υπό διάφορα ονόματα. Οι αρχές της φαίνονται επίσης στον Μαρξ: «Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, και η ψυχή άψυχων καταστάσεων. Είναι το όπιο των ανθρώπων.»
Μελετητές έχουν επίσης βρει ότι ο Μαρξ είναι πιθανότατα ο μοναδικός γνωστός συγγραφέας που έχει ποτέ αποκαλέσει τα γραπτά του «σκατά», «γουρουνίσια βιβλία». «Ο Μαρξ, συνειδητά, εσκεμμένα, δίνει στους αναγνώστες του βρωμιά. Δεν μου κάνει εντύπωση τότε, που κάποιοι μαθητές του, κομμουνιστές στην Ρουμανία και Μοζαμβίκη, ανάγκαζαν κρατούμενους να τρώνε τα ίδια τα περιττώματά τους και να πίνουν τα ούρα τους», έγραψε ο Γούρμπραντ.
Αλλά το Κομμουνιστικό μανιφέστο έχει παρ’ όλα αυτά εξαπατήσει και οδηγήσει λάθος, ανθρώπους ανά τις γενιές. Ο Χανς Μόργκενταου, μελετητής διεθνών σχέσεων, μίλησε κάποτε για την παιδική του ηλικία στην Βαυαρία πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι συχνά ζητούσαν να ενταφιαστούν με μια Βίβλο όταν πεθάνουν. Του προκάλεσε έκπληξη, ότι πολλοί εργάτες παρακαλούσαν να θαφτούν με ένα νέο αντίτυπο του Κομμουνιστικού μανιφέστου αντί αυτού.
Μαζί με την άνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ), το αμερικανικό και βρετανικό κομμουνιστικό κόμμα τύπωσαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα μιας φθηνής έκδοσης του Κομμουνιστικού μανιφέστου. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπήκε σε σχολεία και έγινε μέρος της ύλης της πολιτικής επιστήμης. Την δεκαετία του 1960, το βιβλίο έδωσε καθοδήγηση στους ακραίους νέους. Ακόμα και μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1989, η ιδεολογία του συνέχισε να επηρεάζει διάφορα σοσιαλιστικά κινήματα.
Γκορμπατσόφ: Ο Σοβιετικός κομμουνισμός είναι «καθαρή προπαγάνδα»
Με έναν δορυφόρο στο διάστημα, οι επικεφαλής Σοβιετικοί πολιτικοί συζητούσαν ακόμα για βασικές καθημερινές ανάγκες, όπως οδοντόκρεμα και απορρυπαντικό. «Εμείς, και εγώ, λέγαμε: “Ο καπιταλισμός πηγαίνει προς καταστροφή, ενώ εμείς αναπτυσσόμαστε καλά.” Φυσικά, αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, η χώρας μας είχε μείνει πίσω», είπε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σε ομιλία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπως ανέφερε η Irish Examiner τον Μάρτιο του 2002, σε άρθρο με τίτλο «Σοβιετικός κομμουνισμός “καθαρή προπαγάνδα”, λέει ο Γκορμπατσόφ σε φοιτητές.»
Η Σοβιετική Ένωση ήρθε στο τέλος της το 1991, με επικεφαλής τον Γκορμπατσόφ. Δυστυχώς, αξιωματούχοι του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) δεν έχουν καταλάβει ότι μια απολυταρχία δεν μπορεί να διαρκέσει. Κληρονομώντας το σφυρί και το δρεπάνι από την Σοβιετική Ένωση, το ΚΚΚ άρχισε να βλάπτει τους Κινέζους από την στιγμή που ιδρύθηκε το 1921. Ιστορικοί έχουν ανακαλύψει ότι το σύμβολο προέρχεται από τον Ελευθεροτεκτονισμό, οργάνωση παρόμοια των Ιλλουμινάτι, και ότι το δρεπάνι συχνά συμβολίζει τον θάνατο σε πολλές θρησκείες.
Από τους Σοβιετικούς στην Κίνα
Λίγο μετά την υφαρπαγή εξουσίας κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917, ο Βλαντιμίρ Λένιν άρχισε να προωθεί την κομμουνιστική ιδεολογία διεθνώς. Παράλληλα, οι Ρώσοι είδαν την πατρίδα τους να μετατρέπεται σε μια πρωτοφανώς βίαιη και κακόβουλη, τόσο κατά του σώματος όσο και κατά του πνεύματος και της καλοσύνης, απολυταρχία. Πολλά από τα εγκλήματα καταγράφονται στο βιβλίο «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού». Τα εγκλήματα προέρχονταν απευθείας από την εφαρμογή των αρχών του Κομμουνιστικού Μανιφέστου.
Το 1919, ο Λένιν ίδρυσε την Κομμουνιστική Διεθνή, που βοηθούσε για την καθιέρωση κομμουνισμού σε πολλές χώρες, όπως και στην Κίνα.
Στην Κίνα, που μπορούσε να καυχηθεί για μια πολιτισμική και πνευματική κληρονομιά χιλιάδων ετών, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) δεν βοήθησε μόνο στην ίδρυση του ΚΚΚ ως παρακάδι της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αλλά επίσης καθοδήγησε την ανάπτυξή του. Στις 9 Αυγούστου 1945, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Κίνα ταυτόχροναν από τρία μέτωπα. Πάνω από ένα εκατομμύριο Σοβιετικοί στρατιώτες επιτέθηκαν τον Ιαπωνικό στρατό στην Βορειοανατολική Κίνα, κατέσχεσαν τα όπλα τους, και τα έδωσαν στον Λιν Μπιάο, επικεφαλής της Βορειοανατολικής Στρατιωτικής Περιοχής των κομμουνιστών.
Καλά εξοπλισμένος και υποστηριζόμενος από τους Σοβιετικούς, ο Λιν και άλλοι στρατοί του ΚΚΚ πήραν τον έλεγχο της Βορειοανατολικής Κίνας στο τέλος του 1948, και πήραν το Πεκίνο τον Ιανουάριο του 1949. Μετά διέσχισαν τον ποταμό Γιανγκτζί την άνοιξη του 1949 και νίκησαν ολοκληρωτικά τα στρατεύματα του Κουομιντάνγκ (ΚΜΤ) στην ηπειρωτική Κίνα.
Τον Οκτώβριο του 1949, το ΚΚΚ υφάρπαξε την εξουσία και ίδρυσε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, φέρνοντας 540 εκατομμύρια ανθρώπους υπό κομμουνιστική εξουσία. Αν και ισχυρίστηκε ότι θα έδινε γη στους χωρικούς και θα μοιραζόταν τον πλούτο με τους εργάτες, εντός λίγων ετών, το ΚΚΚ πήρε όλη την γη και τον πλούτο. Μετά στόχευσε τους πρώην ιδιοκτήτες γης και τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ως εχθρούς του κράτους, και δίωξε τους απογόνους τους περισσότερο τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Παρομοίως με την κατάσταση στην Σοβιετική Ένωση, το ΚΚΚ προώθησε γραπτά του Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Μάο Τσετούνγκ. Οι θεωρίες τους χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν πολιτικά κινήματα, να σπείρουν μίσος, να κυριαρχήσουν στην εκπαίδευση, να συκοφαντήσουν την ιστορία, και να διαμορφώσουν τον ανθρώπινο νου όπως βλέπουμε σήμερα.
Εκτός από επιθέσεις προς τους ιδιοκτήτες γης ή επιχειρήσεων, η δεκαετής Πολιτιστική Επανάσταση κατέστειλε σχεδόν όλους τους μορφωμένους και εξάλειψε τον παραδοσιακό κινέζικο πολιτισμό. Όχι μόνο αυτό, αλλά με βοήθεια των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών, η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο. Με το πρόγραμμα Belt and Road (BRI) και σχεδόν 500 Ινστιτούτα Κομφούκιος σε έξι ηπείρους, το ΚΚΚ προωθεί κομμουνισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πρωτοφανής αγριότητα
Όταν ζούσε στην Κολωνία της Γερμανίας, ο Μαρξ είχε ξεκινήσει μια καθημερινή εφημερίδα, την Neue Rheinische Zeitung, για να προωθεί την θεωρία του κομμουνισμού. Οι αρχές ανέστειλαν την εφημερίδα και διέταξαν τον Μαρξ να φύγει από την χώρα. Στο τελευταίο του κείμενο με ημερομηνία 18 Μαΐου, ο Μαρξ έγραψε: «Δεν έχουμε καθόλου καλοσύνη και δεν ζητούμε καλοσύνη από εσάς. Όταν έρθει η σειρά μας, δεν θα έχουμε εξαιρέσεις στον τρόμο.»
Αυτό το σχόλιο ήταν σύμφωνο με το τέλος του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, το οποίο ισχυρίζεται ότι ο στόχος θα επιτευχθεί μόνο με την βίαιη ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Σχετικά με το ΚΚΚ, το καθεστώς ήταν επιδέξιο σε βία και ψέματα.
Τα τελευταία 80 χρόνια, περίπου 80 εκατομμύρια Κινέζοι έχουν χάσει την ζωή τους λόγω της βαρβαρότητας του ΚΚΚ. Κατά τον Μεγάλο Λιμό της Κίνας, μεταξύ 1959 και 1961 μόνο, 45 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από πείνα. Άρθρο του 2011 βρήκε ότι το ποσοστό αυτοκτονίας στην Κίνα ήταν 22,23 άνθρωποι στους 100.000. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν 300.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο, ή, μία αυτοκτονία κάθε δύο λεπτά.
Η αγριότητα συχνά πηγαίνει μαζί με ψέματα και προπαγάνδα. Για παράδειγμα, το 1957, ο Μάο εξαπόλυσε την Εκστρατεία Εκατό Λουλουδιών κατά την οποία οι άνθρωποι ενθαρρύνθηκαν να μιλήσουν και να επικρίνουν το Κόμμα, με την υπόσχεση ότι δεν θα τιμωρηθούν. Μετά από λίγο, όμως, όλοι όσοι έκαναν αρνητικά σχόλια για το Κόμμα τιμωρήθηκαν, και 400.000 με 700.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν.
Αλλά ο κομμουνισμός δεν σταμάτησε στην Κίνα. Από την δεκαετία του 1960 έχει παρεισφρήσει στην Δυτική κοινωνία υπό την μεταμφίεση διαφόρων αριστερών κινημάτων σκέψης, ώστε να υπονομεύσει συστηματικά τις παραδοσιακές αξίες παγκοσμίως. Αυτό ήταν αυτό που ανέμενε ο Μαρξ, παρόμοιο με αυτό που επιζητούσαν οι Ιλλουμινάτι και οι Ελευθεροτέκτονες.
Η μάχη μεταξύ Ελεύθερου Κόσμου και κομμουνισμού
Κατά το μέγιστο σημείο του, ο κομμουνισμός εξουσίαζε περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ολόκληρος ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε δύο μπλοκ, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όσο η μέρα με την νύχτα.
Εκτός του Ψυχρού Πολέμου, υπήρχαν συνεχείς μάχες μεταξύ των δύο στρατοπέδων στην Αμερικανική κοινωνία. Το 1932, ο απερχόμενος επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ) εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Προς μια Σοβιετική Αμερική, και μετά ο γενικός γραμματέας αυτού του οργανισμού μετατόπισε το κόμμα εγγύτερα στην Σοβιετική Ένωση καθώς και βοήθησε στην ανάπτυξη του μυστικού υπογείου δικτύου του, το οποίο η υπηρεσία πληροφοριών του Στάλιν NKVD ( προκάτοχος της KGB) ήλεγχε.
Στα υπόλοιπα χρόνια της δεκαετίας του 1930, το ΚΚΗΠΑ έγινε πολύ ενεργό στην παρείσφρηση σε πολιτικούς, στις εκλογές, και σε οργανισμούς πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτές οι προσπάθειες σταδιακά άλλαξαν τους νόμους της Αμερικανικής κυβέρνησης, προς όφελος του ΚΚΚ. Από το 1949 και τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο κίνδυνος του κομμουνισμού έγινε εμφανής και η σοβιετική κατασκοπεία ήρθε στο φως. Ο Τζόσεφ ΜακΚάρθυ και άλλοι, έλαβαν δράση και μείωσαν σε μεγάλο βαθμό την επιρροή του κομμουνισμού σον Αμερικανικό πολιτισμό, επιστήμη, και διοίκηση.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν δούλεψε για να σταματήσει την διάδοση του κομμουνισμού από την πρώτη μέρα του στο αξίωμα. Αναφερόμενος στους κομμουνιστές ως «εχθρούς της ελευθερίας» κατά την ομιλία ορκωμοσίας του το 1981, εξεπλάγη από την έκταση της σοβιετικής κατασκοπείας και αποκάλεσε τον κομμουνισμό «την εστίαση του κακού στον σημερινό κόσμο».
Ήταν μετά από αυτές τις προσπάθειες που το Τείχος του Βερολίνου έπεσε τον Νοέμβριο του 1989, και η Σοβιετική Ένωση επίσημα τελείωσε το 1991. «Το απολυταρχικό σύστημα που έκλεψε από την χώρα την ευκαιρία να γίνει επιτυχής και πλούσια πολλά χρόνια πριν, έχει εξαλειφθεί. Έχει επιτευχθεί μια υπέρβαση στην πορεία προς δημοκρατικές αλλαγές», είπε ο Γκορμπατσόφ στην ομιλία παραίτησής του στις 25 Δεκεμβρίου 1991. «Ελεύθερες εκλογές, ελευθερία του τύπου, θρησκευτική ελευθερία, αντιπροσωπευτικά όργανα διακυβέρνησης, ένα πολυκομματικό σύστημα έγινε πραγματικότητα, και τα ανθρώπινα δικαιώματα αναγνωρίζονται ως η ύψιστη αρχή.»
Μετά από αυτό ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια εκκαθάρισης της κομμουνιστικής επιρροής στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ψηφίστηκαν νόμοι, κομμουνιστικά σύμβολα και αγάλματα κατεδαφίστηκαν, και σχολικά βιβλία διορθώθηκαν για να επαναφέρουν την αλήθεια σε κάποια ιστορικά δεδομένα.
(Συνεχίζεται)
Προσωπικό της ελληνικής Epoch Times συνέβαλε στο άρθρο
Πηγή: theepochtimes.gr*
«Ώστε ένας θεός μου τα έχει πάρει όλα,
Στην κατάρα και βάσανο του πεπρωμένου.
Όλες οι λέξεις του έχουν φύγει και δεν μπορώ να τις θυμηθώ.
Τίποτα παρά μόνο εκδίκηση μου έχει μείνει.»
Μαρτυρίες από την καμαριέρα του Μαρξ, Χέλεν Ντεμούτ, επίσης το επιβεβαιώνουν αυτό. Όταν ήταν πολύ άρρωστος, ο Μαρξ προσευχόταν μόνος στο δωμάτιό του μπροστά από μια σειρά αναμένων κεριών, δένοντας ένα είδος μετροταινίας στο μέτωπό του, ένα σατανικό τελετουργικό. Αυτό επηρέασε επίσης τα παιδιά του.
«Πράγματι, η λατρεία του λούσιφερ (διαβόλου) είναι πολύ πιθανόν να ήταν οικογενειακή υπόθεση στο σπίτι του Μαρξ. Ο γαμπρός του Μαρξ, Έντουαρντ Έβελινγκ, ήταν δραστήριος συγγραφέας και ομιλητής περί σατανισμού, ενώ ο γιος του Μαρξ, Έντγκαρ, απευθύνθηκε στον πατέρα του σε γράμμα με ημερομηνία 31 Μαρτίου 1854, ως: “Αγαπητέ μου διάβολε”», έγραψε ο Γούρμπραντ στο βιβλίο του Marx & Satan [Μαρξ & Σατανάς].
Ο στόχος του κομμουνισμού: Καταστροφή όλων των θρησκειών και ολόκληρης της κοινωνικής δομής
Η σατανική σύνδεση διαφαίνεται και από την ιστορία του Κομμουνιστικού μανιφέστου.
Το 1847 η κομμουνιστική οργάνωση «Συνασπισμός δικαίων», με έδρα το Λονδίνο, ζήτησε από τον Μαρξ να γράψει ένα μανιφέστο για την αναδιοργάνωσή τους ως Κομμουνιστική Ένωση το 1847. Ο Μαρξ το έκανε μαζί με τον Ένγκελς και το Κομμουνιστικό μανιφέστο γεννήθηκε το 1848. Στο βιβλίο, καταδικάζουν την «μπουρζουά» κοινωνική και οικονομική δομή, και καλούν το διεθνές προλεταριάτο σε ταξική πάλη.
Το τέλος του βιβλίου επίσης δίνει υποδείξεις: «Οι Κομμουνιστές δεν θέλουν να κρύβουν τις απόψεις και στόχους τους. Ανοιχτά δηλώνουν πως οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την βίαιη ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Αφήστε τις άρχουσες τάξεις να τρέμουν σε μια Κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Έχουν έναν κόσμο να κερδίσουν.»
Πολλοί μελετητές έχουν βρει ότι ο Συνασπισμός των Δικαίων είχε ρίζες στους Ιλλουμινάτι, μια μυστική κοινωνία που ιδρύθηκε από τον Άνταμ Βάισχαουπτ. Στόχος της ήταν να καθυποτάξει και να καταστρέψει όλες τις θρησκείες και κυβερνήσεις. Καλούσε για ανατροπή των κυβερνήσεων της Ευρώπης, και πλήρη καταστροφή του πολιτισμού. Σύμφωνα με τον Γούρμπραντ, ο Ανάχαρσις Κλουτς, επικεφαλής Γάλλος επαναστάτης και Ιλλουμινάτους, ανακήρυξε τον εαυτό του «τον προσωπικό εχθρό του Ιησού Χριστού.»
Το 1780, η Βαυαρική κυβέρνηση ανάγκασε την οργάνωση να διαλυθεί και να γίνει υπόγεια. Αλλά η επιρροή της και οι δραστηριότητές της συνέχισαν σε πολλές χώρες υπό διάφορα ονόματα. Οι αρχές της φαίνονται επίσης στον Μαρξ: «Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, και η ψυχή άψυχων καταστάσεων. Είναι το όπιο των ανθρώπων.»
Μελετητές έχουν επίσης βρει ότι ο Μαρξ είναι πιθανότατα ο μοναδικός γνωστός συγγραφέας που έχει ποτέ αποκαλέσει τα γραπτά του «σκατά», «γουρουνίσια βιβλία». «Ο Μαρξ, συνειδητά, εσκεμμένα, δίνει στους αναγνώστες του βρωμιά. Δεν μου κάνει εντύπωση τότε, που κάποιοι μαθητές του, κομμουνιστές στην Ρουμανία και Μοζαμβίκη, ανάγκαζαν κρατούμενους να τρώνε τα ίδια τα περιττώματά τους και να πίνουν τα ούρα τους», έγραψε ο Γούρμπραντ.
Αλλά το Κομμουνιστικό μανιφέστο έχει παρ’ όλα αυτά εξαπατήσει και οδηγήσει λάθος, ανθρώπους ανά τις γενιές. Ο Χανς Μόργκενταου, μελετητής διεθνών σχέσεων, μίλησε κάποτε για την παιδική του ηλικία στην Βαυαρία πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι συχνά ζητούσαν να ενταφιαστούν με μια Βίβλο όταν πεθάνουν. Του προκάλεσε έκπληξη, ότι πολλοί εργάτες παρακαλούσαν να θαφτούν με ένα νέο αντίτυπο του Κομμουνιστικού μανιφέστου αντί αυτού.
Μαζί με την άνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ), το αμερικανικό και βρετανικό κομμουνιστικό κόμμα τύπωσαν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα μιας φθηνής έκδοσης του Κομμουνιστικού μανιφέστου. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπήκε σε σχολεία και έγινε μέρος της ύλης της πολιτικής επιστήμης. Την δεκαετία του 1960, το βιβλίο έδωσε καθοδήγηση στους ακραίους νέους. Ακόμα και μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1989, η ιδεολογία του συνέχισε να επηρεάζει διάφορα σοσιαλιστικά κινήματα.
Γκορμπατσόφ: Ο Σοβιετικός κομμουνισμός είναι «καθαρή προπαγάνδα»
Με έναν δορυφόρο στο διάστημα, οι επικεφαλής Σοβιετικοί πολιτικοί συζητούσαν ακόμα για βασικές καθημερινές ανάγκες, όπως οδοντόκρεμα και απορρυπαντικό. «Εμείς, και εγώ, λέγαμε: “Ο καπιταλισμός πηγαίνει προς καταστροφή, ενώ εμείς αναπτυσσόμαστε καλά.” Φυσικά, αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, η χώρας μας είχε μείνει πίσω», είπε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σε ομιλία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπως ανέφερε η Irish Examiner τον Μάρτιο του 2002, σε άρθρο με τίτλο «Σοβιετικός κομμουνισμός “καθαρή προπαγάνδα”, λέει ο Γκορμπατσόφ σε φοιτητές.»
Η Σοβιετική Ένωση ήρθε στο τέλος της το 1991, με επικεφαλής τον Γκορμπατσόφ. Δυστυχώς, αξιωματούχοι του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) δεν έχουν καταλάβει ότι μια απολυταρχία δεν μπορεί να διαρκέσει. Κληρονομώντας το σφυρί και το δρεπάνι από την Σοβιετική Ένωση, το ΚΚΚ άρχισε να βλάπτει τους Κινέζους από την στιγμή που ιδρύθηκε το 1921. Ιστορικοί έχουν ανακαλύψει ότι το σύμβολο προέρχεται από τον Ελευθεροτεκτονισμό, οργάνωση παρόμοια των Ιλλουμινάτι, και ότι το δρεπάνι συχνά συμβολίζει τον θάνατο σε πολλές θρησκείες.
Από τους Σοβιετικούς στην Κίνα
Λίγο μετά την υφαρπαγή εξουσίας κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917, ο Βλαντιμίρ Λένιν άρχισε να προωθεί την κομμουνιστική ιδεολογία διεθνώς. Παράλληλα, οι Ρώσοι είδαν την πατρίδα τους να μετατρέπεται σε μια πρωτοφανώς βίαιη και κακόβουλη, τόσο κατά του σώματος όσο και κατά του πνεύματος και της καλοσύνης, απολυταρχία. Πολλά από τα εγκλήματα καταγράφονται στο βιβλίο «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού». Τα εγκλήματα προέρχονταν απευθείας από την εφαρμογή των αρχών του Κομμουνιστικού Μανιφέστου.
Το 1919, ο Λένιν ίδρυσε την Κομμουνιστική Διεθνή, που βοηθούσε για την καθιέρωση κομμουνισμού σε πολλές χώρες, όπως και στην Κίνα.
Στην Κίνα, που μπορούσε να καυχηθεί για μια πολιτισμική και πνευματική κληρονομιά χιλιάδων ετών, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) δεν βοήθησε μόνο στην ίδρυση του ΚΚΚ ως παρακάδι της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αλλά επίσης καθοδήγησε την ανάπτυξή του. Στις 9 Αυγούστου 1945, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Κίνα ταυτόχροναν από τρία μέτωπα. Πάνω από ένα εκατομμύριο Σοβιετικοί στρατιώτες επιτέθηκαν τον Ιαπωνικό στρατό στην Βορειοανατολική Κίνα, κατέσχεσαν τα όπλα τους, και τα έδωσαν στον Λιν Μπιάο, επικεφαλής της Βορειοανατολικής Στρατιωτικής Περιοχής των κομμουνιστών.
Καλά εξοπλισμένος και υποστηριζόμενος από τους Σοβιετικούς, ο Λιν και άλλοι στρατοί του ΚΚΚ πήραν τον έλεγχο της Βορειοανατολικής Κίνας στο τέλος του 1948, και πήραν το Πεκίνο τον Ιανουάριο του 1949. Μετά διέσχισαν τον ποταμό Γιανγκτζί την άνοιξη του 1949 και νίκησαν ολοκληρωτικά τα στρατεύματα του Κουομιντάνγκ (ΚΜΤ) στην ηπειρωτική Κίνα.
Τον Οκτώβριο του 1949, το ΚΚΚ υφάρπαξε την εξουσία και ίδρυσε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, φέρνοντας 540 εκατομμύρια ανθρώπους υπό κομμουνιστική εξουσία. Αν και ισχυρίστηκε ότι θα έδινε γη στους χωρικούς και θα μοιραζόταν τον πλούτο με τους εργάτες, εντός λίγων ετών, το ΚΚΚ πήρε όλη την γη και τον πλούτο. Μετά στόχευσε τους πρώην ιδιοκτήτες γης και τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων ως εχθρούς του κράτους, και δίωξε τους απογόνους τους περισσότερο τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Παρομοίως με την κατάσταση στην Σοβιετική Ένωση, το ΚΚΚ προώθησε γραπτά του Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Μάο Τσετούνγκ. Οι θεωρίες τους χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν πολιτικά κινήματα, να σπείρουν μίσος, να κυριαρχήσουν στην εκπαίδευση, να συκοφαντήσουν την ιστορία, και να διαμορφώσουν τον ανθρώπινο νου όπως βλέπουμε σήμερα.
Εκτός από επιθέσεις προς τους ιδιοκτήτες γης ή επιχειρήσεων, η δεκαετής Πολιτιστική Επανάσταση κατέστειλε σχεδόν όλους τους μορφωμένους και εξάλειψε τον παραδοσιακό κινέζικο πολιτισμό. Όχι μόνο αυτό, αλλά με βοήθεια των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών, η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο. Με το πρόγραμμα Belt and Road (BRI) και σχεδόν 500 Ινστιτούτα Κομφούκιος σε έξι ηπείρους, το ΚΚΚ προωθεί κομμουνισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πρωτοφανής αγριότητα
Όταν ζούσε στην Κολωνία της Γερμανίας, ο Μαρξ είχε ξεκινήσει μια καθημερινή εφημερίδα, την Neue Rheinische Zeitung, για να προωθεί την θεωρία του κομμουνισμού. Οι αρχές ανέστειλαν την εφημερίδα και διέταξαν τον Μαρξ να φύγει από την χώρα. Στο τελευταίο του κείμενο με ημερομηνία 18 Μαΐου, ο Μαρξ έγραψε: «Δεν έχουμε καθόλου καλοσύνη και δεν ζητούμε καλοσύνη από εσάς. Όταν έρθει η σειρά μας, δεν θα έχουμε εξαιρέσεις στον τρόμο.»
Αυτό το σχόλιο ήταν σύμφωνο με το τέλος του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, το οποίο ισχυρίζεται ότι ο στόχος θα επιτευχθεί μόνο με την βίαιη ανατροπή όλων των υπαρχουσών κοινωνικών συνθηκών. Σχετικά με το ΚΚΚ, το καθεστώς ήταν επιδέξιο σε βία και ψέματα.
Τα τελευταία 80 χρόνια, περίπου 80 εκατομμύρια Κινέζοι έχουν χάσει την ζωή τους λόγω της βαρβαρότητας του ΚΚΚ. Κατά τον Μεγάλο Λιμό της Κίνας, μεταξύ 1959 και 1961 μόνο, 45 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από πείνα. Άρθρο του 2011 βρήκε ότι το ποσοστό αυτοκτονίας στην Κίνα ήταν 22,23 άνθρωποι στους 100.000. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν 300.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο, ή, μία αυτοκτονία κάθε δύο λεπτά.
Η αγριότητα συχνά πηγαίνει μαζί με ψέματα και προπαγάνδα. Για παράδειγμα, το 1957, ο Μάο εξαπόλυσε την Εκστρατεία Εκατό Λουλουδιών κατά την οποία οι άνθρωποι ενθαρρύνθηκαν να μιλήσουν και να επικρίνουν το Κόμμα, με την υπόσχεση ότι δεν θα τιμωρηθούν. Μετά από λίγο, όμως, όλοι όσοι έκαναν αρνητικά σχόλια για το Κόμμα τιμωρήθηκαν, και 400.000 με 700.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν.
Αλλά ο κομμουνισμός δεν σταμάτησε στην Κίνα. Από την δεκαετία του 1960 έχει παρεισφρήσει στην Δυτική κοινωνία υπό την μεταμφίεση διαφόρων αριστερών κινημάτων σκέψης, ώστε να υπονομεύσει συστηματικά τις παραδοσιακές αξίες παγκοσμίως. Αυτό ήταν αυτό που ανέμενε ο Μαρξ, παρόμοιο με αυτό που επιζητούσαν οι Ιλλουμινάτι και οι Ελευθεροτέκτονες.
Η μάχη μεταξύ Ελεύθερου Κόσμου και κομμουνισμού
Κατά το μέγιστο σημείο του, ο κομμουνισμός εξουσίαζε περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ολόκληρος ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε δύο μπλοκ, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όσο η μέρα με την νύχτα.
Εκτός του Ψυχρού Πολέμου, υπήρχαν συνεχείς μάχες μεταξύ των δύο στρατοπέδων στην Αμερικανική κοινωνία. Το 1932, ο απερχόμενος επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ) εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Προς μια Σοβιετική Αμερική, και μετά ο γενικός γραμματέας αυτού του οργανισμού μετατόπισε το κόμμα εγγύτερα στην Σοβιετική Ένωση καθώς και βοήθησε στην ανάπτυξη του μυστικού υπογείου δικτύου του, το οποίο η υπηρεσία πληροφοριών του Στάλιν NKVD ( προκάτοχος της KGB) ήλεγχε.
Στα υπόλοιπα χρόνια της δεκαετίας του 1930, το ΚΚΗΠΑ έγινε πολύ ενεργό στην παρείσφρηση σε πολιτικούς, στις εκλογές, και σε οργανισμούς πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτές οι προσπάθειες σταδιακά άλλαξαν τους νόμους της Αμερικανικής κυβέρνησης, προς όφελος του ΚΚΚ. Από το 1949 και τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο κίνδυνος του κομμουνισμού έγινε εμφανής και η σοβιετική κατασκοπεία ήρθε στο φως. Ο Τζόσεφ ΜακΚάρθυ και άλλοι, έλαβαν δράση και μείωσαν σε μεγάλο βαθμό την επιρροή του κομμουνισμού σον Αμερικανικό πολιτισμό, επιστήμη, και διοίκηση.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν δούλεψε για να σταματήσει την διάδοση του κομμουνισμού από την πρώτη μέρα του στο αξίωμα. Αναφερόμενος στους κομμουνιστές ως «εχθρούς της ελευθερίας» κατά την ομιλία ορκωμοσίας του το 1981, εξεπλάγη από την έκταση της σοβιετικής κατασκοπείας και αποκάλεσε τον κομμουνισμό «την εστίαση του κακού στον σημερινό κόσμο».
Ήταν μετά από αυτές τις προσπάθειες που το Τείχος του Βερολίνου έπεσε τον Νοέμβριο του 1989, και η Σοβιετική Ένωση επίσημα τελείωσε το 1991. «Το απολυταρχικό σύστημα που έκλεψε από την χώρα την ευκαιρία να γίνει επιτυχής και πλούσια πολλά χρόνια πριν, έχει εξαλειφθεί. Έχει επιτευχθεί μια υπέρβαση στην πορεία προς δημοκρατικές αλλαγές», είπε ο Γκορμπατσόφ στην ομιλία παραίτησής του στις 25 Δεκεμβρίου 1991. «Ελεύθερες εκλογές, ελευθερία του τύπου, θρησκευτική ελευθερία, αντιπροσωπευτικά όργανα διακυβέρνησης, ένα πολυκομματικό σύστημα έγινε πραγματικότητα, και τα ανθρώπινα δικαιώματα αναγνωρίζονται ως η ύψιστη αρχή.»
Μετά από αυτό ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια εκκαθάρισης της κομμουνιστικής επιρροής στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ψηφίστηκαν νόμοι, κομμουνιστικά σύμβολα και αγάλματα κατεδαφίστηκαν, και σχολικά βιβλία διορθώθηκαν για να επαναφέρουν την αλήθεια σε κάποια ιστορικά δεδομένα.
(Συνεχίζεται)
Προσωπικό της ελληνικής Epoch Times συνέβαλε στο άρθρο
Πηγή: theepochtimes.gr*
***theflagreport.com/*
Ο Καρλ Μαρξ ως σατανιστής (Α')
Reviewed by diaggeleas
on
13.1.21
Rating:
Reviewed by diaggeleas
on
13.1.21
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!