2000 Χρόνια Εβραϊκών Τελετουργικών Δολοφονιών

Οι Εβραίοι εργάζονται πολύ σκληρά για να εμποδίσουν τους Σατανιστές/Παγανιστές να ακουστούν όταν μιλούν για τα Εβραϊκά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τα περισσότερα που θα βρείτε σχετικά με την αλήθεια για τους Εβραϊκούς τελετουργικούς φόνους είναι από χριστιανούς.

Στο Ταλμούδ και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, οι Εβραίοι έχουν αντικαταστήσει τον όρο Εθνικός (Παγανιστής/Σατανιστής, του οποίο ο Θεός είναι ο Σατανάς) με «Χριστιανός» και «Χριστός». Όπως έχει γράψει και η Αρχιέρεια Maxine σε ένα κήρυγμα για το πως οι Εβραίοι εξαπατούν, ο «Χριστιανός» είναι μια κωδική λέξη για Παγανιστής/Σατανιστής. Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, οι Εβραίοι δεν βλασφημούν τον αγαπημένο τους μεσσία Ιησού της Ναζαρέτ (Μπεν Γιαχάσουα), αλλά τον Σατανά που είναι ο πραγματικός Θεός των Εθνικών (μη-εβραίων).

Υπάρχουν εκατομμύρια περιπτώσεις από Εβραϊκές τελετουργικές δολοφονίες, αλλά εδώ είναι μια περιεκτική λίστα που ξεκινά από τα χρόνια πριν την κοινή εποχή μέχρι το 1932. Ο Σατανάς απαιτεί οι Εθνικοί να δουν τους Εβραίους ως αρρωστημένους δολοφονικούς παιδόφιλους, ψεύτικοι μπάσταρδοι που πραγματικά είναι. Αυτοί που διαβάζουν αυτό το άρθρο και δεν έχουν πρόβλημα με την Εβραϊκή φυλή, κάνουν ευχή θανάτου.

«Μέχρι και σήμερα εκτελούνται ανθρωποθυσίες από τους Εβραίους της Ανατολικής Ευρώπης… όπως καθορίστηκε εκτενώς από τον Σερ Ρίτσαρντ Μπέρτον [Sir Richard Burton] στο χειρόγραφό του, που οι πλούσιοι Εβραίοι της Αγγλίας αναποδογύρισαν γη και ουρανό για να εμποδίσουν να εκδοθεί και όπως μαρτυρήθηκε από τους επαναλαμβανόμενους διωγμούς [Πογκρόμ] εναντίων τους και από τη γενική κατακραυγή που γινόταν από αυτούς που ζούσαν ανάμεσα στους εκφυλισμένους Εβραίους, με το μόνο που δεν έχουν επιχειρήσει είναι ο κανιβαλισμός». –Άλιστερ Κρόουλι

Μια Συλλογή των Εβραϊκών Τελετουργικών Δολοφονιών από Π.Κ.Ε. Μέχρι το 1932

Από τους πρώτους ιστορικούς, ο Ηρόδοτος, μας πληροφορεί για την Εβραϊκή αίρεση της ανθρωποθυσίας. Γράφει: «Οι Εβραίοι θυσίαζαν ανθρώπους στον Θεό τους Μολώχ» (Ηρόδοτος, Τόμος Β’, σελ. 45)

Οι τελετουργικές δολοφονίες που πέρασαν μέσα από τον γραπτό λόγο πριν την καινή εποχή μέχρι και σήμερα είναι:

169 Π.Κ.Ε. — «Ο Βασιλιάς Αντίοχος Δ’ Επιφανής της Συρίας, κατά τη διάρκεια της λεηλασίας του Ναού της Ιερουσαλήμ, βρήκε έναν Έλληνα ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι σε έναν κρυφό θάλαμο. Ικέτευσε τον Βασιλιά να τον σώσει. Όταν άρχισε να ικετεύει, οι συνοδοί του είπαν ότι ένας μυστικός νόμος διέτασσε τους Εβραίους να θυσιάζουν ανθρώπινα όντα σε συγκεκριμένες στιγμές ετησίως. Για αυτό έψαχναν για έναν άγνωστο που θα μπορούσαν να πάρουν υπό την εξουσία τους. Τον πάχαιναν, τον οδηγούσαν στο δάσος, τον θυσίαζαν, έτρωγαν λίγη από τη σάρκα του, έπιναν λίγο από το αίμα του και πέταγαν τα απομεινάρια του σε έναν λάκο». (Ιώσηπος Φλάβιος, Εβραίος ιστορικός, Περί Αρχαιότητος Αντιρρητικός Λόγος)

418 Κ.Ε. — Ο Καίσαρας Βαρώνιος αναφέρει τη σταύρωση ενός παιδιού από τους Εβραίους στην Ιμμ, ανάμεσα στην Αντιόχεια και Αλέππο.

419 Κ.Ε. — Στη περιοχή της Συρίας Ιμνεστάρ, ανάμεσα στην Καλχηδόνα και την Αντιόχεια, οι Εβραίοι έδεσαν ένα αγόρι σε ένα σταυρό στις γιορτές και το μαστίγωσαν μέχρι θανάτου (Σωκράτης).

425 Κ.Ε. — Ο Καίσαρας Βαρώνιος αναφέρει τη σταύρωση ενός αγοριού.

614 Κ.Ε. — Μετά την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, οι Εβραίοι αγόρασαν, για ένα μικρό χρηματικό ποσό, 90.000 φυλακισμένους από τον Πέρσο Βασιλιά Χοσρόη Β’ και τους δολοφόνησαν όλους με τους πιο αηδιαστικούς τρόπους (Cluverius, Epitome his. σελ 386)

1071 Κ.Ε. — Αρκετοί Εβραίοι από το Μπλουά σταύρωσαν ένα παιδί κατά τους εορτασμούς του Πάσχα, έβαλαν το σώμα του σε ένα σακί και το πέταξαν στον ποταμό Λίγηρα. Ο Κόμης Θεοβάλδος έκαψε ζωντανούς τους ενόχους (Robert of Mons, Mon. Germ. hist. Script VI 520)

1144 Κ.Ε. — Στο Νόριτς, κατά το Πάσχα, ο 12χρονος Στ. Ουίλιαμ δέθηκε από τους τοπικούς Εβραίους, κρεμάστηκε σε ένα σταυρό και το αίμα του αποστραγγίστηκε από ένα τραύμα στα πλευρά του. Οι Εβραίοι έκρυψαν το πτώμα του στο κοντινό δάσος. Ξαφνιάστηκαν από έναν τοπικό πολίτη, τον Εϊλβέρδο, που δωροδοκήθηκε με χρήματα για να σιωπήσει. Παρόλα αυτά, το έγκλημα ήταν διαβόητο (Acta sancta, III March, Vol., σελ. 590)

1160 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι του Γκλούσεστερ σταύρωσαν ένα παιδί (Mons Germ. hist. Script 520)

1179 Κ.Ε. — Στο Ποντουάζ, στις 25 Μαρτίου πριν το Πάσχα, οι Εβραίοι έσφαξαν και αφαίμαξαν το σώμα του Στ. Ρίτσαρντ. Λόγω αυτού οι Εβραίοι εξορίστηκαν από τη Γαλλία (Rob. of Turn., Rig.u.Guillel. Amor.)

1181 Κ.Ε. — Στο Λονδίνο, κοντά στο Πάσχα, κοντά στην εκκλησία του Αγ. Έντμουντ, οι Εβραίοι δολοφόνησαν ένα παιδί με το όνομα Ροέρτος (Acta sanct, III March Vol., 591)

1181 Κ.Ε. — Στη Σαραγγόσα, οι Εβραίοι δολοφόνησαν ένα παιδί με όνομα Ντομίνικο (Blanca Hispania illustrata, tom. III, p. 657).

1191 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι στη Βραίσμη σταύρωσαν έναν Εθνικό που τους κατηγόρησε για ληστεία και δολοφονία, αφού προηγουμένως τον έσυραν μέσα στην πόλη. Λόγω αυτού ο Βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος, που είχε έρθει προσωπικα στη Βραίσμη, έκαψε οκτώ από αυτούς (rigordus, Hist. Gall.)

1220 Κ.Ε. — Στο Βάισενμπουργκ, στην Αλσατία, στις 29 Ιουνίου, οι Εβραίοι δολοφόνησαν ένα αγόρι, Στ. Χάινρικ (Murer, Helvetia sancta.)

1225 Κ.Ε. — Στο Μονακό μια γυναίκα, δελεάστηκε από Εβραϊκό χρυσό, έκλεψε ένα μικρό παιδί από τη γειτόνισσά της. Οι Εβραίοι αφαίμαξαν το παιδί. Την έπιασαν στη δεύτερη απόπειρά της, η εγκληματίας παραδόθηκε στο δικαστήριο (Meichelbeck, Hist. Bavariae II. 94)

1235 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι εκτέλεσαν το ίδιο έγκλημα στη 1η Δεκεμβρίου στο Ερφούτ (Henri Desportes, Le mystere du sang, 66)

1236 Κ.Ε. — Στο Αγκνώ στην Αλσατία, τρία αγόρια από την περιοχή της Φούλντα επιτέθηκαν από τους Εβραίους σε ένα μύλο κατά τη νύχτα και σκοτώθηκαν για να τα αφαιμάξουν (Trithemius; Chronicle of Albert of Strassburg).

1239 Κ.Ε. — Μια γενική εξέγερση στο Λονδίνο λόγω μιας δολοφονίας που έγινε μυστικά από τους Εβραίους (Matthew v. Paris, Grande Chron.)

1240 Κ.Ε. — Στο Νοργουιτς οι Εβραίοι έκαναν περιτομή σε ένα Εθνικό παιδί και το κράτησαν κρυμμένο στην Εβραϊκή συνοικία τους για να το σταυρώσουν αργότερα. Μετά από μια εκτενή αναζήτηση, ο πατέρας βρήκε το παιδί του και το ανέφερε στον Επίσκοπο Γουίλχελμ του Ρετ (Matthew v. Paris, op. cit. V. 39)

1244 Κ.Ε. — Στο νεκροταφείο του Αγ. Βενέδικτου στο Λονδίνο, το πτώμα ενός αγοριού βρέθηκε και είχε κοψίματα, γρατζουνιές και σε πολλά σημεία, Εβραϊκούς χαρακτήρες. Είχε βασανιστεί και σκοτωθεί και είχε αφαιμαχθεί. Βαπτισμένοι Εβραίοι αναγκάστηκαν να μεταφράσουν τα Εβραϊκά σύμβολα και βρήκαν το όνομα των γονιών του παιδιού και διάβασαν ότι το παιδί είχε πουληθεί στους Εβραίους όταν ήταν πολύ μικρό. Εξέχοντες Εβραίοι έφυγαν από την πόλη μυστικά.

1250 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι της Σαραγγόσα υιοθέτησαν το απαίσιο δόγμα ότι όποιος παρέδιδε ένα παιδί για θυσία θα απαλασσόταν από όλους τους φόρους και χρέη. Τον Ιούνιο του 1250, ο Μωυσής Αλμπέι-Χουζέτ (γνωστός και ως Αλμπαχουζέτο) παρέδωσε τον 7χρονο Ντομίνικο ντελ Βαλ στους Εβραίους για σταύρωση (Johan. a Lent, Schedias, hist. de pseudomes, judæorum, p. 33)

1255 Κ.Ε. — Στο Λίνκολν της Αγγλίας, τη μέρα του Πέτρου και Παύλου, ο 8χρονος Στ. Χιουγκ κλάπηκε από τους τοπικούς Εβραίους, κρύφτηκε και αργότερα σταυρώθηκε. Οι Εβραίοι τον ξυλοκόπησαν με ραβδιά για τόσο πολύ που έχασε όλο το αίμα του (Acta santa 6 July 494)

1257 Κ.Ε. — Για να εκτελέσουν την ετήσια θυσία τους, οι Εβραίοι του Λονδίνου έσφαξαν ένα παιδί (Cluvirius, epitome historiarum, p. 541. col I)

1260 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι του Γουάζενμπουργκ σκότωσαν ένα παιδί (Annal. Colmariens)

1261 Κ.Ε. — Στο Πφόρτσχάιμ ένα 7χρονο κορίτσι που είχε παραδοθεί στους Εβραίους, τοποθετήθηκε σε ένα λινό ύφασμα και μαχαιρώθηκε στα πλευρά της για να μουλιάσει το ύφασμα με το αίμα της. Μετά το πτώμα πετάχτηκε στο ποτάμι (Thomas, Cantipratanus, de ratione Vitæ.)

1279 Κ.Ε. — Οι πιο σεβαστοί Εβραίοι του Λονδίνου σταύρωσαν ένα παιδί στις 2 Απριλίου (Florent de Worcester, Chron. 222)

1279 Κ.Ε. — Η σταύρωση ενός παιδιού στο Νορθάμπτον μετά από ανήκουστα βασανιστήρια (Henri Desportes Le mystere du sang, 67)

1282 Κ.Ε. — Στο Μόναχο οι Εβραίοι αγόρασαν ένα μικρό αγόρι και το μαχαίρωσαν σε όλο το σώμα του (Rader., Bavar. sancta I. Bd. p. 315)

1283 Κ.Ε. — Ένα παιδί πουλήθηκε από τη νοσοκόμα του στους Εβραίους του Μέιντς, οι οποίοι το σκότωσαν (Baroerus ad annum No. 61. Annalen von Colmar)

1286 Κ.Ε. — Στο Μόναχο οι Εβραίοι βασάνισαν μαρτυρικά δύο αγόρια. Η ξύλινη συναγωγή περιτρυγυρίστηκε με φωτιά και 180 Εβραίοι κάηκαν (Murer, Helvetia sancta.)

1286 Κ.Ε. — Τον Απρίλιο στο Ομπερβέσελ του Ρήνου, ο 14χρονος Στ. Γουέρνερ βασανίστηκε αργά μέχρι θανάτου από τους Εβραίους για μια περίοδο τριών ημερών (Act. sct. II. Bd. b. Apr. p. 697 bis 740.)

1287 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι στη Βέρνη απήγαγαν τον Στ. Ρούντολφ κατά το Πάσχα, βασάνισαν αποτρόπαια το παιδί και τελικά του έκοψαν το λαιμό (Hein, Murer, Helvetia sancta.)

1292 Κ.Ε. — Στην Κολμάρ, οι Εβραίοι σκότωσαν ένα αγόρι (Ann. Colm., II, 30)

1293 Κ.Ε. — Στη Κρέμς, οι Εβραίοι θυσίασαν ένα παιδί. Δύο από τους δολοφόνους τιμωρήθηκαν. Οι άλλοι σώθηκαν μέσω της δύναμης του χρυσού (Monum. XI, 658)

1294 Κ.Ε. — Στη Βέρνη, οι Εβραίοι δολοφόνησαν ένα παιδί ξανά (Ann Colm., II, 32; Henri Desportes, Le mystere du sang, p. 70)

1302 Κ.Ε. — Στη Ρενεκένη το ίδιο έγκλημα (Ann. Colm. II, 32)

1303 Κ.Ε. — Στο Γουάζενσι στη Θουριγγία ο νεαρός μαθητής Κόνραντ, ο γιος ενός στρατιώτη, σκοτώθηκε κατά το Πάσχα. Οι μύες του είχαν κοπεί σε κομματάκια και οι φλέβες του ανοιγμένες για να αφαιμαχθεί.

1305 Κ.Ε. — Στη Πράγα, κοντά στο Πάσχα, ένας Εθνικός, που αναγκάστηκε λόγω φτώχειας να δουλεύει για τους Εβραίους, καρφώθηκε σε έναν σταυρό, ενώ ήταν γυμνός ξυλοκοπήθηκε με ραβδιά και φτύστηκε στο πρόσωπο (Tentzel)

1320 Κ.Ε. — Στο Πουί, ένα παπαδάκι της τοπικής εκκλησίας θυσιάστηκε.

1321 Κ.Ε. — Στο Ανεσί ένας νεαρός ιερέας σκοτώθηκε. Οι Εβραίοι εξορίστηκαν από την πόλη με διάταγμα του Βασιλιά Φίλιππου Ε’ (Denis de Saint-Mart.)

1331 Κ.Ε. — Στο Ουμπερλίνγκεν οι Εβραίοι πέταξαν τον γιο ενός πολίτη με όνομα Φρέι μέσα σε ένα πηγάδι. Οι τομές που βρέθηκαν αργότερα στο σώμα του απέδειξαν ότι πριν από αυτό το σώμα του είχε αφαιμαχθεί (Joh. Vitoduran, Chronik.)

1338 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι έσφαξαν έναν ευγενή από την Φρανκονία στο Μόναχο. Ο αδελφός του προετοίμασε μια πραγματική αιματοχυσία για τους Εβραίους (Henri Desport)

1345 Κ.Ε. — Στο Μόναχο, οι Εβραίοι άνοιξαν τις φλέβες ενός μικρού αγοριού Χάινριχ και τον μαχαίρωσαν πάνω από 60 φορές. Η εκκλησία αγιοποίησε τον Χάινριχ (Rad. Bav. sct. II p. 333)

1347 Κ.Ε. — Στη Μεσσήνη ένα παιδί σταυρώθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή (Henri Desport)

1350 Κ.Ε. — Το παιδί Γιοχάνες, ένας μαθητής του μοναστικού σχολείου του Αγ. Σίγκεμπερτ στην Κολωνία, απεβίωσε αφού μαχαιρώθηκε από τοπικούς Εβραίους (Acta sancta., aus den Kirchenakten v. Koln.)

1380 Κ.Ε. — Στο Χάγκενμπάκ στη Σουβία αρκετοί Εβραίοι ξαφνιάστηκαν καθώς έσφαζαν ένα παιδί (Martin Crusius, Yearbook of Swabia, Part III, Book V)

1401 Κ.Ε. — Στο Ντίσενχόφεν της Σουηδίας (κοντά στο Σαφχάουσεν) ο 4χρονος Κόνραντ Λόρι δολοφονήθηκε. Το αίμα του λέγεται ότι πουλήθηκε από τον γαμπρό Γιόχαν Ζαν για 3 φλορίνια στον Εβραίο Μίκαελ Βίτελμαν (Acta sancta.)

1407 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι εξορίστηκαν από τη Σουηδία λόγω ενός παρόμοιου εγκλήματος στην ίδια περιοχή (όμοια πηγή)

1410 Κ.Ε. — Στη Θουριγγία οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν λόγω ενός τελετουργικού φόνου που ανακαλύφθηκε (Boll. II, April 838. Baronius 31)

1429 Κ.Ε. — Στο Ράβενσμπουργκ της Βυρτεμβέργης, ο Λούντβιχ βαν Μπρούκ, ένα αγόρι από τη Σουηδία που μελετούσε στην πόλη και έμενε ανάμεσα σε Εβραίους, δολοφονήθηκε μαρτυρικά από 3 Εβραίους με πολλά βασανιστήρια και σεξουαλικούς βιασμούς. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια ενός Εβραϊκού εορτασμού (Πάσχα) (Baron. 31, Acta sancta. III. Bd. des April p. 978)

1440 K.E. — Ένας Εβραίος γιατρός στην Πάβια, ο Σάιμον της Ανκόνα, αποκεφάλισε ένα 4χρονο παιδί που κλάπηκε και δόθηκε σε αυτόν από έναν διαστρεβλωμένο Εθνικό. Το έγκλημα έγινε διαβόητο όταν ένας σκύλος πήδηξε από ένα παράθυρο στο δρόμο με το κεφάλι του παιδιού. Ο δολοφόνος δραπέτευσε (Alphonsus Spina, de bello Judæorum lib. III. confid. 7.)

1452 Κ.Ε. — Στη Σαβόνα, αρκετοί Εβραίοι σκότωσαν ένα 2χρονο παιδί. Τρύπησαν όλο το σώμα του και σύλλεξαν το αίμα σε ένα δοχείο που χρησιμοποίησαν για την περιτομή των παιδιών τους. Οι Εβραίοι βούτηξαν μικρά κομμάτια φρούτων στο αίμα και απόλαυσαν ένα γεύμα με αυτά (Alphonsus Spina, de bello Judæorum lib. III, confid. 7.)

1453 Κ.Ε. — Στο Βρότσλαβ, οι Εβραίοι έκλεψαν ένα παιδί, το πάχυναν και το έβαλαν σε ένα βαρέλου που το κάρφωσαν με καρφιά και το κυλούσαν μπρος πίσω για να αφαιμάξουν το παιδί (Henri Desportes, Le mystere du sang, 75)

1454 Κ.Ε. — Στις οικίες του Λουίς της Αλμάνζα στην Καστίλη, δύο Εβραίοι σκότωσαν ένα αγόρι. Του ξερίζωσαν την καρδιά και την έκαψαν, έριξαν τις στάχτες στο κρασί και το ήπιαν με άλλους Εβραίους. Σπαταλώντας σημαντικά ποσά πέτυχαν να καθυστερήσουν τη δίκη καθώς δύο από τους τρεις δικηγόρους ήταν Εβραϊκής καταγωγής. Από τότε οι Εβραίοι εξορίστηκαν από την Ισπανία (Alphonsus Spina, de bello Judæorum)

1462 Κ.Ε. — Σε ένα δάσος στο Ριν κοντά στο Ινσμπρουκ, το αγόρι Αντρέας Οξνερ πουλήθηκε στους Εβραίους και θυσιάστηκε. Η εκκλησία τον αγιοποίησε. Χτίστηκε ένα εκκλησάκι με όνομα «Ζουμ Γιούντενστάιν» (το Όρος των Εβραίων) (Acta sancta., III. July Vol I. 472)

1468 Κ.Ε. — Στη Σεπουλβέντα, στο Παλαιό Κάστρο, οι Εβραίοι σταύρωσαν μια γυναίκα τη Μεγάλη Παρασκευή υπό τη διαταγή του Ραββίνου Σόλομον Πέκο (Did. de Colm. Gesch. v. Seg.)

1470 Κ.Ε. — Στη Μπέιντεν οι Εβραίοι καταδικάστηκαν για τον φόνο ενός παιδιού (Tho. Patr. Barbar.)

1475 Κ.Ε. — Στο Τρέντ στις 23 Μαρτίου (Μεγάλη Πέμπτη) πριν το Πάσχα, οι Εβραίοι θυσίασαν ένα 29μηνών μωρό, Αγ. Σίμος.

1476 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι στο Ρέγενσμπουργκ δολοφόνησαν έξι παιδιά. Ο δικαστής, σε ένα υπόγειο θησαυροφυλάκιο ενός Εβραίου που λεγόταν Τζοσφολ, βρήκε τα απομεινάρια των δολοφονημένων θυμάτων όπως και ένα πέτρινο δοχείο με αίμα πάνω σε ένα είδος βωμού (Raderus Bavaria sancta Band III, 174)

1480 Κ.Ε. — Στο Τρεβίσο, έγινε ένα έγκλημα παρόμοιο με αυτό στο Τρέντ: η δολοφονία του αγιοποιημένου Σεβαστιανού του Πόρτο-Μπουφόλε από το Μπέργκαμο. Οι Εβραίοι αφαίμαξαν το σώμα του (H. Desportes, Le mystere du sang 80)

1480 Κ.Ε. — Στη Μόττα της Βενετίας οι Εβραίοι σκότωσαν ένα παιδί το Πάσχα (Acta sancta I. Bd d. April 3)

1485 Κ.Ε. — Στη Βιτσέντσα, οι Εβραίοι έσφαξαν τον Στ. Λαυρέντιο (Pope Benedict XIV Bull. Beatus Andreas)

1490 Κ.Ε. — Στη Γκουάρντια, κοντά στο Τολέντο, οι Εβραίοι σταύρωσαν ένα παιδί (Acta sancta I. Bd. d. April 3)

1494 Κ.Ε. — Στο Τυρνώ της Ουγκαρίας, 12 Εβραίοι έπιασαν ένα αγόρι, άνοιξαν τις φλέβες του και προσεκτικά σύλλεξαν το αίμα του. Ήπιαν κάποιο από αυτό και διατήρησαν το υπόλοιπο για άλλους Εβραίους (Banfin Fasti, ungar. br. III. Dec. 5)

1503 Κ.Ε. — Στο Λανγεν-ντενζλίνγκεν ένας πατέρας έδωσε το 4χρονο παιδί του σε δύο Εβραίους από το Γουαλντκίρτσεν στο Μπέιντεν για 10 φλορίνια υπό τη συνθήκη ότι θα του το επέστρεφαν ζωντανό αφού τραβούσαν λίγο αίμα. Παρόλα αυτά, τράβηξαν τόσο πολύ αίμα που το παιδί πέθανε (Acta sancta. II Bd. des April p. 839: Dr. Joh. Eck, Judebbuchlien)

1505 Κ.Ε. — Ένα έγκλημα παρόμοιο με αυτό στο Λανγκεν-ντενζλίγκεν το 1503 επιχειρήθηκε στο Μπαντγουάις της Βοημίας (Henri Desportes, Le mystere du sang. 81)

1509 Κ.Ε. — Αρκετοί Εβραίοι… δολοφόνησαν αρκετά παιδιά (Cluverius, Epitome hist. etc. p. 579)

1509 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι στη Βοζίνγκεν (Ουγκαρία) απήγαγαν το παιδί ενός τροχοποιού, το έσυραν στο κελάρι, το βασάνισαν αποτρόπαια, άνοιξαν όλες τις φλέβες του και ρούφηξαν το αίμα του με καλάμια. Μετά πέταξαν το σώμα του σε έναν θάμνο, το οποίο οι Εβραίοι παραδέχτηκαν μετά από επαναλαμβανόμενες αρνήσεις (Ziegler Schonplatz p. 588, col. 1,2)

1510 Κ.Ε. — Στο Βερολίνο, οι Εβραίοι Σάλομον, Τζέικομπ, Αάρον, Λεβί Ισαάκ, Ραββίνος Μοσκ και ο χασάπης Τζέικομπ κατηγορήθηκαν ότι αγόρασαν ένα 3χρονο ή 4χρονο αγόρι για 10 φλορίνια από έναν ξένο, το τοποθέτησαν σε ένα τραπέζι σε ένα κελάρι και το τρύπησαν με βελόνες σε κύριες αρτηρίες μέχρι που τελικά σφάχθηκε από τον χασάπη Τζέικομπ. Μια μεγάλη δίκη ξεκίνησε και τελικά εκατό Εβραίοι κλειδώθηκαν στη φυλακή του Βερολίνου. Παραδέχτηκαν μερικώς ότι αγόρασαν παιδιά από ξένους, τα κάρφωσαν, τα αφαίμαξαν και ήπιαν το αίμα ή το διατήρησαν με τομάτες, τζίντζερ και μέλι. Παραπάνω από 41 από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε θάνατο στη πυρά μετά την ομολογία τους. Όλοι οι υπόλοιποι Εβραίοι εξορίστηκαν από τον Μάρκο του Βρανδενβούργου (Richard Mun: ‘The Jews in Berlin’)

1520 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι στην Ουγκαρία επανέλαβαν το έγκλημα του 1494 δολοφονώντας ένα παιδί στο Τυρνώ και Μπίρινγκ και αφαίμαξαν το σώμα του (Acta sancta II. Bd. d. April p. 839)

1525 Κ.Ε. — Ένας τελετουργικός φόνος στη Βουδαπέστη προκάλεσε μια ευρεία αντισιμητική κίνηση ανάμεσα στον πληθυσμό. Αυτό το έτος οι Εβραίοι εξορίστηκαν από την Ουγκαρία (Henry Desportes, Le mystere du sang 81)

1540 Κ.Ε. — Στο Σάππενφέλντ της Βαβαρίας, ο 4χρονος Μίκαελ Πισενχάρτερ απήχθηκε από τον πατέρα του πριν το Πάσχα και τον πήγαν στο Τίττινγκ (Βόρεια από το Ινγκολστάδτ) όπου υπέφερε από τα χειρότερα βασανιστήρια για τρεις ημέρες, οι φλέβες του ανοίχτηκαν και το αίμα του αποστραγγίστηκε. Το πτώμα του φανέρωνε σημάδια σταύρωσης. Το αίμα βρέθηκε στο Ποσίνγκεν (Raderus, Bavaria sancta. III. Bd. 176f)

1547 Κ.Ε. — Στη Ράβα της Πολωνίας, 2 Εβραίοι έκλεψαν το αγόρι ενός ράφτη που λεγόταν Μιχαήλ και το σταύρωσαν (Acta sancta II. Bd. April p. 839)

1569 Κ.Ε. — Στο Βίτοβ (Πολωνία) ο Γιόχαν, ο 2χρονος γιος της χήρας Κοτζμιανίνα δολοφονήθηκε αποτρόπαια από τον Τζέικομπ, έναν Εβραίο της Λειψίας (Acta sancta ebenda.)

1571 Κ.Ε. — Ο Μ.Α. Μπρανταγκίνους σφάχτηκε από τους Εβραίους (Seb. Munster, Cosmographia)

1571 Κ.Ε. — Ο Ιωακείμ Β’, Εκλογέας του Βραδενβούργου, δηλητηριάστηκε από έναν Εβραίο με τον οποίο είχε μια σχέση εμπιστοσύνης (Scheidanus X. Buch. seiner Hist. pag. 60)

1573 Κ.Ε. — Στο Βερολίνο ένα παιδί που είχε αγοραστεί από έναν ζητιάνο βασανίστηκε μέχρι θανάτου από έναν Εβραίο (Sartorious p. 53)

1574 Κ.Ε. — Στο Πούνια της Λάτβιας, ο Εβραίος Ιωακείμ Σμιερλοβιτς σκότωσε ένα 7χρονο κορίτσι που λεγόταν Ελίζαμπεθ λίγο πριν το Πάσχα… Την ίδια στιγμή ένα αγόρι στο Ζγομπίτσε κλάπηκε και το πήγαν στο Τάρνοου, όπου άλλο ένα αγόρι βρέθηκε στα χέρια των Εβραίων υπό ύποπτες καταστάσεις: και τα δύο παιδιά απελευθερώθηκαν (Act. sancta II. Bd. d. April p. 839)

1575 Κ.Ε. — Οι Εβραίοι σκότωσαν ένα παιδί, τον Μιχαήλ του Τζακόμπι (Desportes)

1586 Κ.Ε. — Σε μια σειρά από υποθέσεις παιδιών που αρπάχθηκαν από τους γονείς τους και σκοτώθηκαν. Αναλύοντας αυτά τα εγκλήματα, ο Ρούπερτ εντόπισε ότι έγιναν από Εβραίους (Brouver Trier’schen Ann. v. J. 1856)

1592 Κ.Ε. — Στη Βίλνα, ένα 7χρονο αγόρι, ο Σάιμον, βασανίστηκε αποτρόπαια μέχρι θανάτου από Εβραίους. Περισσότερο από 170 τραύματα από μαχαίρια και ψαλίδια βρέθηκαν στο σώμα του, πέρα από αρκετά κοψίματα κάτω από τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών του (Acta sancta III. Bd. des Juli)

1595 Κ.Ε. — Στο Κόστιν του Πόσεν ένα παιδί βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τους Εβραίους (Acta sancta 389)

1597 Κ.Ε. — Στη Σζύντλοβ το αίμα ενός παιδιού χρησιμοποιήθηκε στη καθαγίαση μιας νέας συναγωγής. Τα βλέφαρα, ο λαιμός, οι φλέβες, τα άκρα και ακόμα και τα σεξουαλικά όργανα του παιδιού έδειχναν αμέτρητα τρυπήματα (Acta sancta, II Bd. des April)

1598 Κ.Ε. — Στο χωριό του Γόντζνικ, στην Πολωνική περιοχή της Ποδόλια, ο 4χρονος γιος ενός αγρότη κλάπηκε από δύο νεαρούς Εβραίους και σφάχτηκε τέσσερις ημέρες πριν το Εβραϊκό Πάσχα με τους πιο αποτρόπαιους βασανισμούς στους οποίους οι πιο σεβαστοί Εβραίοι της κοινωνίας πήραν μέρος (Acta sancta, II Band des April 835)

1650 Κ.Ε. — Στο Κάαντεν της Στάιερμαρκ, ο 5χρονος Ματίας Τίλλιχ σφάχθηκε από έναν Εβραίο στις 11 Μαρτίου (Tentzel)

1655 Κ.Ε. — Στο Τουνγκουχ στη Νότια Γερμανία οι Εβραίοι δολοφόνησαν ένα παιδί για την εορτή του Πάσχα (Tentzel, monatl. Unterred. v. Juli 1693 p. 553)

1665 Κ.Ε. — Στη Βιέννη οι Εβραίοι έσφαξαν μια γυναίκα στις 12 Μαίου με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο. Το πτώμα βρέθηκε σε μια λίμνη μέσα σε ένα σακί γεμάτο με πέτρες για βάρος. Το σώμα ήταν εντελώς καλυμμένο με πληγές, αποκεφαλισμένο και τα πόδια είχαν κοπεί κάτω από τα πόδια (H.A. von Ziegler, Tagl. Schaupl. p. 553)

1669 Κ.Ε. — Στο δρόμο από το Μέτς προς στο Μπουλαί, κοντά στο χωριό Γκλατινύ, στις 22 Σεπτεμβρίου ένα 3χρονο παιδί κλάπηκε από τη μητέρα του από τον Εβραίο Ραφαήλ Λεβί. Σφάχτηκε με αποτρόπαιο τρόπο. Το σώμα του βρέθηκε βίαια κατακρεουργημένο. Ο δολοφόνος κάηκε ζωντανός στις 17 Ιανουαρίου 1670 (Abrege du proces fait aux Juifs de Metz, ebd. 1670)

1675 Κ.Ε. — Στο Μιες στη Βοημία ένα 4χρονο παιδί δολοφονήθηκε από τους Εβραίους στις 12 Μαρτίου (Acta sancta II. Bd. des April)

1684 Κ.Ε. — Στο χωριό Γκρόντνο του Μίνσκ στη Ρωσία, ο Εβραίος Σούλκα έκλεψε ένα 6χρονο αγόρι με όνομα Γκάμπριελ και το κουβάλησε στο Μπιάλιστοκ όπου με τη παρουσία αρκετών Εβραίων, βασανίστηκε μέχρι θανάτου και αφαιμάχθηκε (Records of the magistrate at Zabludvo)

1753 Κ.Ε. — Τη Μεγάλη Παρασκευή στις 20 Απριλίου, σε ένα χωριό κοντά στο Κίεβο (Ρωσία), ο 3χρονος γιος του ευγενή Σταντζίνσκι απήχθηκε από τους Εβραίους, κρύφθηκε σε μια ταβέρνα μέχρι το τέλος του Σαββάτου και μετά θυσιάστηκε τερατωδώς με τη βοήθεια του Ραββίνου Σμάγια. Το αίμα εμφιαλώθηκε σε αρκετά μπουκάλια (Criminal Register of the City Court of Kiev)

1764 Κ.Ε. — Ο 10χρονος γιος του Γιόχαν Μπάλα, που είχε εξαφανιστεί στις 19 Ιουνίου από το Όργκουλ (Ουγκαρία), βρέθηκε σε ένα γειτονικό δάσος καλυμμένος με πολλά τραύματα (Tisza-Eslar, von einem ungarischen Ubgeordneten 108)

1791 Κ.Ε. — Στις 21 Φεβρουαρίου, το πτώμα του 13χρονου Αντρέα Τακάλς, που ζούσε με έναν Εβραίο με όνομα Αβραάμ, βρέθηκε έξω από ένα χωριό κοντά στο Τασνάντ (Τρανσυλβάνια). Το αίμα είχε αποστραγγιστεί από το σώμα του έχοντας κόψει την καρωτίδα του (Ger.-Akt i.d. Archiv. v. Zilah.)

1791 Κ.Ε. — Την ίδια περίοδο δύο δολοφόνοι αίματος αναφέρθηκαν στο Χολσκω (Μοραβία) και στο Γοπλαβιτς στην περιοχή του Ντούπλιν (Tisza-Eslar, v.e. ungar. Abgeord.)

1791 Κ.Ε. — Κατά τη βασιλεία του Σουλτάνου Σελίμ Γ’, οι Εβραίοι στην Πέρα σκότωσαν έναν νεαρό Έλληνα κρεμώντας τον σε ένα δέντρο από τα πόδια (Henri Desportes)

1803 Κ.Ε. — Στις 10 Μαρτίου, ο 72χρονος Εβραίος Χίρς από το Σούγκενχάιμ άρπαξε ένα 2χρονο παιδί ανάμεσα στο Ουλστάντ και Λένγκενφελντ στο Μπούχοφ κοντά στη Νυρεμβέργη. Αρκετές ημέρες αργότερα ο Εβραίος αρνήθηκε ότι ήταν στο Μπουχοφ στις 10 Μαρτίου. Ο πατέρας του παιδιού που ήθελε να αποδείξει το αντίθετο αντικρούστηκε στο δικαστήριο με απειλές και προσβολές. Στις 12 Μαρτίου το παιδί βρέθηκε νεκρο, η γλώσσα του κομμένη και το στόμα του γεμάτο αίμα. Οι Εβραίοι πολιορκούσαν τον διοικητή της περιοχής Νιούσταδτ εκείνη τη στιγμή μέχρι που το αποτέλεσμα να γυρίσει υπέρ τους. Ο πατέρας αναγκάστηκε με απειλές να υπογράψει ένα πρωτόκολλο στο οποίο παραδεχόταν ότι το παιδί, που ήταν ακόμα ζεστό όταν βρέθηκε, ότι είχε πεθάνει από το κρύο (Friedr. Oertel, «Was glauben die Juden?» Bamberg, 1823)

1804 Κ.Ε. — Στο Γκράφενμπεργκ κοντά στη Νυρεμβέργη ένα 2-3χρονο αγόρι απήχθηκε από έναν γέρο Εβραίο από το Ερμρέιθ με το όνομα Μπαουσόχ. Οι στρατιώτες έτρεξαν να εμποδίσουν το έγκλημα αφού άκουσαν τις κραυγές του παιδιού (Dr. J. W. Chillany)

1810 Κ.Ε. — Ανάμεσα στα έγγραφα της δίκης της Δαμασκού υπάρχει ένα γράμμα από τον Τζον Μπάρκερ, πρώην σύμβουλο στο Χαλέπι, που μιλάει για μία φτωχή που ξαφνικά εξαφανίστηκε από το Χαλέπι. Ο Εβραίος Ραφαήλ της Ανκόνα καταδικάστηκε ότι την έσφαξε και αποστράγγισε όλο το αίμα της (A. Laurent. Affaires de Syrie)

1812 Κ.Ε. — Στο νησί της Κρήτης τον Οκτώβριο τρεις Εβραίοι που είχαν στραγγαλίσει ένα παιδί καταδικάστηκαν σε θάνατο. Λίγο καιρό αργότερα, το παιδί ενός Έλληνα που λεγόταν Ρήγας, κλάπηκε και σκοτώθηκε από τους Εβραίους (Achille Laurent, Affaires de Syrie)

1817 Κ.Ε. — Η καταγγελία του φόνου που εκτελέστηκε αυτό το έτος κατά ενός μικρού κοριτσιού Μαριάννα Αδαμοβίετς, ακυρώθηκε λόγω παρέλευσης του χρόνου.

1823 Κ.Ε. — Στις 22 Απριλίου, στο Βέλιστς στη Ρωσική κυβέρνηση του Βίτεβσκ, ο 3χρονος γιος του ανάπηρου Ζεμελιάν Ιβάνοβ κλάπηκε, βασανίστηκε μέχρι θανάτου και το αίμα του αποστραγγίστηκε. Ανεξάρτητα από έναν μεγάλο αριθμό δηλώσεων από μάρτυρες που κατηγορούσαν τους Εβραίους, η δίκη σταμάτησε ξαφνικά (Pavlikovsky, ebenda.)

1824 Κ.Ε. — Στη Βυρητό ο διερμηνευτής Φατς-αλλάχ-Σεγιέγκ δολοφονήθηκε από τον Εβραίο σπιτονοικοκύρη του, καθώς η έρευνα διαπίστωσε, για τελετουργικούς σκοπούς.

1826 Κ.Ε. — Στη Βαρσοβία βρέθηκε ένα 5χρονο αγόρι δολοφονημένο του οποίο το σώμα είχε πάνω από εκατό τραύματα φανερώνοντας ότι το αίμα του είχε στραγγιστεί. Όλη η Βαρσοβία ήταν σε κατάσταση εξέγερσης, παντού οι Εβραίοι διαδήλωναν την αθωότητά τους χωρίς να έχουν κατηγορηθεί. Οι μαρτυρίες που έγιναν στα δικαστήρια μαζί με τα ιατρικά πειστήρια είχαν αφαιρεθεί από τα κείμενα (Pavlikovski, wie oben p. 282)

1827 Κ.Ε. — Στη Βίλνα της Ρωσίας βρέθηκε το μαχαιρωμένο πτώμα του παιδιού ενός αγρότη, Οσσίβ Πέτροβιτς. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του 16χρονου βοσκού Ζουλόβσκι, απήχθηκε από τους Εβραίους (Nach einer Mitteilung des gouvernement Vilna.)

1829 Κ.Ε. — Στο Τορίνο η γυναίκα του εμπόρου Αντουάν Ζερβαλόν απήχθηκε από τον σύζυγό της. Στο κελάρι προετοιμάστηκε για τη θυσία από δύο ραββίνους. Με την τελευταία της δύναμη φώναξε στον άνδρα της που πέρναγε μέσα από τις Εβραϊκές συνοικίες με αρκετούς στρατιώτες φωνάζωντας το όνομά της δυνατά. Έτσι απελευθερώθηκε. Παρόλα αυτά, οι Εβραίοι κατάφεραν να σιωπήσουν το γεγονός με χρήματα (Auszug aus einem Briefe des Barons von Kalte )

1831 Κ.Ε. — Ο φόνος της κόρης ενός δεκανέα της Φρουράς στην Αγ. Πετρούπολη. Τέσσερις δικαστές αναγνώρισαν το περιστατικό ως φόνος αίματος, ενώ ο πέμπτος το αμφισβήτησε (Desportes)

1834 Κ.Ε. — Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Εβραίας Μπεν Νουντ που αλλαξοπίστησε στον Χριστιανισμό, ένας γέρος Εθνικός στη Τρίπολη δέθηκε από 4 ή 5 Εβραίους και κρεμάστηκε σε μια πορτοκαλιά από τα δάκτυλα των ποδιών του. Τη στιγμή που ο γέρος άνθρωπος πλησίαζε στο θάνατο, οι Εβραίοι έκοψαν το λαιμό του με ένα μαχαίρι χασάπη και άφησαν το σώμα του κρεμασμένο μέχρι να στραγγίσει όλο το αίμα σε ένα δοχείο (Henri Desportes, Le mystere du sang. 91)

1839 Κ.Ε. — Στο νησί της Ρόδου, το 8χρονο παιδί ενός εμπόρου που παρέδιδε αυγά σε κάποιους Εβραίους, δεν επέστρεψε. Τα χρήματα των Εβραίων χρησιμοποιήθηκαν και η δίκη καθυστέρησε και τελικά αποσιωπήθηκε (Henri Desportes, Le mystere du sang. 92)

1839 Κ.Ε. — Στη Δαμασκό τα τελωνεία ανακάλυψαν έναν Εβραίο που μετέφερε ένα μπουκάλι με αίμα. Ο Εβραίος πρόσφερε 10.000 γρόσια για να αποσιωπήσει το θέμα (cf. Prozess bei A. Laurent, op. cit. S. 301)

1843 Κ.Ε. — Δολοφονίες Εθνικών παιδιών από τους Εβραίους στη Ρόδο, τη Κρήτη και σε άλλα σημεία (Famont L’Egypte sous Mehemet Ali, Paris, 1843)

1875 Κ.Ε. — Στο Ζβόρο, στην πόλη της Σάρου στην Ουγκαρία, αρκετοί Εβραίοι επιτέθηκαν στη 16χρονη υπηρέτρια Αννα Ζάμπα στο σπίτι του αφέντη της, Χάρογουιτς. Το μαχαίρι είχε τραβηχθεί πάνω της όταν ένας οδηγός άμαξας τυχαία επενέβη και την έσωσε. Το πρόεδρος του δικαστηρίου, Βαρθολομαίος Γουίνκλερ, που είχε χρέος στους Εβραίους, φοβήθηκε να φέρει στη δικαιοσύνη τους εγκληματίες.

1877 Κ.Ε — Στο χωριό Σζαλάαξ, στη περιοχή του Μπιχάρ (Ουγκαρία), η 6χρονη ανηψιά του Τζόσεφ Κλί, Θειρεσία Σζααμπο, και ο 9χρονος ανηψιός του, Πίτερ Σζάαμπο, δολοφονήθηκαν από τους Εβραίους. Παρόλα αυτά, ένας Εβραίος γιατρός που πραγματοποίησε την ανάκριση, ανακύρηξε ότι τα παιδιά δεν δολοφονήθηκαν και έληξε το θέμα (M. Onody, ebenda.)

1879 Κ.Ε. — Στη Βουδαπέστη, πριν τη γιορτή του Πουρίμ, μια νεαρή υπηρέτρια που δούλευε στην Εβραϊκή Συνοικία ναρκώθηκε με ένα ποτό. 24 ώρες μετά τη γιορτή, ξύπνησε τόσο αδύναμη που δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει. Στο δεξί της χέρι, στον αριστερό μηρό της και στο σώμα κάτω από τον αφαλό ανακάλυψε στρογγυλές πληγές με κηλίδες αίματος με μικρά ανοίγματα στο κέντρο. Της είχαν τραβήξει αίμα (M. Onody, ebenda.)

1879 K.E. — Στο Κουταίς της Καυκάσου, 4 Εβραίοι πωλητές εικονών σκότωσαν ένα 6χρονο κορίτσι. Ανάμεσα στα δάκτυλά της είχε κοπεί με ένα μαχαίρι, στα πόδια της, λίγο πάνω από τη γάμπα της, οριζόντιες τομές είχαν γίνει και δεν υπήρχε ούτε μία σταγόνα αίμα στις φλέβες της. Με τη βοήθεια των πανίσχυρων Εβραίων της Ρωσίας οι ένοχοι δραπέτευσαν από τη τιμωρία (Univers.)

1881 Κ.Ε. — Στο Κόσιτσε της Ουγκαρίας η κόρη ενός συγκεκριμένου Τζόσεφ Κοτσις εξαφανίστηκε. Δύο εβδομάδες αγότερα, το σώμα βρέθηκε σε ένα πηγάδι εντελώς αφαιμαγμένο (M. Onody, Tisza-Eszlar)

1881 Κ.Ε. — Στο Στάινμάνγκερ η 8χρονη εγγονή ενός οδηγού άμαξας που δούλευε για τους Εβραίους εξαφανίστηκε (M. Onody, evenda.)

1881 Κ.Ε. — Στην Αλεξάνδρεια οι Εβραίοι σκότωσαν ξανά ένα Εθνικό παιδί που λεγόταν Ευάγγελος Φορνοράκι. Οι γονείς του στραγγαλισμένου παιδιού που βρέθηκε κοντά στην ακτή, επέτρεψαν μια νεκροψία που διήρκησε αρκετές ημέρες και ήταν η αιτία για εξεγέρσεις ενάντια των Εβραίων. Η οικογένεια Βαρούχ, κύριοι ύποπτοι για τη δολοφονία, συλλήφθηκαν, αλλά αργότερα αφέθηκαν (Civita cattolica, von des. 1881)

1881 Κ.Ε. — Στη γαλλική πόλη της Λούτσχα, η Πολωνή υπηρέτρια Φανζίσκα Μούιτς, που εργαζόταν για τον Εβραίο εστιάτορα Μωησή Ρίττερ και είχε βιαστεί από αυτόν, δολοφονήθηκε από τον Μωησή και τη γυναίκα του, Γκίττελ Ρίττερ, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του αγρότη Μάριελλ Στοχλίνσκι (Otto Glogau, der Kulturk. Heft. 128. 15. Febr. 1886)

1882 K.E. — Στο Τίζα-Εζλάρ, λίγο πριν το Εβραϊκό Πάσχα, το 14χρονο κορίτσι Έσθερ Σολυμόσι εξαφανίστηκε. Η τελευταία φορά που είδαν το κορίτσι ήταν κοντά στη συναγωγή, για αυτό και η υποψία κινήθηκε κατευθείαν στους Εβραίους. Οι γιοι του υπηρέτη του ναού Τζόσεφ Σκάρφ, ο 5χρονος Σάμιουελ και ο 14χρονος Μόριτς, κατηγόρησαν τον πατέρα τους και δήλωσαν ότι η Εσθερ οδηγήθηκε στο Ναό και σφάχθηκε εκεί. Το πτώμα του κοριτσιού δεν βρέθηκε ποτέ.

1882 Κ.Ε. — Λίγο μετά συνέβη μια πολύ παρόμοια υπόθεση στο Γαλατά. Ένας σοβαρός διακεκριμένος δικηγόρος της Ελληνικής κοινότητας έστειλε μια αίτηση στους αντιπρόσωπους όλων των Ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη ώστε να φέρουν δικαιοσύνη: αλλά οι Εβραίοι δωροδόκησαν τη Τουρκική αστυνομία, που επέτρεψε ορισμένα έγγραφα της υπόθεσης να εξαφανιστούν. Δωροδόκησαν τους γιατρούς και ανακύρηξαν ότι η μητέρα του παιδιού που είχε απαχθεί και δολοφονηθεί ότι ήταν διατεραγμένη νοητικά.

1883 Κ.Ε. — Άλλος ένας τελετουργικός φόνος συνέβη στο Γαλατά. Η αστυνομία, δωροδοκήθηκε με Εβραϊκά χρήματα και παρεμπόδισε την έρευνα. Η εφημερίδα Der Stamboul, που μίλησε έντονα κατά των ενόχων καταστάλθηκε. Η καταστολή κόστισε στους Εβραίους 140.000 φράνκα

1884 Κ.Ε. — Στο Στούρτζ (Δυτική Πρωσία) το διαμελισμένο σώμα ενός 14χρονου, με όνομα Ονούφριος Συμπούλα, βρέθηκε το πρωί του Ιανουαρίου κάτω από μια γέφυρα. Συμφωνα με τους γιατρούς, οι διαμελισμοί έδειχναν μεγάλη εμπειρία και επιδεξιότητα στη χρήση του μαχαιριού. Παρότι το δολοφονημένο αγόρι ήταν δυνατό και πληθωρικό, το νεκρό σώμα είχε αφαιμαχθεί εντελώς. Αμέσως η υποψία έπεσε πάνω σε διάφορους Εβραίους και κατά τη διάρκεια της έρευνας προέκυψαν πολλά ανησυχητικά στοιχεία. Αυτά όμως δεν θεωρήθηκαν αρκετά και οι συλλημένοι Εβραίοι απελευθερώθηκαν (Otto Glagau, der Kulturki, Heft 119. 15. Mai 1885)

1885 Κ.Ε. — Στο Μιτ-Καμάρ της Αιγύπτου ένας νεαρός Κόπτης σφάχθηκε για τους εορτασμούς του Πάσχα.

1888 Κ.Ε. — Στο Μπρεσλό τον Ιούλιο, το έγκλημα εκτελέστηκε από τον Μάξ Μπέρνστάιν, ένας 24χρονος Ραββινικός υποψήφιος στο Ταλμουδικό κολέγιο, κατά ενός 7χρονου αγοριού, τον Σεβεριν Χάκε, το οποίο ο Μπερνστάιν είχε παρασύρει στο δωμάτιό του. Ο Μπέρνστάιν τράβηξε αίμα από το σεξουαλικό όργανο του παιδιού. Μετά την απόφαση του δικαστή ο Μπερνστάιν ομολόγησε: «Η Βίβλος και το Ταλμουδ διδάσκουν ότι οι χειρότερες αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν μόνο μέσω αθώου αίματος». Για αυτό και τράβηξε αίμα από το παιδί. Οι Εβραίοι αναγνώρισαν τον κίνδυνο και ανακύρηξαν τον Μπερνστάιν οτι ήταν ‘θρησκευτικός μανιακός’.

1891 Κ.Ε. — Φόνος ενός αγοριού στο Ζάντεν στον Ρήνο. Το 5χρονο αγόρι του ξυλουργού Χέγκεμαν, βρέθηκε το απόγευμα στις 6 η ώρα στις 29 Ιουνίου, από την υπηρέτρια Ντόρα Μολ, στο βουστάσιο του δημοτικού σύμβουλου Κούπερς, με τα πόδια του ανοιγμένα, κοίτονταν στο πλάι με μια κυκλική τελετουργική τομή εκτελεσμένη από επιδέξιο χέρι και είχε αφαιμαχθεί πλήρως. Το αγόρι είχε ήδη χαθεί από τις 10:30 το πρωί. Το είδαν 3 μάρτυρες να τραβιέται στο σπίτι του Εβραίου χασάπη Μπουσκοφ.

1899 Κ.Ε. — Στις 26 Μαρτίου η 19χρονη ράφτρα Άγκνες Κούρζα, σφάχθηκε από το χέρι του Εβραίου χασάπη Λέοπολντ Χίλσνερ. Το πτώμα βρέθηκε αφαιμαγμένο. Ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε θάνατο από το δικαστήριο του Κούτενμπεργκ.

1900 Κ.Ε. — Στο Κόνιτς (Δυτική Πρωσία) στις 11 Μαρτίου, ο 18χρονος πρωτοετής φοιτητής, Έρνστ Γουίντερ, δολοφονήθηκε κτηνωδώς. Δύο μέρες αργότερα, κομμάτια του ακρωτηριασμένου σώματός του αποβράστηκαν από το Μονσκσι. Σχεδόν πέντε μέρες αργότερα, στις 15 Απριλίου, η πρώτη μέρα του Πάσχα, το κεφάλι του βρέθηκε από παιδιά που έπαιζαν στους θάμνους. Το πτώμα ήταν εντελώς αφαιμαγμένο. Ο Γουίντερ είχε δολοφονηθεί τελετουργικά. Ο φόνος εκτελέστηκε στο κελάρι του Εβραίου χασάπη Μόριτς Λεβί αφού το θύμα είχε παρασυρθεί εκεί από μια νεαρή Εβραία. Την ημέρα του φόνου, ένας μεγάλος αριθμός ξένων Εβραίων ήταν στο Κόνιτς που αποχώρησαν την επόμενη ημέρα χωρίς κανένα λόγο για την επίσκεψή τους. Ανάμεσά τους ήταν οι χασάπηδες Χάλερ από το Τουχελ, Χάμπεργκερ από το Σχλοκαου, Άιζενστέντ από το Πρέχλω και Ρόζενμπάουμ από το Εζέρσκ. Ο χασάπης του Κόνιτς, Χάινμαν, εξαφανίστηκε αμέσως μετά τον φόνο.

1911 K.E. — Ο 13χρονος μαθητής, Αντρέι Γιουσκίνσκι, δολοφονήθηκε στο Κίεβο στις 12 Μαρτίου. Μετά από οκτώ ημέρες, το πτώμα του βρέθηκε σε ένα εργοστάσιο τούβλων εντελώς κομμένο σε κομματάκια και αφαιμαγμένο. Η υποψία έπεσε στον Εβραίο διαχειριστή του εργοστασίου, Μέντελ Μπέιλις. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια μετά από δυομιση έτη αργότερα (29 Σεπτεμβρίου με 28 Οκτωβρίου 1913). Στην ενδιάμεση περίοδο έγιναν πολλές απόπειρες για να οδηγηθούν οι αστυνόμοι στις λάθος κατευθύνσεις. Εν τω μεταξύ ένας μεγάλος αριθμός ενοχοποιητικών μαρτύρων υπέφεραν ξαφνικούς και αφύσικους θανάτους. Ψευδείς κατηγορίες και ομολογίες ακολούθησαν μία μετά την άλλη λόγω μεγάλων δωροδοκιών. Πίσω από τους κατηγορούμενους που κρύβονταν στις σκιές, ήταν η φιγούρα του Φάιβελ Σχνείρσον των Λουμπαβίτσερς, αρχηγός των ‘Ζαντίκς’ (‘Άγιοι’) του δόγματος των Χασιδίμ, που ήταν ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Η δίκη κατέληξε με την άφεση του Μπέιλις, αλλά την ίδια στιγμή το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο φόνος είχε λάβει μέρος μέσα στο Εβραϊκό εργοστάσιο, που ήταν το θρησκευτικό κέντρο των Εβραίων του Κιέβου, για τους λόγους απόκτησης αίματος. Σχεδόν όλοι οι εισαγγελείς, μάρτυρες και αρχές που είχαν μιλήσει ενάντια στον Ιουδαϊσμό, αργότερα έπεσαν θύματα στην Τρομοκρατία των Μπολσεβίκων (Ausfuhrliche Darstellungen des Prozeßes enthalten ‘Hammer’ Nr. 271, 273, 274, 275; Oktober bis Dezember 1913)

1926 Κ.Ε. — Τα απομεινάρια των παιδιών Χάνς και Έρικα Φέχσε βρέθηκαν σε ένα δέμα στη δημόσια πλατεία του Μπρεσλώ. Τα παιδιά είχαν κατακρεουργηθεί. Τα πτώματα ήταν αφαιμαγμένα. Τα γεννητικά τους όργανα έλειπαν. Ο Εβραίος χασάπη πιστεύτηκε ότι ήταν ο ένοχος. Εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη.

1928 Κ.Ε. — Ο πρωτοετής φοιτητής Χελμουτ Νάουμπε σφάχτηκε τη νύχτα της 22-23 Μαρτίου. Το πρωί, το αφαιμαγμένο πτώμα του φρισκόταν μπροστά από το σπίτι των γονιών του (cf. ‘Der Sturmer’)

1929 Κ.Ε. — Ο φόνος στο Μανώ. Το αγόρι Κάρλ Κέσλερ βρέθηκε σφαγμένο και αφαιμαγμένο στις 17 Μαρτίου αρκετές ημέρες πριν το Πάσχα (cf. ‘Der Sturmer’)

1932 Κ.Ε. — Η Μάρθα Κασπάρ σφάχτηκε και ακρωτηριάστηκε στο Πάντερχορν στις 18 Μαρτίου. Τα κομμάτια του πτώματός της είχαν αφαιμαχθεί. Ο Εβραίος Μορίτς Μάγιερ καταδικάστηκε με 15 χρόνια στη φυλακή (cf. ‘Der Sturmer’)

«Αυτοί είναι 131 τελετουργικοί φόνοι που είναι γνωστοί και έχουν περάσει στις επόμενες γενιές εγγράφως. [υπάρχουν και μερικοί άλλοι που ανήκουν στην αρχαιότητα και δεν έχουν συμπεριληφθεί εδώ]. Πόσοι άλλοι τέτοιοι φόνοι έχουν συμβεί και κανένας δεν γνωρίζει τίποτα για αυτούς! Πόσοι χιλιάδες, ναι, πιθανότατα ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ έχουν παραμείνει μυστικοί! Να βασανίζουν νέους, αθώους ανθρώπους για να σκοτώσουν και να πιουν το αίμα τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο και χειρότερο έγκλημα από όλα τα εγκλήματα που οι διεθνείς Εβραίοι έχουν εκτελέσει ποτέ!»

Αυτή η πληροφορία ήρθε από μια πηγή που είχε χριστιανική οπτική γωνία, αλλά το γεγονός παραμένει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού στη γη δεν έχουν καταλάβει ότι ο Εβραϊσμός και η αδελφή θρησκεία του «Χριστιανισμού» είναι το ίδιο πράγμα. «Χριστιανός» είναι ο τίτλος που δίνουν οι Εβραίοι στους εξαπατημένους που έχουν ξεγελαστεί από το μαγικό αυτής της Εβραϊκής «θρησκείας» που λέγεται Χριστιανισμός.

Πηγή

http://dia-kosmos.blogspot.gr/