ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ - ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

Εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα, όταν φουντώνουν ολόγυρα οι εθνικισμοί και οι διεκδικήσεις των άλλων

Περικλής Νεάρχου-Πρέσβυς ε.τ.

Οι Τούρκοι απειλούν να επέμβουν στην ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδος, με αφορμή τις προγραμματισμένες γεωτρήσεις της Exxon Mobil και αργότερα της Γαλλικής Total. Η Αλβανική ηγεσία κλιμακώνει την εχθρότητά της κατά της Ελλάδος με ακραίες προκλητικές δηλώσεις, τη στιγμή που είναι υπόλογη για τον φόνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα, που εκτελέσθηκε κυριολεκτικά από τις επίλεκτες δυνάμεις της Αλβανικής Αστυνομίας, καταγγελλόμενος ως δήθεν επικίνδυνος τρομοκράτης.

Στα Σκόπια, ο πρωθυπουργός Ζάεφ επιδίδεται σε επιτήδειες μανούβρες για να ρίξει στάχτη στα μάτια των Ελλήνων συνομιλητών του ότι δήθεν αλλάζει το Σύνταγμα και αφαιρεί απ’ αυτό τα άρθρα που παραπέμπουν σε αλυτρωτισμό. Στην πραγματικότητα όμως, στηριζόμενος στην Ελληνική παραχώρηση «Μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας», επιδιώκει να διαφυλάξει στο Σύνταγμα τον πυρήνα του αλυτρωτισμού και του «Μακεδονικού» ιδεολογήματος και να πετάξει την μπάλα στην Ελληνική πλευρά, υποστηρίζοντας ότι, για λόγους δήθεν αμοιβαιότητας, πρέπει και αυτή να αφαιρέσει από το δικό της Σύνταγμα και το γενικό νομικό καθεστώς της τους αλυτρωτισμούς που υπάρχουν, δήθεν, και αναφέρονται σε «όλη» τη Μακεδονία. Κατά την προπαγάνδα των Σκοπίων, η Μακεδονία είναι τριχοτομημένη μεταξύ Σκοπίων, Ελλάδος και Βουλγαρίας.

Η κύρια απειλή για την Ελλάδα προέρχεται σαφώς από την Άγκυρα και τις διεκδικήσεις της. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κατάσταση των σχέσεων με τα Σκόπια και την Αλβανία είναι ασήμαντη. Η Αλβανία, ιδιαίτερα με τη σημερινή της ηγεσία, αναπτύσσει απροκάλυπτα στρατηγική σχέση με την Άγκυρα, περιλαμβανομένου του στρατιωτικού τομέα. Αρκεί η αναφορά στη διάθεση από την Αλβανία στην Τουρκία της βάσεως υποβρυχίων στην Αυλώνα. Αυτό θα έπρεπε κανονικά να αντιμετωπισθεί από την Ελλάδα ως casus belli και να δρομολογήσει αντίποινα κατά της Αλβανίας σε διμερές και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η ακολουθούμενη προς κάθε κατεύθυνση κατευναστική πολιτική επέτρεψε και επιτρέπει στην Αλβανική ηγεσία να κλιμακώνει, χωρίς κανένα κόστος, την ανθελληνική της εχθρότητα και να επιχειρεί ακόμα τον οριστικό ξεριζωμό της πανάρχαιας και αυτόχθονος Ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, την ίδια στιγμή που μοιράζονται απλόχερα και αφελώς στην Ελλάδα καθεστώς μονίμως διαμενόντων και υπηκοότητες σε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς εργαζόμενους.

Σε ό,τι αφορά τα Σκόπια, το φιάσκο που φόρτωσε στους ώμους της Ελλάδος η σημερινή κυβέρνηση, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι ανεκδιήγητο. Η Ελλάδα ήρθε και έδωσε νομιμοποίηση και επικύρωση στο ιδεολόγημα του Τίτο, αναγνωρίζοντας «Μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα και κράτος», που θα μονοπωλεί το αντικείμενο του σφετερισμού του, το όνομα «Μακεδονία». Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την Ελλάδα και ήδη διαφαίνονται από τη συμπεριφορά των Σκοπίων. Η υπουργός Άμυνας των Σκοπίων ζήτησε, π.χ., να μην τραγουδιέται πλέον το τραγούδι «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα», γιατί είναι, κατ’ αυτήν, εναντίον του πνεύματος της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ποιο όμως είναι το παράδοξο στην περίπτωση αυτή; Δεν είναι μόνο τα Σκόπια που ενοχλούνται από το εμβληματικό τραγούδι για τη Μακεδονία. Ενοχλείται και ο Διευθυντής Σχολείου στον Γέρακα, που έσπευσε να τιμωρήσει με αποβολή τους μαθητές του σχολείου του, που το τραγούδησαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Ενοχλείται και σύσσωμος ο γνωστός χορός των εθνομηδενιστών, που καταγγέλλουν ως «φασίστες» και «ακροδεξιούς» όσους μιλούν για τη Μακεδονία και απορρίπτουν τη μειοδοτική και κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Ενοχλείται και ο Δήμαρχος Αθηναίων, γνωστός προνομιακός εταίρος του κερδοσκόπου Τζορτζ Σόρος, που ανέλαβε πρωτοβουλία για να παραπεμφθεί πάλι στις ελληνικές καλένδες η τοποθέτηση στην Αθήνα του ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που είναι κλεισμένος σε αποθήκη εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Οι θέσεις για τα Σκόπια και την πολιτική της Αλβανικής ηγεσίας εμπνέονται από τη γενικότερη πολιτική του κατευνασμού προς κάθε κατεύθυνση. Αποτελούν ταυτόχρονα μέρος μιας γενικότερης εθνομηδενιστικής πολιτικής, που απορρίπτει το έθνος και επαγγέλλεται μια αόριστη διεθνιστική πολιτική, που ταυτίζεται, προφανώς, σήμερα με την παγκοσμιοποίηση και την «Αριστερά» του Σόρος.

Στο πνεύμα αυτό, λοιδορείται το έθνος, με την επικουρία σήμερα και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που υποκατέστησε την Ευρώπη των εθνών και των εθνικών κρατών με την ιδεολογία των αγορών και μιας υπερεθνικής Ευρώπης, η οποία θα προκύψει από την αποδόμηση των εθνών. Στο ίδιο πνεύμα, προωθείται η υπονόμευση και η περιθωριοποίηση της Ορθοδοξίας, ως βασικού στοιχείου της Ελληνικής ταυτότητας. Στο πλαίσιο αυτό, ανανεώνονται οι επιθέσεις κατά της Εκκλησίας, με την επίκληση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του χωρισμού κράτους και Εκκλησίας στη Γαλλία στις αρχές του 20ού αιώνα.

Παραγνωρίζονται βασικά στοιχεία της Ελληνικής ιδιαιτερότητας, που έχουν σχέση με τις ιστορικές καταβολές του Ορθόδοξου Ελληνικού Χριστιανισμού και τις σχέσεις μεταξύ κράτους και Εκκλησίας στο Βυζάντιο. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με την εξελληνισμένη μορφή του Βυζαντίου, δεν κατελύθη ποτέ, μέχρι τη Λατινική άλωση του 1204 και την Οθωμανική άλωση του 1453. Ο αυτοκράτωρ αποτελούσε το αναμφισβήτητο πολιτικό κέντρο, με το οποίο η Εκκλησία αναζητούσε πάντα συναλληλία. Στη Δύση, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατελύθη οριστικά το 476, από τον Οδόακρο. Στα ερείπιά της δημιουργήθηκαν βαρβαρικά κράτη. Η Καθολική Εκκλησία διεκδίκησε πολιτική εξουσία και είχε, μετά το Σχίσμα του 1054, μια άλλη ιστορική πορεία. Οι σχέσεις κράτους και Καθολικής Εκκλησίας δεν αποτελούν πρότυπο για την Ελληνική Ορθόδοξη πραγματικότητα.

Η Επανάσταση του 1821, που οδήγησε στην εθνική παλιγγενεσία των Ελλήνων, έγινε για την πίστη και την εθνική ελευθερία. Η Ελλάδα είχε διπλή υποδούλωση, Εθνική και θρησκευτική. Ο αγώνας ήταν γι’ αυτό εθνικός και θρησκευτικός. Η πραγματικότητα αυτή καθόρισε την Ελληνική και Ορθόδοξη ταυτότητα του νέου κράτους. Όσοι σήμερα προσπαθούν, με ανερμάτιστα ιδεολογήματα, να υπονομεύσουν αυτήν την πραγματικότητα, να διασπάσουν την εθνική και θρησκευτική συνοχή του Ελληνικού λαού και να τον μεταλλάξουν σε Τριτοκοσμικό, «πολυπολιτισμικό» και πολυθρησκευτικό συνονθύλευμα, με κύριο νέο στοιχείο το Ισλάμ, παίζουν με τη φωτιά.

Η Τουρκική απειλή δεν είναι φαντασίωση. Είναι υπαρκτή, συγκεκριμένη και άμεση. Απαιτεί επαγρύπνηση, ενίσχυση της άμυνας, ετοιμότητα και ενότητα του Ελληνικού λαού. Η πολιτική των ανοικτών συνόρων και η συνέχιση της ανεξέλεγκτης λαθρομεταναστεύσεως είναι αυτοκαταστροφική, αν όχι αυτοκτονική πολιτική. Πρέπει να σταματήσει άμεσα και να ελεγχθούν αποτελεσματικά τα σύνορα.

Η χώρα, εκτός από την οικονομική εξαθλίωση, βρίσκεται μπροστά και σε άλλους, μεγάλους εθνικούς κινδύνους. Το τελευταίο που χρειάζεται είναι οι εθνομηδενιστικές πολιτικές, που πλήττουν το φρόνημα, τη συνοχή και την ενότητα του Ελληνικού λαού.

Παρόν - Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

http://dia-kosmos.blogspot.gr/