ΣΟΥΗΔΙΑ: Ο γνωστός και μη εξαιρετέος ΕΒΡΑΙΟΣ, Καρλ Μπιλντ “χτύπησε” για τα Σκόπια

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ λέγεται ότι είχε πει, ότι τα Βαλκάνια έχουν παράξει περισσότερη Ιστορία από όση μπορούν να καταναλώσουν. Το ρητό επαναλήφθηκε από όλους σχεδόν όσους είχαν λόγο να ασχοληθούν με την περιοχή, όχι αναίτια.

Του Καρλ Μπινλτ (ΕΒΡΑΙΟΣ Σουηδός πρώην πρωθυπουργός)

Το θέμα στο τραπέζι τώρα αφορά την κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος πέθανε στη Βαβυλώνα πριν από 2.300 χρόνια και το δικαίωμα χρήσης του όρου Μακεδονία. Για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, η απλή ύπαρξη της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (σ.σ. τα ομοιωματικά δικά μας, το κείμενο στην WP δεν τα χρησιμοποιεί…) έχει εξοργίσει τους Έλληνες που ισχυρίζονται ότι το όνομα του γείτονά τους έχει κλαπεί από την ελληνική επαρχία που συνορεύει με τη «Μακεδονία» στο νότο.

Η Ελλάδα (ιδιαίτερα η βόρεια περιοχή της, από την οποία προέρχεται ο Μέγας Αλέξανδρος) κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσει τις προσπάθειες της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας για διεθνή αναγνώριση με αυτό το όνομα.

Τον Απρίλιο του 2008, η Ελλάδα εμπόδισε την προσπάθεια της πΓΔΜ να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Και έκτοτε έχει μπλοκάρει συστηματικά τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την έναρξη ενταξιακών συνομιλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη χώρα. Την Κυριακή, περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία».

Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τεράστιες διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία εναντιώνεται σε κάθε συμβιβασμό που αλλοιώσει το ελληνικό μονοπώλιο στο μακεδονικό όνομα.

Το Διεθνές Δικαστήριο το 2011 έκρινε, ότι βάσει των υφιστάμενων συμφωνιών, δεν είχε το δικαίωμα να μπλοκάρει τις ενταξιακές συνομιλίες – αλλά η απόφαση δεν είχε καθόλου επιπτώσεις. Ως ένα είδος αντιποίνων, η προηγούμενη κυβέρνηση στα Σκόπια προκάλεσε τη γελοιοποίησή της με την ονοματοδοσία των πάντων με το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανεγείροντας αγάλματα του πρώην βασιλιά στη χώρα. Ένα γιγάντιο άγαλμα του ίδιου του Αλέξανδρου βρίσκεται στο κέντρο των Σκοπίων. Οι Έλληνες δεν διασκέδασαν [όμως].

Οι ελιγμοί στο θέμα μερικές φορές κατρακύλησαν σε απολύτως περίεργες [ατραπούς]. Μετά από μια συμφωνία για να επιτρέψει στη χώρα να ενταχθεί στα Ηνωμένα Έθνη με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εξακολουθούσε να υπάρχει διαφωνία σχετικά με το που θα καθόταν [ο αντιπρόσωπος] στη Γενική Συνέλευση.

Χρησιμοποιείται συνήθως αλφαβητική σειρά, αλλά αυτό ήταν πιο εύκολο να αναφερθεί παρά να υλοποιηθεί. Η κυβέρνηση στα Σκόπια αρνήθηκε να καθίσει κάτω από το «F» [από το «former»], ενώ η κυβέρνηση στην Αθήνα ήταν διατεθειμένη να εμποδίσει [να καθίσει σε] οποιαδήποτε θέση κάτω από το «Μ» [από το «Macedonia»]. Ο συμβιβασμός ήταν να την τοποθετήσουμε στο «Τ» – [από το «The Former…»] «την» πρώην δημοκρατία.

Πραγματοποιήθηκαν συνομιλίες μεταξύ των πρωθυπουργών της «Μακεδονίας» και της Ελλάδας και ξεκίνησε μια σειρά από δραστηριότητες, διαβουλεύσεις και ταξίδια. Ωστόσο, μια λύση θα απαιτήσει γρήγορες και αποφασιστικές ενέργειες από τους ηγέτες των δύο χωρών καθώς θα πρέπει και οι δύο να ξεπεράσουν τη σημαντική αντιπολίτευση των εκατέρωθεν εθνικιστών.

Αλλά τώρα υπάρχει μια νέα δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος. Μια νέα κυβέρνηση στα Σκόπια έχει προχωρήσει προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των σχέσεων με τη Βουλγαρία, όπου επίσης υπήρχαν μακροχρόνια ζητήματα και εμπόδια. Και με την ΕΕ να βγαίνει από την κατάσταση ύπνωσης στα ζητήματα διεύρυνσης των Βαλκανίων, υπάρχει μια νέα επείγουσα ανάγκη να ασχοληθούν με τη «Μακεδονία».

Αυτό είναι μόνο το τελευταίο κεφάλαιο στις διηγήσεις ιστορικών αναταραχών και σύγκρουσης στη «Μακεδονία». Στα τελευταία στάδια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο περίπλοκος εθνοτικός και πολιτιστικός συνδυασμός της περιοχής έδωσε τη θέση στη μια διεθνή σύγκρουση μετά την άλλη – κυρίως τον Πρώτο και τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο που προετοίμασαν τον δρόμο για τον Τρίτο Βαλκανικό Πόλεμο, ο οποίος πολύ γρήγορα εξελίχθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα Ηνωμένα Έθνη ανέπτυξαν προληπτικά ειρηνευτική δύναμη, με στρατιωτική συμμετοχή των ΗΠΑ, στη «Μακεδονία». Ήταν λιγότερο από δύο δεκαετίες πριν ότι η χώρα σχεδόν διαλύθηκε, σε αυτό που ήταν σε κάποιον βαθμό, η καθυστερημένη επέκταση του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο μερικά χρόνια νωρίτερα.

Η Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο και άλλοι, καλά θα κάνουν να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή και να κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν και να υποστηρίξουν επί της ουσίας οποιονδήποτε συμβιβασμό –[στο θέμα του]– ονόματος. Εάν αυτές οι προσπάθειες αποτύχουν και εάν η είσοδος της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ μπλοκαριστεί ξανά, θα μπορούσαμε εύκολα να δούμε συσσώρευση εντάσεων σε μια ιστορικά ασταθή περιοχή.

Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις που πρέπει να γίνουν αποδεκτές από όλους – το «Άνω Μακεδονία» είναι μόνο μία από τις πολλές – αλλά απαιτεί σαφή βούληση, ισχυρή αποφασιστικότητα και ξεχωριστό πολιτικό θάρρος για να γίνει ο απαραίτητος συμβιβασμός.

Από την άλλη πλευρά, βοήθεια από τη Μόσχα είναι απίθανο να είναι επικείμενη. Αντίθετα: Υπάρχουν σίγουρα δυνάμεις στη Ρωσία που είναι πρόθυμες να ανακατέψουν το δοχείο των εθνικιστικών παθών στα Βαλκάνια, ώστε να εκτροχιάσουν οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση είτε της ΕΕ είτε του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Οι Ρώσοι γνωρίζουν τι διακυβεύεται –έτσι πρέπει να γνωρίζουμε κι εμείς.