ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ και άλλα!...

Μύθος ή ολοκαύτωμα

Ένα...απαγορευμένο βιβλίο

Ήταν πραγματικά ειρωνεία της τύχης, να αρχίσει η απόπειρα αποκαλύψεως αυτής της "γενοκτονίας" από κάποιον πρώην κρατούμενο των στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Ο καθηγητής Paul Rassinier ήταν από τους αρχηγούς της Γαλλικής αντιστάσεως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Οκτώβριο του 1943 συνελήφθη να φυγαδεύει Εβραίους στην Ελβετία. Τον Ιανουάριο του 1944 εστάλη στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως DORA, από το οποίο έφυγε μετά το τέλος του πολέμου. Κανείς δεν θα περίμενε να αρχίσει από τον άνθρωπο αυτόν, η εκστρατεία εναντίον του μύθου της γενοκτονίας. Κι όμως ο Rassinier, πρώτος γράφει το "Debunking the genocide myth" (Ξεσκεπάζοντας το μύθο της γενοκτονίας), όπου και αποδεικνύει πως δεν υπήρχε σχέδιο εξοντώσεως των Εβραίων ούτε από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, ούτε από τα SS, ούτε από τον γερμανικό στρατό.

Αλλά και ο Ροζέ Γκαρωντύ, συγγραφέας του βιβλίου "Οι θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής", του οποίου η αριστερή-κομμουνιστική τοποθέτηση δεν αμφισβητείται από κανέναν, ο οποίος επίσης ήταν κρατούμενος σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αμφισβητεί ανοιχτά πολλές πτυχές της πραγματικής ιστορίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης και το ίδιο το "ολοκαύτωμα". Πέθαναν πολλοί, ναι, αλλά δεν ήταν μόνο Εβραίοι, δεν ήταν όσοι δηλώνεται σύμφωνα με την επικρατούσα προπαγάνδα, δεν υπήρξαν θάλαμοι αερίων, ούτε ειδικά διαμορφωμένα φορτηγά εξόντωσης με αέρια εξατμίσεων, ούτε και σχέδιο εξοντώσεως των Εβραίων, μας λέει ο Γκαρωντύ. Αλλά όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν με τρόπο ώστε να μονοπωληθούν οι απώλειες του πολέμου από την πλευρά των Σιωνιστών Εβραίων και να αποφεύγεται κάθε κριτική ενάντια στις μεθόδους εξόντωσης των Παλαιστινίων και "κατάσχεσης" της γής τους από τους Ισραηλινούς.

Από το βιβλίο, "Μύθος ή ολοκαύτωμα" του Ρίτσαρντ Χάργουντ από τις εκδόσεις "Ελεύθερη σκέψις".

!~~~~~~~~~~~~~~~!

Η βιομηχανία του ολοκαυτώματος

Συγγραφέας: Νόρμαν Φίνκελστέϊν

Πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο της εποχής μας και όποιος θέλει να εντρυφήσει στην ιστορία του Ολοκαυτώματος ή του Ισραήλ πρέπει να το διαβάσει. Ο Φινκελεστάιν με βαθύ σεβασμό στα εκατομμύρια των αδικοχαμένων Εβραίων καταγγέλει και ξεμπροστιάζει την πλεκτάνη που στήθηκε στο όνομα τους (η Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος) και αποκομίζει κέρδη δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Χονδροειδή ψεύδη μετατρέπονται σε κανονική ιστορία, κράτη και τράπεζες εκβιάζονται, επιτήδειοι πλουτίζουν, να τα αποτελέσματα της Βιομηχανίας. 

Ο γενναίος συγγραφέας απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο που δίδασκε εξαιτίας αυτού του βιβλίου, του απαγορεύτηκε για 10 χρόνια η είσοδος στο Ισραήλ και αντιμετωπίζει χρόνιες διώξεις.

Περιγραφή:

Καθώς καταγγέλλει την «ιδεολογική αναπαράσταση» του ολοκαυτώματος, τη διόλου αθώα χρονική συγκυρία της γένεσής της και τα πολιτικά (και οικονομικά) κίνητρα που κρύβονται πίσω της, το βιβλίο αυτό προκάλεσε μεγάλες διαμάχες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Μόνο μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, αφού δηλαδή το Ισραήλ αναδείχθηκε σε βασικό στρατηγικό στήριγμα των ΗΠΑ, στήθηκε στα πόδια της μια «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» και άρχισε να κερδίζει την εξαιρετική προβολή που απολαμβάνει σήμερα. 

Παράγοντας αλλεπάλληλες και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες της τραγωδίας, με μεγαλύτερο ή μικρότερο σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα αλλά πάντα σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες, η «βιομηχανία» από τη μία εκτρέπει ή απαγορεύει τις επικρίσεις σε βάρος του Ισραήλ, ενώ, από την άλλη, δικαιώνει τη συνολική αμερικανική πολιτική και την ηθική αυταρέσκεια που τη χαρακτηρίζει. Ο συγγραφέας συμπεραίνει ότι η «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» πολύ περισσότερο από τις ασυναρτησίες κάποιων «αναθεωρητών» ιστορικών, είναι εκείνη που απειλεί την ιστορική μνήμη και προσβάλλει την οδύνη των θυμάτων.

!~~~~~~~~~~~~~!

Είναι γνήσιο το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ;

Εκδόσεις : Ελεύθερη Σκέψις

Συγγραφέας:Robert Faurisson

Ημερομηνία έκδοσης:1989

Ο συγγραφέας μάλιστα, δέχθηκε και επιθέσεις γι’ αυτό το βιβλίο, τόσο λεκτικές, όσο και κανονικές επιθέσεις. Συγκεκριμένα, δέχθηκε μια επίθεση από άτομα που άνηκαν σε μια Εβραϊκή οργάνωση και είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο του σε νοσοκομείο. Στο βιβλίο αυτό παραθέτει στοιχεία για το υποτιθέμενο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

"Το διασημότερο έργο της άλλης κατηγορίας απομνημονευμάτων, που παρουσιάζει τον Εβραϊσμό σαν θύμα της Εθνικοσοσιαλιστικής διαστροφής, είναι αναμφίβολα το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (“The Diary of Anne Frank”) το οποίο κρύβει την τρομερή αλήθεια της κατασκευής του μύθου της γενοκτονίας σαν προπαγανδιστικό υλικό. Τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1952 και έγινε αμέσως best-seller. Από τότε έχει εμφανισθεί και σε εκδόσεις βιβλίων τσέπης, έχοντας υποστεί μέχρι στιγμής 40 ανατυπώσεις και μια διασκευή σε Χολλυγουτιανή ταινία, με τεράστια επιτυχία. Μόνο από τα δικαιώματα, ο Οττο Φρανκ, πατέρας της άτυχης μικρής, έχει γίνει εκατομμυριούχος. Το ημερολόγιο παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της τραγικής ζωής της κόρης του. Απευθύνεται κατευθείαν στο ανθρώπινο συναίσθημα και έχει επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπων, περισσότερο από κάθε άλλη ιστορία του είδους.

Το κείμενο σαν το πραγματικό ημερολόγιο μιας Εβραιοπούλας από το Άμστερνταμ, η οποία το έγραψε σε ηλικία 12 ετών ενώ ζούσε κρυμμένη μαζί με τέσσερις άλλους Εβραίους και την οικογένεια της στο πίσω δωμάτιο ενός σπιτιού της πόλεως, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Τελικώς συνελήφθησαν και ενεκλείσθησαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου η Άννα υποτίθεται πώς πέθανε σε ηλικία 14 ετών. Όταν ο Οττο Φρανκ απελευθερώθει μετά της λήξη του πολέμου, επέστρεψε στο σπίτι του στο Άμστερνταμ, όπου εντελώς τυχαία “ανακάλυψε” το ημερολόγιο κρυμμένο μέσα στις δοκούς της στέγης.

Κατά τη διάρκεια των ετών 1956-1958 ο Οττο Φρανκ μηνύθηκε από τον Meyer Levin και η υπόθεση έφθασε στο δικαστήριο. Οι δικαστές αναγνώρισαν ως αληθείς τις μηνύσεις του Levin για “απάτη, υπεξαίρεση και χρήση ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας άνευ αδείας” και του επεδίκασαν σαν αποζημίωση το ποσό των 50,000 δολλαρίων. Το αντικείμενο της διαμάχης Φρανκ-Levin ήταν το περιβόητο και η χρήση του σε κινηματογραφικές, ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές χωρίς την άδεια του δεύτερου, πράγμα το οποίο ανεγνωρίσθη από το αστικό δικαστήριο της Νέας Υόρκης. (Τι παράξενα πράγματα συνέβησαν!!!)

Ο Meyer Levin είναι ένας πολύ γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος που έζησε πολλά χρόνια στην Γαλλία όπου και συνάντησε τον Φρανκ το 1949. 

Εκεί στη Γαλλία έγινε και η πρώτη έκδοση του “ημερολογίου”.

Η Άννα Φρανκ είχε αφήσει στην πραγματικότητα μόνον 150 σημειώσεις (Νew York Times 2 Νοεμβρίου 1955). Το ημερολόγιο που εξεδόθει είχε όμως το απίθανο μέγεθος των 293 σελίδων και παρουσίαζε εκτός της φιλολογικής του ποιότητος, αναλύσεις ιστορικών γεγονότων δυσανάλογες για ένα κοριτσάκι 12 ετών. Ο πραγματικός συγγραφέας όπως απέδειξε το δικαστήριο ήταν ο Meyer Levin.

Το χειρόγραφο της Άννας Φράνκ και το υποτιθέμενο χειρόγραφο του “ημερολογίου” δεν παρουσιάζουν καμία γραφολογική ομοιότητα.

Τον Απρίλιο του 1977 ένας Σουηδός ερευνητής έγραψε στον Οττο Φρανκ που ζούσε στην Ελβετία, ζητώντας του την άδεια να εξετάσει με ομάδα ειδικών γραφολόγων τα χειρόγραφα. 

Ο Οττο Φρανκ απέρριψε την πρόταση του και απάντησε στον M.Ditlied*, Markndadsvagen 289,183 34 Tady Sweden ως εξής:

Αγαπητέ Κύριε,

Καθώς σας έχω δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες όσον αφορά την αυθεντικότητα του ημερολογίου, στο γράμμα μου της 22ας Απριλίου, δεν επιθυμώ την περαιτέρω επικοινωνία μαζί σας

Ειλικρινώς υμέτερος
Οττο Φρανκ 4 ιουνίου 1977

Εδώ λοιπόν έχουμε ακόμη μια περίπτωση πλαστογραφήσεως μέσα σε μια ολόκληρη σειρά πλαστογραφήσεων της ιστορίας για να υποστηριχθεί ο μύθος του ολοκαυτώματος και ο θρύλος των 6,000,000.Φυσικά οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν είδαν το φως της δημοσιότητας.

*Οι έρευνες του Feldeler οδήγησαν στην δικαστική απόφαση του Ομοσπονδιακού ποινικού δικαστικού τμήματος της Δυτικής Γερμανίας[Bundeskriminalamt – Φάκελος υπ' αριθμόν ΑΖ:ΚΤ 41-2404/79] στο Wiesbaden στην οποία αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

“Μεγάλο μέρος των σημειώσεων οι οποίες αποδίδονται στην Άννα Φρανκ εγράφησαν με μαύρη, πράσινη και κόκκινη μελάνη στυλογράφου διαρκείας. Όμως η μελάνη αυτού του τύπου κυκλοφόρησε στην αγορά το 1951”

Επομένως η Άννα Φρανκ ή επέζησε του πολέμου ή οι αποδιδόμενες σ' αυτήν σημειώσεις είναι πλαστές. [Σημείωση του μεταφραστή Liderty Bell,Οκτωβριος 1980]"

Από το βιβλίο "Μύθος ή Ολοκαύτωμα" του Richard Harwood, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψη

!~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!

Τα θύματα του ολοκαυτώματος, σύμφωνα με επίσημες πηγές

Αυτά είναι τα επίσημα έγγραφα του Ερυθρού Σταυρού για τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης (Konzentrations Lager), τόσο στο Άουσβιτς και στο Νταχάου, όσο και σε πολλά άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ναζιστική Γερμανία.

Σίγουρα τα θύματα των στρατοπέδων, όσον αφορά τα «6.000.000» (που πολλοί λένε ότι ήταν και 7.500.000 και 9.000.000 και παραπάνω) εβραίους, δεν είναι τόσα αλλά πολύ λιγότερα.

Αλλά όποιος τα λέει αυτά γίνεται αυτόματα, (Αντισημίτης), (Ρατσιστής) και λοιπά. 

Τα παραπάνω έγγραφα, λένε ότι τα θύματα ήταν περίπου 280.000. Οπωσδήποτε είναι πολλά αλλά δεν είναι και 6.000.000 όπως λέγεται.

http://newworldorder-wakeup.blogspot.com/