Υποβολές ψυχικών καταστάσεων

Ζητούμενο η αρωγή της Θεάς της Σοφίας... Η Παρθένος Παλλάδα Αθηνά

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Υπνωτιστής του 18 αιώνα επί το έργον

Υπάρχει η αντίληψη ότι τα διάφορα πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα δημιουργούνται από κάποιους διανοούμενους, οι οποίοι επεξεργάζονται μία θεωρία και στη συνέχεια την προτείνουν σε ένα ακροατήριο, το οποίο, μετά από την εξέτασή της με λογικά και εμπειρικά κριτήρια, την αποδέχεται ή την απορρίπτει. 

Ακολούθως, εάν αυτή η θεωρία κριθεί θετικώς, θα βρεθούν εκείνα τα άτομα που θα δημιουργήσουν ένα κίνημα και μετά ένα κόμμα ή, ακόμη, θα εξαπολύσουν και μία επανάσταση, που θα έχει σκοπό την εφαρμογή αυτής τής πολιτικοκοινωνικής θεωρίας.

Μέγα λάθος. Δυστυχώς τα πράγματα δεν ακολουθούν αυτήν τη διαδρομή. 

Οι γνωστοί-άγνωστοι των παρασκηνίων, αυτοί που διαμορφώνουν το παγκόσμιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, έχουν ως πρωταρχικό τους όπλο, ως βασική τους στρατηγική τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΣΟ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ.

Γνωρίζουν, πράγματι, πολύ καλά πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος ψυχισμός, τις αδυναμίες του, τα πάθη του, τους φόβους του· γνωρίζουν ότι ο μέσος άνθρωπος δεν κατευθύνεται από τη λογική και την εμπειρία, αλλά από τις συγκινήσεις του, τον εγωισμό και τα ένστικτά του. Αυτά λοιπόν θα ερεθίσουν, κατά πρώτο λόγο και με τον κατάλληλο τρόπο, και μετά θα αφήσουν τις ορδές των διανοουμένων να δημιουργήσουν θεωρίες, κινήματα, κόμματα.

Μάης ΄68, το Παρίσι παραδομένο στο χάος

Ο Μάιος του ’68 στο Παρίσι δεν βασίστηκε σε κάποιο οργανωμένο κόμμα ή σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό ρεύμα· βασίστηκε σε μία ψυχική κατάσταση που εντέχνως δημιουργήθηκε από εκείνους που γνώριζαν πώς να διεγείρουν τις συγκινήσεις των Γάλλων φοιτητών.

Θυμηθείτε και τα δικά μας δεκεμβριανά του 2008: 

Η στρατηγική της συγκινησιακής διέγερσης σε όλο της το μεγαλείο! Έτσι λοιπόν, οι κρύφιες δυνάμεις, λειτουργούν ακριβώς όπως οι υπνωτιστές: Υποβάλλουν στα θύματά τους την ψυχική κατάσταση που θέλουν, και μετά αφήνουν να εξελιχθούν τα πράγματα από μόνα τους. Εάν χρειαστεί, θα τους ερεθίσουν το αίσθημα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», ή την «εθνική υπερηφάνεια» ή θα τους μαγνητίσουν με τα «ιδεώδη της ελευθερίας» ενάντια στον «δογματικό σκοταδισμό»· θα τους δημιουργήσουν ντροπή που είναι άνθρωποι «παλαιών αρχών» και όχι «προοδευτικοί και απελευθερωμένοι» · θα τους προκαλέσουν ρίγη συγκίνησης για τους «φτωχούς ξένους», που αναγκάζονται να σφάζουν εξαιτίας της πείνας. Θα τους υποβάλουν το μίσος για την αυθεντία, για τον άριστο, για τον επαΐοντα και θα τους επαινέσουν τη «λαϊκή απόφαση», το «λαϊκό πνεύμα», την «λαϊκή αποδοχή», την « λαϊκή κατακραυγή», τον «προοδευτικό άνθρωπο», την «εκλογική διαδικασία».

Δελτίο Mega, το πλέον επίσημο μέσο μαζικής υποβολής ψυχικών καταστάσεων

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ: 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν μεταδίδουν ειδήσεις, μεταδίδουν ψυχικές καταστάσεις. Λοιπόν, ας το εμπεδώσουμε: Ο μέσος άνθρωπος είναι υποταγμένος στις συγκινήσεις του και εν μέρη στα ένστικτά του. Όποιος έχει το πάνω χέρι στον έλεγχο αυτών των ψυχικών καταστάσεων αυτός διαμορφώνει και το σύστημα.

Και τώρα το ερώτημα που απασχολεί όλους μας: Εφόσον τα πράγματα βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, υπάρχουν τρόποι για την ανατροπή του παρόντος συστήματος;

Κατά την γνώμη μου υπάρχουν τρεις δυνατότητες:

Α) Ο εισοδισμός. Δηλαδή άτομα με τα δικά μας πιστεύω, να εισχωρήσουν στο σύστημα και να το αλώσουν εκ των έσω. Αυτή η δυνατότητα μάλλον δεν ταιριάζει στην Ελληνική ιδιοσυγκρασία, γιατί απαιτεί πολύ χρόνο, σύμπνοια, υπομονή και σταθερότητα.

Β) Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο με τον τίτλο, «Όταν πετάξει η πεταλούδα», το ξέσπασμα απρόβλεπτων γεγονότων παγκοσμίου εμβέλειας που θα προκαλέσουν κοσμοϊστορικές αλλαγές.

Γ) Η εμφάνιση ενός ηγέτη του οποίου η προσωπικότητα και ο λόγος, θα αφυπνίσουν τα πατρογονικά αρχέτυπα, που θέλω να πιστεύω ότι ακόμη υπάρχουν, έστω και εν υπνώσει, μέσα στην Ελληνική ψυχή. Η αναζήτηση τού ηγέτη είναι ιδιαίτερα σημαντικό θέμα, διότι ο Έλληνας, πολιτισμικά και ιδιοσυγκρασιακά, εστιάζεται στο Πρόσωπο.

Σχηματισμοί χωρίς χαρισματικές ηγετικές μορφές, δεν τον συγκινούν.

Αυτά όμως πρέπει να αναλυθούν ευρύτερα...