Τὸ ‘‘Ἀνεξάρτητο’’ Κόσσοβο καὶ τὰ Ζητήματα Ἀσφαλείας τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραὴλ

ΙΩΑΝΝΗΣ Θ. ΜΑΖΗΣ

Ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα ἰσραηλινὰ πανεπιστημιακὰ Ἰνστιτοῦτα Στρατηγικῶν Σπουδῶν τοῦ Ἰσραήλ, τὸ Begin-Sadat Center of Strategic Studies/Bar Ilan University-Tel Aviv ἐφιλοξένησε τὸν παρελθόντα Σεπτέμβριο σειρὰ ἐπιστημονικῶν ἡμερίδων μὲ ἐπιφανεῖς εἰσηγητὲς καὶ θέμα τὸ «πρόβλημα τοῦ Κοσσόβου».

Τὸ ὑλικὸ ὅμως τὸ ὁποῖον ἐπέλεξε νὰ δημοσιεύσει καὶ νὰ ἀναρτήσει στὸ διαδίκτυον ἦταν αὐτὸ τῆς εἰσηγήσεως τῶν James Jatras, διευθυντοῦ τοῦ Ἀμερικανικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὸ Κόσσοβο στὴν Οὐάσιγκτων, καὶ πρῴην διπλωμάτου καὶ ἀνωτέρου ἐρευνητοῦ τῆς US Senate Republican Policy Committee καὶ Serge Trifkovic, ὑπευθύνου συντάξεως γιὰ θέματα ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τῆς ἐπιθεωρήσεως Chronicles: A Magazine of American Culture ποὺ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ The Rockford Institute καὶ συγγραφέως τοῦ προσφάτου «Defeating Jihad: How the War on Terror May Yet Be Won, in Spite of Ourselves».

Οἱ δύο σημαντικοὶ ἀναλυτὲς ὑποστηρίζουν σχετικῶς μὲ τὴν ὑπόθεση ἀνεξαρτητοποιήσεως τοῦ Κοσσόβου ὅτι ἡ ἰσχυρὰ ἀμερικανικὴ ὑποστήριξις γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσόβου εἶναι ἐπιζήμια γιὰ τὰ συμφέροντα τοῦ Ἰσραήλ.

Θεωροῦν ὅτι: «ἡ ἀμερικανικὴ θέσις βασίζεται στὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ἐπίλυσις τῆς μακροχρόνιας αὐτῆς διαμάχης μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἐπιβληθεῖ στὶς ἐμπλεκόμενες παρατάξεις ἀπὸ ἐξωτερικὲς δυνάμεις».

Ἐπὶ πλέον ἐκτιμοῦν ὅτι: «ἡ δημιουργία τοῦ νέου κράτους ἐπιζητεῖ νὰ ἀποδώσει μέρος τῆς περιοχῆς τοῦ κράτους σὲ μία βιαίαν ἀλβανο-ἰσλαμικὴ μειονότητα ἐλπίζοντας ματαίως vὰ ἐξευμενίσει τὸν ἰσλαμικὸ κόσμο, δίδοντας ὅμως τελικῶς, νέα ὤθησιν στὴν αὐξανομένη ἐξάπλωση της ἰσλαμικῆς ἐπιρροῆς στὴν Εὐρώπη.

» Ἐπίσης, παραβλέπει τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἡγέτες τοῦ ἐν δυνάμει κράτους ἔχουν διαφθαρεῖ ἀπὸ τὴν τρομοκρατία, τὴν ἐγκληματικότητα καὶ ἀπὸ τεκμηριωμένες σχέσεις μὲ τὸ διεθνὲς ἰσλαμιστικὸ ἱεροπολεμικὸ κίνημα».

Ἀξιολογοῦν ἐπίσης ὅτι μιὰ τέτοια λύσις «ἀποδεικνύει μία κυνικὴ μεταμοντέρνα περιφρόνηση γιὰ ὅλες τὶς διεκδικήσεις ποὺ βασίζονται σὲ ἱστορικὰ δικαιώματα καὶ στὴν ἰδεολογικὴ σπουδαιότητα ἑνὸς τμήματος γῆς γιὰ ἕνα ἔθνος».

Καταλήγουν δὲ στὸ συμπέρασμα ὅτι: «Τὸ συμφέρον τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι νὰ ἐπαναλαμβάνει τὴν ἤδη διατυπωθεῖσα στάση του ὅτι οἱαδήποτε λύσις γιὰ τὸ Κόσσοβο πρέπει νὰ βασίζεται στὴν συμφωνία καὶ τῶν δύο ἀντιπάλων πλευρῶν. Ἐπὶ πλέον, ἡ ἰσραηλινὴ κυβέρνησις πρέπει νὰ διακηρύξει ὅτι δὲν θὰ ἀναγνωρίσει οἱοδήποτε αὐτοαποκαλούμενο “κράτος” ἐκτὸς καὶ ἐὰν ἡ ἀνεξαρτησία του ἐπιδοκιμασθεῖ ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ».

Ἱστορικὸ

Τὸ ἱστορικὸ τῆς ὑποθέσεως ὅπως τὸ παρουσιάζουν οἱ δύο ἀναλυτὲς στὸ πανίσχυρον ἀπὸ πλευρᾶς ἐπιρροῆς στὶς ΗΠΑ ἰσραηλινὸ think tank, ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τοῦτο τὸ παραθέτω αὐτολεξεί:

«Ὑπάρχει ἕνα μικρὸ τμῆμα διαφιλονικουμένης γῆς, πλούσιο σὲ ἱστορία ἀλλὰ πτωχὸν ἀπὸ οἱανδήποτε ἄλλη ἄποψη, τῆς ὁποίας ὁ κυρίαρχος πληθυσμὸς τῶν δύο ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων θέλει νὰ τὸ μετατρέψει σὲ ἕνα ἀνεξάρτητο, διεθνῶς ἀνεγνωρισμένο κράτος. Ἐνῷ ἡ ἐν λόγῳ φιλοδοξία ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωση καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς διεθνοῦς κοινότητος, μιὰ τέτοια πρᾶξις θὰ ἄνοιγε τὸ κουτὶ τῆς Πανδώρας σὲ γεωπολιτικά, νομικά, ἠθικὰ θέματα καὶ θέματα ἀσφαλείας καὶ θὰ ἐδημιουργοῦσε μία μαύρη τρύπα ἀναρχίας, ἐνδημικῆς διαφθορᾶς καὶ τρομοκρατίας τοῦ ἱεροπολεμικοῦ ἰσλαμιστικοῦ κινήματος (jihadist).

» Προκαλεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ περιοχὴ γιὰ τὴν ὁποίαν γίνεται λόγος δὲν εὑρίσκεται στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἀλλὰ στὴν Εὐρώπη. Ἡ κατάστασις τοῦ Κοσσόβου, τῆς νότιας ἐπαρχίας τῆς Σερβίας (Κόσσοβο καὶ Μετόχια) παραμένει ἀντικείμενο διαμάχης ὀκτὼ χρόνια ἀφ’ ὅτου περιῆλθε ὑπὸ ἔλεγχον τοῦ ΟΗΕ καὶ τοῦ ΝΑΤΟ τὴν ἄνοιξη τοῦ 1999.

» Στο προσεχὲς μέλλον ἡ Οὐάσιγκτων ἀναμένεται νὰ δώσει τὴν τελικὴ ἔγκριση προκειμένου νὰ διαχωρίσει τὸ Κόσσοβο ἀπὸ τὴν Σερβία καὶ νὰ ἱδρύσει ἕνα ἀνεξάρτητο κράτος ἀπὸ μουσουλμάνους Ἀλβανούς.

Ὁ γῦρος διαπραγματεύσεων διαρκείας τεσσάρων μηνῶν συνεχίζεται ἕως τὶς 10 Δεκεμβρίου, μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς «Τρόϊκας» — ΗΠΑ/ΕΕ/Ρωσσίας. Οἱ ἐν λόγῳ ὁμιλίες ἀποδεικνύονται ἀνεπιτυχεῖς στὴν εὕρεση συμβιβαστικῆς λύσεως ὅπως καὶ οἱ προηγούμενες προσπάθειες τοῦ Μάρτη Ἀχτισάαρη, τοῦ πρῴην διαμεσολαβητοῦ τοῦ ΟΗΕ. Ὁ Ἀχτισάαρη συνέθεσε ἕνα σχέδιο, ποὺ ἀπεκαλύφθη τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2007, καὶ τὸ ὁποῖο θὰ ἀνεγνώριζε τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσόβου, παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις τῆς Σερβίας. Μόνον ἡ βεβαιότης ὅτι ἡ Ρωσσία θὰ ἔθετε βέτο στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας ἀπέτρεψε τὴν υἱοθέτηση τοῦ σχεδίου.

» Ἡ ἀπιθανότης συμφωνίας μετὰ ἀπὸ διαπραγματεύσεις εἶναι τὸ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τῆς ὑποσχέσεως τῆς Οὐάσιγκτων νὰ παρέχει ἀνεξαρτησία στοὺς ἀλβανοὺς ὀπαδοὺς τῆς ἀποσχίσεως ″μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπο‵‵ (συμφώνως πρὸς τὰ λόγια τῆς ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Κοντολίζα Ράϊς) κἄτι τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ δὲν ἔχουν κίνητρο νὰ συμβιβασθοῦν.

Ἡ κυβέρνησις Μποὺς εἶναι ὁλοψύχως ἀφωσιωμένη τοὐλάχιστον στὸν ἴδιο βαθμὸ σὲ σχέση μὲ τὴν προκάτοχό της στὴν ὑπόθεση τῶν Ἀλβανῶν τοῦ Κοσσόβου. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀπεκλείσθη ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ, τὰ προγνωστικὰ προβάλλουν γιὰ ἀργότερα ἐφέτος μιὰ μονομερῆ διακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσσόβου καὶ τῆς ἀναγνωρίσεώς του ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, παρὰ τὴν ἀπουσία ἀποφάσεως τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ ποὺ θὰ παρέχει μίαν τέτοιαν ἀναγνώριση.

»Ἡ Οὐάσιγκτων ἀσκεῖ πίεση στὶς χῶρες τῆς ΕΕ προκειμένου νὰ σταματήσουν τὴν δεδηλωμένη πολιτική τους νὰ ἐνεργοῦν στὸ πλαίσιο τοῦ ΟΗΕ καὶ νὰ ταχθοῦν παρὰ τὸ πλευρὸν τῆς Οὐάσιγκτων. Οἱ ΗΠΑ ἐπίσης ἀποβλέπουν στὴν στήριξη σημαντικῶν συμμάχων της ἐκτὸς τῆς ΕΕ· ὁ Καναδᾶς, ἡ Τουρκία καὶ τὸ Ἰσραὴλ εἶναι μεταξὺ τῶν πιὸ πιθανῶν ὑποψηφίων γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμά της καὶ νὰ προβοῦν στὴν ἀναγνώριση τοῦ αὐτοαποκαλομένου κράτους τοῦ Κοσσόβου.

» Τὸ σενάριο μονομεροῦς ἀνεξαρτησίας μπορεῖ νὰ τελειώσει ἕως τὶς 10 Δεκεμβρίου, τὴν ἡμερομηνία ποὺ ἡ Τρόϊκα ὑποχρεοῦται νὰ ἀναφέρει στὸν γενικὸ γραμματέα τὸ ἀποτέλεσμα τῶν προσπαθειῶν της. Οἱ ΗΠΑ ἠπείλησαν ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουν τὸ Κόσσοβο ἔπειτα ἀπὸ μονομερῆ διακήρυξη ἀνεξαρτησίας, ἀλλὰ εὐτυχῶς, οὔτε ἡ διακήρυξις οὔτε ἡ ἀναγνώρισις εἶναι σίγουρη. Πιθανὸν ἡ Οὐάσιγκτων νὰ συναντοῦσε ἐμπόδια στὴν ὑλοποίηση τοῦ ἐν λόγῳ βήματος ἐὰν εἶχε λόγον νὰ πιστεύει ὅτι οἱ ἄλλες χῶρες, καὶ ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ, οἱ πιὸ στενοί της σύμμαχοι, δὲν θὰ ἀκολουθοῦσαν τὸ παράδειγμα τῶν ΗΠΑ.

»Ἐνῷ μπορεῖ νὰ μην εἶναι ἄμεσα προφανὲς στοὺς περισσοτέρους ἰσραηλινούς, ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερουσαλὴμ νὰ ἀκολουθήσει τὴν ἡγεσία τῆς Οὐάσιγκτων μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς παράγοντες στὸ ἐν ἐξελίξει δρᾶμα. Ἡ πιθανότης ὅτι ἰσραηλινοὶ πολιτικοὶ ἡγέτες εἶναι προητοιμασμένοι νὰ ἐπιδείξουν καθαρὰν σκέψη καὶ ρεαλισμό, στοιχεῖα ποὺ δυστυχῶς ἐλλείπουν ἀπὸ τὴν Οὐάσιγκτων καὶ νὰ ποῦν «ὄχι» στὴν ἀπόσχιση τοῦ Κοσσόβου ἀπὸ τὴν Σερβία μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς παράγοντες στὴν ἀποτροπὴ τῆς Οὐάσιγκτων νὰ ὀπισθοχωρήσει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς καταστροφῆς ἐν τῇ γενέσει της».

Οἱ ἐπιπτώσεις γιὰ τὸ Ἰσραὴλ

Οἱ δύο ἔγκυροι αὐτοὶ ἀναλυταὶ παραθέτουν τὰ ἑξῆς ἐπιχειρήματα ἐναντίον μιᾶς πιθανῆς ἀνεξαρτητοποιήσεως τοῦ Κοσσόβου, καὶ μάλιστα μὲ μονομερῆ ἀνακήρυξη ἀνεξαρτησίας ἀπὸ τὴν ἀλβανο-κοσσοβαρικὴ πλευρά, ἡ ὁποία θὰ ἔπληττε σοβαρότατα τὰ ἰσραηλινὰ ἐθνικὰ συμφέροντα:

1. Θεωροῦν ὅτι θὰ ἐδημιουργοῦσε ἕνα σοβαρὸ νομικὸν προηγούμενο μονομεροῦς ἀνακηρύξεως ἀνεξαρτήτου παλαιστινιακοῦ κράτους ἀπὸ πλευρᾶς τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς ἐνῷ ὁ διάλογος γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ συνεχίζεται.

2. Θεωροῦν ὅτι ἀνάλογες πρακτικὲς θὰ μποροῦσαν νὰ ἐφαρμοσθοῦν στὶς περιοχὲς τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Σαμαρείας — ποὺ δὲν ἀποτελοῦν ἐπισήμως τμήματα τῆς ἰσραηλινῆς ἐπικράτειας — ἀλλὰ καὶ σὲ περιοχὲς ὅπως ἡ νότιος Γαλιλαία καὶ τμήματα τῆς Νεγκέβ, ὅπου οἱ μὴ ἰσραηλῖτες ἔχουν ἢ μποροῦν οὐσιαστικῶς νὰ ἀποκτήσουν πλειονοψηφία σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο. 

Σήμερα ὁ μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς τοῦ Ἰσραὴλ μόλις ὑπερβαίνει τὸ 20 τοῖς ἑκατόν, ὅπως σχεδὸν ἰσχύει στὴν περίπτωση τῆς Σερβίας ἐὰν συμπεριληφθεῖ καὶ τὸ Κόσσοβο. Ἐὰν λοιπὸν σήμερα οἱ ἀλβανοὶ μουσουλμᾶνοι μποροῦν νὰ ἀπαιτήσουν ἀπόσχιση ἀπὸ τὴν Σερβία, ἀναφερόμενοι στὰ «δεινὰ τοῦ παρελθόντος», ἀσφαλῶς θὰ μποροῦσαν νὰ τοὺς μιμηθοῦν καὶ οἱ Ἄραβες τοῦ Ἰσραὴλ αὔριο.

3. Ἂν ἡ Οὐάσιγκτων ἀγνοήσει τὶς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας θὰ ὑπετιμοῦσε τὸ δικαίωμα ἀρνησικυρίας της Ρωσσίας. Συνεπῶς ὑποτιμᾶται ἐν γένει ἡ ἰσχὺς τοῦ βέτο αὐτὴ καθ’ αὑτήν, τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ τὴν προστασία ἑνὸς μονίμου μέλους ἀπὸ μικρότερα κράτη. Δεδομένης δέ τῆς συχνότητος τῶν ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ ἐναντίον τοῦ Ἰσραὴλ τὰ ὁποῖα ἀνεχαιτίσθησαν ἀπὸ τὸ βέτο τῶν ΗΠΑ, τὸ πλῆγμα τῆς ἰσχύος τοῦ βέτο, ἀποβαίνει καταστροφικὸ γιὰ τὸ Ἰσραὴλ στὸ μέλλον.

4. Ἐκτιμοῦν ὅτι μία ἰσλαμικὴ «νίκη» στὸ Κόσσοβο θὰ διήγειρε ἁπλούστατα τὴν ἀπαίτηση τῶν ὀπαδῶν τοῦ γκεχὰντ γιὰ περαιτέρω προνόμια σὲ ἄλλες περιοχές.

5. Ἡ δημιουργία ἑνὸς δευτέρου ἰσλαμικοῦ κράτους στὰ Βαλκάνια (μετὰ τὴν Βοσνία, ἡ ὁποία θεωρεῖται μουσουλμανικὴ χώρα ἀκόμη παρὰ τὴν δημογραφικὴ ὑπεροχὴ τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν) θὰ ἐνίσχυε περαιτέρω τὴν αὔξηση τῆς ἰσλαμικῆς ἐπιρροῆς στὴν Εὐρώπη ἡ ὁποία καταλήγει τελικῶς ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἀσφαλείας τοῦ Ἰσραὴλ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς ἐπικρατείας του.

6. Θεωροῦν ὅτι «ἐὰν ἡ Σερβία μπορεῖ νὰ στερηθεῖ τὴν Ἱερουσαλήμ της (: τὸ Κόσσοβο) σήμερα, θὰ μποροῦσαν οἱ Παλαιστίνιοι νὰ διεκδικήσουν ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ τὴν Ἱερουσαλὴμ (ἀλ- Κὸτς) ὡς πρωτεύουσα ἑνὸς ἀνεξαρτήτου παλαιστινιακοῦ κράτους».

7. Καταθέτουν ὅτι ἡ τρομοκρατία καὶ ἡ ἐγκληματικότης ἔχει διαφθείρει κορυφαίους ἀλβανοὺς ἡγέτες τοῦ Κοσσόβου καὶ ὅτι τὸ παρελθόν τους ὑποδεικνύει ἐνδημικὴ ἀδυναμία νὰ ἀναπτύξουν μία σταθεράν, πολιτισμένη δημοκρατικὴ διακυβέρνηση ἐνῷ θεωροῦν ὅτι «οἱ σημερινὲς Πρίστινα καὶ Podujevo ἐνθυμίζουν τὴν Γάζα ἢ τὴν Ραμάλα μὲ τεμένη ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία, ἔνοπλες πολιτοφυλακὲς κτλ.».

Oἱ James Jatras καὶ Serge Trifkovic προτείνουν δύο βασικοὺς τομεῖς στοὺς ὁποίους τὸ Ἰσραὴλ μπορεῖ νὰ παρέμβει καθοριστικῶς:

1) Ἡ ἰσραηλινὴ κυβέρνησις νὰ ἀναδιατυπώσει τὴν θέση της δημοσίως ἐναντίον μιᾶς ἔξωθεν ἐπιβεβλημένης λύσεως. Ὅταν ὁ τότε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς Σερβίας, Βοὺκ Ντράσκοβιτς ἐπεσκέφθη τὸ Ἰσραὴλ πέρυσι, ἡ ἰσραηλινὴ ὁμόλογός του κυρία Τζίπη Λίβνη ἐδήλωσε ξεκάθαρα τὴν ἀντίθεση τοῦ Ἰσραὴλ σὲ μιὰ ἐπιβεβλημένη λύση. Μπορεῖ νὰ τὸ ἀνακοινώσει αὐτὸ στὶς διμερεῖς ἐπαφές της μὲ τὴν Οὐάσιγκτων καὶ ἄλλες πρωτεύουσες, ἰδίως στὴν Εὐρώπη. Θὰ ἦταν ἐπίσης ἀπαραίτητο γιὰ τὴν Κνεσὲτ νὰ καταλήξει σὲ μίαν ἀπόφαση μὲ αὐτὸν τὸν σκοπό.

2) Νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ μὴ πληροφορημένοι ὑποστηρικτὲς τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσσόβου στὶς ΗΠΑ μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν πολλοὶ πραγματικοὶ φίλοι καὶ ὑποστηρικταὶ τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ δὲν ἔχουν ὅμως ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ συνηγορία τους μπορεῖ νὰ ἔχει ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ Ἰσραήλ. Τέτοιου εἴδους ὑπέρμαχοι εὑρίσκονται μεταξὺ τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως, ὁμάδων δημοσίας πολιτικῆς καὶ think tanks, ὑποστηρικτικῶν ὀργανισμῶν καὶ ἄλλων κέντρων ἐπιρροῆς ποὺ ἐκπροσωποῦν συγκεκριμένως τὴν ἀμερικανικανο-ἑβραϊκὴ κοινότητα, τοὺς φιλελεύθερους, τοὺς νεοσυντηρητικοὺς καὶ στοιχεῖα τῆς χριστιανικῆς κοινότητος.

Συμπερασματικῶς, οἱ δύο ἔγκριτοι ἀναλυτές, ἐκτιμῶντας ὅτι ἡ στρατιωτικὴ καὶ ἀμυντικὴ ἐμπειρία τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὴν τρομοκρατία γίνεται σεβαστὴ ἀπὸ τοὺς ἀμερικανικοὺς τομεῖς ἀμύνης, ἀπὸ ὑπηρεσίες πληροφοριῶν καὶ ἀσφαλείας ἐντὸς καὶ ἐκτὸς κυβερνήσεως, καὶ στοὺς κλάδους τῆς ἐκτελεστικῆς καὶ νομοθετικῆς ἐξουσίας, προτείνουν νὰ ὑπάρχει ἐνημέρωσις ἀπὸ ἰσραηλινοὺς συνομιλητὲς σὲ κάθε τέτοιου εἴδους ἐπαφὴ μὲ τὶς ἀμερικανικὲς ἀρχές, ὅτι ἡ ἐσφαλμένη λύσις ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσόβου θὰ εἶχε ἀρνητικὸ ἀποτέλεσμα γιὰ τὸ Ἰσραήλ.

Τὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ παρουσιάζουν ἐνδιαφέρον, σὲ ἀρκετά τους σημεῖα «παραλλήλων βίων», γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὴν Κύπρο.

Μὴ λησμονοῦμε ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔχει δηλώσει ἐπανειλημμένως πὼς δὲν ὑποστηρίζει ἀλλαγὲς συνόρων, ὡς «μὴ ἀναθεωρητικὸ» κράτος.

Ὑπάρχει λοιπὸν στὴν περίπτωση τοῦ Κοσσόβου ἕνας ἰσχυρὸς σύμμαχος τῶν μὴ ἀναθεωρητικῶν ἑλληνικῶν θέσεων τῶν βασιζομένων ἄλλως τε στὴν διεθνῆ νομιμότητα. Οἱ φόβοι τοῦ Ἰσραὴλ γιὰ τὸ βαλκανικὸ ἰσλαμιστικὸ κίνημα, ἰδιαιτέρως δὲ αὐτὸ μὲ τὰ ἰσλαμο- ἀλβανικὰ μεγαλοϊδεατικὰ χαρακτηριστικά, πρέπει νὰ γίνουν σεβαστοὶ καὶ κατανοητοὶ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.

Ἄλλως τε, ἡ χώρα μας θὰ πρέπει νὰ ἀξιολογήσει πρώτη τὶς ἐπιπτώσεις ποὺ ὑπομιμνῄσκονται ἀπὸ τοὺς δύο ἀμερικανοὺς ἀναλυτὲς καὶ μάλιστα μὲ μονομερῆ δήλωση, αὐτὴν τῆς ἀλβανοκοσοβαρικῆς πλευρᾶς.