Η αριστεία και ο φόβος του Κομμουνιστή εβραίου εκπαιδευτικού
Η αριστεία και ο φόβος του Κομμουνιστή, συνδικαλιστή
«Αφού δεν μπορούν να αριστεύσουν όλοι, είναι δημοκρατικό να μην αριστεύει κανείς».
Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Στις 4 Ιουνίου ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ Θεόδωρος Μαλαγάρης εμφανίστηκε ενώπιον της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής προκειμένου να αναπτύξει τα επιχειρήματα της Ομοσπονδίας έναντι του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση.
Εκεί, ο κ. Μαλαγάρης είπε κατά λέξη:
«Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με την ίδρυση Προτύπων σχολείων που συνδέονται άμεσα με την έννοια της Αριστείας, ενός απόλυτα φορτισμένου ιδεολογικά όρου, ενός σχολείου που θα αφορά ολίγους μαθητές και εκπαιδευτικούς με αποκλεισμό των περισσοτέρων αφού προβλέπονται εξετάσεις εισαγωγής των μαθητών καθώς και ιδιαίτερα αυξημένα προσόντα και συνεχείς αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών που θα υπηρετούν σε αυτά. Αυτό το πολλαπλό και πολυεπίπεδο σύστημα αξιολόγησης που θα τυγχάνουν οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί στα Πρότυπα Πειραματικά ανησυχούμε ότι θα αποτελέσει ένα πρότυπο αξιολόγησης το οποίο θα επεκταθεί ως μοντέλο και στους υπόλοιπους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς στη δημόσια εκπαίδευση».
Υπάρχουν μερικά επιχειρήματα που, όσο και αν σε προκαλούν, αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να τα αντικρούσεις με λέξεις. Ίσως να τα καταφέρεις αν περιγράψεις την έκφραση που παίρνει το πρόσωπό σου τη στιγμή που τα ακούς ή τα διαβάζεις.
Ας προσπαθήσω να το ζωγραφίσω με λέξεις.
Κρατούμενοι σε σοβιετικό Γκουλάγκ σπάνε πέτρες
Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Στις 4 Ιουνίου ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ Θεόδωρος Μαλαγάρης εμφανίστηκε ενώπιον της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής προκειμένου να αναπτύξει τα επιχειρήματα της Ομοσπονδίας έναντι του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση.
Εκεί, ο κ. Μαλαγάρης είπε κατά λέξη:
«Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με την ίδρυση Προτύπων σχολείων που συνδέονται άμεσα με την έννοια της Αριστείας, ενός απόλυτα φορτισμένου ιδεολογικά όρου, ενός σχολείου που θα αφορά ολίγους μαθητές και εκπαιδευτικούς με αποκλεισμό των περισσοτέρων αφού προβλέπονται εξετάσεις εισαγωγής των μαθητών καθώς και ιδιαίτερα αυξημένα προσόντα και συνεχείς αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών που θα υπηρετούν σε αυτά. Αυτό το πολλαπλό και πολυεπίπεδο σύστημα αξιολόγησης που θα τυγχάνουν οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί στα Πρότυπα Πειραματικά ανησυχούμε ότι θα αποτελέσει ένα πρότυπο αξιολόγησης το οποίο θα επεκταθεί ως μοντέλο και στους υπόλοιπους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς στη δημόσια εκπαίδευση».
Υπάρχουν μερικά επιχειρήματα που, όσο και αν σε προκαλούν, αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να τα αντικρούσεις με λέξεις. Ίσως να τα καταφέρεις αν περιγράψεις την έκφραση που παίρνει το πρόσωπό σου τη στιγμή που τα ακούς ή τα διαβάζεις.
Ας προσπαθήσω να το ζωγραφίσω με λέξεις.
Η ΟΛΜΕ διαφωνεί με την ίδρυση Προτύπων σχολείων, λόγω της διασύνδεσής τους με την έννοια της «αριστείας» που, κατά τον συνδικαλιστή εκπαιδευτικό, είναι ένας όρος «απόλυτα φορτισμένος ιδεολογικά» —ούτε καν σχετικά.
Εξ όσων θυμάμαι, ο όρος φορτίστηκε ιδεολογικά έπειτα από αναφορά Αριστείδη Μπαλτά, υπουργού Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτήρισε «ρετσινιά» την αριστεία, ακολουθώντας πιστά τη γραμμή που χάραξε ο Νίκος ο Καρανίκας διατυπώνοντας το «η καριέρα είναι χολέρα».
Εξ όσων θυμάμαι, ο όρος φορτίστηκε ιδεολογικά έπειτα από αναφορά Αριστείδη Μπαλτά, υπουργού Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτήρισε «ρετσινιά» την αριστεία, ακολουθώντας πιστά τη γραμμή που χάραξε ο Νίκος ο Καρανίκας διατυπώνοντας το «η καριέρα είναι χολέρα».
Έκτοτε, η έννοια χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον απαξιωτικά από τον Αλέξη Τσίπρα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
«Εμείς δεν έχουμε Χάρβαρντ, έχουμε ανθρώπους σαν τον Νίκο τον Καρανίκα» είχε πει από το βήμα της Βουλής ο πρώην πρωθυπουργός. Αλλά εντάξει, ο Τσίπρας έπρεπε να καλύψει τη γύμνια και να πουλήσει έξυπνα την πραμάτεια του κολακεύοντας ταπεινά ένστικτα και συμπλεγματικές συμπεριφορές.
Όμως ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ; Ως εκπαιδευτικός οφείλει να ζει και να εργάζεται για την αριστεία. Η αριστεία έπρεπε να είναι ο προορισμός του και ας μην έφτανε ποτέ εκεί.
Εν τέλει, τι είναι ο εκπαιδευτικός που δεν θέλει να δημιουργήσει αρίστους; Βρείτε μου μία λέξη, εγώ δεν μπορώ.
«Εμείς δεν έχουμε Χάρβαρντ, έχουμε ανθρώπους σαν τον Νίκο τον Καρανίκα» είχε πει από το βήμα της Βουλής ο πρώην πρωθυπουργός. Αλλά εντάξει, ο Τσίπρας έπρεπε να καλύψει τη γύμνια και να πουλήσει έξυπνα την πραμάτεια του κολακεύοντας ταπεινά ένστικτα και συμπλεγματικές συμπεριφορές.
Όμως ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ; Ως εκπαιδευτικός οφείλει να ζει και να εργάζεται για την αριστεία. Η αριστεία έπρεπε να είναι ο προορισμός του και ας μην έφτανε ποτέ εκεί.
Εν τέλει, τι είναι ο εκπαιδευτικός που δεν θέλει να δημιουργήσει αρίστους; Βρείτε μου μία λέξη, εγώ δεν μπορώ.
Σχόλιον: Βδέλυγμα της Κοινωνίας!....Κομμουνιστικός Καρκίνος!....
Ο κ. Μαλαγάρης είπε ότι τα Πρότυπα θα αφορούν τους λίγους που θα έχουν «ιδιαίτερα αυξημένα προσόντα», κάτι που θα πιστοποιηθεί από εξετάσεις.
Συγγνώμη, αλλά πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα;
Τα Πρότυπα είναι σχολεία στα οποία, όταν είναι και Πειραματικά, υιοθετούνται σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας, προκειμένου στη συνέχεια να αφομοιωθούν από το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος. Και ναι, απευθύνονται σε παιδιά με ιδιαίτερα προσόντα που υποβάλλονται σε αυστηρές εξετάσεις.
Γιατί ένα παιδί με ιδιαίτερα προσόντα, ενδεχομένως και χαρισματικό, να μην τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης;
Δεν μιλάμε για ταξικές ανισότητες εδώ. Όπως υπάρχουν τα Καλλιτεχνικά Σχολεία, όπως υπάρχουν τα Μουσικά Σχολεία, έτσι υπάρχουν και τα Πρότυπα. Ένα παιδί με ταλέντο στο πιάνο, θα πάει στο Μουσικό. Και ένα παιδί που κουβαλάει σπουδαίο μαθηματικό μυαλό, θα πάει στο Πρότυπο, συμμετέχοντας σε μία διαδικασία που έχει σκοπό να μεταλαμπαδευτεί και στο υπόλοιπο σύστημα. Πού διάολο είναι το κακό σε αυτό;
Ο Νίκος Φίλης χαρακτήρισε τα Πρότυπα «καρκίνωμα στα σπλάχνα του εκπαιδευτικού συστήματος».
Η θέση του δεν έχει παιδαγωγική αναφορά, αλλά ιδεολογική, υπηρετώντας την εξίσωση προς τα κάτω.
«Αφού δεν μπορούν να αριστεύσουν όλοι, είναι δημοκρατικό να μην αριστεύει κανείς».
Και φυσικά, είναι η αξιολόγηση. Το μόνιμο άγχος των συνδικαλιστών της εκπαίδευσης.
«Ανησυχούμε ότι θα αποτελέσει ένα πρότυπο αξιολόγησης το οποίο θα επεκταθεί ως μοντέλο και στους υπόλοιπους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς στη δημόσια εκπαίδευση».
Ο λόγος της ανησυχίας είναι...προφανής, αλλά ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ αποφεύγει να τον εξηγήσει.
Ενδεχομένως και να ντρέπεται. Οι άνθρωποι που παίρνουν στα χέρια τους το πιο πολύτιμο κομμάτι της κοινωνίας, αρνούνται να αξιολογηθούν ως προς την καταλληλότητα, τη συνέπεια και τον επαγγελματισμό τους. Θεωρούνται εξ ορισμού άρτιοι. Όπως και οι ιερείς, που λογίζονται άπαντες ως άνθρωποι του Θεού.
Η ΟΛΜΕ κατέρχεται σήμερα Τρίτη σε 24ωρη απεργία -κάνει και ωραίο τετραήμερο. Και η ηγεσία της θα βγει στο δρόμο, μιλώντας για τον δίκαιο αγώνα της. Καλά θα κάνει. Στην Ελλάδα όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι. Tίμιοι και όμορφοι.
https://www.protagon.gr
http://radar-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_791.html
http://dia-kosmos.blogspot.gr
Ο κ. Μαλαγάρης είπε ότι τα Πρότυπα θα αφορούν τους λίγους που θα έχουν «ιδιαίτερα αυξημένα προσόντα», κάτι που θα πιστοποιηθεί από εξετάσεις.
Συγγνώμη, αλλά πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα;
Τα Πρότυπα είναι σχολεία στα οποία, όταν είναι και Πειραματικά, υιοθετούνται σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας, προκειμένου στη συνέχεια να αφομοιωθούν από το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος. Και ναι, απευθύνονται σε παιδιά με ιδιαίτερα προσόντα που υποβάλλονται σε αυστηρές εξετάσεις.
Γιατί ένα παιδί με ιδιαίτερα προσόντα, ενδεχομένως και χαρισματικό, να μην τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης;
Δεν μιλάμε για ταξικές ανισότητες εδώ. Όπως υπάρχουν τα Καλλιτεχνικά Σχολεία, όπως υπάρχουν τα Μουσικά Σχολεία, έτσι υπάρχουν και τα Πρότυπα. Ένα παιδί με ταλέντο στο πιάνο, θα πάει στο Μουσικό. Και ένα παιδί που κουβαλάει σπουδαίο μαθηματικό μυαλό, θα πάει στο Πρότυπο, συμμετέχοντας σε μία διαδικασία που έχει σκοπό να μεταλαμπαδευτεί και στο υπόλοιπο σύστημα. Πού διάολο είναι το κακό σε αυτό;
Ο Νίκος Φίλης χαρακτήρισε τα Πρότυπα «καρκίνωμα στα σπλάχνα του εκπαιδευτικού συστήματος».
Η θέση του δεν έχει παιδαγωγική αναφορά, αλλά ιδεολογική, υπηρετώντας την εξίσωση προς τα κάτω.
Αυτός ο εβραίος μας κυβερνούσε!.
«Αφού δεν μπορούν να αριστεύσουν όλοι, είναι δημοκρατικό να μην αριστεύει κανείς».
Και φυσικά, είναι η αξιολόγηση. Το μόνιμο άγχος των συνδικαλιστών της εκπαίδευσης.
«Ανησυχούμε ότι θα αποτελέσει ένα πρότυπο αξιολόγησης το οποίο θα επεκταθεί ως μοντέλο και στους υπόλοιπους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς στη δημόσια εκπαίδευση».
Ο λόγος της ανησυχίας είναι...προφανής, αλλά ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ αποφεύγει να τον εξηγήσει.
Ενδεχομένως και να ντρέπεται. Οι άνθρωποι που παίρνουν στα χέρια τους το πιο πολύτιμο κομμάτι της κοινωνίας, αρνούνται να αξιολογηθούν ως προς την καταλληλότητα, τη συνέπεια και τον επαγγελματισμό τους. Θεωρούνται εξ ορισμού άρτιοι. Όπως και οι ιερείς, που λογίζονται άπαντες ως άνθρωποι του Θεού.
Η ΟΛΜΕ κατέρχεται σήμερα Τρίτη σε 24ωρη απεργία -κάνει και ωραίο τετραήμερο. Και η ηγεσία της θα βγει στο δρόμο, μιλώντας για τον δίκαιο αγώνα της. Καλά θα κάνει. Στην Ελλάδα όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι. Tίμιοι και όμορφοι.
https://www.protagon.gr
http://radar-gr.blogspot.com/2020/06/blog-post_791.html
http://dia-kosmos.blogspot.gr
Η αριστεία και ο φόβος του Κομμουνιστή εβραίου εκπαιδευτικού
Reviewed by diaggeleas
on
1.6.21
Rating:
Reviewed by diaggeleas
on
1.6.21
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!