ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ

Η χαμένη τιμή του ηθικού πλεονεκτήματος και ο Δημήτρης Παπαδημούλης

Όλη η συζήτηση γίνεται για το κατά πόσο είναι ηθικό ένας πολιτικός να βγάζει κέρδος από την ανάγκη στέγασης κατατρεγμένων προσφύγων και φτωχών μεταναστών.

ΣΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ανακοίνωσε ότι θα δίνει τα χρήματα που εισπράττει από τα διαμερίσματα που νοικιάζει σε ΜΚΟ που στεγάζουν πρόσφυγες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, επιχειρώντας να κάνει damage control, μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις.

Αυτήν τη φορά, τα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι το 2019 αγόρασε άλλα 6 ακίνητα, πέρα από τα 8 διαμερίσματα που είχε αγοράσει το 2018, τα οποία φέρεται να νοικιάζει επίσης σε πρόσφυγες, έναντι σχετικά υψηλού τιμήματος για τις περιοχές αυτές, καθώς πρόκειται για υποβαθμισμένες συνοικίες.

Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει αφορά κυρίως το ηθικό ζήτημα που προκύπτει, το γεγονός δηλαδή ότι ένας ενεργός πολιτικός, και μάλιστα της αριστεράς, έχει αναπτύξει μια οικονομική δραστηριότητα, μέσω της οποίας βγάζει κέρδη από το προσφυγικό ζήτημα.

Εντυπωσιακός φυσικά είναι και ο πλουτισμός του κ. Παπαδημούλη, ο οποίος δεν κατάγεται από κάποια εύπορη αστική οικογένεια (όπως π.χ ο Τσακαλώτος και ο Σταθάκης), ούτε η σύζυγός του είχε κάποια σημαντική περιουσία πριν από το 2015, όπως μπορεί να δει κανείς στα παλιά «Πόθεν Έσχες». Αντιθέτως, οι παλιοί σύντροφοι τους θυμούνται το ζευγάρι στα πρώτα τους βήματα να ζει σε ένα μάλλον φτωχικό σπίτι, όπως διηγούνται.

Ο κ. Παπαδημούλης ούτε ελέγχθηκε ποτέ για το πώς πλούτισε (όπως και όλοι οι άλλοι) ούτε ο ίδιος θέλησε όμως ποτέ να δώσει εξηγήσεις. Αυτό που κάνει είναι να δηλώνει κάθε φορά πως τα χρήματά του είναι νόμιμα.

Αυτό ενδεχομένως να είναι αλήθεια. Από τη στιγμή που ούτε ουσιαστικός έλεγχος γίνεται στα «Πόθεν Έσχες», ούτε οι ίδιοι οι πολιτικοί αισθάνονται την ανάγκη να λογοδοτήσουν, τυπικά δεν υπάρχει θέμα. Άλλωστε κανείς δεν κατηγορεί τον κ. Παπαδημούλη επειδή είναι πλούσιος. 

Ούτε ο τρόπος με τον οποίο πλούτισε είναι το θέμα που απασχολεί τη δημοσιότητα.

Όλη η συζήτηση γίνεται για το κατά πόσο είναι ηθικό ένας πολιτικός να βγάζει κέρδος από την ανάγκη στέγασης κατατρεγμένων προσφύγων και φτωχών μεταναστών. Κάποιοι προσθέτουν σε αυτό και την αγορά ακινήτων, εν μέσω οικονομικής κρίσης και μνημονίων, από φτωχοποιημένους πολίτες κι επισημαίνουν ότι σχεδόν όλα αγοράστηκαν σε τιμές κάτω από την αντικειμενική τους αξία. Πρόκειται περί εκμετάλλευσης ή όχι; Αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο κ. Παπαδημούλης, ο οποίος μιλάει για όλα τα άλλα εκτός από αυτό.

Φυσικά προκαλεί εύλογες επιφυλάξεις σε πολλούς κατά πόσο και η θέση του για ανοιχτά σύνορα υπαγορεύεται από τις πολιτικές του αρχές ή από τα οικονομικά του συμφέροντα.

Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι την αποκάλυψη πως τα διαμερίσματα που αγόρασε το 2018 τα νοικιάζει σε ΜΚΟ που φιλοξενούν πρόσφυγες, την έκανε ο ίδιος στο ραδιόφωνο του κόμματός του, προκειμένου να προλάβει τυχόν αποκαλύψεις μετά τη δημοσιοποίηση του «Πόθεν Έσχες» του.

• «Να σας ομολογήσω μια αμαρτία μου: τρία από αυτά φιλοξενούν πρόσφυγες. Έχουν νοικιαστεί από ΜΚΟ μέσω του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Αυτό το θετικό πρόγραμμα και αυτές οι μισθώσεις συνεχίζονται και τώρα με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Θα προσπαθήσουν, από ό,τι μαθαίνω, να το εμφανίσουν και αυτό ως μέγα σκάνδαλο» είχε πει, προσθέτοντας: «Τα διαμερίσματα αυτά, που ανήκουν στα παιδιά μου τώρα, φιλοξενούν πρόσφυγες. Αυτοί δεν μας έλεγαν ότι αν θέλουμε πρόσφυγες, να τους πάρουμε στα σπίτια μας;».

Ο κ. Παπαδημούλης όλο αυτό τον καιρό κάνει σαν να μην καταλαβαίνει πως δεν κατηγορείται ότι διέπραξε κάτι παράνομο, αλλά του ασκείται κριτική πως πράττει κάτι πολιτικά μη ηθικό.

Την πληροφορία αυτή, πάντως, την αποσιωπούσε ως τότε, όπως αποσιώπησε σε όλες αυτές τις εμφανίσεις του στα ΜΜΕ ότι είχε κάνει και άλλες αγορές ακινήτων το 2019 για τον ίδιο σκοπό. Κάθε φορά έκανε την ελάχιστη επικοινωνιακή διαχείριση, μέχρι να σκάσει το επόμενο κύμα αποκαλύψεων.

Ο κ. Παπαδημούλης, ως ευρωβουλευτής με προνομιακή πληροφόρηση σε σχέση με τους απλούς πολίτες που δεν βρίσκονται σε κέντρα εξουσίας, είναι σε θέση να γνωρίζει ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται για χρόνια στη χώρα μας, καθώς και τις ανάγκες που αυτό δημιουργεί στην αγορά. 

Σχόλια έχει προκαλέσει και η πρόσβαση σε ΜΚΟ, όπως η «Solidarity Now», που νοικιάζει τα διαμερίσματά του σε τόσο καλές τιμές, την ώρα που οι άλλοι ιδιοκτήτες ακινήτων στις περιοχές αυτές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αντίστοιχο τίμημα.

Μέχρι τώρα, κάθε φορά που γραφόταν κάτι στα ΜΜΕ για αυτό, ο κ. Παπαδημούλης επιχειρούσε να υποβαθμίσει τα ρεπορτάζ, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για πολιτική επίθεση εναντίον του επειδή τον φοβάται η Νέα Δημοκρατία. Επιχείρησε επίσης να στοχοποιήσει και τους δημοσιογράφους που γράφουν για την υπόθεσή του, κατηγορώντας τους ότι εξυπηρετούν τη Νέα Δημοκρατία ή ότι είναι «βαλτοί». Πρόκειται περί κλασικής συμπεριφοράς που υιοθετούν κατά καιρούς σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, κάθε φορά που κατηγορούνται για κάτι. Πάντα «κάποιος θέλει να τους εξοντώσει». Μόνο που αυτός μιλάει κάθε φορά χωρίς να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς του και χωρίς να διαψεύδει τα στοιχεία των ρεπορτάζ.

Μετά από τις τελευταίες αποκαλύψεις, ο κ. Παπαδημούλης εξέδωσε ανακοίνωση, την οποία πολλά ΜΜΕ δημοσίευσαν ως είδηση που λέει ότι θα δίνει τα έσοδα από τα ενοίκια των ΜΚΟ σε όσους έχουν ανάγκη. Είναι όμως έτσι; Όποιος διαβάσει προσεχτικά την ανακοίνωση, θα διαπιστώσει ότι δεν λέει ακριβώς αυτό που μεταδόθηκε ότι λέει. Και η αλήθεια είναι πως η ανακοίνωσή του είναι πολύ προσεκτικά γραμμένη.

Ας δούμε λοιπόν τι αναφέρει ο ευρωβουλευτής: 

• «... Επειδή η Ν.Δ. επιχειρεί μια πρωτοφανή επίθεση δολοφονίας χαρακτήρα αλλά και ταυτόχρονα να πλήξει το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς (σ. σ δεν ήταν η Ν.Δ, αλλά ο ίδιος που έκανε την αποκάλυψη για τις ΜΚΟ), ξεκαθαρίζω μια και καλή, για να τελειώνουμε, ότι, συνεχίζοντας πρωτοβουλίες που έχω ήδη αναλάβει, το σύνολο των καθαρών εσόδων από όσα διαμερίσματα ενοικιάζω μέσω ΜΚΟ σε πρόσφυγες και μετανάστες, θα κατατίθενται, μέχρι και το τελευταίο ευρώ, για τη στήριξη δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης υπέρ των Ελλήνων πολιτών που έχουν ανάγκη, αλλά και των προσφύγων και μεταναστών».

Αν όμως ο κ. Παπαδημούλης αναζητούσε στα αλήθεια τη χαμένη τιμή του ηθικού του πλεονεκτήματος, δεν είχε παρά να παραιτηθεί από την είσπραξη των ενοικίων και να τα παραχωρήσει δωρεάν στους πρόσφυγες, που έτσι κι αλλιώς είναι πολίτες που έχουν ανάγκη. Ο ίδιος, ωστόσο, μιλάει για διάθεση των καθαρών εσόδων (άρα θα τα εισπράξει και θα αφαιρέσει όσα κρίνει ότι χρειάζεται για να παραμείνουν αυτά που θεωρεί καθαρά έσοδα) όπου ο ίδιος κρίνει. Μάλιστα αναφέρει ότι θα συνεχίσει τις πρωτοβουλίες που έχει ήδη αναλάβει και ότι τα χρήματα θα πηγαίνουν σε στήριξη δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης Ελλήνων που έχουν ανάγκη, αλλά και προσφύγων και μεταναστών.

Όλο αυτό είναι αρκετά ασαφές και θολό και αν δεν συνοδευτεί από τις σχετικές αποδείξεις το επόμενο διάστημα, δεν θα έχει καμία αξία. Γιατί οι πολιτικοί κρίνονται από αυτά που κάνουν και όχι από αυτά που λένε. Υπάρχει μια εφημερίδα στην Ελβετία που δεν αναδεικνύει ποτέ ως είδηση τις δηλώσεις των πολιτικών. Και μάλλον σωστά κάνει. Πλην συγκεκριμένων αυτονόητων εξαιρέσεων, η πλειοψηφία των δηλώσεων των πολιτικών δεν αποτελούν είδηση. Τις περισσότερες φορές πρόκειται απλώς για ισχυρισμούς, οι οποίοι σπάνια ελέγχονται στην πορεία για την ακρίβεια ή την συνέπειά τους.

Ο κ. Παπαδημούλης, αν θέλει να υπερασπιστεί την αξιοπιστία του, οφείλει να δημοσιοποιεί στο εξής κάθε φορά πόσα εισέπραξε από τα ενοίκια και πού τα διέθεσε. 

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν, πάντως, μόνο από τα ενοίκια σε ΜΚΟ (και όχι απευθείας σε μετανάστες και πρόσφυγες) είναι κάπου 42.000 ευρώ το χρόνο.

Ο κ. Παπαδημούλης συνηθίζει τις ασαφείς και θολές δηλώσεις κάθε φορά που καλείται να δώσει εξήγηση για κάτι, αλλά μέχρι στιγμής τα λόγια του δεν συνοδεύονται από τα απαραίτητα στοιχεία. Όταν, μετά τη δημοσιοποίηση του «Πόθεν Έσχες» του για το 2018 έγινε γνωστό ότι είχε αγοράσει 8 διαμερίσματα, προκαλώντας διάφορα σχόλια, αμύνθηκε λέγοντας ότι πρόκειται για επίθεση της Ν.Δ. που θέλει να κρύψει τα δικά της. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι «έχει δώσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τη στήριξη κοινωνικών δράσεων από το ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ» και επίσης ότι «μέσω του ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει χιλιάδες ευρώ, που έγιναν δωρεές στο Νοσοκομείο της Καστοριάς».

Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, είναι άλλο πράγμα να έχει δώσει κάποιος από τη δική του τσέπη χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και άλλο να τα δίνει από το ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, η ευρωομάδα της Αριστεράς στην ευρωβουλή (GUE) διαθέτει αρκετές χιλιάδες ευρώ στον κάθε ευρωβουλευτή (κονδύλια εκτός των αμοιβών τους) για την επικοινωνία του, τα οποία είναι υποχρεωμένος να ξοδέψει. Συχνά οι ευρωβουλευτές διαθέτουν τα χρήματα αυτά για κάποιο «καλό σκοπό» που θα τους χαρίσει και τη σχετική προβολή.

Ο κ. Παπαδημούλης, αν θέλει να υπερασπιστεί την αξιοπιστία του, οφείλει να δημοσιοποιεί στο εξής κάθε φορά πόσα εισέπραξε από τα ενοίκια και πού τα διέθεσε. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν, πάντως, μόνο από τα ενοίκια σε ΜΚΟ (και όχι απευθείας σε μετανάστες και πρόσφυγες) είναι κάπου 42.000 ευρώ το χρόνο.

Στην ανακοίνωση του ο κ. Παπαδημούλης, πάντως, δεν διαψεύδει τα δημοσιεύματα και τις πληροφορίες των ρεπορτάζ, αλλά κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία και μιλάει για «δολοφονία χαρακτήρα» που στοχεύει στην ηθική και πολιτική του εξόντωση, καθώς και στην «ηθική σπίλωση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» (παρότι τα ρεπορτάζ δεν εμπλέκουν πουθενά τον ΣΥΡΙΖΑ). Ο ευρωβουλευτής επίσης, απαντάει ότι τα ακίνητά του «αποκτήθηκαν 100% νόμιμα, με καθαρά και όχι μαύρα χρήματα», ενώ κανένα δημοσίευμα δεν ανέφερε ότι αγόρασε τα ακίνητα παράνομα ή με μαύρα λεφτά. Ούτε επειδή είναι εύπορος υπάρχει κάποιο θέμα.

Βεβαίως ο κ. Παπαδημούλης –όπως και πολλοί συνάδελφοί του– δεν έχει λογοδοτήσει ποτέ για το πώς πλούτισε, αλλά επαναλαμβάνει κάθε τόσο ότι «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται». Ας δώσει τότε ξεκάθαρες εξηγήσεις για να σταματήσει κάθε σχόλιο.

Και φυσικά ο κ. Παπαδημούλης όλο αυτό τον καιρό κάνει σαν να μην καταλαβαίνει πως δεν κατηγορείται ότι διέπραξε κάτι παράνομο, αλλά του ασκείται κριτική πως πράττει κάτι πολιτικά μη ηθικό. Όποιος θέλει να φιλοξενήσει πρόσφυγες, όπως λέει, τους φιλοξενεί αφιλοκερδώς. Δεν βγάζει κέρδη από αυτούς. Γιατί η φιλοξενία δεν περιλαμβάνει την κερδοσκοπία. Διαφορετικά, ο καθένας μπορεί να αμφιβάλλει για τα κίνητρά του κάθε φορά που θα μιλάει για το προσφυγικό. Και αυτό βλάπτει και το κόμμα του, το οποίο προσπαθεί κάθε φορά να βάλει στο κάδρο με κάθε τρόπο, αλλά και συνολικά την πολιτική αξιοπιστία.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

https://www.lifo.gr