Η ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ

Πως ο Αριστείδης Στεργιάδης προστάτευσε τον Μουσταφά Κεμάλ

«Τό 1821 ἦταν ἡ ἐξέγερσις βαρβάρων ἀμαθῶν δυτικῶν «Κούρδων» ( Ἀρβανιτῶν) τοῦ Μοριᾶ καί τῆς Ῥούμελης κατά τῆς Αὐτοκρατορίας μέ τήν παρακίνησι τῶν Φράγκων καί ἐγίναμε τά σημερινά παράσιτα τοῦ βαλκανικοῦ χώρου»

Πρίν πᾶμε στόν «περίφημο» καθηγητή/ τουρκολόγο, Κιτσίκη, διαβάζουμε τό πολύ ἐνδιαφέρον ντοκουμέντο πού ἀκολουθεῖ καί θά διαπιστώσετε πόσο ...φυσιολογικῶς θά βροῦμε μπορστά μας τόν υἱό τῆς ελασίτισας Μπεάτας Κιτσίκη :

Τά κατωτέρῳ εἶναι ἀπό ἐπιστολή τοῦ Ἰωάννου Ἀθ. Μακρῆ, ἀπό τά Καστέλλια Παρνασσίδος,στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή» ( 5/10/2019,ἡλεκτρονική δ/νσις ἐδῶ, ἡ δευτέρα ἐπιστολή).Τά ἀποσπάσματα προέρχονται,κατά τόν γράφοντα :

« Από το πόνημα του συγχωριανού μου Δημήτρη Χρ. Χαλατσά, δικηγόρου, με τίτλο «Σχεδίασμα Απομνημονευμάτων του πατέρα μου Χρ. Δ. Χαλατσά» (1889-1978) ανθυπολοχαγού στο Μικρασιατικό μέτωπο, παραθέτω, με την άδειά του, ορισμένα κομμάτια που σχετίζονται με τον ανωτέρω τίτλο. 

Στον Χρ. Δ. Χαλατσά απενεμήθη το παράσημο ανδρείας με φύλλα δάφνης για τη θυσία του «Ηρωικώς αγωνιζόμενος τραυματισθείς καταστάς ανάπηρος».( Ἰωάννης Ἀθ. Μακρῆς)

« Ένα βράδυ που γύρισε (ο Χρ. Χαλατσάς) από τα υψώματα του Ομερλού πίσω στο Αϊδίνιο σε ένα από τα κεντρικά καφενεία που κρατούσε Έλληνας (ονόματι Ανδρονίδης) βγήκε να πιει καφέ. Εκεί, σε μια από τις γωνιές του καφενείου παρατήρησε ένα παράξενο τύπο Τούρκου, καλοντυμένο, με αυστηρό παρουσιαστικό και φοβερά διαπεραστικό βλέμμα και θωριά στρατιωτική, να είναι περικυκλωμένος από καμιά δεκαριά νέους Τούρκους, στους οποίους και μιλούσε έντονα. Αυτού του είδους η συντροφιά δεν του άρεσε, τον έβαλε σε υποψίες και για να συνεννοηθεί φώναξε τον καφετζή για διερμηνέα και προσκάλεσε τον άγνωστο με τη στρατιωτική θωριά και το διαπεραστικό βλέμμα να πλησιάσει προς το μέρος του.

 

Πράγματι εκείνος πλησίασε και απευθύνθηκε σ’ αυτόν με άπταιστα ελληνικά, ρωτώντας τον πατέρα μου τι θέλει ακριβώς. Τον ρώτησε ποιος είναι και γιατί έχει έρθει στο Αϊδίνιο. Εκείνος του απάντησε (Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) ότι είναι Έλληνας και λέγεται Νικολαΐδης από τη Θεσσαλονίκη. Έχει έρθει για εμπόριο στο Αϊδίνιο. Ο πατέρας μου δεν πείστηκε και τον ρώτησε τι είδους εμπόριο θα έκανε στη πρώτη γραμμή του πυρός. Ο έμπορος Νικολαΐδης στις απανωτές ερωτήσεις βρέθηκε σε αδιέξοδο και άρχισε να τα μασάει. Τότε του είπε να σηκώσει τα χέρια ψηλά, προτείνοντας το πιστόλι του για να τον ψάξει. Βρέθηκε επάνω του ένα ρεβόλβερ και τέσσερα κουτιά με σφαίρες. Όταν τον ρώτησε πώς δικαιολογεί την οπλοφορία ένας έμπορος, του απάντησε για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εάν του επιτίθεντο άτακτοι Τούρκοι, οι Τσέτες.

Επειδή όμως όλα αυτά δεν ήταν πειστικά και τα χαρτιά του ήταν μεν ελληνικά αλλά ύποπτα, τον κάλεσε να τον ακολουθήσει μέχρι τη διοίκηση της μονάδας. Πράγματι στη μονάδα από τον διοικητή και τον υπασπιστή του συντάγματος υποβλήθηκε σε εξαντλητική ανάκριση... (Παραλείπονται, για λόγους οικονομίας, στοιχεία σχετικά με την εξονυχιστική ανάκριση του υπόπτου παρουσία εγκύρων μαρτύρων.)

»Ύστερα από όλα αυτά ο διοικητής συνέχισε την ανάκριση με τα νέα στοιχεία, ενώ ο ύποπτος έπεφτε σε αλλεπάλληλες αντιφάσεις, οπότε τον έκλεισαν στο δημοτικό σχολείο υπό κράτηση και με δραστήρια φρούρηση. Η σύσκεψη που επακολούθησε έλαβε τον χαρακτήρα έκτακτου στρατοδικείου και αποφασίστηκε το πρωί να τον τουφεκίσουν. Η απόφαση αυτή διαβιβάστηκε στο αρχηγείο Σμύρνης.

Το πρωί όμως κατέφθασε έφιππος αγγελιαφόρος από τη Σμύρνη με τη διαταγή, ο έμπορος Νικολαΐδης (Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) νομίμως κυκλοφορεί και να αφεθεί ελεύθερος. 

Όπως και έγινε.

Από κει και πέρα ο Κεμάλ πέρασε στις γραμμές των Τούρκων και οργάνωσε τους Νεότουρκους με τη βοήθεια και την ανοχή των συμμάχων, με αποτέλεσμα οι Νεότουρκοι να παραμερίσουν τον Σουλτάνο και με επικεφαλής τον Κεμάλ να ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα. Όταν σε λίγες μέρες κυκλοφόρησε η φωτογραφία του Κεμάλ στις ελληνικές μονάδες, όλοι στο πρόσωπό του αναγνώρισαν τον έμπορο Νικολαΐδη, τον οποίο τελευταία στιγμή τον γλίτωσε η ξένη προπαγάνδα μέσω του Υπάτου Αρμοστή της Σμύρνης Στεργιάδη, ο οποίος και είχε διατάξει να αφεθεί ελεύθερος»

Τώρα, ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα γινόταν αν…

Ιωαννης Αθ. Μακρης, Καστέλλια Παρνασσίδος

Περί τοῦ Δημητρίου Χαλατσᾶ,υἱοῦ τοῦ Χρήστου Χαλατσᾶ πού πολέμησε στήν Μικρά Ἀσία, μπορεῖτε νά διαβάσετε στά «Καστελλιώτικα Νέα»,ἀπό ἐκδήλωσιν πρός τιμή πού τοῦ ἔγινε ὡς δωρητοῦ τῆς Δημοτικῆς βιβλιοθήκης τοῦ χωριοῦ. 

Ἐδῶ, ἀπό σελ.6 :

Ἔτσι λοιπόν, σώθηκε ὁ Κεμάλ,χάριν τῆς προστασίας τοῦ Ὑπάτου Ἀρμοστοῦ Σμύρνης, Ἀριστείδη Στεργιάδη, τοῦ πατριοῦ τῆς μητέρας τοῦ Κιτσίκη,τῆς Μπεάτας. Τῆς κομμουνίστριας καί μέλος τῆς ΟΠΛΑ Μπεάτας Κιτσίκη.

Ὁ Στεργιάδης,γεννηθείς τό 1861,προερχόταν ἀπό εὔπορη οἰκογένεια τῆς Θεσσαλονίκης ( ὁ πατήρ του ἦτο λαδέμπρος. Ὅλο καί κάτι μᾶς λέει αὐτό...),μέ καταγωγή ἀπό τήν Μακεδονία, ἔτσι γενικῶς... Ἀναφέρεται γιά τόν παπποῦ τοῦ Ἀριστείδη πώς ὀνομαζόταν Στέργιος Σπάρτας. Συνεπῶς τό ἐπίθετο τῆς οἰκογενείας ἦταν Σπάρτας. Κάτι μέ Σπάρτη, ἴσως; Ὅμως ὁ πατήρ τοῦ Ἀριστείδη, ὁ λαδέμπορος πού λέγαμε,  γιά «ἀγνώστους λόγους» ( ἔτσι ὅπως τό διαβάζουμε),ἄλλαξε τό ἐπίθετό του καί ἀπό Σπάρτας ἔγινε Στεργιάδης. Καί ὄχι μόνον...

Ἔφυγαν μετά τῆς συζύγου του, ἀπό τήν Θεσσαλονίκη καί μετεκόμισαν στήν Κρήτη. 

Ἐδῶ γίνεται λόγος περί τό 1850-1860,γιά νά γνωρίζουμε περίπου χρονολογικῶς πού βρισκόμαστε.

Ἐκεῖ στό Ἠράκλειο τῆς Κρήτης γεννιέται ὁ Ἀριστεἰδης τρία ἀκόμη ἀγόρια ( Ἰωάννης-ἱατρός τό ἐπάγγελμα-,Θρασύβουλος-δικηγόρου-,Μηνᾶς -αὐτός ἀκολούθησε τό κληρονομικό τῆς οἰκογενείας ἤ τῆς φάρας του,ἐπάγγελμα,τοῦ ἐμπόρου,Στήν Ἀθῆνα παρακαλῶ. Καί ἕνα κορίτσι,ἡ Εἰρήνη σύζυγος Γερωνυμάκη.)

Ὁ Ἀριστείδης σπουδάζει νομικά στήν Ἀθήνα, εἰδικεύεται στό ἀστικό δίκαιο καί κυρίως στό δίκαιο τῶν περιουσιῶν μουσουλμάνων. Τώρα εἴμεθα στά 1880,περίπου καί ὁ Ἀριστείδης βἀζει πλώρη γιά τό Παρίσι,φυσικά ! Ποῦ ἀλλοῦ ἄλλως τε θά ἐλάμβαναν κῦρος οἱ σπουδές του; ! Τό ἴδιο καί τά ἀδέλφια του Ἰωάννης καί Θρασύβουλος,οἱ ὁποῖοι ὅμως στάθηκαν ἄτυχοι ἀφοῦ σέ κάποιες διακοπές τους,ἀπό τό Παρίσι στό πατρικο στό Ἠράκλειο Κρήτης,ἔπεσαν θύματα τῶν ἐπεισοδίων πού συνέβησαν ἀπό τὀν τουρκικό ὄχλο,σφαγές 25ης Αὐγούστου 1889 καί τόν ἐμπρησμό τῆς ἑλληνικῆς συνοικίας.

Περί τό 1905 γνωρίστηκε μέ τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο καί :

...συμμετείχε στην επανάσταση του Θερίσου κατά τη διάρκεια της συνδέθηκε φιλικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με τον οποίο συνεργάστηκαν στη σύνταξη διαφόρων νόμων για την τοπική αυτοδιοίκηση και για τον μουσουλμανικό πληθυσμό της Κρήτης....ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς «Αθηνά» από τα νεανικά του χρόνια..

Ο Στεργιάδης διατέλεσε πρόεδρος του μικτού Ελληνοτουρκικού δημοτικού συμβουλίου Ηρακλείου από το 1900 μέχρι το 1910...Το 1914 συμμετείχε στη σύνταξη της συνθήκης των Αθηνών και από το 1916 είχε επιλεγεί να μεταβεί στην Ήπειρο για να παραλάβει την περιοχήν από τους Ιταλούς...Από τις 28 Αυγούστου 1917, όταν οι Ιταλοί εκκένωσαν την Ήπειρο έως το 1919, διάστημα που διατέλεσε διορισμένος Γενικός διοικητής Ηπείρου, έδειξε τα πρώτα δείγματα της εξαλλοσύνης του και οι κάτοικοι της περιοχής τον ονόμασαν «Αλή Πασά» για τον σατραπισμό του... ... καθήκοντα Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη. 

Ο Στεργιάδης αποβιβάστηκε στη Μικρά Ασία το μεσημέρι της 8ης/21ης Μαΐου 1919... ο Στεργιάδης ζήτησε επίμονα την τοποθέτησή του στην Σμύρνη, όπου έφτασε με το αντιτορπιλικό «Λέων»...(ἀπό ἐδῶ)

Ἐδῶ νά σημειώσουμε τό περίεργον τῆς ἐμμονῆς Στεργιάδη γιά τήν τοποθέτησίν του στήν Σμύρνη. 

Γιατί,ἄρα γε τέτοια ἐπιμονή; Ὅταν μάλιστα,ὅπως λέγεται ἦταν ἀντίθετος μέ τήν Μικρασιατική Ἐκστρατεία ! Ἐπίσης,νά σημειώσουμε καί τήν χρονική στιγμή πού ἔφθασε στήν Σμύρνη. Τί συνέβη κάπου στά μέσα Μαΐου τοῦ 1919;

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του....Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους έφθασαν τις 350.000 (ἐδῶ) αυτήν την ημερομηνία γιορτάζουν –με μεγαλοπρέπεια– κάθε χρόνο την Ημέρα Μνήμης του Ατατούρκ, δηλαδή του «πατερούλη», αφού αυτό σημαίνει ατατούρκ στην τουρκική...

Την ίδια ημέρα ωστόσο οι Τούρκοι την καθιέρωσαν και ως Γιορτή Νεολαίας και Αθλητισμού. Στην ουσία πρόκειται για μια γιορτή της... γυμναστικής που υπήρχε από το 1916, απέκτησε πιο έντονο χαρακτήρα επί των ημερών του Μουσταφά Κεμάλ και επισημοποιήθηκε το 1936...«για πρώτη φορά στους εορτασμούς της 19ης Μαΐου συμμετείχε ο Κεμάλ Ατατούρκ» το 1938 (ἐδῶ)

Καταλάβατε; Ἡμέρα νεολαίας καί ἀθλήσεως,γιά τούς τούρκους ἡ 19η Μαΐου, μέ κυρίως τιμώμενο πρόσωπο τόν ἀρχισφαγέα τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πόντου,τῆς Ἰωνίας καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, Κεμάλ ! Ἡμέρα ὅπου διακρίθησαν στά «ἀθλήματα» τῶν σφαγῶν,βιασμῶν,λεηλασιῶν καί γενικῶς στό «ἄθλημα γενοκτονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πόντου» !

Μέ μπροστάρη τόν Κεμάλ καί τούς συμβουλάτορές/καθοδηγητές του,γερμανούς καί μπολσεβίκους σοβιετικούς...

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗΣ ΠΡΩΗΝ ΣΠΑΡΤΑΣ

«..Έφερα μαζί μου δια να διοικήσω καλώς τον τόπον, έναν βούρδουλα, τον οποίον δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω, σκληρώς και αδιακρίτως»,εἶπε ὁ Στεργιάδης, στούς Ἕλληνες τῆς Σμύρνης. Ἔφερε βούρδουλα, ὁ γαλλοσπουδαγμένος δικηγόρος, ὁ γιός τοῦ λαδέμπορου ἀπό τήν Θεσσαλονίκη,νά τιθασεύσῃ τούς Ἕλληνες Σμυρναίους. Τούς ἀτίθασους,κατά τήν γνώμιν του,Ἕλληνες Σμυρναίους...

Τί εἴδους βούρδουλας ἦταν αὐτός; Προφανῶς ὁ συμβολισμός γιά ὅποιον δέν κρατᾶ τό στόμα του κλειστό καί κρίνει τήν διοίκησιν τοῦ Ὑπάτου Ἀρμοστοῦ :

Διατήρησε Τούρκους υπαλλήλους σε κατώτερες διοικητικές θέσεις, ενώ σε ένα από τα δεκατέσσερα τμήματα της αρμοστείας, στο τμήμα Μουσουλμανικών υποθέσεων, διατήρησε στη θέση του τον Τουρκοκρητικό Αλί Ναΐπ Ζαντέ, παλαιότερα νομάρχη Δράμας, όμως η επιθυμία του να μην θίξει την ευαισθησία των Τούρκων, τον οδήγησαν σε απαγορεύσεις, οι οποίες προκάλεσαν την αγανάκτηση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

...στις 25 Μαρτίου 1921, όταν γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, ο Στεργιάδης απαγόρευσε στις ελληνικές εφημερίδες της πόλης να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «Τούρκος» και τα παράγωγά της. Μια από τις εφημερίδες που είχε στην πρώτη σελίδα την εικόνα του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, όταν βρισκόταν στο πιεστήριο, αναγκάστηκε από τη λεζάντα που έγραφε «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος» να βγάλει το πρώτο συνθετικό «Τουρκο», και έτσι η λεζάντα έγραφε «Νικηταράς ο -φάγος». Σε μια άλλη περίπτωση, εφημερίδα έβαλε την εικόνα της πυρπολήσεως της τουρκικής ναυαρχίδας στο λιμάνι της Χίου, όμως της απαγορεύτηκε να αναφερθεί στην πυρπόληση με αποτέλεσμα να γράψει στη λεζάντα της, «Κωνσταντίνος Κανάρης. Ωραία φωτοχυσία εορτής».

.... οργάνωσε τα κρατικά έσοδα και ενίσχυσε την παρουσία της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος στη Μικρά Ασία... πέτυχε τον επαναπατρισμό 120.000 χριστιανών προσφύγων και εκτοπισμένων...τους χορήγησε δάνεια για την αποκατάστασή τους (Σημ. Πελ. προφανῶς γι᾿αὐτό τούς ἤθελε πίσω γιά νά μπουκώσῃ τήν τράπεζα τῶν Ῥότσιλντ ! Ὄχι νοιαζόταν γι᾿ αὐτούς...)

...ίδρυσε ένα πειραματικό αγρόκτημα και με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, το Ιωνικό Πανεπιστήμιο Σμύρνης, το οποίο είχε ως έμβλημα τη φράση «Φως εξ Ανατολών» την 28η Οκτωβρίου 1920, όταν υπέγραψε το διορισμό του Καραθεοδωρή ως οργανωτού, καθηγητού και πρυτάνεως του «Ελληνικού Πανεπιστημίου»...Ο Στεργιάδης με τη γενικότερη στάση και συμπεριφορά του προκάλεσε την αντιπάθεια του ελληνικού στοιχείου της Σμύρνης, και είχε καταστεί μισητός. Υποστήριζε τη θεωρία της ελληνοτουρκικής συνυπάρξεως στα εδάφη, που κατοικούσαν ετερόκλητοι πληθυσμοί και προσπάθησε να προφυλάξει τους Τούρκους σε βαθμό που η συμπεριφορά του θεωρούνταν εχθρική προς τους Έλληνες...

Βενιζέλος : «Αποδοκιμαζόμενος υπό του λαού αποχωρώ. Σε εξορκίζω εις τον πατριωτισμόν σου και την προσωπικήν φιλίαν μας να παραμείνεις εις την θέσιν σου, εάν η νέα κυβέρνησις σου το ζητήσει».

...Στις 19 Αυγούστου 1922, ο Στεργιάδης έδωσε εντολή στους δημοσίους υπαλλήλους να είναι έτοιμοι για αναχώρηση μαζί με τα αρχεία τους . Με γραπτό αίτημα του προς το Βρετανό αντιπρόσωπο στη Σμύρνη, ζήτησε να υπάρχει στη διάθεση του ένα πολεμικό πλοίο για να μπορέσει να αναχωρήσει από τη Σμύρνη..«...στην πόλη η Ελληνική διοίκηση θα λάβει τέλος το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου και ώρα 22.30..».

«...Ακόμη και τον ακόλουθό του επρόδωσε ο οικτρός σατράπης της Σμύρνης. Νεώτατο, ωραίο παλικάρι, τον είχε φέρει μαζί του στην Σμύρνη. Εκεί ο Κρητικός χωροφύλαξ ηγάπησε μία νεαράν Σμυρναίαν, την επήρε γυναίκα του και επερίμενε από ημέρας εις ημέραν να γίνει και πατέρας. Έξαφνα ο Στεργιάδης έφυγε για να ζητήσει άσυλο εις το αγγλικό θωρηκτό. Δεν είχε όμως τον ανθρωπισμό να ειδοποιήσει τουλάχιστον και τον ακόλουθό του, ώστε να σωθεί. Αντιθέτως, τον διαβεβαίωσε ότι πηγαίνει να συνεννοηθεί με τον Άγγλο ναύαρχο και θα επιστρέψει. Ο Κρητικός χωροφύλακας παρέλαβε την γυναίκα του και πήγε στην παραλία. Ήδη, οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να πλημμυρίζουν τους δρόμους. Ο χωροφύλακας έμεινε εκεί περιμένοντας τον κύριό του. Επιτέλους οι Τούρκοι έφθασαν, έσχισαν την κοιλιά της γυναίκας του και έκαψαν ζωντανό το ωραίο παλικάρι....»(Εφημερίδα «Εστία», φύλλο 7ης Οκτωβρίου 1922)

Ο Στεργιάδης μετά την αναχώρηση του από τη Σμύρνη, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και αφού επιβιβάστηκε σε ρουμανικό πλοίο με προορισμό την Κωστάντζα, στη συνέχεια κατευθύνθηκε σιδηροδρομικώς στο Παρίσι... ο Στυλιανός Γονατάς έστειλε τηλεγράφημα στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι στο οποίο ανέφερε, «..Ειδοποιήσατε αυτόθι ευρισκόμενον πρώην Ύπατον Αρμοστήν Σμύρνης κ. Στεργιάδην όπως κατέλθη εις την Ελλάδα μέχρι της 15ης τρέχοντος μηνός (Οκτωβρίου) προκειμένου να λογοδοτήση επί ζητημάτων αφορώντων την εν Μικρά Ασία διοίκησίν του...», όμως η προσπάθεια του απέβη μάταιη. Ο Στεργιάδης στις αρχές του 1923, εγκαταστάθηκε στη Νίκαια στη νότια Γαλλία,μέχρι τον θάνατό του τό 1949.

Ο επίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος, σε επιστολή του στον Ελευθέριο Βενιζέλο, ανάφερε για τον Στεργιάδη: «Αγαπητέ φίλε και αδελφέ κ. Ελευθέριε Βενιζέλε. ...{...}...φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, .... : Πρώτον, διότι αποστείλατε εις Μ. Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τούτ’ αυτό παράφρονα και εγωιστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα υγιά και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον, και εις το τέλος αποδώσαντα αυτούς τους αγλαούς καρπούς της τελείας του Μικρασιατικού λαού καταστροφής, τους οποίους νυν θερίζομεν..»

Αὐτός ἦταν ὁ πατριός τῆς ελασίτισας καί μέλος τῆς ΟΠΛΑ,Μπεάτας/Μερώπης Κιτσίκη,μητέρα τοῦ Δημητρίου Κιτσίκη,τοῦ μεγάλου λάτρη καί «ἀγωνιστή» τῆς ἐλληνοτουρκικῆς ὁμοσπονδίας.

Βρέ,πῶς «δένουν» ὅλα ...! Κιτσίκης ὁ,ἀρίστως,ἐπιλεγμένος !

Διαβᾶστε στό ἑπόμενο,«βαθυστόχαστο» θέμα του :

Ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο στὸν Ἔρντογαν: Ὁ τολμὼν νικᾷ

τά σχόλια τοῦ ἰδίου :

«Φύγετε ἀπὸ τὴν Εὐρώπην τώρα κι ἐλᾶτε νὰ τὰ βροῦμε». Πολὺ σωστὰ σοῦ εἶπε ὁ Τοῦρκος φίλος σου. Παναγιώτη, εἶμαι ὑπερήφανος γιὰ σένα ποὺ βλέπεις ὡς νέος τὰ πράγματα τελείως σωστά. Τὸ μόνο ποὺ φοβᾶμαι μήπως μὲ τὸν καιρὸ ἀφομοιωθῇς κι ἐσὺ στὴν λάσπη τοῦ γραικυλισμοῦ. Ὁ ἑλληνισμὸς θὰ μεγαλουργήσῃ μόνον μὲ ἀπόλυτη συνεργασία μὲ τὸν τουρκικὸ λαὸ καὶ ἐπάνοδο στὴν Αὐτοκρατορία. Ἀλλὰ χρειάζεται πίστι, γνῶσι καὶ ἐπιμονή.

καί :

ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΚΚΕ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΔΥΝΑΜΙΚᾺ ΣΤῊΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΣΕ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΑΓΙᾺ ΣΟΦΙΑΣ

ἀλλά τό ἀποκορύφωμα ἡ ἀπόλυτος ταύτισίς του μέ τόν Βαρθολομαῖο :

Γρηγόρη, καταπληκτικὸ κείμενο. Τὸ 1821 ἦταν ἡ ἐξέγερσις βαρβάρων ἀμαθῶν δυτικῶν "Κούρδων" (Ἀρβανιτῶν) τοῦ Μοριᾶ καὶ τῆς Ῥούμελης κατὰ τῆς Αὐτοκρατορίας μὲ τὴν παρακίνησι τῶν Φράγκων καὶ ἐγίναμε τὰ σημερινὰ παράσιτα τοῦ βαλκανικοῦ χώρου.

Ντοκουμέντο !

Αὐτή εἶναι ἡ «πνευματική σπορά» τοῦ Ἀριστείδη Στεργιάδη,πού συνεχίζει ὁ «γαλουχημένος τά νάματά της» Κιτσίκης. Καί τό δυστύχημα εἶναι πώς ὑπάρχουν ἕλληνες (;) πού ὄχι ἁπλῶς συνδιαλέγονται μαζύ του,ἀλλά συμφωνοῦν καί ...ἀγωνίζονται περί τέτοιων μορφῶν προδοτικές ἰδεοληψίες...

Πῶς νά μήν ὑπάρχουν τόσοι Καιρίδηδες ἀναμέσά μας ; ...!

Υ.Γ. Νά σημειώσουμε πώς τήν πληροφορία γιά τήν ἐπιστολή μέ τό ντοκουμέντο περί «ἐμπόρου Νικολαΐδη» πού ἦταν ὁ Κεμάλ,μᾶς τήν ἔδωσε ὁ ἀγαπητός σχολιαστής/ἀναγνώστης Ῥόκκος,μέ σχόλιό του ΕΔΩ. Τόν εὐχαριστοῦμε καί πάλι,διότι ἦταν μία καλή ἀφορμή νά γίνῃ ἕνα θέμα μέ τόν ἀκατονόμαστο Ἀρ. Στεργιάδη.

Ἡ Πελασγική

http://sxolianews.blogspot.com/2020/08/1821.html