Χριστιανισμός-Εβραίοι, Τουρκοκρατία και Επανάσταση

Οι χριστιανοί και οι Εβραίοι παραμένουν ως ξενιστές στην οποία χώρα και Έθνος, προστατευμένοι από το κράτος με ειδικά προνόμια, εξακολουθούν να τρώνε και να κλέβουν ασύστολα.

Πολλοί έχουν την εντύπωση πως η χριστιανική εκκλησία ήταν μαζί με τον Ελληνισμό και μάχονταν μαζί του όλα τα χρόνια της τουρκοκρατίας για την ανεξαρτησία του, για τη μόρφωσή του, για την ενίσχυσή του. 

Κι όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική!

Η χριστιανική εκκλησία πάντα κοίταγε το συμφέρον της και πάντα ήταν ενάντια στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό, παρά μαζί του. Τα τελευταία χρόνια είναι που η εκκλησία καταβάλλει προσπάθεια, φιμώνοντας και αφορίζοντας όποιον μπορεί ώστε να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, προσπαθώντας να αλλάξει το προφίλ της για να είναι πιο αρεστή στον κόσμο. Όπως θα έκανε μια οποιαδήποτε επιχείρηση που στοχεύει στο χρήμα. Πελάτες ψάχνουν και να διατηρήσουν τα πλούτη τους.

Η χριστιανική Εκκλησία λέει για να συνεχίζει να τρώει σαν παράσιτο από την Ελλάδα (μη ξεχνάτε ότι δεν πληρώνουν φόρους και εξακολουθούν να πληρώνονται από το δημόσιο). Αλλά έτσι λειτουργούσαν εδώ και αιώνες. 

Τρανταχτό παράδειγμα είναι η άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ή για να είμαστε πιο σωστοί η προδοσία στην Κωνσταντινούπολη.

Σε εκείνη την εποχή πολύ μετά το σχίσμα των εκκλησιών (που έγινε το 1054), στο τέλος του 1452 όλα προχωρούσαν και πάλι στην ένωση των εκκλησιών. Μέσα στο κάστρο της Κωνσταντινούπολης ζούσαν σε 300 μοναστήρια πάνω από 10.000 χριστιανοί μοναχοί οι οποίοι ήταν ενάντια στην ένωση των εκκλησιών γιατί θα έχαναν τα προνόμια τους από τον αυτοκράτορα και τη δυτική εκκλησία. Είχαν καλομάθει να έχουν τον πλήρη έλεγχο. Αυτοί οι μοναχοί προτιμούσαν να πάρουν την πόλη οι Τούρκοι, να πεθάνει και να σκλαβωθεί ο κόσμος, παρά να ενωθούν οι εκκλησίες.

Ο Γεννάδιος Σχολάριος (θρησκόληπτος και φανατικός χριστιανός ιερέας) προπαγάνδιζε τον κόσμο που δεν ήξερε τι να πιστέψει. 

Έλεγε στο ποιμνίου του: «Αν κατέβει Άγγελος κυρίου από τον ουρανό και σας ρωτήσει, αν δέχεστε την ένωση και την ειρηνική κατάσταση στην εκκλησία, για να διώξει τους εχθρούς, εσείς να μην το δεχτείτε»

Οι παπάδες έστελναν τα πρόβατα τους στο σφαγείο. Χωρίς οίκτο, χωρίς να νοιαστούν. Και οι χριστιανοί ακόμα και σήμερα ακούν τα λόγια των παπάδων λες και είναι «λόγος θεού». Μην το ξεχνάτε ότι φροντίζουν πάντα για το συμφέρον τους.

Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης είχαν ένα ρήγμα που προκλήθηκε από την τουρκική μπομπάρδα (κανόνι) και είχε μείνει χωρίς επισκευή. «Ο μοναχός Νεόφυτος ο Ρόδιος, που πήρε αρκετά χρήματα για να [το] επισκευάσει, έφαγε τα χρήματα και άφησε το τείχος όπως ήταν, και το χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι στην άλωση». Έτρωγαν τα χρήματα χωρίς να νοιάζονται καθόλου για τις συνέπειες στον κόσμο.

Όλοι οι μελετητές συμφωνούν ότι οι χριστιανοί ιερωμένοι άνοιξαν την κερκόπορτα και έβαλαν τους Τούρκους μέσα. Η πόλη δεν έπεσε, παραδόθηκε. 

Η επιτροπή που διαπραγματεύτηκε την παράδοση της πόλης ηταν οι Ιωσηφ Κόκας, Μέγας Δούκας Λεόντιος και αλλά τέσσερα άτομα. 

Οι όροι ήταν οι παρακάτω:

@-Η Αγία Σοφία και οι δέκα κυριότερες εκκλησίες, καθώς και τα μοναστήρια με τις περιουσίες τους και τα εισοδήματα τους, να παραμείνουν στους ιερωμένους.

@-Εγγύηση για τη ζωή και τις περιουσίες των ατόμων που περιέχονταν στον κατάλογο που έδωσαν.

@-Οι χριστιανοί ιερείς να μην αλλάξουν αμφίεση, να λατρεύουν το θεό τους και να καβαλάνε άλογο.

Με απλά λόγια. Να κρατήσουμε τα λεφτά και τις περιουσίες μας, να σώσουμε το τομάρι μας και όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν. Τι μας νοιάζει!

Οι παραπάνω όροι έγιναν δεκτοί πέρα από την ίππευση των αλόγων. Αυτό αποδεικνύεται και με την μετέπειτα ιστορία καθώς πολλοί σουλτάνοι ήθελαν να γκρεμίσουν τις εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη και οι εκάστοτε πατριάρχες τους θύμιζαν ότι «η πόλη παραδόθηκε και δεν πάρθηκε με σπαθίον». Για αυτό κατάφεραν να μείνουν μέχρι σήμερα όρθιες. Είναι απόδειξη της προδοσίας των χριστιανών.

«Οι ανθενωτικοί στις 29 Μαίου 1453 άνοιξαν την κερκόπορτα (γνωστή και ως η Πυλίδα του Ιουστίνου, ή Πύλη του Ρωμανού) και ειδοποίησαν το σουλτάνο ότι ίσχυε η συμφωνία που είχαν κάνει» —Καρολίδης

«Όσοι ανθενωτικοί έμειναν μέσα, καθώς και Εβραίοι, έβαλαν σημάδια στα σπίτια τους, και οι Τούρκοι ούτε που τα πλησίασαν όταν μπήκαν μέσα στην Πόλη.» —Ι. Χατζής

Στην άλωση πέθαναν 25.000 με 30.000 άνδρες και τα γυναικόπαιδα σύρθηκαν αιχμάλωτοι για να πουληθούν σκλάβοι. Αλλά οι χριστιανοί και οι Εβραίοι έσωσαν το τομάρι τους. Τα πραγματικά γεγονότα της άλωσης δεν είναι γνωστά γιατί θίγεται το πατριαρχείο και οι επίσημες προσπάθειες καταπνίγονται.

«Στην τουρκοκρατία ο κλήρος απολάμβανε τα προνόμια του. Αν οι Τούρκοι σκότωσαν μερικούς ιερωμένους, αυτό ήταν αποτέλεσμα της κακής συμπεριφοράς τους και όχι για εθνική υπέρ της Ελλάδας δράση τους. Ο πατριάρχης απολάμβανε την ισχύ των προνομίων του και δεν κατάλαβε τη διαφορά αλλαγής του αφέντη. Ο ισλαμισμός είναι τέκνο του εβραϊσμού και δίδυμος αδελφός του χριστιανισμού, επομένως δεν υπήρχαν ουσιαστικά προβλήματα» —Γ.Κορδάτος

Οι χριστιανοί και οι Εβραίοι παραμένουν ως ξενιστές στην οποία χώρα και προστατευμένοι από το κράτος με ειδικά προνόμια, εξακολουθούν να τρώνε και να κλέβουν ασύστολα. 

Στη συνέχεια ακολουθούν μερικά από τα προνόμια του σουλτάνου μετά την άλωση προς τους χριστιανούς.

Οι Εβραίοι και οι χριστιανοί δικαιούνται να ζουν σε μουσουλμανική χώρα, απολαμβάνοντες προστασία τιμής, ζωής και περιουσίας, να εξασκούν ελευθέρως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, να ζουν με τους πνευματικούς τους αρχηγούς, να πολιτεύονται μεταξύ τους κατά τους ιδιαίτερους νόμους τους, να είναι οργανωμένοι σε ιδιαίτερες κοινότητες, υπό τον όρον να πληρώνουν αυτοί τον κεφαλικόν φόρο, να συμπεριφέρονται απέναντι στους μουσουλμάνους ως κατώτεροι προς ανώτερο, να μην ιππεύουν άλογο […]

Οι Έλληνες τους οποίους οι μεν Φράγκοι ονομάζουν Γραικούς εμείς Ρωμαίους, ήταν παλαιότερα πολύ ένδοξος λαός, ονομαζόμενος από εμάς Γιουνάν από τους Ίωνες. Με το όνομα Ρωμαίους εννοούμε τους ορθόδοξους εκείνους που μιλάνε ελληνικά και θεωρούν τους εαυτούς τους ότι κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες. Η φυλή (!!!) των χριστιανών περιλαμβάνει και αυτούς.

Η κινητή και ακίνητη περιουσία της εκκλησίας και των μοναστηριών κηρύσσεται ιερή.

Το χριστιανικό νόμο εφαρμόζουν τα χριστιανικά δικαστήρια, τα οποία δικάζουν τους χριστιανούς. Ο κλήρος δικαιούται να δικάζει και να κρίνει κάθε δίκη μεταξύ χριστιανών ορθοδόξων είτε θρησκευτική, είτε πολιτική, είτε ποινική. Οι αποφάσεις των χριστιανικών δικαστηρίων αναγνωρίζονται υποχρεωτικά από τη μουσουλμανική αρχή.

Απαγορεύεται οι μουσουλμάνοι άρχοντες να αναμειγνύονται στα εσωτερικά της εκκλησίας. Ο πατριάρχης είναι ισόβιος, πλην παραιτήσεως ή παύσεως για πράξεις ενάντια στη θρησκεία του η για προδοσία κατά του κράτους του.

Κανένας Ρωμιός δεν θα αναγκαστεί να ασπαστεί το Ισλάμ.

Ο πατριάρχης και ο μητροπολίτης μπορεί με απλό γράμμα προς τις αρχές έχει δικαίωμα να φυλακίσει όποιον χριστιανό θέλει χωρίς να δικαιολογήσει σε κανέναν την απόφαση και χωρίς αντίρρηση από την αρχή. Η ποινή είναι τελική και ούτε ο τούρκος υπουργός δικαιοσύνης δεν μπορεί να τον απαλλάξει από την ποινή.

Η εκκλησία έκανε ότι ήθελε σαν να ήταν κράτος μέσα στο τουρκικό κράτος. Έτσι συνεχίζει να κάνει μέχρι και σήμερα. Τον θυμάστε τον Γεννάδιο Σχολάριο; Που που «ανιδιοτελώς» κατεύθυνε τα πρόβατα στη σφαγή πιο πάνω; Ναι, αυτός ήταν πλέον ο νέος πατριάρχης. Τυχαία! Όχι ότι ήταν προδότης και συνωμότησε με τον εχθρό θυσιάζοντας δεκάδες χιλιάδες κόσμο, αλλά γιατί τον αγαπούσε ο «Θεούλης».

«Ο λαός προδώθηκε από το χριστιανικό κλήρο στους Τούρκους για να αναχαιτίσει το κίνημα του Πλήθωνος Γεμιστού στο Μυστρά, που απαιτούσε επιστροφή στους ελληνικούς τρόπους και ήθη για να σωθεί η Ελλάδα». —Αδαμαντιος Κοραης «Αδελφική Διδασκαλία»

Μετά την άλωση ο νέος πατριάρχης Γενάδιος Σχολάριος με τα παραπάνω προνόμια από τον σουλτάνο έκαψε όλα τα βιβλία του Πλήθωνος Γεμιστού και καταδίωξε τους Έλληνες. Για άλλη μια φορά η χριστιανική εκκλησία με διωγμούς ενάντια στον Ελληνισμό.

Και ήρθε η τουρκοκρατία στην Ελλάδα και υπέφερε ο κόσμος από την πείνα ενώ όλος ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος ήταν στην αναγέννηση, η Ελλάδα πολεμούσε στον σκοταδισμό της εκκλησίας που μισούσε τους Έλληνες και την ανθρωπότητα. Ξεκίνησε να επαναστατεί ο κόσμος με τις τελευταίες του δυνάμεις. Και πάλι ο κόσμος έχει ξεγελαστεί και νομίζει ότι η εκκλησία ήταν μαζί με τους Έλληνες στην επανάσταση. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Ας πάμε όμως και στο πιο «άγιο» μέρος της Ελλάδας. 

Τη χερσόνησο του Άθωνα ή το πιο γνωστό ως «Άγιο» όρος. Η χερσόνησος αυτή στην αρχαιοελληνική εποχή, είχε διαφορά ιερά της Θεάς Άρτεμις και ήταν ιερός τόπος. Σε κάποια περίοδο επειδή υπήρχαν τα ιερά αυτά υπήρχε Άβατο για τους άνδρες και κατοικούνταν από γυναίκες ιέρειες και νέες κοπέλες. Με τους αιώνες όμως των χριστιανικών καταστροφών η χερσόνησος καταστράφηκε ολοσχερώς από τους χριστιανούς «καλόγερους» που κυνηγούσαν τους Έλληνες/Ειδωλολάτρες. Κατέστρεψαν τα ιερά, κατέστρεψαν τα χωριά και τις πόλεις και σήμερα δεν υπάρχει ούτε ίχνος. Και σαν να είναι ειρωνία, το Άβατο στον Άθωνα είναι για τις γυναίκες πλέον.

Με την τουρκοκρατία στην Ελλάδα και οι Έλληνες πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους, ο κόσμος θα πίστευε ότι οι χριστιανοί μοναχοί θα μάχονταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Κι όμως όχι. Καρφάκι δεν τους κάηκε. Αφού είχαν τα προνόμιά τους. Ήταν άρχοντες. Έκαναν ότι τους έλεγε ο σουλτάνος και δεν τους ένοιαζε τι κάνει ο κόσμος.

Από τους 6000 χριστιανούς μοναχούς μόνο οι 1000 έμειναν στο «Άγιο όρος». Οι υπόλοιποι εξαφανίστηκαν για να αποφύγουν την αναστάτωση που θα ερχόταν. Δειλοί και άνανδροι τι να περιμένουμε. Και οι 1000 που έμειναν τελικά, μάλλον για να κάτσουν με τα αμύθητα πλούτη που είχαν τα μοναστήρια, έμειναν και δεν αντιστάθηκαν καθόλου στον Τούρκο κατακτητή. Γιατί να αντισταθούν; Ποιος από αυτούς νοιάστηκε για τους Έλληνες που έχαναν τις ζωές τους, που λοιμοκτονούσαν, που υπέφεραν υπό τον τουρκικό ζυγό.

Ο Ρήγας Μάνθος (οπλαρχηγός) αναφέρει σε επιστολή του προς τον Εμμανουηλ Παπά τον Ιούνιο του 1821:

«Μα τι να κάνει κανείς τη μικρολογία των Αγίων πατέρων; Αυτή η στυγερά ανελευθεριώτης και μικροπρέπεια αυτών μας εμπόδισαν από πολλά ωφέλιμα και πολλά αναγκαία… πάσχισα να τους διαθέσω διαφορετικά και με λόγον. Όμως αυτοί από τον σκοπό των δε βγαίνουν. Άμποτε να μεταβάλλει ο αναλλοίωτος Θεός τη διάθεση τους, να τους αποδείξει ευσπλαχνους, κριτικούς, γενναίους και ελευθέριους και με δόκιμον νουν… Πλην κανέναν γενναίο δε βρήκα σε αυτούς παρά μιαν επίπλαστη πολιτική… Φροντίζουν μόνο για την ασφάλεια των ιδίων… Φοβούμαι μήπως ο λαός από την πείνα και τις πολλές θλίψεις του, εφορμήσει εναντίων τους [τους μοναχούς του Αγίου Όρους] και δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε την ορμή τους»

Ο Εμμανουλ Παπάς ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. 

Διέθεσε όλη του την περιουσία για τις ανάγκες του αγώνα. Είχε αγοράσει με δικά του χρήματα όπλα και πολεμοφόδια από την Κωνσταντινούπολη και με καράβι τα μετέφερε στο άγιο όρος. Πίστευε ότι το άγιο όρος ήταν το κατάλληλο σημείο στρατηγικά για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Το όρος ήταν δύσβατο και πίστευε ότι περίπου 3000 μοναχοί θα μπορούσαν να πολεμήσουν μαζί τους. Που να ήξερε όμως. Οι καλόγεροι τον υποδέχτηκαν και τον αναγορεύσαν προστάτη της Μακεδονίας.

Καθώς ξεκίνησε η επανάσταση οι Τούρκοι έφεραν μεγάλη στρατιωτική δύναμη και η επανάσταση άρχισε να καταπνίγεται κυρίως λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων και πείνας. Ο Εμμ. Πάπας είχε δαπανήσει την περιουσία του και ζήτησε δάνειο 2.200 γρόσια από τους χριστιανούς μοναχούς για να πληρώσει τους ναύτες που έφερναν πολεμοφόδια (ασήμαντο ποσό για τον πλούτο που είχαν). Αυτοί του αρνήθηκαν. Ο αρχιστράτηγος Υψηλάντης ζήταγε με αυστηρό τόνο από τους καλόγερους να ενισχύσουν τους «μαχητές με χρήματα» αλλά μάταια. Κανένας από τους χριστιανούς μοναχούς δε νοιάζονταν για τους Έλληνες και την ελευθερία τους.

Οι Τούρκοι κατέπνιξαν την επανάσταση στην περιοχή της Κασσάνδρας σφάζοντας και πυρπολώντας τα χωριά για αντίποινα. Τότε οι Τούρκοι ζήτησαν από τους αγιορείτες να παραδώσουν τον Εμμ. Παπά. Οι καλόγεροι όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκαν αλλά τον καταδίωξαν κιόλας. Όλοι οι καλόγεροι αποφάσισαν ομόφωνα να τον παραδώσουν. Τι να κάνανε οι καημένοι δειλοί; Να μπλέκανε με κίνδυνο της ζωής τους όπως οι υπόλοιποι επαναστάτες; Να θυμίσουμε εδώ ότι στο Άθως δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος για να τους δει. Θα μπορούσαν να τον είχαν φυγαδέψει χωρίς να μάθει κανένας τίποτα. Αλλά όχι. Αποφάσισαν ομόφωνα να τον καταδώσουν. Ήταν επιλογή τους λοιπόν, όχι κάτι αναπόφευκτο.

Ευτυχώς ο Εμμ. Παπάς το έμαθε ότι οι καλόγεροι αποφασίζουν να τον παραδώσουν στους Τούρκους και ξέφυγε με ένα πλοίο. Πέθανε από καρδιακή προσβολή σε αυτό το ταξίδι. Οι καλόγεροι δεν νοιάστηκαν καθόλου, κάθονταν στα πλούτη τους και απολάμβαναν τη διαστρεβλωμένη τους ζωή.

Ο Διονύσης Κόκκινος στην «Ελληνική Επανάσταση» γράφει:

«Οι μόνες, εκτός των ακινήτων περιουσιών τους, είχαν όχι μόνο χρήματα, αλλά και θησαυρούς αμύθητους από τα χρυσά και αργυρά αφιερώματα και κοσμήματα με πολύτιμους λίθους συσσωρευμένα εκεί επι αιώνων […] Οι καλόγεροι, εξ αρχής δυσφορούντες για το ζήτημα των δαπανών, συνηθισμένοι πάντοτε να δέχονται προσφορές από τους πτωχότερους πιστούς, χωρίς αυτοί να προσφέρουν τίποτα, δεν συγκινήθηκαν από τις αυστηρές απαντήσεις του Υψηλάντη και της Ύδρας και των Ψαρών προς τας πτωχοδρομικάς εκκλήσεις των, ούτε αντιλήφθηκαν την υποχρέωση τους, όταν ήρθε η κρισιμότατη ώρα εξαντλήσεως του Εμμ. Παπά και του κινδύνου των Τούρκων».

Για να εξευμενίσουν τον Τούρκο πασά και να τον πείσουν ότι δεν συμμετείχαν στην επανάσταση και προφανώς για να σώσουν το τομάρι τους, του έδωσαν το αμύθητο ποσό των 2.500.000 γροσίων! Έτσι καταπνίχθηκε η επανάσταση της Χαλκιδικής. Οι χριστιανοί μοναχοί αντί να βοηθήσουν την επανάσταση και τον Ελληνισμό αποφάσισαν να δώσουν τα λεφτά για να σώσουν το τομάρι τους. Για να μη μιλήσουμε για το πόσο κόσμο δεν βοήθησαν που πέθαινε από πείνα τόσα χρόνια.

Γράφει ο Κ. Βακαλόπουλος στη «Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας 1830-1912»

«Η αρνητική στάση των μοναχών του Αγίου όρους στάθηκε ένας από τους κυριότερους λόγους της αποτυχίας εκείνων των προσπαθειών».

Ο άλλος μύθος που τον θεωρούν πολλοί δεδομένο είναι το «κρυφό σχολειό». Η εκκλησία μάθαινε γράμματα στους Έλληνες! Όχι. Μύθος κι αυτός. Δεν υπάρχει κανένα ιστορικό κείμενο που να αναφέρει τα κρυφά σχολεία. Ο μύθος ξεκίνησε το 1850 από την εκκλησία για να διασώσει την εικόνα της (όλα είναι μάρκετινγκ και προπαγάνδα) και ενισχύθηκε από το γνωστό παιδικό τραγούδι «φεγγαράκι μου λαμπρό» το 1870. Ενισχύεται ξανά από τον πίνακα του Ν.Γύζη «κρυφό σχολειό» το 1885.

Η εκκλησία επί τουρκοκρατίας είχε τα προνόμια για την εκπαίδευση. Τα προνόμια ορίζανε: «Η Εκκλησία είχε το δικαίωμα να ιδρύει, να διατηρεί και να διοικεί, χωρίς ξένες παρεμβάσεις, δικά της δημόσια εκπαιδευτήρια για την μόρφωση και εκπαίδευση των χριστιανοπαίδων, καθώς επίσης και φιλανθρωπικά ιδρύματα (νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία κ.ά.) για τις ποικίλες κοινωνικές ανάγκες των Χριστιανών».

Γιατί λοιπόν να είναι «κρυφά» τα σχολεία; 

Αφού είχαν πλήρη δικαίωμα από τον σουλτάνο να ιδρύσουν εκπαιδευτήρια. Κανένας δεν τους κυνηγούσε. Για την αμάθεια και τον σκοταδισμό του λαού κατά την τουρκοκρατία δεν ευθύνεται η τουρκική κατοχή, αλλά η χριστιανική εκκλησία! Η εκκλησία κράταγε τον λαό στο σκοτάδι για να τους ελέγχει.

«Η ανάπτυξη της παιδείας στην Ελλάδα δεν εμποδίστηκε από τον Τούρκο δυνάστη του έθνους. Λυσσαλέο διωγμό κατά των γραμμάτων έδειξε η ηγεσία της εκκλησίας». —Jacob Bartholdy (1805)

Τα κρυφά σχολεία δεν ήταν της εκκλησίας, αλλά των Ελλήνων που προσπαθούσαν να διδάξουν τον Ελληνισμό στα παιδιά τους. Τα κρυφά σχολεία δεν κρύβονταν από τους Τούρκους, αλλά από την εκκλησία που μισούσε τον Ελληνισμό.

«Οι Έλληνες της Χίου κρατούσαν μυστική τη λειτουργία του σχολείου τους, όχι από τους Τούρκους, αλλά από τον μητροπολίτη τους, που πίστευε ότι η επιστήμη υπονομεύει τη χριστιανική πίστη» —E.Szechenyi (1819)

«Η Αθήνα εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο φωτεινές πλευρές αυτού του κόσμου. Σε όλη την Ελλάδα δεν υπάρχουν εκπαιδευτήρια. Δεν υπάρχουν Ακαδημίες και δημόσιοι καθηγητές, παρά μόνο «κοινά» σχολεία, χωρίς τάξεις, χωρίς ποικιλία μαθημάτων, αλλά ένας μοναδικός δάσκαλος διδάσκει στα παιδιά να μαθαίνουν να διαβάζουν το Ωρολόγιο, την Ωκτώηχο, το Ψαλτήριο και αλλά λειτουργικά βιβλία που χρησιμοποιούνται στις εκκλησίες». —Μαρτίνος Κρούσιος (1526-1607)

Κοινώς, εκμεταλλεύονταν τα σχολεία για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στον κόσμο. Πόσες γενιές μεγάλωσαν που δεν είχαν ιδέα από γράμματα παρά μόνο τις ανούσιες χριστιανικές προσευχές. Ούτε φιλοσοφία, ούτε επιστήμη, ούτε μαθηματικά, γιατί όλα αυτά είναι του Σατανά. Τι ζωή είναι αυτή; Έτσι κρατάει τον έλεγχο η εκκλησία στην Ελλάδα εδώ και αιώνες. Ελέγχει την εκπαίδευση. Γιατί νομίζετε ακόμα και σήμερα το υπουργείο λέγεται «Παιδείας και Θρησκευμάτων». Για να ελέγχουν τι γράφεται για αυτήν στα σχολικά βιβλία και να μην μαθαίνει ο κόσμος την αλήθεια.

Έχουν μιλήσει όμως πολλοί λόγιοι για αυτό το θέμα και οι ίδιοι οι προδότες οι χριστιανοί και τα λόγια τους έχουν καταγράφει για να μαθαίνουμε εμείς ακόμα και σήμερα.

«Η εκκλησία είναι ο πιο άσπονδος εχθρός των Ελλήνων και φίλος των Τούρκων. Για αυτό να μην ακούτε τι λένε οι ιερωμένοι, αλλά να πάρετε τα όπλα κατά του τυράννου που σας αφανίζει» —Αδαμάντιος Κοραής το 1821

Ο Χριστιανός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ της Κωνσταντινούπολης που ήταν με το μέρος του σουλτάνου αφόρισε την επανάσταση και τους πρωτεργάτες της. Πέρα από τα προφανή προβλήματα που είχε ο χριστιανός πατριάρχης με την επανάσταση σήμαινε και ότι αν πετύχαινε, θα έχανε και μέρος της εξουσίας στην περιοχή (που είχε από τον σουλτάνο). Και επιπλέον ότι η Ελλάδα θα έδειχνε το κακό παράδειγμα για επανάσταση και στα υπόλοιπα Βαλκάνια.

Όσο για την επανάσταση που πέφτει την ίδια μέρα με τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, είναι άλλη μία κατασκευή της εκκλησίας για να τραβήξει την προσοχή από την προδοσία της και να αλλάξει τις εντυπώσεις. 

Η ιστορία είναι πολύ διαφορετική από τα παραμύθια της εκκλησίας:

Στις 24 Φεβρουαρίου 1821 ξεκίνησε η επανάσταση στη Μολδαβία και στη Βλαχία.

Στις 16 Μαρτίου, χτύπησε ο Σουλιώτης τους Τούρκους στο Αγρίδι της Ακράτας Πελοποννήσου.

Στις 17 Μαρτίου, οι Έλληνες αγωνιστές πολιόρκησαν τους Τούρκους στους Πύργους των Καλαβρύτων.

Στις 21 Μαρτίου, επαναστάτησαν τα Καλάβρυτα.

Στις 22 Μαρτίου, οι επαναστάτες ύψωσαν την επαναστατική σημαία, κόκκινη με μαύρο σταυρό, στην Πάτρα.

Στις 22 Μαρτίου, ο Ανδρούτσος ξεσηκώνει τους Γαλαξιδιώτες.

Στις 23 Μαρτίου επικράτησε η επανάσταση στην Καλαμάτα, η οποία απελευθερώνεται.

Στις 25 Μαρτίου νικήθηκε από τους Έλληνες η μάχη στο χωριό Βουνάρια της Πυλίας.

Η χριστιανική εκκλησία λέει παραμύθια ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα (που έχει την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου).

«Προκειμένου να συνδεθεί η Εκκλησία με το Έθνος, κατασκευάστηκε ένας από τους πιο ανθεκτικούς ιστορικούς μύθους, ότι ο επίσκοπος Π. Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο-σημαία της επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, κύρηδες δηλαδή την ελευθερία του Έθνους η Εκκλησία» —Β. Κρεμμυδάς (Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

«Είναι ψέμα η κρατούσα ιδέα στην Ελλάδα, ότι στην Αγία Λαύρα κατά πρώτον υψώθηκε η σημαία της ελληνικής επανάστασης» —Σπύρος Τρικούπης στην «Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης»

«Ψεύδος παχυλό ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν φιλικός και ευλόγησε την επανάσταση» —Ιωάννης Φιλήμων (ιστορικός του αγώνα και ήρωας του 1821)

Το ψέμα είναι προφανές εάν κάποιος μελετήσει την ιστορία.

«Τόσο οι καλόγεροι, που τότε είχαν μεγάλη δύναμη, όσο και η μεγάλη πλειοψηφία από τους μητροπολίτες, είχαν συμφέρον να είναι τυφλά όργανα του Σουλτάνου, αφού τους άφηνε, όπως και πρώτα, να έχουν προνομιακή θέση μέσα σε κάθε πόλη και χωριό, να εκμεταλλεύονται τις εκκλησιαστικές μοναστηριακές περιουσίες και να έχουν και δικαιώματα που δεν τα είχαν πρώτα» —Γ.Κορδάτος «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας»

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο Καποδίστριας αρνήθηκε την οποιαδήποτε συσχέτιση με το πατριαρχείο, εφόσον ήταν υποχείριο του σουλτάνου. Περιόρισε στην εκκλησία να ασχολείται με τα νομικά (γιατί μέχρι τώρα λειτουργούσαν σαν δικαστές και εκτελεστές με τα προνόμια που είχαν). Τους επέτρεψε να ασχολούνται μόνο με γάμους και διαζύγια. Προσπάθησε επίσης να αναγκάσει την εκκλησία να καταγράψει την κινητή και ακίνητη περιουσία τους, αλλά προέκυψε μεγάλη αντίδραση.

Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε το 1831 για εσωτερικές έριδες. Οι μεγάλες δυνάμεις έστειλαν τον Όθωνα (που ήταν 17 χρονών).

Η εκκλησία οργάνωσε επιτροπές με αρχιεπισκόπους και επισκόπους και πήγαιναν σε όλη την επικράτεια. Ο στόχος τους ήταν να ανατρέψουν το πολίτευμα με τα όπλα και να υποδουλώσουν και πάλι την Ελλάδα υπό την Εκκλησία. Το πολίτευμα που ήθελε να απελευθερώσει την Ελλάδα από τον καρκίνο της εκκλησίας και των Τούρκων, οι χριστιανοί ιερείς προσπάθησαν να το ανατρέψουν με τα όπλα. Το 1839 αποκαλύφθηκε η συνωμοσία της «Φιλορθόδοξης Εταιρείας».

Οι χριστιανοί παπάδες για να εξακολουθήσουν να τρώνε σαν παράσιτα από την απελευθερωμένη Ελλάδα συνωμότησαν με τους επίσης ορθόδοξους χριστιανούς Ρώσους. Ήθελαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε δορυφόρο της Ρωσίας. Να πιέσουν τον Όθωνα να αναγνωρίσει την ορθοδοξία ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε το 1839, αλλά δεν σταμάτησαν να προσπαθούν. Διείσδυσαν στις καίριες θέσεις όπως πολύ καλά ήξεραν γιατί αυτό έκαναν τόσους αιώνες.

Η μετέπειτα παρακμή έχει παραμείνει στην ιστορία. Η εκκλησία εκμεταλλευόταν την κατάσταση και θέσπισε νόμους για να διεισδύσει ολοένα και περισσότερο στην εξουσία. Με κύριο στόχο της την πλύση εγκεφάλου στους μαθητές. Ήξεραν ότι έπρεπε να ξεκινήσουν με τις νέες γενιές ξανά από την αρχή και να περιμένουν μέχρι να πεθάνουν οι παλαιότερες γενιές που ήξεραν την αλήθεια. Έτσι κάνουν πάντα οι Εβραίοι/χριστιανοί. Περιμένουν και παραμονεύουν.

Πρέπει να παραμένουμε σε προσοχή. Να μελετάμε διαρκώς την ιστορία γιατί δεν κάνουν κάτι καινούριο. Απλά ο κόσμος που γνώριζε την ιστορία έχει πεθάνει και τα πτώματα δεν μιλάνε. Οι νέες γενιές δεν γνωρίζουν τι έχει γίνει στο παρελθόν. Τα σχολεία ελέγχονται από τους προδότες χριστιανούς και τα έχουν μολύνει με τα ψέμματά τους. Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει και εξαπατάται σαν να είναι μικρά παιδιά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο Χριστιανισμός και ο εβραϊσμός είναι εχθρός του ελληνισμού και των εθνικών γενικότερα. Ο μεγαλύτερος καρκίνος της ανθρωπότητας.